คือ ผมมี ญ คนนึงที่แอบชอบ เธอมาตั้งแต่ ม.ต้น
เราทั้งสองค่อนข้างสนิทกัน จนถึง ม.ปลาย เราก็แยกย้ายกันไปเรียนคนละ โรงเรียน แต่ก็มีนัดเจอกันตามปกติที่ทำได้ ซึ่งก็เป็นแบบนี้ตลอดจนถึงปี 1 ต่างคนก็ต่างเรียน มหาลัยใน กทม ซึ่งผมก็ตัดสินใจบอกชอบเธอไป แล้วเธอก็ปฏิเสธผม เธอบอกว่าเป็นแบบนี้ดีแล้ว แต่แล้ววันนั้นเองเธอก็หายไปจากชีวิตผม ซึ่งผมเองก็ทำใจไม่ได้ ก็ตีตัวออกห่างเหมือนกัน
แต่ก็ตามข่าวจากเพื่อนๆเอา ก็รุว่าเธอเองก็มีแฟน ผมเองก็มีครับ จนวันนึงที่ผมได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ก็ออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ปกติครับ แต่ที่ตกใจคือผมไปเจอเธอที่ร้านนั้น ผมก็เข้าไปหา เธอตกใจกอดผมผมก็ดีใจนะ ก็ขอเบอร์กัน แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน (บอกเลยครับเธอช่างน่ารักเหมือนเดิม) อีกวันเราก็โทรนัดกันออกไปกินข้าว สองคน คือผมเองก็ยังคาใจครับ ยังรักเธออยู่ ก็มีดื่มเหล้าบ้างตามปกติ ก็เริ่มพูดเข้าเรื่องเก่าๆมาถึงที่ผมบอกรัก เธอก็บอกอยากเป็นแค่เพื่อนจริงๆ แล้วเธอก็บอกว่าเธอรักผมนะ แต่เป็นไปไม่ได้ แล้วเธอก็จูบผมและบอกว่าได้แค่นี้จริงๆ ผมนี่อึ้งครับกับการจูบนี้ และ มันก็ยังคาใจผมอยู่ตลอดมา จนตอนนี้ เราแยกย้ายกันทำงานเธออยู่ต่างประเทศ ระหว่างนั้น เราก็ยังโทรหากันนัดเจอกันบ้าง ตามโอกาส เธอมีปัญหาไรก็โทรปรึกษา ผมเรื่องแฟนเธอด้วย ส่วนผมก็มีแฟนครับ แต่ก็บอกตรงๆว่ายังไม่เคยลืมที่จะรักเธอ บางครั้งก็รู้สึกผิดกับแฟนนะ แต่ก็พยายามบอกแฟนให้รู้ว่สคนนี้ คือเพื่อนรักเพื่อนสนิท ทำให้แฟนสบายใจมากที่าสุดไม่ปิดบังแฟนเวลาเธอคนนี้โทรมา
ผมจึงอยากจะถามครับ ว่าผมควรจะ หยุดความรู้สึกต่างๆกับเธอคนนี้ยังไง เพราะผมรู้เลย ว่าผมยังรักเธอเสมอ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้เธอรักผมจรืงๆขึ้นมาก็ยังติดอยู่ ทุกด้าน(ความเหมาะสมอะครับ) และผมก็รักแฟนผมคนนี้มาก เราคบกันได้ 6 ปีละครับ แต่ผมยังนอนฝันถึงรักครั้งแรกเสมอ
มีแฟนแล้ว แต่ยังลืมรักครั้งแรกไม่ได้ เคยไหมครับ แล้วจะต้องทำอย่างไร?
เราทั้งสองค่อนข้างสนิทกัน จนถึง ม.ปลาย เราก็แยกย้ายกันไปเรียนคนละ โรงเรียน แต่ก็มีนัดเจอกันตามปกติที่ทำได้ ซึ่งก็เป็นแบบนี้ตลอดจนถึงปี 1 ต่างคนก็ต่างเรียน มหาลัยใน กทม ซึ่งผมก็ตัดสินใจบอกชอบเธอไป แล้วเธอก็ปฏิเสธผม เธอบอกว่าเป็นแบบนี้ดีแล้ว แต่แล้ววันนั้นเองเธอก็หายไปจากชีวิตผม ซึ่งผมเองก็ทำใจไม่ได้ ก็ตีตัวออกห่างเหมือนกัน
แต่ก็ตามข่าวจากเพื่อนๆเอา ก็รุว่าเธอเองก็มีแฟน ผมเองก็มีครับ จนวันนึงที่ผมได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ก็ออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ปกติครับ แต่ที่ตกใจคือผมไปเจอเธอที่ร้านนั้น ผมก็เข้าไปหา เธอตกใจกอดผมผมก็ดีใจนะ ก็ขอเบอร์กัน แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน (บอกเลยครับเธอช่างน่ารักเหมือนเดิม) อีกวันเราก็โทรนัดกันออกไปกินข้าว สองคน คือผมเองก็ยังคาใจครับ ยังรักเธออยู่ ก็มีดื่มเหล้าบ้างตามปกติ ก็เริ่มพูดเข้าเรื่องเก่าๆมาถึงที่ผมบอกรัก เธอก็บอกอยากเป็นแค่เพื่อนจริงๆ แล้วเธอก็บอกว่าเธอรักผมนะ แต่เป็นไปไม่ได้ แล้วเธอก็จูบผมและบอกว่าได้แค่นี้จริงๆ ผมนี่อึ้งครับกับการจูบนี้ และ มันก็ยังคาใจผมอยู่ตลอดมา จนตอนนี้ เราแยกย้ายกันทำงานเธออยู่ต่างประเทศ ระหว่างนั้น เราก็ยังโทรหากันนัดเจอกันบ้าง ตามโอกาส เธอมีปัญหาไรก็โทรปรึกษา ผมเรื่องแฟนเธอด้วย ส่วนผมก็มีแฟนครับ แต่ก็บอกตรงๆว่ายังไม่เคยลืมที่จะรักเธอ บางครั้งก็รู้สึกผิดกับแฟนนะ แต่ก็พยายามบอกแฟนให้รู้ว่สคนนี้ คือเพื่อนรักเพื่อนสนิท ทำให้แฟนสบายใจมากที่าสุดไม่ปิดบังแฟนเวลาเธอคนนี้โทรมา
ผมจึงอยากจะถามครับ ว่าผมควรจะ หยุดความรู้สึกต่างๆกับเธอคนนี้ยังไง เพราะผมรู้เลย ว่าผมยังรักเธอเสมอ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้เธอรักผมจรืงๆขึ้นมาก็ยังติดอยู่ ทุกด้าน(ความเหมาะสมอะครับ) และผมก็รักแฟนผมคนนี้มาก เราคบกันได้ 6 ปีละครับ แต่ผมยังนอนฝันถึงรักครั้งแรกเสมอ