ถ้าไม่ถือเป็นการเสียเวลา รบกวนทุกคนที่ผ่านมา ช่วยอ่านให้ด้วยจบค่ะ
ดิฉันเป็นเด็กวัยรุ่นที่อายุไม่ถึง 18 คนนึงค่ะ อยากทราบว่า ทำไมคนส่วนใหญ่ไม่ใส่ใจเรื่องขยะกันเลยคะ
- ดิฉันอยู่ที่โรงเรียน เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทานขนมแล้ว เวลาทานเสร็จ ก็เอาถุงขนมทิ้งค่ะ แต่เศษขนมเล็กๆ ทำไมถึงไม่เอาไปทิ้งด้วยคะ อย่างเช่น ก่อนจะทานขนมก็ฉีกที่หูซอง ตรงที่มันซิกแซก แล้วก็วางไว้ พอทานเสร็จ ทิ้งแต่ซอง แต่ไม่ทิ้งหูซองที่ฉีก แล้วพอซื้อนมกล่องมาดื่ม พอฉีกซองหลอด ก็เหลือไว้ พอดื่มเสร็จ ทิ้งแต่กล่อง ไม่ทิ้งซองหลอด แล้วก็คิดว่า มันเป็นแค่เศษเล็กๆ คงไม่เป็นอะไรหรอก อยากบอกว่า แค่เศษเล็กๆ ทำไมถึงมองข้ามกันคะ เพราะคงคิดว่า แค่นิดเดียวเอง
- เวลาที่เดินผ่านบนท้องถนน เห็นขยะเรี่ยราด ถึงจะเป็นขยะแห้งอย่างถุงขนมก็เถอะ แต่ก็ไม่เก็บค่ะ เดินผ่านไปเฉยๆเลย ทั้งๆที่อยากให้บ้านเมืองสะอาด ไม่อยากอยู่ในที่สกปรก แต่ก็ไม่ช่วยทำความสะอาด เพราะอะไรถึงไม่เก็บกัน รู้มั้ยคะ? ... เพราะอายค่ะ อายที่จะทำความดี ทำประโยชน์ให้สังคม
- ตามตลาดนัดต่างๆที่ดิฉันเคยเดินค่ะ เห็นบางคนเดินไปด้วยกินลูกชิ้นไปด้วย พอหมดแล้ว ไม่เดินหาขยะค่ะ แต่ก็ขี้เกียจที่จะถือไว้ พอเห็นที่ลับตาเล็กๆ ก็เอาถุงลูกชิ้นทิ้งตรงนั้นเลยค่ะ เพราะอะไรค่ะ เพราะ มักง่ายค่ะ คิดว่า คนทำความสะอาดตลาดนัด คนจะมาทำความสะอาดเอง หลังจากตลาดนัดเลิก
- แล้วก็บางคนยิ่งร้ายค่ะ ทานอาหารเสร็จ ไม่คิดจะทิ้งเลย เอาวางไว้ตรงนั้น เพราะ ขี้เกียจ ขี้เกียจทิ้ง ขี้เกียจหาถังขยะ คิดว่าคงมีคนมาเก็บให้ หรืออาจะไม่คิดอะไรเลย
อยากบอกทุกคนค่ะ ที่ดิฉันพูดมาทั้งหมดนี้ ดิฉันเคยทำทั้งหมดค่ะ แล้วก็มีเหตุผลเหมือนที่บอกมาค่ะ คือ คิดว่านิดเดียว อาย มักง่าย และขี้เกียจ แต่ทั้งหมดนี้คือการ ไม่มีจิตสำนึกค่ะ ไม่คิด ไม่คำนึงถึง ในที่นี้ ดิฉันก็ว่า ตัวเองเช่นเดียวกันค่ะ
และอยากบอกหลายคนที่ยกย่องบ้านเมืองอื่นหรือประเทศอื่นว่า บ้านเมืองสะอาด ประเทศน่าอยู่ เพราะ ประชาชนส่วนใหญ่ของเขามีจิตสำนึกค่ะ เขารู้ว่า ถ้าอยากให้บ้านเมืองสะอาดต้องทำอย่างไร และมีกฎหมายเข้มงวดเรื่องขยะ และใส่ใจเรื่องขยะ บังคับไม่ให้ทิ้งขยะเรี่ยราดค่ะ มิฉะนั้น จะปรับ แต่บ้านเมืองเราไม่กลัวค่ะ แม้จะเขียนว่า ห้ามทิ้งขยะตรงนี้ ถ้าทิ้ง จะปรับ 2,000 ก็ไม่กลัวค่ะ เจ้าของที่ไม่เห็นหรอก
