" ผ า ช ะ น ะ ไ ด "
" The first light of a new day "
" R u n a w a y "
บทที่ 1
น้ำเย็นเย็นมั้ยคะ
อ้าาา ไม่ได้เขียนพันทิพมานานมากกก นานจนลืมไปแล้วว่า log in ตรงไหน 5555 ผมนั่งงมรหัสโคตรนาน
เอาละสวัสดีครับผู้อ่านทุกทุกคนเลย ไม่ได้เจอกันเลยหลังจากทริปดอยหลวงเชียงดาว ยอมรับเลยนะจริงๆผมก็เที่ยวเยอะนะแต่ความขี้เกียจนี้มันพ่อทุกสถาบันจริงๆ เนี่ยตอนนี้ผมก็เริ่มขี้เกียจอีกละ 5555 ม่ะเข้าเรื่อง คือทริปนี้มันเกิดจากเพื่อนผมคนนึงผมไม่ขอเอ่ยนามและกันว่าชื่อ "จอย" อีกครั้งนะครับผมไม่ได้บอกว่าเพื่อนผมชื่อ "จอย" นะ คือเขาถามผมว่า
" เฮ้ย แกปีใหม่เคาท์ดาวน์ไหน พาเราไปด้วยดิ "
" ไม่รู้อะไม่ได้คิดไว้อะ " คือมันช่วงเทศกาลไม่อยากไปแย่งกันใช้ชีวิตกับคนอื่น
" เออแกจะไปไหนก็บอกเราละกันไปด้วย เบื่อๆ " คือผมกะจะปล่อยผ่านละ แต่อยู่ดีๆมันมีทริปนึงที่อยากไปมาตั้งแต่เรียนอยู่ปี 2 ละ ผมก็เลยบอกไป
" ไปผาชะนะไดมั้ย "
" อยู่ที่ไหนอะ "
" อุดร "
แค่จังหวัดเมิงก็ไม่น่าถึงละ...
เราจองตั๋วรถไฟไปอุบลในวันที่ 31 ธันวาคม รอบ 19.17 น. ถึงอุบลตามที่ตั๋วบอกคือ 06.17 น. หึ ถ้าใครขึ้นรถไฟบ่อยๆคุณจะรู้ว่าไอ้ที่พิมพ์ๆบอกในใบอะคือ เลทแน่นอน และก็เป็นไปตามนั้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนดรถไฟที่ผมจองไว้ก็ยังไม่เสด็จออกมาจากหัวลำโพงเลยพร้อมกับคำประกาศน่ารักๆว่ายังไม่มีกำหนดออกกี่โมงการอคอยที่ไม่มีจุดหมายอีกละ แต่ก็นะ... โอเคระหว่างรอผมจะเล่าให้ฟังว่าจอยผู้ที่มากับผมในทริปนี้เป็นใคร เราเจอกันตอนที่ไปทริปที่ภูสอยดาว แล้วก็แค่นั้นแหละรู้แค่นั้นอะพอละ 5555 (และจะพูดเพื่อ) เราได้ขึ้นรถไฟในตอน 2 ทุ่มกว่าๆ เป็นรถไฟชั้น 3 ที่คุ้นเคย
ไม่รู้ดิผมชอบรถไฟชั้น 3 เพราะว่ามันชอบมีอะไรแปลกที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอทุกครั้งที่ผมขึ้นรถไฟเลยด้วยผมจะเจอะไรที่ เชี้ยอย่างนี้ก็มีด้วยหรอวะ การที่ ผมรู้สึกว่ามันคือช่วงเวลาที่เราจะถูกบีบไปอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องละทิ้งความเป็นตัวกุของกุไป คนมากมายที่คุณไม่รู้จักความมีน้ำใจมาจากคนที่ในชีวิตประจำวันคุณไม่มองเขาด้วยซ้ำอะ ผมรู้สึกว่าเราเท่ากันเมื่อมานั่งอยู่ในนี้
เราเลือกเดินทางกันในตอนกลางคือเพราะไม่ร้อนและมันเป็นช่วงเวลานอนพอดีมันจะทำให้เราไม่รู้สึกว่าการเดินทางนี้มันยาวนาน แต่จริงๆแล้วป่าวเลยมันจะมีมวลพลังงานบางอย่างที่มีลักษณะเหมือนผู้คุมวิญญาณที่จะคอยมาดึงความสุขในการนอนของคุณบนรถไฟไป ทุกๆครั้งที่รถไฟจอดนานๆหรือจอดในสถานีใหญ่ๆ จะเป็นการเปิดโอกาสให้พวกเขาขึ้นมา เขาจะขึ้นมาพร้อมกับประโยคคลาสสิกที่จะมากระชากฝันดีของคุณไป
" น้ำเย็นมั้ยค้าาาาาาาา !!! "
" กาแฟร้อนมั้ยค้าาาา !! "
" มะเร็มแบ่งขายครับบบ !!! "
คือขายได้ไม่ว่าแต่พี่จะตะโกนกันดังอะไรเบอร์นี้ น้ำเย็นมั้ยค้าา พี่ก็จับดูซิครับถืออยู่ไม่ใช่เรอะ !
แต่เพราะมันก็คืออาชีพของเขาอะแหละผมเข้าใจ ผมคงทำได้แค่จองเข้าไปในดวงตาพี่เขาแล้วไตรถามด้วยความสงสัย
" น้องเอาน้ำเย็นมั้ยคะ "
" ผมเหมือนคนต้องการน้ำเย็นตอนตี 2 หรอ ..."
