สวัสดีค่า
นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยว (ประโยคจั่วหัวคุ้นๆ)
กระทู้นี้เปรี้ยวมากเพราะดองไว้เกือบครบปี ทีแรกตั้งใจไว้ว่าจะเขียนตั้งแต่กลับมาไทยใหม่ๆแต่พอขึ้นปีสี่แล้วก็ยุ่ง+ขี้เกียจเลยเพิ่งจะเขียน
เมื่อช่วงต้นมีนาที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสไปแลกเปลี่ยนระยะสั้นที่ประเทศจีนที่ SIAS International University เป็นระยะเวลาสี่เดือนค่ะ
นอกจากไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมแล้ว อีกหนึ่งโอกาสทองก็คือการได้ตะลุยเที่ยวแดนมังกรนี่แหละ
กระทู้นี้เราอยากเน้นเขียนเรื่องราวการไปเที่ยวทั้งที่น่าประทับใจและไม่น่าประทับใจ (ฮา)
เผื่อจะช่วยเป็นแนวทางการตัดสินใจสำหรับคนที่อยากไปเที่ยวที่ประเทศจีนนะคะ
*ขออภัยล่วงหน้าหากใช้ภาษาไม่ถูกต้อง/ไม่สุภาพหรือข้อมูลไม่ถูกต้องครบถ้วน*
**รูปส่วนใหญ่เป็นรูปจากกล้อง Sony 6000 และ 5100 เลนส์คิท**
มาเริ่มที่ชี้ตำแหน่งแผนที่กันก่อนเน๊าะ
เมืองที่เราไปตั้งอยู่ที่มณฑลเหอหนาน อยู่เยื้องขวาตรงใจกลางกุ๊กไก่ จะมาที่นี่ให้ลงที่สนามบินเจิ้งโจว
(เจิ้งโจวเป็นเมืองเอกของมณฑลนี้) หากต่อรถตู้ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็จะถึงมหาวิทยาลัยซีแอส ณ เมืองซินเจิ้ง ที่เราไปอยู่
ในกระทู้นี้เราจะเจาะการเที่ยวไปที่สองเมืองนะคะ นั่นก็คือ เติงเฟิง และ ลั่วหยาง (หมายเลข 3 และ 4)
--ทั้งสองทริปมีเพื่อนคนจีนนำเที่ยวทั้งคู่ค่ะ--
มาเริ่มกันที่เติงเฟิงกัน เป้าหมายหลักคือการขึ้นเขาในวันเสาร์และไปวัดเส้าหลินวันอาทิตย์
ทริปนี้เป็นทริปแรกของเราเมื่อมาถึงที่จีนด้วย ไปพร้อมกับเพื่อนชาวต่างชาติที่เรียนคลาสเดียวกันโดยมีเพื่อนคนจีนเป็นคนดูแล
เช้าวันเสาร์ ก็เริ่มจากยืนรอรถประจำทางออกจากมหาลัยขึ้นต่อเดียวถึงสถานีเติงเฟิงเลย
พอรถมาทุกคนก็กรูกันขึ้นรถ ไอ้แถวที่ต่อๆมาไร้ซึ่งความหมายต้องเบียดสู้กันขึ้นไป
เราได้นั่งข้างๆผู้หญิงจีนวัยยี่สิบปลายๆคนนึงค่ะ นั่งข้างกันหันมาสบตายิ้มให้กันพองาม
การนั่งรถก็เป็นชั่วโมงกว่า เราหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เตรียมฟังเพลงนอนล่ะ
จุดพีคระหว่างนั่งรถมันก็เริ่มขึ้นตรงนี้แหละ เสียงโทรศัพท์ของคนข้างๆดังขึ้น และเมื่อผู้หญิงคนนั้นกดรับโทรศัพท์และทำการ ‘เหว่ย’
สิ่งที่เราเจอคือ……..กลิ่นปาก!!!!
อื้อหื้อ เจอเข้าจังๆกับเรื่องที่เขาเล่าลือ อัดอัดทั้งใจและจมูก แล้วเธอคุยธุระอยู่ร่วมสิบนาที…อย่าถามได้ไหมรู้สึกยังไง (เพลงมา)
เราว่ากลิ่นมันเหมือนเต้าหู้เหม็นผสมอะไรสักอย่างอ่ะ รวมๆแล้วคือแย่มากกกกก แย่ตรงที่เราลืมพกยาดมมาเนี่ยแหละ
แล้วที่แปลกมากคือหากคนไหนมีกลิ่น พี่จีนก็จะมีกลิ่นที่เหมือนๆกันทุกคน
เราพยายามชะเง้อหาที่นั่งอื่นก็ไม่มีที่ว่างเลย สรุปคือหลับไม่ลง กุตื่นตลอดทางเลยจ้า….
