[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอยืมล็อกอินเพื่อนมาครับ
ออกตัวก่อนเลยนะครับ คือผมไม่ค่อยได้ติดตามดูละครมากสักเท่าไหร่ พอมีละครเกี่ยวกับตำนานผีทางภาคเหนือ ก็เลยอยากดู พื้นเพเดิมของผมเป็นคนลำปางด้วยอะครับ ...พูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับละครก่อนละกันนะครับ ผมดูตอนแรกเพิ่งจบไป(ตอนนี้อยู่ต่างประเทศครับ) ละครยังไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่นะครับผมว่า..
อย่างหัวข้อแรก นักแสดง (กับภาษาถิ่น)...
ตัวนางเอก พูดเร็วไป เหมือนท่องมา ผมเข้าใจว่าน้องนาวไม่ใช่คนเมืองเหนือ แต่ในบทพูด(บทโทรทัศน์) ผมว่ามันควรสมบูรณ์ รูปประโยคควรเป็นคำเมืองมากกว่านี้ และนักแสดงร่วมท่านอื่น เป็นไปได้ผมอยากให้เป็นคนภาคเหนือไปเลยอ่าครับ อย่างคุณเจตต์ ศตวรรษ ผมเซอร์ไพรสมากนะ แต่ตัวละครที่ขัดหูขัดตาก็จะมี น้าฟองจันทร์กับอีผา ผมว่าถ้าได้คนเหนือมาเล่นจริงๆ น่าจะได้อรรถรสมากกว่านี้ บทอีผา(กระเทย) ถ้าได้นักแสดงตลกวงดังๆภาคเหนือมาร่วมจะแจ่มมาก
หัวข้อข้อถัดมา ดนตรี/ซาวน์ประกอบ
ฉากที่ดอกสร้อยฟ้อนกาสะลอง ทั้งๆที่จัดฉากคนเล่นเครื่องดนตรีแล้ว...เพลงที่ฟ้อนมันมีเสียงคนร้องผมว่ามันผิดอ่ะ ควรเปิดเป็นเพลงบรรเลงจะดีกว่าเพื่อให้ภาพกับเพลงประกอบสมจริง
หัวข้อสุดท้าย บทผีกะ
ออกแบบผีกะมาคล้ายเวตาล(ไม้ตะพดอ่ะ)ไปหน่อย แต่ฉากผีอุ้มแมวได้อยู่ น่ากลัวมาก แต่ผมยังไม่รู้สึกน่ากลัวเหมือนที่เคยเจอมา... คือผมไม่ได้ว่าละครไม่ดีไม่สนุกนะ แค่ผมจะบอกว่าถ้ามีฉากกระตุ้นอารมณ์อะไรหรือมาปลุกความรู้สึกในตอนนั้นได้จะดีมากกกก
ว่าแล้วก็มาเริ่มเรื่องเล่าของผมกันเลยนะครับ
บ้านผมอยู่ในจังหวัดลำปาง อำเภอ....(เว้นไว้ละกันนะครับ) เหตุเกิดเมื่อประมาณปี พ.ศ.2548-2549 เรียนอยู่ประมาณชั้น ม.4 ตอนนั้นอยู่ในวงโยธวาทิตด้วย และในวงโยธวาทิตนี้แหละทำให้ผมได้เจอดรัมเมเยอร์คนใหม่ เธอเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ได้ไม่นาน ช่วงนั้นทางวงโยฯก็มีเข้าค่ายแทบทุกอาทิตย์ จึงทำให้เราได้สนิทกัน ไม่กี่เดือนผมก็จีบเธอ.. แล้วเราก็ตกลงคบกันเป็นแฟน
..ก็ดูเหมือนแฮปปีเอนดิ้ง... แต่เพียงคบกันไม่กี่เดือนเหตุการณ์ต่างๆก็เริ่มเกิดขึ้น ทางหมู่บ้านผมเชื่อกันว่านกเค้าแมว(นกฮูก) เป็นสัตว์สื่อสารของผีกะ ในทุกๆคืนจะมีนกเค้าแมว(บ้านผมเรียก นกเก๊า) มาร้องอยู่หน้าบ้านผม หลังจากนั้นไม่กี่นาทีจะมีเสียงโทรศัพท์ดึงขึ้น พร้อมปลายสายคือเธอคนนั้น...
