เจอเพื่อนแบบนี้ต้องทำยังไง?

ไม่ขอเกริ่นยาวนะคะ คือเราเป็นคนที่ค่อนข้างปฏิเสธคนไม่เป็นค่ะ ออกจะขี้เกรงใจหน่อยเอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ ตอนนี้เราศึกษาอยู่มัธยมปลาย เราเป็นคนไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะ แต่เราเข้าได้กับทุกคนในห้องนะคะ ปัญหาของเราคือ เวลาทำงานกลุ่มทีไร เราจะกลายเป็นคนที่คอยจัดการงานทุกอย่าง คอยแบ่งงาน รวมงาน หรือบางครั้งถึงกับทำงานกลุ่มคนเดียว ถามว่าเพื่อนช่วยมั้ย เขาก็ช่วยนะคะ เขาออกความคิดเห็น แต่เขาไม่ลงมือทำ พอเรามิบหน้าที่ส่วนนี้ให้เขา เขาก้จะบอกกลับมาว่าเราแค่ออกความเห็นเฉยๆ หรือบางครั้ง เราทำงานกลุ่มเสร็จแล้ว จะมีเพื่อนในกลุ่มคนนึง ที่คอยติงานของเรา ทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ไม่ลงมือทำ จนบางครั้งเรารุ้สึกว่า เห้ยนี่กรูอุส่าห์ทำนะ คือถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีคนทำ บอกตามตรงนะคะ เราจะมีปัญหากับเพื่อน เฉพาะเวลาทำงานกลุ่มเท่านั้น จนกลายเป็นว่าทุกวันนี้เราขอทำงานเดี่ยวตลอด พยายามเลี่ยงงานกลุ่ม มีอยุ่ครั้งนึงมันเป้นงานกลุ่ม แต่ครุให้ทำเดี่ยวได้ เราก็เลยทำเดี่ยว พอเพื่อนเรารู้ เขาก็ชักสีหน้าแล้วก็ไม่คุยกับเราไปเลย มันมีอีกหลายเหตุการณ์มากๆ แล้วก็มีเพื่อนอยู่คนนึง เขาชอบขอยืมของๆเรา ขนาดว่าเราบอกเขาว่าอันนี้เราหวงนะ เขาก็ยังขอยืม คือไม่มีความรงใจกันเลยด้วยเหตุนี้เราเลยไม่อยากสนิทกับใคร ตามจริงเรามีเพื่อนสนิทนะ แต่เขาย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วทุกวันนี้เราไปโรงเรียน เราไม่มีความสุขเลย ยังดีที่ยังมีพ่อแม่ที่เข้าใจเรา เราไปโรงเรียนเราต้องคอยยิ้มหัวเราะ เพราะบุคลิกเราเป็นคนแบบนั้น แต่จริงๆแล้วเรารู้สึกเคว้งคว้างมากๆ รุ้สึกเวลามีปัญหาก็ไม่รุ้จะเล่าให้ใครฟังดีนอกจากพ่อกับแม่ แต่เวลาคนอื่นมีปัญหา เขามักเข้ามาปรึกษาและขอให้เราช่วยเสมอ ;-;

ปล.เราแค่อยากระบายเฉยๆ มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มั้ยคะ แล้วแก้ปัญหากันยังไง ทุกวันนี้ปรึกษาพ่อกับแม่ เขาก็เป็นห่วง เห็นลูกไม่มีความสุข เขาก็คงไม่มีความสุขเหมือนกัน เราเลยไม่อยากเล่าเรื่องแย่ๆให้เขาฟังมากนัก

ปล.2 เราแปลกมั้ยคะ ที่เราไม่มีเพื่อนสนิท ชอบทำอะไรคนเดียว จนเพื่อนมิงว่าเราแปลก แต่เราเข้ากับเพื่อนได้ดีนะคะ จะมีปัญหาเฉพาะงานกลุ่มเท่านั้น แต่ถามว่าเข้ากับเพื่อนได้ดีก็จริง แต่ก็ยังไม่เจอเพื่อนสนิทเลย มันเคว้งจริงๆนะคะ

ยาวหน่อยนะคะ ใครอ่านถึงตรงนี้เราขอขอบคุณจากใจจริงเลยค่ะ ขอบคุณที่นั่งอ่านสิ่งที่เราระบายออกมาข้างต้น ขอบคุณมากๆค่ะ