สมาธิ?

ผมเพิ่งพยายามนั่งสมาธิอย่างจริงจังได้ไม่นานครับ โดยศึกษารายละเอียด คำสอน ข้อแนะนำจากหลาย ๆ แหล่ง
ความเปลี่ยนแปลงของสมาธิที่ผมสังเกตจากการลงมือปฏิบัติในแต่ละวัน อาทิ ความกลัวที่เคยมีค่อย ๆ หายไป
จินตนาการที่เก็บมาจากการอ่านประสบการณ์การนั่งสมาธิของผู้อื่น
จากที่เคยสะดุ้งตกใจเสียงรอบข้างแล้วนำมาจินตนาการ ผมก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว
การเห็นนั่นเห็นนี่ จนจิตสร้างมาเป็นภาพ เป็นรูป ผมกลัวจนผมเลิกกลัว แล้วจิตก็ไม่สร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาอีก
หรือการสังเกตตัวเอง อาการคัน อาการปวด ผมใช้วิธีสังเกตการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป จนร่างกายผมไม่รู้สึกคัน ไม่รู้สึกชา เลิกสนใจอาการเหล่านี้
หรือแม้กระทั่งการข่มสิ่งที่เขาเรียกกันว่าปีติ ผมแค่คิดว่าผมนั่งอยู่ ดึงตัวเองกลับมา ไม่ลอย ผมก็แทบไม่สัมผัสอาการนั้นอีกเลย
จนสุดท้าย เมื่อผมเลิกสนใจทุกอย่าง มาพิจารณาลมหายใจ ผมก็สนใจแต่ลมหายใจ คือจุดที่ผมเป็นอยู่ ณ​ ปัจจุบันนี้ครับ
ดังนั้น คำถามของผมคือ ในเมื่อผมไม่ได้นั่งสมาธิด้วยจุดมุ่งหมายอะไร ผมควรพิจารณาสิ่งใดครับ
๑. มุ่งสนใจแต่ลมหายใจจนจิตเกิดเป็นสมาธิ
หรือ ๒. พิจารณาทุกกิริยาอาการที่เกิดขึ้นบนร่างกาย
ผมอาจจะถามไม่ชัดเจน ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปครับ และนั่งสมาธิอย่างไรดีครับ เพราะเหมือนผมเอานั่นนี่มาผสมกันหมดเลย
หรือมันจะเป็นของมันไปเอง
ขอบคุณครับ