สวัสดีครับ ผมจะมาบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของผม
ชีวิตผมเกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อแม่ผมส่งเรียนโรงเรียนรัฐบาลตอนเข้า ม.1 ตอน ม.1ไม่มีใครแกล้งผมอาจจะมีแต่ไม่หนัก ก็แค่ตบหัวเล่นๆ พอ ม.2 ผมโดนย้ายห้อง ชีวิตผมเปลี่ยนเนื่องจากเป็นคนที่เรียนไม่เก่งแต่พยายามนั่งหน้าและเรียนเพื่อนใหม่ที่โดนย้ายมามีอยู่พวกนึงมีเป็นแก๊งวันแรกไม่เป็นอะไรครับวันต่อมาพวกเขาเริ่มมาคุยกับผมแต่ผมพยายามไม่คุยด้วยเพราะผมรู้ว่าพวกนั้นไม่ดีแม่บอกให้คบแต่เพื่อนดีๆ พวกนั้นคุยได้แต่อย่าไปยุ่งมาก พอวันต่อมามันเห็นผมเป็นเหมือนเด็กเรียนมันเริ่มมาตบหัวผมแรงๆ มา2คนตอนแรกพอวันต่อๆมา มา4-5คนมาแกล้งผมบอกว่าผมกวนteen มันก็เจาะยางผมเล่นๆกันแต่ผมเจ็บมากกลับบ้านมาแม่ถามว่าเป็นอะไรเดินเป๋ๆ ผมบอกแม่ว่า เตะบอครับโดนเตะอัด แม่ผมก็ทำหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ วันต่อมาผมเริ่มมไม่อยากไปโรงเรียนแล้วเพราะรู้ชะตากรรม แต่ก็ไป พอไปเรียนคาบ 3 ก่อนทานข้าวเป็นคาบภาษาไทยพวกกมันมาลุมเจาะยางผมผมร้องไห้ตอนนั้นไม่รู้ร้องทำไม ผมไม่ได้ร้องเพราะเจ็บ ร้องเพราะเสียใจครับเพราะว่าผมไม่เคยมีใครทารุณกับผมเท่าพวกนี้เลย พอหมดคาบจะกินข้าวพวกมันบอกว่าเดี๋ยวหลังกินข้างเจอกลูหน้าห้องน้ำนะไม่มาหนักบอกเพื่อนเมิงมาด้วย(ผมย้ายมากับเพื่อนห้องเก๋า 2 คนติ๋มเหมือนกัน) และทีนั่นผมไม่ไปพอคาบบ่ายพักเที่ยงก่อนเรียนวิชาเกษตรพวกมันมาเจอผมก่อนเข้าเรียนเรียกผมไปคนเดียวมารุมต่อยผม เจาะยางผม ผมร้องไห้อีกและมันบอกว่าเดี่ยวคาบต่อไปเมิงโดนอีก
ผมก็โดนอีก โดนอย่างนี้แทบทุกวัน บางวันไม่โดน ผมไม่รู้จะทำไงทุกวันกลับบ้านมาผมคิดอิจฉาพวกมันในใจว่ามันได้ไปร้านคอม ไม่โดนใครแกล้ง ได้สนุกกับชีวิตไม่เคลียด พวกมันไม่ต้องไปขายของตลาดนัดหลังเลิกเรียนแบบผมมีโทรศัพดีๆใจกัน(ผมยังใช้ของแม่แบบไม่มียี่ห้อทำไรก็ไม่ได้โทรอย่างเดียว) พวกมันไม่ต้องโดนพ่อที่ดุด่าทุกวันแบบผม เหมือนชีวิตผมไม่มีไรดีเลยผมขอซื้อคอมไว้เล่นกับเพื่อนพ่อก็ไม่ให้ให้เรียนอยากเดียว เหมือนชีวิตผมมีแต่ความเคลียด T~T วันๆกลับบ้านมาได้แต่ทำการบ้านและนอนน่าเบื่อมาก ผมอขากรู้ว่าทำไงให้ชีวิตผมดีขึ้นไม่โดนเพื่อนแกล้ง แกล้งอะแกล้งได้แตเบาๆเล่นๆกันได้ไหมครับ ตอบผมด้วยนะ