" ก็ไม่นะ "
[CR] " ผาชะนะได " The first light of a new day
" The first light of a new day "
" R u n a w a y "
บทที่ 1
น้ำเย็นเย็นมั้ยคะ
อ้าาา ไม่ได้เขียนพันทิพมานานมากกก นานจนลืมไปแล้วว่า log in ตรงไหน 5555 ผมนั่งงมรหัสโคตรนาน
เอาละสวัสดีครับผู้อ่านทุกทุกคนเลย ไม่ได้เจอกันเลยหลังจากทริปดอยหลวงเชียงดาว ยอมรับเลยนะจริงๆผมก็เที่ยวเยอะนะแต่ความขี้เกียจนี้มันพ่อทุกสถาบันจริงๆ เนี่ยตอนนี้ผมก็เริ่มขี้เกียจอีกละ 5555 ม่ะเข้าเรื่อง คือทริปนี้มันเกิดจากเพื่อนผมคนนึงผมไม่ขอเอ่ยนามและกันว่าชื่อ "จอย" อีกครั้งนะครับผมไม่ได้บอกว่าเพื่อนผมชื่อ "จอย" นะ คือเขาถามผมว่า
" เฮ้ย แกปีใหม่เคาท์ดาวน์ไหน พาเราไปด้วยดิ "
" ไม่รู้อะไม่ได้คิดไว้อะ " คือมันช่วงเทศกาลไม่อยากไปแย่งกันใช้ชีวิตกับคนอื่น
" เออแกจะไปไหนก็บอกเราละกันไปด้วย เบื่อๆ " คือผมกะจะปล่อยผ่านละ แต่อยู่ดีๆมันมีทริปนึงที่อยากไปมาตั้งแต่เรียนอยู่ปี 2 ละ ผมก็เลยบอกไป
" ไปผาชะนะไดมั้ย "
" อยู่ที่ไหนอะ "
" อุดร "
แค่จังหวัดเมิงก็ไม่น่าถึงละ...
เราจองตั๋วรถไฟไปอุบลในวันที่ 31 ธันวาคม รอบ 19.17 น. ถึงอุบลตามที่ตั๋วบอกคือ 06.17 น. หึ ถ้าใครขึ้นรถไฟบ่อยๆคุณจะรู้ว่าไอ้ที่พิมพ์ๆบอกในใบอะคือ เลทแน่นอน และก็เป็นไปตามนั้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนดรถไฟที่ผมจองไว้ก็ยังไม่เสด็จออกมาจากหัวลำโพงเลยพร้อมกับคำประกาศน่ารักๆว่ายังไม่มีกำหนดออกกี่โมงการอคอยที่ไม่มีจุดหมายอีกละ แต่ก็นะ... โอเคระหว่างรอผมจะเล่าให้ฟังว่าจอยผู้ที่มากับผมในทริปนี้เป็นใคร เราเจอกันตอนที่ไปทริปที่ภูสอยดาว แล้วก็แค่นั้นแหละรู้แค่นั้นอะพอละ 5555 (และจะพูดเพื่อ) เราได้ขึ้นรถไฟในตอน 2 ทุ่มกว่าๆ เป็นรถไฟชั้น 3 ที่คุ้นเคย
ไม่รู้ดิผมชอบรถไฟชั้น 3 เพราะว่ามันชอบมีอะไรแปลกที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอทุกครั้งที่ผมขึ้นรถไฟเลยด้วยผมจะเจอะไรที่ เชี้ยอย่างนี้ก็มีด้วยหรอวะ การที่ ผมรู้สึกว่ามันคือช่วงเวลาที่เราจะถูกบีบไปอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องละทิ้งความเป็นตัวกุของกุไป คนมากมายที่คุณไม่รู้จักความมีน้ำใจมาจากคนที่ในชีวิตประจำวันคุณไม่มองเขาด้วยซ้ำอะ ผมรู้สึกว่าเราเท่ากันเมื่อมานั่งอยู่ในนี้
เราเลือกเดินทางกันในตอนกลางคือเพราะไม่ร้อนและมันเป็นช่วงเวลานอนพอดีมันจะทำให้เราไม่รู้สึกว่าการเดินทางนี้มันยาวนาน แต่จริงๆแล้วป่าวเลยมันจะมีมวลพลังงานบางอย่างที่มีลักษณะเหมือนผู้คุมวิญญาณที่จะคอยมาดึงความสุขในการนอนของคุณบนรถไฟไป ทุกๆครั้งที่รถไฟจอดนานๆหรือจอดในสถานีใหญ่ๆ จะเป็นการเปิดโอกาสให้พวกเขาขึ้นมา เขาจะขึ้นมาพร้อมกับประโยคคลาสสิกที่จะมากระชากฝันดีของคุณไป
" น้ำเย็นมั้ยค้าาาาาาาา !!! "
" กาแฟร้อนมั้ยค้าาาา !! "
" มะเร็มแบ่งขายครับบบ !!! "
คือขายได้ไม่ว่าแต่พี่จะตะโกนกันดังอะไรเบอร์นี้ น้ำเย็นมั้ยค้าา พี่ก็จับดูซิครับถืออยู่ไม่ใช่เรอะ !
แต่เพราะมันก็คืออาชีพของเขาอะแหละผมเข้าใจ ผมคงทำได้แค่จองเข้าไปในดวงตาพี่เขาแล้วไตรถามด้วยความสงสัย
" น้องเอาน้ำเย็นมั้ยคะ "
" ผมเหมือนคนต้องการน้ำเย็นตอนตี 2 หรอ ..."
" ก็ไม่นะ "
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น