เป็นอย่างนี้มาทุกๆ คืนเกือบสองอาทิตย์เห็นจะได้ แต่บางคืนถ้าไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ก็จะเป็นตัวเธอเองมาหาที่บ้านเลย ถ้าคุณเห็นหน้าเธอตอนกลางคืน.. ผมอยากจะบอกว่าเธอสวยมากกก พี่ชายผมเจอเธอครั้งแรกยังชมเลยว่าแฟนเองสวยหว่ะ ซึ่งแม่เล่าให้ผมฟังว่า ผีก๊ะ มันเป็นผีที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษสู่ลูกหลาน ตอนกลางคืนมันจะมีหน้าตาที่สวยงามผุดผ่องเพราะว่าลิงค่างเลียหน้ามัน หลังจากนั้นไม่นานผมก็ค่อยๆห่างเธอออกไป
อีกหนึ่งเหตุการณ์ประมาณ 5 ปีที่แล้ว ในหมู่บ้านผมเลย.. ซึ่งในหมู่บ้านผมจัดงานเลี้ยงประจำปีที่ศาลากลางหมู่บ้าน ก็จะมีพี่ป้าน้าอาลุงน้องเพื่อนหลาน ทุกๆคนก็จะมากินร้องฟ้อนรำกัน เวลาประมาณเที่ยงคืนก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ผมสมมติว่าชื่อ หญิงละกันครับ น้องหญิงร้องไห้และอาละวาด คำพูดไม่ปะติดปะต่อ ทุกคนพยายามช่วยเหลือน้องหญิง ถามว่าเป็นอะไร น้องหญิงร้องไห้และบอกว่าเป็นอะไรไม่รู้และขอความช่วยเหลือ จากนั้นเธอก็วิ่งออกจากวงล้อม ผู้ชายทุกคนต่างวิ่งช่วยกันจับน้องหญิง ผมรู้สึกว่าตอนนั้นน้องหญิงวิ่งเร็วมาก ผู้ชายเกือบสิบคนวิ่งตามแทบไม่ทัน พอจับน้องหญิงได้พวกเราก็กดน้องหญิงลงกับพื้นถนน ผู้ชายนับสิบคนเอาน้องหญิงแทบไม่อยู่..สักพักน้องหญิงก็ผ่อนคลายลง โดยชาวบ้านบอกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เรียกว่า "ผีก๊ะตือ" (ผีกะเข้าสิง)
และบ่าเดี่ยวนี่ ตำนานผีก๊ะในหมู่บ้านผม ผมเจื้อว่ามันยังมีอยู่...
โดยเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง... ผมนั่งพิมพ์ไปขนลุกไป เนื้อเรื่องอาจงงๆหน่อย ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็นอ่ะครับ
"สาปดอกสร้อย" ตำนานผีกะ.. จากประสบการณ์จริง!
ออกตัวก่อนเลยนะครับ คือผมไม่ค่อยได้ติดตามดูละครมากสักเท่าไหร่ พอมีละครเกี่ยวกับตำนานผีทางภาคเหนือ ก็เลยอยากดู พื้นเพเดิมของผมเป็นคนลำปางด้วยอะครับ ...พูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับละครก่อนละกันนะครับ ผมดูตอนแรกเพิ่งจบไป(ตอนนี้อยู่ต่างประเทศครับ) ละครยังไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่นะครับผมว่า..
อย่างหัวข้อแรก นักแสดง (กับภาษาถิ่น)...
ตัวนางเอก พูดเร็วไป เหมือนท่องมา ผมเข้าใจว่าน้องนาวไม่ใช่คนเมืองเหนือ แต่ในบทพูด(บทโทรทัศน์) ผมว่ามันควรสมบูรณ์ รูปประโยคควรเป็นคำเมืองมากกว่านี้ และนักแสดงร่วมท่านอื่น เป็นไปได้ผมอยากให้เป็นคนภาคเหนือไปเลยอ่าครับ อย่างคุณเจตต์ ศตวรรษ ผมเซอร์ไพรสมากนะ แต่ตัวละครที่ขัดหูขัดตาก็จะมี น้าฟองจันทร์กับอีผา ผมว่าถ้าได้คนเหนือมาเล่นจริงๆ น่าจะได้อรรถรสมากกว่านี้ บทอีผา(กระเทย) ถ้าได้นักแสดงตลกวงดังๆภาคเหนือมาร่วมจะแจ่มมาก
หัวข้อข้อถัดมา ดนตรี/ซาวน์ประกอบ
ฉากที่ดอกสร้อยฟ้อนกาสะลอง ทั้งๆที่จัดฉากคนเล่นเครื่องดนตรีแล้ว...เพลงที่ฟ้อนมันมีเสียงคนร้องผมว่ามันผิดอ่ะ ควรเปิดเป็นเพลงบรรเลงจะดีกว่าเพื่อให้ภาพกับเพลงประกอบสมจริง
