หลังจากที่เรารู้ว่าเราท้อง และฝ่ายชายเงียบหายไปนั้น ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยดีกับผู้ชายที่เข้ามาสักเท่าไร เราพยายามเปิดใจคุยกับคนอื่นนะ แต่เราไม่รู้ทำไมว่าเราคุยแล้วเราเบื่อเราไม่มีความสุขเลย. จนตอนนี้เราเหงาและไม่อยากคุยกับใคร เหมือนจะกลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย. เราไม่รู้เราจะทำยังไงดี เราไม่ได้คิดถึงหรือรักแฟนเก่าเรานะเพราะเขาไม่ดีมากๆเราจึงไม่อยากไห้เขากลับมาแต่เขาทำกับเรามากเหลือเกิน. มันเลวร้ายมากสำหรับลูกผู้หญิงตัวคนเดียวแบบเรา. พ่อเราก็โดนแม่ทิ้ง. เราต้องดูแลพ่อและลูกที่กำลังจะเกิด. เราไม่รุ้ว่าเราจะไหวมั้ยเพราะเราไม่ได้เป็นคนมีเงิน. มีคนขอเข้ามาดูแลเราก็คุยพอถึงเวลาเลากลับไม่ชอบซะงั้น. เหมือนเราอยากอยู่คนเดียว. เวลาอยู่คนเดียวก็ดันเหงา. เศร้าซะงั้น. เลยไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเป็นอะไรต้องการอะไรกันแน่ หรือกำลังช๊อคกับเรื่องที่ท้อง. และฝ่ายชายไม่รับผิดชอบอะไรด้วยเลยทิ้งไห้เรารับพาระทั้งหมดคนเดียว. หรือเป็นเพราะเรากลัวอะไรอยู่ สับสน. จิตใจก็ย่ำแย่ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้ เรารู้สึกเจ็บหัวใจสั่นๆเหมือนใจหายอย่างไรไม่รู้ เราควรจะทำยังไงดี ไม่ต้องคุยกะใครตั้งใจทำงานเก็บเงินหรอ แต่ยุคนเดียวมันก็เหงาอ้างว้างเหมือนคนตัวคนเดียว. ขอขอบคุณพื้นที่ที่ให้ระบายนะคะ
รู้สึกว่าตัวเองกำลังสับสนอยู่ ใครก็ได้ให้คำปรึกษาเราบ้างได้ไหม