‘เป็นเพื่อนกันเหอะ’ มันเป็นคำที่เวลาคนเลิกกันมักจะพูดเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว มันก็จริงอีกฝ่ายรับรู้ได้ว่าเลิกกัน แต่ไอ้คนที่พูดหนะ มันทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า คนที่เลิกกันจะมีซักกี่คนที่กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ บอกเลยว่าน้อยมาก ยิ่งเลิกกันเพราะมือที่สามหรือสันดานของอีกคนแล้วมันแทบจะไม่มีโอกาสเลยที่จะกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม และยิ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันต้องเจอหน้ากันทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่ทำงาน เพื่อนเรียนมหาลัย เพื่อนที่เรียนมัธยม บ้านติดกัน ที่มันต้องเจอหน้ากันแบบเลี่ยงไม่ได้ เราจะยังเป็นเพื่อนกันและทำเหมือนไม่เคยมีความสัมพันธ์ระหว่างเราที่เกินกว่าเพื่อนเกิดขึ้นได้หรือเปล่า? ถ้าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน สมมุติว่าเลิกกันแล้วกลับไปเป็นเพื่อนกัน ถ้าในวันนึ่งคนไดคนหนึ่งมีแฟนใหม่ แล้วพาเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก มีโอกาศได้ไปเที่ยวด้วยกันกับกลุ่มเพื่อน อีกคนจะรู้สึกอย่างไร และเพื่อนๆที่อยู่ในกลุ่มที่รู้เรื่องจะรู้สึกยังไง....................มันเป็นอะไรที่พูดออกมายากนะว่ารู้สึกยังไง ต่อให้เราไม่รู้สึกอะไรแล้วก็ตามแต่มันต้องมีแวบนึงที่คิดว่า ‘ทำไมคนๆนั้นไม่เป็นเรา’หรือไม่ก็ ‘ถ้าเรายังคบกันจนถึงตอนนี้มันจะเป็นยังไงนะ’หรือ ‘อีนี่/ไอ้นี่ มันดีกว่ากว่ากูตรงไหน มีใหม่ทั้งทีหาได้ดีแค่นี้เหรอ’ อีกข้อในกรณีที่คนใหม่ดีกว่าคุณทุกอย่าง ‘
ดีกว่ากูทุกอย่าง เพราะงี้ใช่ม๊ะถึงทิ้งกู’ มีน้อยใจ
จากเพื่อนที่สนิทไปสู่คำว่าแฟนและกลับมาที่เพื่อนสนิทอีกครั้งแต่กลับมาไม่ได้ มันจึงเหลือแค่เพียงเพื่อนที่เคยสนิท ทั้งๆที่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นแต่ใครมันจะไปรู้ละว่ามันจะเป็นยังไง ตอนที่ทุกคนเริ่มคบกันทุกอย่างมันดูสวยงามเหมือนโลกนี้มีเพียงเรา ฉันและเธอล้วนแต่มีข้อดีไม่มีข้อเสีย รับได้ทุกอย่างของกันและกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทำไมมันไม่เหมือนก่อน เธอและฉันเริ่มมีข้อเสียไม่มีข้อดี สุดท้ายมันกลายเป็นความน่าเบื่อที่อยากจะออกมาให้พ้นๆ
ทุกๆคนมีการรับมือเรื่องความรักที่ต่างกันขึ้นอยู่กับพื้นฐานความเข้าใจขอแต่ละคน บางคนจะใช้ความเข้าใจแก้ปัญหา บางคนใช้ความอดทน บางคนใช้ความรัก บางคนใช้การปรับตัว บางคนใช้อารมณ์ บางคนใช้เหตุผล และใช้อื่นๆอีกมากมายที่มันไม่สามารถจับต้องได้เพราะมันคือความรู้สึก.............รู้สึกที่จะเข้าใจ รู้สึกว่าต้องอดทน รู้สึกถึงความรัก รู้สึกว่าเราต้องปรับตัว รู้สึกถึงอารมณ์ในช่วงเวลานั้น รู้สึกว่าเราต้องมีเหตุผล รู้สึกอื่นๆอีกมากมาย แต่จะมีสิ่งไหนที่จะแก้ปัญหาได้ตลอดกาล จากข้างต้นไม่มีสิ่งไหนที่จะแก้ปัญหาได้ตลอดไป ความเข้าใจก็ต้องมีวันที่ไม่เข้าใจ ความอดทนของทุกคนมันก็มีหมด รักได้ก็หมดรักได้ การปรับตัว ปรับแล้วปรับอีก อารมณ์ไม่ต้องพุดถึงทำพังมาเยอะ เหตุผล? ทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเองและแน่นนอนมันไม่ตรงกัน แล้วทางไหนล่ะ??????? เราก็กลับไปเห็นเพื่อนกันไง ทำว่าเพื่อนที่กลับไป ไม่ได้ระบุว่า เพื่อนแบบไหน เพื่อนสนิท เพื่อนไม่สนิท เพื่อนห่างๆ เพื่อนที่รู้จักกันไม่จนถึงเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน เพราะการ backward มานั้นมันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่ไม่ต้องพยายามเพื่ออะไรทั้งนั้นเพราะทำเพื่อตัวเองล้วนๆ แต่ความรู้สึกมันไม่ได้กลับมาด้วยนะ แต่คนชอบพุดว่า ‘มันต้องใช้เวลา’ มากเท่าไหร่?? ตอบไม่ได้หลอกเพราะขึ้นอยู่กับคนๆนั้น
‘เวลาจึงไม่ได้ช่วยให้ลืม’
เพราะมันก็ยังจำอยู่นั่นและ แต่หายเจ็บนะเพราะเราได้ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ทั้งหมดทั้งมวล ถ้าเราเลิกกันเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้อีกแล้วแต่เราจะกลับมาเป็นเพื่อนที่เคยสนิทแทน มันจะมีเส้นบางๆที่เราไม่สามารถข้ามมันกลับไปสู้จุดที่เราเริ่มต้นได้ เราไม่รู้หลอกว่ามันคืออะไรแต่เวลาที่เราพยายามจะลืมมัน มันก็จะกลับมาตอกย้ำให้รู้สึกแปลบๆที่ใจ เราไม่สามารถคุยกันได้เหมือนเดิม ไปเที่ยวให้สนุกเหมือนเดิม แสดงความรู้สึกออกมาได้เหมือนเดิมกับคนๆนั้น ทำไมล่ะ???? ก็เพราะตัวเราเองที่แหละ บางที่สิ่งนั้นมันอาจจะเป็นสิ่งที่หลายคนเรียกว่า
“กำแพง”
เป็นเพื่อนที่เคยสนิทเจ็บไม๊????
