ใครเคยเป็นบ้างครับ ตอนแรกๆเค้าก้อเปนคนทักเราแต่พอเปนแฟนกันเรากลับต้องเป็นฝ่ายทักไปเองไม่งั้นก้อไม่ได้คุย

ผมมีอาการน้อยใจแฟนผมมากๆ ตอนที่ผมได้คุยกับคนคนนึงจากโซเชี่ยลฯเค้าก้อเปนคนทักผมมาก่อนแล้วเราก้อคุยกันจีบกันตามปกติผมยอมรับเลยนะแรกๆผมก้อไม่ได้สนใจอะไรผมจะมีกำแพงของผมยุ่ระดับนึงคือไม่ค่อยไว้ใจคนในโลกโซเชี่ยลฯสักเท่าไหร่แต่เค้าก้อทักมาคุยกับผมเรื่อยๆจนเราได้เจอกันนัดกันไปกินข้าว(ผมเป็นเกย์)แล้วเราก้อได้มีอะไรกันเลย ต้องเข้าใจนะครับว่าสังคมของเกย์ก้อเป็นแบบนี้แหละครับ คหสต.ครับ แล้วเราก้อตกลงเป็นแฟนกันได้เจอกันบ่อยขึ้นเพราะเรายุ่ไม่ไกลกันเท่าไหร่หลังจากวันแรกที่เราเจอกันได้เสียกันผมก้อยังไม่ค่อยรู้สึกอะไรสักเท่าไหร่เฉยๆเลยก้อว่าได้เค้าก้อทักมาหาคอลมาหาปกติก้อคุยๆไปตามมารยาทแต่พอได้คุยกันมากขึ้นเจอกันบ่อยๆได้ไปนู้นไปนี่กันบ่อยๆผมชักเริ่มจะรู้สึกดีมากๆกับเค้าซะแล้วเอาแล้วๆกำแพงของผมมันเริ่มพังลงแล้วครับ....ผมเริ่มจะรักเค้าแล้วแหละเริ่มคิดถึงอยากเจอตลอดอยากโทรอยากคอลหาโทรตามจิกทุกชั่วโมงจนผมจะเป็นบ้ายังตั้งคำถามกับตัวเองเลยว่าตัวผมเปนอะไรมากป่ะ...แต่ทางโน้นเค้าก้อเหมือนไม่ค่อยอะไรกับผมซักเท่าไหร่จนผมคิดมากแต่ไปไหนมาไหนก้อจะบอกปกติ แต่ผมชอบคิดมากจนทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้บ่อยๆ
ช่วงครึ่งเดือนแรกอ่ะผมเป็นเอามากๆเลยครับจนเค้าบอกผมว่าเค้าอึดอัดไม่อยากหั้ยใครตามติดชีวิตเค้าขนาดนั้นผมก้อพยายามทำใจนะแต่ผมก้ออดคิดไม่ได้ยุ่ดีว่าเค้าไปไหนกับใคร
แล้วทุกวันนี้ผมเป็นคนที่ต้องคอยทักหาเค้าตลอด
อยากรู้ว่าทำอะไรอยู่ตรงไหนแต่เค้าน่ะซิครับไม่เห็นอยากรู้เลยว่าผมจะอยู่อย่างไรกินอะไรรึยังเหมือนหมรักเค้าข้างเดียว....แล้วผมจะทำไงดีครับ