ดิฉันขอเล่าค่ะว่า ดิฉันเริ่มคิดได้เรื่องนี้ ตอนอยู่ที่โรงเรียน เวลาดิฉันเดินผ่านขยะ ดิฉันก็จะเก็บ แต่เพื่อนที่เดินข้างดิฉัน เธออายค่ะ เขาประชดว่า เราเป็นคนดีเกิน แล้วก็หัวเราะดิฉันค่ะ อยากบอกว่า ที่ดิฉันทำแบบนี้ ไม่ได้เป็นคนดีเกินไป แต่มีจิตสำนึก ว่า เราควรจะเก็บ จะเดินผ่านเฉยๆได้อย่างไร หลังจากนั้นเวลาเดินผ่านขยะ ดิฉันจะบังคับให้เพื่อนเก็บค่ะ แต่เขาก็ไม่กล้าเก็บ เพราะอาย แล้วให้ดิฉันเก็บ แต่ดิฉันก็จะบังคับให้เก็บจนได้ แล้วก็ทำแบบนี้กับเพื่อนทุกคนค่ะ แม้จะเป็นการบังคับ แต่ก็ทำให้รู้ว่าเราควรเก็บ
ที่ดิฉันมาพิมพ์ในวันนี้ก็อยากให้ทุกคนคำนึงถึงเรื่องขยะค่ะ ไม่ใช่แค่ในโรงเรียน แต่นอกโรงเรียนก็ควรคำนึงถึงค่ะ แม้จะไม่กล้าเก็บ ก็อย่าทิ้งค่ะ คนส่วนใหญ่กล้าที่จะทิ้ง แต่อายที่จะเก็บ และดิฉันก็ไม่ได้มายกยอตนเองว่าเป็นคนดี เพราะดิฉันก็เคยทิ้งขยะเรี่ยราดมาก่อน แต่ที่พิมพ์ คือ มาพิมพ์เตือนสติค่ะ ไม่ว่าจะผู้ใหญ่หรือเด็ก ก็ควรมีจิตสำนึก โดยเฉพาะผู้ใหญ่ เพราะบางที ผู้ใหญ่ก็เป็นต้นแบบที่ไม่ดีแก่เด็กเช่นกันค่ะ
อยากบอกค่ะว่า ดิฉันเป็นแค่เด็กอายุ 14 ปีค่ะ
อยากทราบค่ะ ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงไม่มีจิตสำนึกในเรื่องขยะเลยคะ
ดิฉันเป็นเด็กวัยรุ่นที่อายุไม่ถึง 18 คนนึงค่ะ อยากทราบว่า ทำไมคนส่วนใหญ่ไม่ใส่ใจเรื่องขยะกันเลยคะ
- ดิฉันอยู่ที่โรงเรียน เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทานขนมแล้ว เวลาทานเสร็จ ก็เอาถุงขนมทิ้งค่ะ แต่เศษขนมเล็กๆ ทำไมถึงไม่เอาไปทิ้งด้วยคะ อย่างเช่น ก่อนจะทานขนมก็ฉีกที่หูซอง ตรงที่มันซิกแซก แล้วก็วางไว้ พอทานเสร็จ ทิ้งแต่ซอง แต่ไม่ทิ้งหูซองที่ฉีก แล้วพอซื้อนมกล่องมาดื่ม พอฉีกซองหลอด ก็เหลือไว้ พอดื่มเสร็จ ทิ้งแต่กล่อง ไม่ทิ้งซองหลอด แล้วก็คิดว่า มันเป็นแค่เศษเล็กๆ คงไม่เป็นอะไรหรอก อยากบอกว่า แค่เศษเล็กๆ ทำไมถึงมองข้ามกันคะ เพราะคงคิดว่า แค่นิดเดียวเอง
- เวลาที่เดินผ่านบนท้องถนน เห็นขยะเรี่ยราด ถึงจะเป็นขยะแห้งอย่างถุงขนมก็เถอะ แต่ก็ไม่เก็บค่ะ เดินผ่านไปเฉยๆเลย ทั้งๆที่อยากให้บ้านเมืองสะอาด ไม่อยากอยู่ในที่สกปรก แต่ก็ไม่ช่วยทำความสะอาด เพราะอะไรถึงไม่เก็บกัน รู้มั้ยคะ? ... เพราะอายค่ะ อายที่จะทำความดี ทำประโยชน์ให้สังคม