จากเพื่อนที่สนิทไปสู่คำว่าแฟนและกลับมาที่เพื่อนสนิทอีกครั้งแต่กลับมาไม่ได้ มันจึงเหลือแค่เพียงเพื่อนที่เคยสนิท ทั้งๆที่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นแต่ใครมันจะไปรู้ละว่ามันจะเป็นยังไง ตอนที่ทุกคนเริ่มคบกันทุกอย่างมันดูสวยงามเหมือนโลกนี้มีเพียงเรา ฉันและเธอล้วนแต่มีข้อดีไม่มีข้อเสีย รับได้ทุกอย่างของกันและกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทำไมมันไม่เหมือนก่อน เธอและฉันเริ่มมีข้อเสียไม่มีข้อดี สุดท้ายมันกลายเป็นความน่าเบื่อที่อยากจะออกมาให้พ้นๆ
ทุกๆคนมีการรับมือเรื่องความรักที่ต่างกันขึ้นอยู่กับพื้นฐานความเข้าใจขอแต่ละคน บางคนจะใช้ความเข้าใจแก้ปัญหา บางคนใช้ความอดทน บางคนใช้ความรัก บางคนใช้การปรับตัว บางคนใช้อารมณ์ บางคนใช้เหตุผล และใช้อื่นๆอีกมากมายที่มันไม่สามารถจับต้องได้เพราะมันคือความรู้สึก.............รู้สึกที่จะเข้าใจ รู้สึกว่าต้องอดทน รู้สึกถึงความรัก รู้สึกว่าเราต้องปรับตัว รู้สึกถึงอารมณ์ในช่วงเวลานั้น รู้สึกว่าเราต้องมีเหตุผล รู้สึกอื่นๆอีกมากมาย แต่จะมีสิ่งไหนที่จะแก้ปัญหาได้ตลอดกาล จากข้างต้นไม่มีสิ่งไหนที่จะแก้ปัญหาได้ตลอดไป ความเข้าใจก็ต้องมีวันที่ไม่เข้าใจ ความอดทนของทุกคนมันก็มีหมด รักได้ก็หมดรักได้ การปรับตัว ปรับแล้วปรับอีก อารมณ์ไม่ต้องพุดถึงทำพังมาเยอะ เหตุผล? ทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเองและแน่นนอนมันไม่ตรงกัน แล้วทางไหนล่ะ??????? เราก็กลับไปเห็นเพื่อนกันไง ทำว่าเพื่อนที่กลับไป ไม่ได้ระบุว่า เพื่อนแบบไหน เพื่อนสนิท เพื่อนไม่สนิท เพื่อนห่างๆ เพื่อนที่รู้จักกันไม่จนถึงเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน เพราะการ backward มานั้นมันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่ไม่ต้องพยายามเพื่ออะไรทั้งนั้นเพราะทำเพื่อตัวเองล้วนๆ แต่ความรู้สึกมันไม่ได้กลับมาด้วยนะ แต่คนชอบพุดว่า ‘มันต้องใช้เวลา’ มากเท่าไหร่?? ตอบไม่ได้หลอกเพราะขึ้นอยู่กับคนๆนั้น
‘เวลาจึงไม่ได้ช่วยให้ลืม’
เพราะมันก็ยังจำอยู่นั่นและ แต่หายเจ็บนะเพราะเราได้ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ทั้งหมดทั้งมวล ถ้าเราเลิกกันเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้อีกแล้วแต่เราจะกลับมาเป็นเพื่อนที่เคยสนิทแทน มันจะมีเส้นบางๆที่เราไม่สามารถข้ามมันกลับไปสู้จุดที่เราเริ่มต้นได้ เราไม่รู้หลอกว่ามันคืออะไรแต่เวลาที่เราพยายามจะลืมมัน มันก็จะกลับมาตอกย้ำให้รู้สึกแปลบๆที่ใจ เราไม่สามารถคุยกันได้เหมือนเดิม ไปเที่ยวให้สนุกเหมือนเดิม แสดงความรู้สึกออกมาได้เหมือนเดิมกับคนๆนั้น ทำไมล่ะ???? ก็เพราะตัวเราเองที่แหละ บางที่สิ่งนั้นมันอาจจะเป็นสิ่งที่หลายคนเรียกว่า
“กำแพง”