เครียดกับแม่

สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกนะค่ะที่เข้ามาตั้งคำถาม.....อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนหน่อยนะคะ..คือรู้สึกน้อยใจแม่ที่ไม่เข้าใจเราเลย...อย่างเหตุการณ์ที่ผ่านมาคือการประกาศผลสอบกลางภาคได้คะแนนไม่ดีแต่ก็ผ่านนะค่ะ...เมื่อแม่ถามว่าได้คะแนนเป็นไงบ้างเราก็บอกไปตามตรงว่าผ่านเฉียดฉิวพอดี...แม่ก็พูดขึ้นมาว่าเออ..นอนให้ดึกๆนอนตี1ตี2เข้าไว้เรียนไปก็เท่านั้น..จบออกมาจะไปสมัครเรียนคณะที่ตัวเองเรียนได้มั้ย..ตรงนี้เราพอจะเข้าใจนะค่ะว่าแม่อยากให้หนูตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้หน่อย...จนกระทั่งผ่านมาหลายวันท่านก็จะพูดว่าเรียรก็ไม่เก่งจะเรียนไปทำไม..เรียนไปก็เท่านั้น...ลาออกมาทำงานรับจ้างดีกว่าหรือไม่ก็ออกมาหาผู้ชายให้ผู้ชายเลี้ยง...คือแบบในใจเราก็เครียดที่ได้คะแนนไม่ดีอยู่แล้วแม่มาพูดแบบนี้อีกคือเราท้อค่ะ..น้อยใจ..อยากให้แม่ให้กำลังใจบ้างไม่ใช่เอาแต่ด่าเราก็เป็นคนนะมีความรู้สึก..เสียใจเป็น..บางครั้งเรารู้สึกว่าเราเป็นเด็กเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะจากสายที่แม่มองมาบางทีรู้สึกว่าเราทำผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ..พอเราจะอธิบายอะไรก็จะหาว่าเถียงตามเพื่อนอย่างนู้นอย่างนี้.....ไม่รักเรียน...ทั้งที่แม่ไม่รู้อ่ะว่าเราเหนื่อยกับการเรียนมากขนาดไหน..ต้องทำการบ้านที่ครูสั่งมามากแล้วต้องมาน้อยใจแม่อีกที่พูดแบบนั้น..บางครั้งแอบคิดว่าอยากเกิดเป็นผู้ชาย...เพราะว่าเรามีน้องเป็นผู้ชาย..แล้วน้องเราก็เรียนได้เกรดกลางๆแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..แค่บอกว่าอย่าติด0อย่าติด ร ก็พอแล้ว...บางครั้งก็เหนื่อยจนไม่อยากเรียน..ไม่อยากไปเรียน..ไม่อยากไปสอบ...ไม่อยากอยู่บ้าน...หรือว่าเราคิดมากไปเองคนเดียวค่ะช่วยให้คำปรึกษาหน่อยสิค่ะ..ไม่ไหวแล้วเหนื่อย