สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราเลี้ยงแมว 1 ตัว มันเป็นแมวที่น่ารักมากกกกกกกก
ใจดีมาก ไม่ข่วน ไม่กัด ไม่ชักเล็บ ฟัดเล่นยังไงก็ได้ เป็นแมวที่เราผูกพันมาก เพราะเป็นแมวตัวแรกในชีวิตของเรา
แต่ก่อนเราอยู่คอนโด แมวก็จะมาเฝ้าเราอ่านหนังสือทุกคืน
เรามีเหตุจำเป็นที่จะต้องยกแมวให้เพื่อนเราไป เนื่องจากว่าเราย้ายมาอยู่บ้าน แล้วแม่เราแพ้แมวหนักมาก
อาการสะสมมาเรื่อยๆ แม่เรารักแมวตัวนี้มากเพราะมันน่ารักมากจริงๆ เป็นเหตุให้แม่เราใจอ่อนให้มันเข้ามาในห้อง
บางทีมันไม่ได้จะเข้าแต่แม่เราก็ดึงดันที่จะเอามันเข้าห้อง ในที่สุดแม่เราก็ป่วยมากค่ะ เราหาวิธีใดๆไม่ได้เลย
บวกกับเพื่อนเรารักแมวมาก บ้านหลังใหญ่ และเพื่อนเราก็อยากให้แมวเค้ามีเพื่อนด้วย
เราก็คิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีกับทุกฝ่าย แม่เราก็จะสุขภาพแข็งแรงขึ้น แมวเราหลังจากปรับตัวได้ก็จะแห้ปปี้เพราะได้มีเพื่อนแลัว
ซึ่งหลังจากให้ ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ แมวเราเก่ง ร่าเริง ปรับตัววันเดียวเข้ากับแมวเจ้าบ้านได้ กินอาหาร ขับถ่าย วิ่งเล่นสนุกสนานเลยค่ะ
เพื่อนเราก็น่ารักมาก มีเวลาให้แมวเต็มที่ ต้อนรับอย่างอบอุ่นทำให้เราไม่ห่วงอะไรเลย
แต่...
...
ติดอยู่เรื่องเดียวค่ะ คือเราคิดถึงมันมากกกกก คิดถึงแบบใจจะขาด
มันผูกพันมากกกกกกกก เราพึ่งรู้ตัวว่าสัมผัสกับความผูกพันได้จริงๆ ก็คราวนี้เอง
มันจุกออกแบบบอกไม่ถูก เราไปเยี่ยมได้นะคะ แต่หมายถึงทุกกิจวัตรของเรา เราก็คิดถึงมันอยู่ดี
คิดถึงภาพที่เราไปรับเหมียวมาจากฟาร์ม ภาพที่เราอาบน้ำ นอนกอด เกาคอ เซลฟี่ ความทรงจำทุกอย่างมันกลับมาหมดเลย
แม่เราก็ดราม่า คิดถึงมันมากกก ที่ๆมันเคยนั่งเคยนอนพอมาวันนี้ไม่มีก็ใจหาย อะไรแบบนี้ค่ะ
เราก็พยายามเตือนตัวเองเสมอ ว่าแมวเราอยู่ในที่ๆดีมากกกก เจ้าของใหม่รักเค้าไม่น้อยกว่าเรารัก
แต่ก็อดคิดภาพวันที่เราไปส่ง มันนั่งหลับอยู่ตรงเบาะคนขับ แล้วก็เศร้าค่ะ ตอนนั้นกอดมันระหว่างจขับรถตลอดเวลา
เพราะคงไม่ได้กอดบ่อยๆ ดราม่า
เราร้องไห้วันละสองสามรอบ ดูคลิปเค้าเห็นเค้ามีความสุขก็ยิ้ม แต่ด้วยพลังงานของความคิดถึงเข้าแทรก
ก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมน้า ทำไมคนที่กอดมันตอนนี้ไม่ใช่เรา อะไรแบบนี้ค่ะ อาการหนักมากกกกกก ดูรูปเก่าๆหรือปัจจุบัน น้ำตาแตก
หนักยิ่งกว่าอกหัก
รักก็คือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราเข้าใจดีก็วันนี้ แต่ยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
ใครมีวิธีคิดดีๆ หรือประสบการณ์ มาแชร์กันได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอวิธีทำใจเวลาให้แมวกับคนอื่นหน่อยค่ะ
