ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่าไม่เคยเขียนบล๊อคแบบนี้มาก่อนถ้าไม่น่าสนใจยังไงอย่าด่ากันน้า

เรื่องมันก็มีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 4 มค. 60 เราได้ไปเที่ยวภูกระดึงกับเพื่อนโดยเริ่มจากการขึ้นรถจากสถานีขอนแก่นไปเมืองเลย
ตอนเเรกเราขึ้นรถไปก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ระหว่างที่เรานั่งรอรถออกได้มีผู้ชายกลุ่มนึงขึ้นมาบนรถไอ้เราก็เหนละหล่ะว่า เออ! น่ารักดี
แต่เราก็ยังไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น ลืมบอกเราเป็นเกย์ นั่นแหละ แล้วพอนั่งรถไปถึงจุดลงภูกระดึงจะมีร้านข้าวเจ้กิม ตอนแรกเราลงมาเราก็เออสั่งข้าวกินแล้วสักพักผู้ชายกลุ่มนั้นก็ลงมา ตอนเเรกเราก็ไม่รู้ว่ากลุ่มนั้นเปนเกย์กันหมดรึป่าวหรือไม่ได้เปน เราก็แบบ แอบมองๆ ผู้ชายคนนึงในกลุ่มนั้น
เออคือดีอยู่ แล้วนางก็มองมาที่เรามองมาเลื่อยๆจนเรารู้ตัวว่าเขามอง เออเริ่มเอะใจ ถามเพื่อนแกว่าใช่ไม๊วะ

พอดูๆไปก็เหมือนจะใช่ Unfortunately
มีผู้ชายอีกคนนึงปรากฏตัวขึ้นมาคอยเดินปะกบ ประหนึ่งว่าแฟนฉัน ไอ้เราก็เออ แฟนกันจิงหรอหรือเเค่เพื่อนเพราะนางดูเหมือนผู้ชายมากๆ พอเรากินข้าวเสดซื้อของซื้ออะไรขึ้นไปบนภูเสดก็เออนั่งรถต่อไปที่ตีนเขา ก็เริ่มเดินขึ้นเขา ตอนแรกเราเดินขึ้นไปก่อนพวกกลุ่มนั้นแต่เราแวะพักเลื่อยๆ และแล้วเขาคนนั้นก็ขึ้นมาทันเราเมื่อมาถึงก็มองหน้าเราเดินเข้ามานั่งร้านค้าร้านเดียวกับเราทั้งๆที่มีเปนสิบๆร้านไม่ไป แล้วเขาก็มองหน้าเรา และยังคงมีเพื่อนนางคนนั้นปะกบตามเดิม ในใจเรานี่แบบเต้นมาก เออ! ชอบหว่ะ แต่เราก็ได้แค่จองตากันไปมา ไม่มีจังหว่ะได้ทำความรู้จักกัน

แล้วต่อมาเราก็เดินขึ้นเขาไปพร้อมๆกันแต่ไม่ได้คุยกันเพราะต่างคนต่างมีเพื่อนเยอะ เมื่อถึงยอดเขาเราก็ไปเข้าเต๊นเรา โดยหวังไว้ในใจว่าเขาจะมาอยู่ใกล้ๆเรา ด้วยความคิดที่ว่า ถ้าคนมันจะใช่ยังไงก็มาเจอกัน Suddenly! ทันใดนั้นกลุ่มผู้ชายนั้นก็เดินมาเข้าเต๊นที่อยู่ตงข้ามเราเยื้องๆไปหน่อย เรานี่แบบ เห้ยยยยย ! จิงจังป่ะเนี่ยยยย ! นึกในใจ God has already defined it. อ่าาาา

แล้วหลังจากนั้นเราก็มีโอกาสเจอกันบ่อยและเขายังคงมองเราตลอดที่มีโอกาส มีครั้งนึงเราตกใจมากกับการมองของเขา คือเรานั่งอยู่ในเต๊นกับเพื่อน เราเปิดเต้นไว้เพราะอากาศดี นางมองเขามาเว้ยยยยย ! นางเดินผ่านมาแล้วแบบเดินเฉียดหน้าเต้นเรามาก คล้ายจะเดินเข้ามาละ นางก็ก้มลงมามองเรา ตาเราประสานกันประมาน 10วิ ได้ แล้วก็เดินไป ตอนนั้นแบบ กรี๊ดดดด ในใจเเรงงงง
เออนั่นแหละ แต่เราก็ไม่ได้คุยกัน จนถึงวันที่เราจะกลับลงจากภู เราก็เก็บเต๊นเกบไรมาคืน นางก็เจอเราพอดี แต่เราไม่กล้าคุยเลยทำตัวปกติเดินเอาของไปคืนศูนย์ ก็เดินออกมา P.S. นางพึ่งไปอาบน้ำมา แล้วนางก็รีบเปลี่ยนชุดเปลี่ยนไรเพื่อที่จะเดินตามเราออกมาพร้อมเพื่อน เราได้เจอกันอีก แต่เราทำท่าไม่สนใจ เราคิดในใจว่า ถ้าคนมันจะใช่เดี๊ยวก็ได้เจอกัน และเราไม่รู้เลื่อยว่าคนที่มาด้วยคือเเฟนเขารึป่าวจะเข้าไปคุยหรือขอเบอร์เนี่ยก็กลัวเขาจะตบเอา 55555

นั่นแหละฮะท่านผู้ชม!  เราก็จากกันตงนั้น น่าเสียดายมากที่เราไม่ได้รู้จักกัน
เอ้อลงภูวันที่ 6 มค. 60 {เผื่อเขามาอ่าน} อิอิ  

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคำว่า "คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน"ไม่น่าจะมีอยู่จิง ถ้าเราไม่จู่โจมเราก็จะไม่ได้ เรียกง่ายๆว่า นก Bird bird bird!
hahahaha

ขอบคุนที่อ่านนะครับ
#ภูกระดึง #จุดเริ่มต้นของความทรงจำ