ตอนแรกๆสมัยเรียนมัธยมครับเห็นรุ่นพี่หรือเห็นเพื่อนมีแฟนแล้วเลิกกันร้องไห้กันฟูมฟายมาเยอะมีมาระบายกับเราบ้างครับส่วนเราก้ออยากมีแฟนนะแต่ขี้อายเลยไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง(ไม่มีประสบการณ์)เลยลองค้นหาประสบการณ์ของคนอื่นตามเวบไซค์ที่เขาเขียนระบายจนติดอยากเข้าอ่านทุกวันแล้วก็คิดถ้ามีแฟนจะไม่ทำอย่างนั้นจะไม่ทำอย่างนี้ตอนแรกคิดว่าจะศึกษาข้อเสียข้อผิดพลาดจากคนอื่นอะครับแล้วจะไม่ทำแบบเขาแฟนไม่ชอบใชป่ะแต่บังเอิญมันเป็นเรื่องอกหักงัยเคยอ่านป่ะบางรายบรรยายจนเห็นภาพอยากตายบ้างเจ็บสุดๆจนหดหู่จนใจหนึ่งอยากส่งเมล์ไปหาแล้วทักมาเป็นแฟนกับผมเถอะเป็นผมนะผมจะไม่ทำอย่างนั้นประมาณนี้555อ่านทุกวันครับจนหมดเรื่องช-ญเลยลองอ่านช-ช บ้างเศร้าพอกันเจ็บปวดพอๆกันโหดร้ายพอๆกันจนทุกวันนี้ไม่กล้าจีบใครล่ะกลัวเจ็บกลัวอกหัก(ทั้งที่ไม่เคยอกหักได้แต่แอบรัก)ทุกวันนี้เหรอครับตั้งใจว่าทำงานเก็บเงินให้พ่อแม่สักก้อนก้อจะบวชไม่สึกแล้วอ่ะถามว่าผมปัญญาอ่อนป่ะที่คิดแบบนี้
ตลกป่ะครับผมชอบนั่งอ่านประสบการณ์ความรักของคนอื่นจนกลายเป็นคนกลัวความรักไปแล้ว