ทำไมวะ ทำไมผมต้องไปรู้สึกคิดถึงกับคนที่ทำให้เรามาอยู่ในจุดที่เราไม่สามารถเปิดใจรับใครเข้ามาได้อีก ต่อให้พยายามมากขนาดไหน ลืมไปมากขนาดไหน ก็ตามหลอนในฝันทุกคืน และมันก็กลายเป็นภาพติดตาตลอดๆๆๆๆๆๆๆ สะสมไปเรื่อยๆทุกๆคืนหลังจากตื่นนอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จนมีคืนนึงถึงขนาดด่า จขกท ว่า พ่อตาย ก็มี ถึงกับตื่นเลย และเราก็มานั่งอยู่บนเตียงนึกเสียดายว่าทำไมเราต้องตื่นขึ้นมาเจอกับความจริง ที่มันไม่มีทางเหมือนในฝัน จนเรารู้สึกว่าด้านชา ไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เรารู้สึกเจ็บ แต่มันกลับทำให้เรารู้สึกคิดถึงใครอีกด้านของความฝันเรามากกว่า ความคิดถึงก็ ไม่มากไม่ลดลงไป
มันคงที่ และ มันก็กลายเป็นเรื่องปกติ ตลอดทั้งวันมีภาพติดตาเดิมๆ ของเขาแว๊ปเข้ามาในหัว และเราก็เผลอคิดถึงเขาอีกครั้ง และเราก็ได้ยิ้มกับตัวเองอีกครั้ง
อยากจะทักไปคุยกับเขาแต่ในความคิดของเรามันก็ไม่ควรป้ะวะ เราอุตส่าอยู่ในจุดที่เราไม่รู้สึกเจ็บกับสิ่งที่เรานึกถึง และทำไมทำให้ตัวเองกลับไปเป็นไอโง่เหมือนเดิมด้วย และก็มานั่งคิดเล่นๆกับตัวเองว่าถ้าเราทักไปบทสนทนามันจะเป็นยังไงจินตนาการไปเรื่อยคิดเข้าข้างตัวเองในสิ่งที่เรานั้นหวังเอาไว้ และก็เราก็ค่อยตามส่อง ตามสืบเขา ขุดรูปเก่าๆของเขามานั่งดูและก็นั่งยิ้มโดยบางครั้งเราไม่รู้สึกเลยว่าเรามีความสุขจริงๆหรอ
จนในที่สุดวันนึงเราจะได้รู้สึกตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมาตลอดนั้น
โครตจะไร้สาระ เพราะว่าเราไปรู้สึกมากเอง คิดเอง เออเอง ทุกอย่าง
จขกท คิดว่า การที่เราจะลืมไครสักคนมันไม่จำเป็นต้องไปตามบล็อคตามลบเพื่อน หนีจากเขาเพราะกลัวว่าเราจะเห็นในสิ่งที่เราไม่อยากเห็น แต่จริงๆแล้วที่เรารู้สึกเจ็บมันเป็นเพราะเราไปมโนเองว่าเขาทำอะไรกับใครอยู่ เขาจะคิดถึงเราไหม เขาสบายดีไหมนะ เขามีความสุขดีไหม เขายังร็สึกแบบเดียวกับเราไหม มีคำถามมากมายที่เราอยากจะถามเขา แต่เราก็ไม่กล้า
และทำไมล่ะก็เราคิดถึงอ้ะ เราจะทนคิดถึงเขาทำไมหรอ? ถ้าเราแน่ใจแล้วว่าเราอยู่ในบริเวณที่เราไม่กลับไปรักเขาแน่นอน ถ้าเราจากกันด้วยดีหลังจากนั้นมันก็ควรจะดีใช่ไหมวะและเราจะไปทำให้มันเลวร้ายทำไม หรือถ้าจบไม่สวยและทำไมเราต้องย้ำว่าแม่มเจ็บขนาดไหนและมัวแต่นั่งสงสารตัวเอง อยากทำห่านอะไรก็ทำเลยไหม คิดถึงก็เข้าไปคุยเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เขาด่ากลับมาก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ก็ตอกกลับไปสิ ไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ ไม่ต้องส่องไม่ต้องตามติดชีวิตไม่ต้องคิดเอง เออเอง ไม่ต้องมานั่งบิ๊วตัวเองให้เศร้าด้วยเสียเวลา ถ้าเขาจะกลับมารู้สึกอีกถึงตอนนั้นเราคงจะตัดสินใจได้แล้วว่าเอายังไงกลับ ญ/ช คนนี้ดี แต่ถ้าเรายังเป็นคนที่มัวแต่คิดถึงเขา ทั้งโลกมีชั้นคนเดียว คนอื่นไม่ให้เข้า ให้เข้าได้เฉพาะคนที่ให้เข้า เราคงจะรีบตอบกลับไปเลยไปเลยว่าเรารู้สึกเหมือนเดิม ทำตัวให้เป็นปกติหรือเป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วอย่าให้ในคนไหนมาเปลี่ยนกิจวัตรประจำวัน