คือเรื่องมีอยู่ว่าไปเจอรุ่นพี่ตอนไปออกงานนอกสถานที่ทำอาหารให้เด็กที่ค่ายซึ่งมีลูกชายของฝั่งคนที่จ้างไปช่วย2คนคือครั้งแรกที่ได้เจอกันตอนแรกที่เจอพี่เขาเงียบๆไม่คุยอะไรพอตอนเย็นที่ได้เวลาไปแจกอาหารตามจุดก้จะต้องนั่งรดกะพี่เขาไปซึ่งตอนแรกไม่ได้ชอบหรือรู้สึกอะไรพอตอนที่ลงของกำลังจะรอเด็กมารับอาหารเราก้วุ่นที่จะโทรไปหาครัวที่ทำกับข้าวเพื่อให้เตรียมอาหารไว้อีกแต่ก้เดินซุ่มซ่ามเดินสดุดก้อนหินขาแพงแต่ก้ไม่มีใครเห็นเราก้ลุกแบบอายๆจนแจกอาหารเด็กเสดป้าคนที่มาแจกอาหารคู่กันแกก้เดินกลับครัวใหญ่ไปเราก้บอกพี่คนที่มาส่งกับข้าวว่าไม่เดินน่ะจะนั่งรดไปเขาก้ตอบอือเราก้เฉยแต่แล้วตอนที่กำลังจะกลับรดดันขึ้นตรงเนินไม่ได้เเล้วเราตัวใหญ่ก้อายในใจคิดว่าที่ขึ้นไม่ได้คงเป็นเพราะเราก้อเลยกะโดดออกจากหลังรดหวังว่าพอขึ้นจากเนินพี่คงจอดรอแต่เปล่าเลยนางขับยาวเลยลืมฉันไว้ให้เดินกลับทั้งที่ขาเจ็บ(ในใจโกรธนางมากคือแบบคิดในใจจะไม่ฟังไรเลยหรือไง)แต่พอวันที่2นางก็เริ่มคุยเริ่มรู้จักก้แกล้งยอกกันเราชอบว่าเขาว่าที่อ้วนอ่ะกินเยอะไปไหมอ้วนและเเรงน้อยนางก้ว่ากลับว่าโอ้ยผอมตายบางทีนางก้ยิ้มยอมไม่ย้อนกลับ(จุดนี้แหละที่เริ่มรู้สึกดีกะนางพอเวลาผ่านไปวันที่3-4ก้เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆนางทำตัวน่ารักเรื่อยๆชอบมองเราเวลาเราทำอะไร(มีความมโน)เราก้เริ่มชอบนางแต่ก้ไม่กล้าแสดงอะไรมากเพราะรู้จักกันไม่นานก้ทำตัวปกติแต่เวลาที่นางเดินไปคุยกะหญิงคนไหนเราจะอารมเสียมากแต่ก้บอกตัวเองว่าเขาคงคิดเราเป็นแค่น้องพอวันสุดท้ายที่จะกลับบ้านรู้เลยว่าอีกนานหรือคงไม่ได้เจอกันอีกนางก้มองเราเราก้มองแบบงงๆแต่นางก้หลบหน้าเราก้พยายามแอบมองยุวเหมือนกันแต่ก้ไม่ได้บอกลากันในวันสุดท้ายตอนที่ขึ้นรดกลับมาบ้านคิดยุวตลอดว่าไม่น่าพลาดเลยน่าจะได้คุยอีกสักนิดแต่ก้ต้องทใจพอผ่านไปหลายวันเราก้นึกว่าจะมีวิธีไหนที่จะได้คุยได้เจอกันอีกแต่แล้วเราก้หาเฟสนางเจอ(หาวิธีนานมากกว่าจะเจอ)เรารวบรวมความกล้าที่จะแอดนางไปแต่นางก้ไม่รับจนตอนนี้ก้ได้แต่ส่องความคืบหน้าไปวันๆอยากทักแต่กลัวเขาไม่ตอบจะมีวิธีไหนที่ได้คุยกับนางอีกครั้ง!!!
เจอรุ่นพี่ที่เจอกันครั้งแรกและแอบชอบทำไงดี!!