จีนที่ฉันเจอ Ep. Dengfeng, Luoyang
นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยว (ประโยคจั่วหัวคุ้นๆ)
กระทู้นี้เปรี้ยวมากเพราะดองไว้เกือบครบปี ทีแรกตั้งใจไว้ว่าจะเขียนตั้งแต่กลับมาไทยใหม่ๆแต่พอขึ้นปีสี่แล้วก็ยุ่ง+ขี้เกียจเลยเพิ่งจะเขียน
เมื่อช่วงต้นมีนาที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสไปแลกเปลี่ยนระยะสั้นที่ประเทศจีนที่ SIAS International University เป็นระยะเวลาสี่เดือนค่ะ
นอกจากไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมแล้ว อีกหนึ่งโอกาสทองก็คือการได้ตะลุยเที่ยวแดนมังกรนี่แหละ
กระทู้นี้เราอยากเน้นเขียนเรื่องราวการไปเที่ยวทั้งที่น่าประทับใจและไม่น่าประทับใจ (ฮา)
เผื่อจะช่วยเป็นแนวทางการตัดสินใจสำหรับคนที่อยากไปเที่ยวที่ประเทศจีนนะคะ
*ขออภัยล่วงหน้าหากใช้ภาษาไม่ถูกต้อง/ไม่สุภาพหรือข้อมูลไม่ถูกต้องครบถ้วน*
**รูปส่วนใหญ่เป็นรูปจากกล้อง Sony 6000 และ 5100 เลนส์คิท**
มาเริ่มที่ชี้ตำแหน่งแผนที่กันก่อนเน๊าะ
เมืองที่เราไปตั้งอยู่ที่มณฑลเหอหนาน อยู่เยื้องขวาตรงใจกลางกุ๊กไก่ จะมาที่นี่ให้ลงที่สนามบินเจิ้งโจว
(เจิ้งโจวเป็นเมืองเอกของมณฑลนี้) หากต่อรถตู้ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็จะถึงมหาวิทยาลัยซีแอส ณ เมืองซินเจิ้ง ที่เราไปอยู่
ในกระทู้นี้เราจะเจาะการเที่ยวไปที่สองเมืองนะคะ นั่นก็คือ เติงเฟิง และ ลั่วหยาง (หมายเลข 3 และ 4)
--ทั้งสองทริปมีเพื่อนคนจีนนำเที่ยวทั้งคู่ค่ะ--
มาเริ่มกันที่เติงเฟิงกัน เป้าหมายหลักคือการขึ้นเขาในวันเสาร์และไปวัดเส้าหลินวันอาทิตย์
ทริปนี้เป็นทริปแรกของเราเมื่อมาถึงที่จีนด้วย ไปพร้อมกับเพื่อนชาวต่างชาติที่เรียนคลาสเดียวกันโดยมีเพื่อนคนจีนเป็นคนดูแล
เช้าวันเสาร์ ก็เริ่มจากยืนรอรถประจำทางออกจากมหาลัยขึ้นต่อเดียวถึงสถานีเติงเฟิงเลย
พอรถมาทุกคนก็กรูกันขึ้นรถ ไอ้แถวที่ต่อๆมาไร้ซึ่งความหมายต้องเบียดสู้กันขึ้นไป
เราได้นั่งข้างๆผู้หญิงจีนวัยยี่สิบปลายๆคนนึงค่ะ นั่งข้างกันหันมาสบตายิ้มให้กันพองาม
การนั่งรถก็เป็นชั่วโมงกว่า เราหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เตรียมฟังเพลงนอนล่ะ
จุดพีคระหว่างนั่งรถมันก็เริ่มขึ้นตรงนี้แหละ เสียงโทรศัพท์ของคนข้างๆดังขึ้น และเมื่อผู้หญิงคนนั้นกดรับโทรศัพท์และทำการ ‘เหว่ย’
สิ่งที่เราเจอคือ……..กลิ่นปาก!!!!
อื้อหื้อ เจอเข้าจังๆกับเรื่องที่เขาเล่าลือ อัดอัดทั้งใจและจมูก แล้วเธอคุยธุระอยู่ร่วมสิบนาที…อย่าถามได้ไหมรู้สึกยังไง (เพลงมา)
เราว่ากลิ่นมันเหมือนเต้าหู้เหม็นผสมอะไรสักอย่างอ่ะ รวมๆแล้วคือแย่มากกกกก แย่ตรงที่เราลืมพกยาดมมาเนี่ยแหละ
แล้วที่แปลกมากคือหากคนไหนมีกลิ่น พี่จีนก็จะมีกลิ่นที่เหมือนๆกันทุกคน
เราพยายามชะเง้อหาที่นั่งอื่นก็ไม่มีที่ว่างเลย สรุปคือหลับไม่ลง กุตื่นตลอดทางเลยจ้า….