เก็บสมองไว้ฝันเรื่องอื่น สมองแล่น เรียนรูเหลือง ไปดำน้ำ ปลูกป่า ปลูกปาการัง ชิวิตลั่ลล้า ได้ดูแลตัวเอง อยู่กับตัวเอง และก็จะมีใครที่ทำให้เราไม่ต้องทนคิดถึงแน่นอนเพราะคนที่เขารักกันคงไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายทนคิดถึงนานหรอก ป้ะวะ ? จอบอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่มีไรมากอยากบ่นอยากระบาย อะไรของ จขกท วะครัช[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จขกท หลุดมาก 
ก็คิดถึงอะ ก็อยากจะบ่นอะ
มันคงที่ และ มันก็กลายเป็นเรื่องปกติ ตลอดทั้งวันมีภาพติดตาเดิมๆ ของเขาแว๊ปเข้ามาในหัว และเราก็เผลอคิดถึงเขาอีกครั้ง และเราก็ได้ยิ้มกับตัวเองอีกครั้ง
อยากจะทักไปคุยกับเขาแต่ในความคิดของเรามันก็ไม่ควรป้ะวะ เราอุตส่าอยู่ในจุดที่เราไม่รู้สึกเจ็บกับสิ่งที่เรานึกถึง และทำไมทำให้ตัวเองกลับไปเป็นไอโง่เหมือนเดิมด้วย และก็มานั่งคิดเล่นๆกับตัวเองว่าถ้าเราทักไปบทสนทนามันจะเป็นยังไงจินตนาการไปเรื่อยคิดเข้าข้างตัวเองในสิ่งที่เรานั้นหวังเอาไว้ และก็เราก็ค่อยตามส่อง ตามสืบเขา ขุดรูปเก่าๆของเขามานั่งดูและก็นั่งยิ้มโดยบางครั้งเราไม่รู้สึกเลยว่าเรามีความสุขจริงๆหรอ
จนในที่สุดวันนึงเราจะได้รู้สึกตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมาตลอดนั้น
จขกท คิดว่า การที่เราจะลืมไครสักคนมันไม่จำเป็นต้องไปตามบล็อคตามลบเพื่อน หนีจากเขาเพราะกลัวว่าเราจะเห็นในสิ่งที่เราไม่อยากเห็น แต่จริงๆแล้วที่เรารู้สึกเจ็บมันเป็นเพราะเราไปมโนเองว่าเขาทำอะไรกับใครอยู่ เขาจะคิดถึงเราไหม เขาสบายดีไหมนะ เขามีความสุขดีไหม เขายังร็สึกแบบเดียวกับเราไหม มีคำถามมากมายที่เราอยากจะถามเขา แต่เราก็ไม่กล้า
และทำไมล่ะก็เราคิดถึงอ้ะ เราจะทนคิดถึงเขาทำไมหรอ? ถ้าเราแน่ใจแล้วว่าเราอยู่ในบริเวณที่เราไม่กลับไปรักเขาแน่นอน ถ้าเราจากกันด้วยดีหลังจากนั้นมันก็ควรจะดีใช่ไหมวะและเราจะไปทำให้มันเลวร้ายทำไม หรือถ้าจบไม่สวยและทำไมเราต้องย้ำว่าแม่มเจ็บขนาดไหนและมัวแต่นั่งสงสารตัวเอง อยากทำห่านอะไรก็ทำเลยไหม คิดถึงก็เข้าไปคุยเลย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ ไม่ต้องส่องไม่ต้องตามติดชีวิตไม่ต้องคิดเอง เออเอง ไม่ต้องมานั่งบิ๊วตัวเองให้เศร้าด้วยเสียเวลา ถ้าเขาจะกลับมารู้สึกอีกถึงตอนนั้นเราคงจะตัดสินใจได้แล้วว่าเอายังไงกลับ ญ/ช คนนี้ดี แต่ถ้าเรายังเป็นคนที่มัวแต่คิดถึงเขา ทั้งโลกมีชั้นคนเดียว คนอื่นไม่ให้เข้า ให้เข้าได้เฉพาะคนที่ให้เข้า เราคงจะรีบตอบกลับไปเลยไปเลยว่าเรารู้สึกเหมือนเดิม ทำตัวให้เป็นปกติหรือเป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วอย่าให้ในคนไหนมาเปลี่ยนกิจวัตรประจำวัน เก็บสมองไว้ฝันเรื่องอื่น สมองแล่น เรียนรูเหลือง ไปดำน้ำ ปลูกป่า ปลูกปาการัง ชิวิตลั่ลล้า ได้ดูแลตัวเอง อยู่กับตัวเอง และก็จะมีใครที่ทำให้เราไม่ต้องทนคิดถึงแน่นอนเพราะคนที่เขารักกันคงไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายทนคิดถึงนานหรอก ป้ะวะ ? จอบอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้