เราเลี้ยงแมว 1 ตัว มันเป็นแมวที่น่ารักมากกกกกกกก
ใจดีมาก ไม่ข่วน ไม่กัด ไม่ชักเล็บ ฟัดเล่นยังไงก็ได้ เป็นแมวที่เราผูกพันมาก เพราะเป็นแมวตัวแรกในชีวิตของเรา
แต่ก่อนเราอยู่คอนโด แมวก็จะมาเฝ้าเราอ่านหนังสือทุกคืน
เรามีเหตุจำเป็นที่จะต้องยกแมวให้เพื่อนเราไป เนื่องจากว่าเราย้ายมาอยู่บ้าน แล้วแม่เราแพ้แมวหนักมาก
อาการสะสมมาเรื่อยๆ แม่เรารักแมวตัวนี้มากเพราะมันน่ารักมากจริงๆ เป็นเหตุให้แม่เราใจอ่อนให้มันเข้ามาในห้อง
บางทีมันไม่ได้จะเข้าแต่แม่เราก็ดึงดันที่จะเอามันเข้าห้อง ในที่สุดแม่เราก็ป่วยมากค่ะ เราหาวิธีใดๆไม่ได้เลย
บวกกับเพื่อนเรารักแมวมาก บ้านหลังใหญ่ และเพื่อนเราก็อยากให้แมวเค้ามีเพื่อนด้วย
เราก็คิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีกับทุกฝ่าย แม่เราก็จะสุขภาพแข็งแรงขึ้น แมวเราหลังจากปรับตัวได้ก็จะแห้ปปี้เพราะได้มีเพื่อนแลัว
ซึ่งหลังจากให้ ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ แมวเราเก่ง ร่าเริง ปรับตัววันเดียวเข้ากับแมวเจ้าบ้านได้ กินอาหาร ขับถ่าย วิ่งเล่นสนุกสนานเลยค่ะ
เพื่อนเราก็น่ารักมาก มีเวลาให้แมวเต็มที่ ต้อนรับอย่างอบอุ่นทำให้เราไม่ห่วงอะไรเลย
แต่...
...
ติดอยู่เรื่องเดียวค่ะ คือเราคิดถึงมันมากกกกก คิดถึงแบบใจจะขาด
มันผูกพันมากกกกกกกก เราพึ่งรู้ตัวว่าสัมผัสกับความผูกพันได้จริงๆ ก็คราวนี้เอง
มันจุกออกแบบบอกไม่ถูก เราไปเยี่ยมได้นะคะ แต่หมายถึงทุกกิจวัตรของเรา เราก็คิดถึงมันอยู่ดี
คิดถึงภาพที่เราไปรับเหมียวมาจากฟาร์ม ภาพที่เราอาบน้ำ นอนกอด เกาคอ เซลฟี่ ความทรงจำทุกอย่างมันกลับมาหมดเลย
แม่เราก็ดราม่า คิดถึงมันมากกก ที่ๆมันเคยนั่งเคยนอนพอมาวันนี้ไม่มีก็ใจหาย อะไรแบบนี้ค่ะ
เราก็พยายามเตือนตัวเองเสมอ ว่าแมวเราอยู่ในที่ๆดีมากกกก เจ้าของใหม่รักเค้าไม่น้อยกว่าเรารัก
แต่ก็อดคิดภาพวันที่เราไปส่ง มันนั่งหลับอยู่ตรงเบาะคนขับ แล้วก็เศร้าค่ะ ตอนนั้นกอดมันระหว่างจขับรถตลอดเวลา
เพราะคงไม่ได้กอดบ่อยๆ ดราม่า
เราร้องไห้วันละสองสามรอบ ดูคลิปเค้าเห็นเค้ามีความสุขก็ยิ้ม แต่ด้วยพลังงานของความคิดถึงเข้าแทรก
ก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมน้า ทำไมคนที่กอดมันตอนนี้ไม่ใช่เรา อะไรแบบนี้ค่ะ อาการหนักมากกกกกก ดูรูปเก่าๆหรือปัจจุบัน น้ำตาแตก
หนักยิ่งกว่าอกหัก
รักก็คือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราเข้าใจดีก็วันนี้ แต่ยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
ใครมีวิธีคิดดีๆ หรือประสบการณ์ มาแชร์กันได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