บางทีก็อิจฉาพวกเกเรที่โรงเรียน
ชีวิตผมเกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อแม่ผมส่งเรียนโรงเรียนรัฐบาลตอนเข้า ม.1 ตอน ม.1ไม่มีใครแกล้งผมอาจจะมีแต่ไม่หนัก ก็แค่ตบหัวเล่นๆ พอ ม.2 ผมโดนย้ายห้อง ชีวิตผมเปลี่ยนเนื่องจากเป็นคนที่เรียนไม่เก่งแต่พยายามนั่งหน้าและเรียนเพื่อนใหม่ที่โดนย้ายมามีอยู่พวกนึงมีเป็นแก๊งวันแรกไม่เป็นอะไรครับวันต่อมาพวกเขาเริ่มมาคุยกับผมแต่ผมพยายามไม่คุยด้วยเพราะผมรู้ว่าพวกนั้นไม่ดีแม่บอกให้คบแต่เพื่อนดีๆ พวกนั้นคุยได้แต่อย่าไปยุ่งมาก พอวันต่อมามันเห็นผมเป็นเหมือนเด็กเรียนมันเริ่มมาตบหัวผมแรงๆ มา2คนตอนแรกพอวันต่อๆมา มา4-5คนมาแกล้งผมบอกว่าผมกวนteen มันก็เจาะยางผมเล่นๆกันแต่ผมเจ็บมากกลับบ้านมาแม่ถามว่าเป็นอะไรเดินเป๋ๆ ผมบอกแม่ว่า เตะบอครับโดนเตะอัด แม่ผมก็ทำหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ วันต่อมาผมเริ่มมไม่อยากไปโรงเรียนแล้วเพราะรู้ชะตากรรม แต่ก็ไป พอไปเรียนคาบ 3 ก่อนทานข้าวเป็นคาบภาษาไทยพวกกมันมาลุมเจาะยางผมผมร้องไห้ตอนนั้นไม่รู้ร้องทำไม ผมไม่ได้ร้องเพราะเจ็บ ร้องเพราะเสียใจครับเพราะว่าผมไม่เคยมีใครทารุณกับผมเท่าพวกนี้เลย พอหมดคาบจะกินข้าวพวกมันบอกว่าเดี๋ยวหลังกินข้างเจอกลูหน้าห้องน้ำนะไม่มาหนักบอกเพื่อนเมิงมาด้วย(ผมย้ายมากับเพื่อนห้องเก๋า 2 คนติ๋มเหมือนกัน) และทีนั่นผมไม่ไปพอคาบบ่ายพักเที่ยงก่อนเรียนวิชาเกษตรพวกมันมาเจอผมก่อนเข้าเรียนเรียกผมไปคนเดียวมารุมต่อยผม เจาะยางผม ผมร้องไห้อีกและมันบอกว่าเดี่ยวคาบต่อไปเมิงโดนอีก
ผมก็โดนอีก โดนอย่างนี้แทบทุกวัน บางวันไม่โดน ผมไม่รู้จะทำไงทุกวันกลับบ้านมาผมคิดอิจฉาพวกมันในใจว่ามันได้ไปร้านคอม ไม่โดนใครแกล้ง ได้สนุกกับชีวิตไม่เคลียด พวกมันไม่ต้องไปขายของตลาดนัดหลังเลิกเรียนแบบผมมีโทรศัพดีๆใจกัน(ผมยังใช้ของแม่แบบไม่มียี่ห้อทำไรก็ไม่ได้โทรอย่างเดียว) พวกมันไม่ต้องโดนพ่อที่ดุด่าทุกวันแบบผม เหมือนชีวิตผมไม่มีไรดีเลยผมขอซื้อคอมไว้เล่นกับเพื่อนพ่อก็ไม่ให้ให้เรียนอยากเดียว เหมือนชีวิตผมมีแต่ความเคลียด T~T วันๆกลับบ้านมาได้แต่ทำการบ้านและนอนน่าเบื่อมาก ผมอขากรู้ว่าทำไงให้ชีวิตผมดีขึ้นไม่โดนเพื่อนแกล้ง แกล้งอะแกล้งได้แตเบาๆเล่นๆกันได้ไหมครับ ตอบผมด้วยนะ