- ตามตลาดนัดต่างๆที่ดิฉันเคยเดินค่ะ เห็นบางคนเดินไปด้วยกินลูกชิ้นไปด้วย พอหมดแล้ว ไม่เดินหาขยะค่ะ แต่ก็ขี้เกียจที่จะถือไว้ พอเห็นที่ลับตาเล็กๆ ก็เอาถุงลูกชิ้นทิ้งตรงนั้นเลยค่ะ เพราะอะไรค่ะ เพราะ มักง่ายค่ะ คิดว่า คนทำความสะอาดตลาดนัด คนจะมาทำความสะอาดเอง หลังจากตลาดนัดเลิก
- แล้วก็บางคนยิ่งร้ายค่ะ ทานอาหารเสร็จ ไม่คิดจะทิ้งเลย เอาวางไว้ตรงนั้น เพราะ ขี้เกียจ ขี้เกียจทิ้ง ขี้เกียจหาถังขยะ คิดว่าคงมีคนมาเก็บให้ หรืออาจะไม่คิดอะไรเลย
อยากบอกทุกคนค่ะ ที่ดิฉันพูดมาทั้งหมดนี้ ดิฉันเคยทำทั้งหมดค่ะ แล้วก็มีเหตุผลเหมือนที่บอกมาค่ะ คือ คิดว่านิดเดียว อาย มักง่าย และขี้เกียจ แต่ทั้งหมดนี้คือการ ไม่มีจิตสำนึกค่ะ ไม่คิด ไม่คำนึงถึง ในที่นี้ ดิฉันก็ว่า ตัวเองเช่นเดียวกันค่ะ
และอยากบอกหลายคนที่ยกย่องบ้านเมืองอื่นหรือประเทศอื่นว่า บ้านเมืองสะอาด ประเทศน่าอยู่ เพราะ ประชาชนส่วนใหญ่ของเขามีจิตสำนึกค่ะ เขารู้ว่า ถ้าอยากให้บ้านเมืองสะอาดต้องทำอย่างไร และมีกฎหมายเข้มงวดเรื่องขยะ และใส่ใจเรื่องขยะ บังคับไม่ให้ทิ้งขยะเรี่ยราดค่ะ มิฉะนั้น จะปรับ แต่บ้านเมืองเราไม่กลัวค่ะ แม้จะเขียนว่า ห้ามทิ้งขยะตรงนี้ ถ้าทิ้ง จะปรับ 2,000 ก็ไม่กลัวค่ะ เจ้าของที่ไม่เห็นหรอก
ดิฉันขอเล่าค่ะว่า ดิฉันเริ่มคิดได้เรื่องนี้ ตอนอยู่ที่โรงเรียน เวลาดิฉันเดินผ่านขยะ ดิฉันก็จะเก็บ แต่เพื่อนที่เดินข้างดิฉัน เธออายค่ะ เขาประชดว่า เราเป็นคนดีเกิน แล้วก็หัวเราะดิฉันค่ะ อยากบอกว่า ที่ดิฉันทำแบบนี้ ไม่ได้เป็นคนดีเกินไป แต่มีจิตสำนึก ว่า เราควรจะเก็บ จะเดินผ่านเฉยๆได้อย่างไร หลังจากนั้นเวลาเดินผ่านขยะ ดิฉันจะบังคับให้เพื่อนเก็บค่ะ แต่เขาก็ไม่กล้าเก็บ เพราะอาย แล้วให้ดิฉันเก็บ แต่ดิฉันก็จะบังคับให้เก็บจนได้ แล้วก็ทำแบบนี้กับเพื่อนทุกคนค่ะ แม้จะเป็นการบังคับ แต่ก็ทำให้รู้ว่าเราควรเก็บ
ที่ดิฉันมาพิมพ์ในวันนี้ก็อยากให้ทุกคนคำนึงถึงเรื่องขยะค่ะ ไม่ใช่แค่ในโรงเรียน แต่นอกโรงเรียนก็ควรคำนึงถึงค่ะ แม้จะไม่กล้าเก็บ ก็อย่าทิ้งค่ะ คนส่วนใหญ่กล้าที่จะทิ้ง แต่อายที่จะเก็บ และดิฉันก็ไม่ได้มายกยอตนเองว่าเป็นคนดี เพราะดิฉันก็เคยทิ้งขยะเรี่ยราดมาก่อน แต่ที่พิมพ์ คือ มาพิมพ์เตือนสติค่ะ ไม่ว่าจะผู้ใหญ่หรือเด็ก ก็ควรมีจิตสำนึก โดยเฉพาะผู้ใหญ่ เพราะบางที ผู้ใหญ่ก็เป็นต้นแบบที่ไม่ดีแก่เด็กเช่นกันค่ะ
อยากบอกค่ะว่า ดิฉันเป็นแค่เด็กอายุ 14 ปีค่ะ