หัวข้อสุดท้าย บทผีกะ
ออกแบบผีกะมาคล้ายเวตาล(ไม้ตะพดอ่ะ)ไปหน่อย แต่ฉากผีอุ้มแมวได้อยู่ น่ากลัวมาก แต่ผมยังไม่รู้สึกน่ากลัวเหมือนที่เคยเจอมา... คือผมไม่ได้ว่าละครไม่ดีไม่สนุกนะ แค่ผมจะบอกว่าถ้ามีฉากกระตุ้นอารมณ์อะไรหรือมาปลุกความรู้สึกในตอนนั้นได้จะดีมากกกก
ว่าแล้วก็มาเริ่มเรื่องเล่าของผมกันเลยนะครับ
บ้านผมอยู่ในจังหวัดลำปาง อำเภอ....(เว้นไว้ละกันนะครับ) เหตุเกิดเมื่อประมาณปี พ.ศ.2548-2549 เรียนอยู่ประมาณชั้น ม.4 ตอนนั้นอยู่ในวงโยธวาทิตด้วย และในวงโยธวาทิตนี้แหละทำให้ผมได้เจอดรัมเมเยอร์คนใหม่ เธอเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ได้ไม่นาน ช่วงนั้นทางวงโยฯก็มีเข้าค่ายแทบทุกอาทิตย์ จึงทำให้เราได้สนิทกัน ไม่กี่เดือนผมก็จีบเธอ.. แล้วเราก็ตกลงคบกันเป็นแฟน
..ก็ดูเหมือนแฮปปีเอนดิ้ง... แต่เพียงคบกันไม่กี่เดือนเหตุการณ์ต่างๆก็เริ่มเกิดขึ้น ทางหมู่บ้านผมเชื่อกันว่านกเค้าแมว(นกฮูก) เป็นสัตว์สื่อสารของผีกะ ในทุกๆคืนจะมีนกเค้าแมว(บ้านผมเรียก นกเก๊า) มาร้องอยู่หน้าบ้านผม หลังจากนั้นไม่กี่นาทีจะมีเสียงโทรศัพท์ดึงขึ้น พร้อมปลายสายคือเธอคนนั้น...
เป็นอย่างนี้มาทุกๆ คืนเกือบสองอาทิตย์เห็นจะได้ แต่บางคืนถ้าไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ก็จะเป็นตัวเธอเองมาหาที่บ้านเลย ถ้าคุณเห็นหน้าเธอตอนกลางคืน.. ผมอยากจะบอกว่าเธอสวยมากกก พี่ชายผมเจอเธอครั้งแรกยังชมเลยว่าแฟนเองสวยหว่ะ ซึ่งแม่เล่าให้ผมฟังว่า ผีก๊ะ มันเป็นผีที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษสู่ลูกหลาน ตอนกลางคืนมันจะมีหน้าตาที่สวยงามผุดผ่องเพราะว่าลิงค่างเลียหน้ามัน หลังจากนั้นไม่นานผมก็ค่อยๆห่างเธอออกไป
อีกหนึ่งเหตุการณ์ประมาณ 5 ปีที่แล้ว ในหมู่บ้านผมเลย.. ซึ่งในหมู่บ้านผมจัดงานเลี้ยงประจำปีที่ศาลากลางหมู่บ้าน ก็จะมีพี่ป้าน้าอาลุงน้องเพื่อนหลาน ทุกๆคนก็จะมากินร้องฟ้อนรำกัน เวลาประมาณเที่ยงคืนก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ผมสมมติว่าชื่อ หญิงละกันครับ น้องหญิงร้องไห้และอาละวาด คำพูดไม่ปะติดปะต่อ ทุกคนพยายามช่วยเหลือน้องหญิง ถามว่าเป็นอะไร น้องหญิงร้องไห้และบอกว่าเป็นอะไรไม่รู้และขอความช่วยเหลือ จากนั้นเธอก็วิ่งออกจากวงล้อม ผู้ชายทุกคนต่างวิ่งช่วยกันจับน้องหญิง ผมรู้สึกว่าตอนนั้นน้องหญิงวิ่งเร็วมาก ผู้ชายเกือบสิบคนวิ่งตามแทบไม่ทัน พอจับน้องหญิงได้พวกเราก็กดน้องหญิงลงกับพื้นถนน ผู้ชายนับสิบคนเอาน้องหญิงแทบไม่อยู่..สักพักน้องหญิงก็ผ่อนคลายลง โดยชาวบ้านบอกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เรียกว่า "ผีก๊ะตือ" (ผีกะเข้าสิง)
และบ่าเดี่ยวนี่ ตำนานผีก๊ะในหมู่บ้านผม ผมเจื้อว่ามันยังมีอยู่...
โดยเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง... ผมนั่งพิมพ์ไปขนลุกไป เนื้อเรื่องอาจงงๆหน่อย ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็นอ่ะครับ