เราเป็นที่ค่อยข้างเก็บกดนะเราย่อมรับเราจะเงียบไม่ก็หัวเราะแทน แต่บ้างที่เราก็หนีแทน เราดีใจนะที่เรามีพ่อแม่ที่ดี แต่พวกท่านมักมองข้ามเราตลอดมาก็ทำให้เราเริ่มที่จะเก็บกดแทนในเวลาเดียวกัน
เรื่องมีอยู่ว่าวันนั้นพ่อเราโมโหหัวเสียเรื่องอะไรไม่รู้เราก็หลีกเลี่ยงไม่เข้าใกล้ แต่ตอนนั้นเราจะเอากระป๋องไปเก็บในถุงที่ขายเศษเหล็ก แต่ประตูที่ปิดเราไม่มีกุญแจ(เป็นแบบแม่กุญแจ)เลยเรียกพ่อเอากุญแจให้หน่อยเรา พ่อคิดว่าเราจะไฟแต่ไฟที่ว่าเอาแขนออกจากประตูก็เปิดได้(พอดีตอนนั้นไฟห้องน้ำเสียเลยเปิดดวงกลางแทน) พ่อว่าเราเอามือออกมาเปิดเอง เราบอกนี้เปิดไง เถียงไปเถียงมาพ่อเราออกมามีเปิดไฟ แล้วว่าเราโง่เหมือนควายอีก เรางง? พ่อเรามาเปิดไฟทั้งๆที่เราก็เปิดได้นะ แต่เราต้องการสื่อให้พ่อรู้ว่าเราต้องการเปิดกุญแจ เราเก็บกด เลยตะโกนออกไปอีกรอบว่าเปิดกุญแจ พ่อว่าเราเถียง ท่านคิดว่าเราจะเปิดไฟอีก เราเลยทนไม่ไว้ เราโยนกระป๋องไปข้างเราแรงๆ กว่าพ่อรู้ ทั้งๆที่เราบอกแล้วว่าเราจะเอากระป๋องไปเก็บ ตอนที่พ่อเปิดเราเราโมโหสุดๆ พอเราเข้าห้องแม่กับน้องอยู่ทั่งสองคนได้ยินหมด เลยหัวเราะเรื่องที่เถียงกับพ่อแล้วพ่อคิดไปเอง เราหัวเราะตามนะแต่น้ำตาก็ไหลออกมาด้วย เราเก็บไม่ไว้ แม่ก็ยังหัวเราะ ทั้งๆที่เราร้องไห้ เราเลยบอกแม่ว่าอย่าหัวเราะ ท่านหัวเราะดังกว่าเดิม เห็นเป็นเรื่องสนุก เราบอกท่านว่าทั้งๆที่พ่ออยากให้เราต่อร.ร*** แม่ก็หัวเราะ เราไม่เข้าใจ เราเก็บกดมามากพอแล้วใช่ไหม คำว่าโง่เหมือนควายทำให้ฝังใจเราลึกๆ ไม่เคยคิดว่าเราจะเลยว่าเสียใจเท่านี้มาก็
อีกเรื่องเราเป็นลูกแม่ค้าพ่อค้า ทุกครั้งต้องออกมาช่วยขาย วันหนึ่งเราเหนี่อยจากร.รเราอยากมีโมเม้นที่ว่าอยู่บ้านไม่ใช่ลูกแม่ค้าพ่อค้า เราเลยเล่นโทรสับ แต่อยู่ๆลูกค้าก็เยอะเราเหนี่อยพ่อแม่โทรตามเราก็บอกว่าเหนี่อย จนช่วงลูกค้าน้อย แม่มาหาเราถึงห้องว่าเราไม่ช่วยเราว่าเราเหนี่อยจากร.รท่านว่า เราเห็นแก่ตัว! เราเก็บกดอีกคำ เราได้แต่ทนฟังคำพูดที่ว่าและคำด่าที่ฝังใจเรามาตลอดๆ วันที่พี่ไม่อยู่เราหยุดแม่เข้ามานอน ตอนนั้นเราจะนอนเราง่วงแต่เราคุยกับเพื่อนอยู่เลยจะบอกพวกนั้นว่าจะนอนแล้ว แม่เราให้เราออกมาช่วยเก็บของกับพ่อแล้วให้ตัวเองนอน ทั้งๆที่เราก็ช่วย เราไม่ได้เหมือนเด็กคนอื่นๆ เราเรียนห้องพิเศษมีงานก็เยอะกว่าเด็กห้องอื่นต้องมาช่วยพ่อแม่อีก เพื่อนในห้องไม่มีแบบเรา แต่เราเรียนเก่ง(ไม่ว่ากันนะคะ) เราเก็บกด อดทน พ่อแม่ว่าเราคนเดียวที่มากสุด เราเป็นลูกสาวคนเดียว พี่กับน้องพ่อแม่มักจะชมไม่ก็บอกคนอื่นว่าข้อดีของทั้งสองคน แต่เรากลับถูกลืมไปในสายตาของพวกท่าน เราเก็บกด เราเป็นได้แค่ลูกที่ถูกลืมมาตลอด พอเราเรียนเก่งก็มาพูดนุ่นพูกนี้ให้เราเป็นอย่างนุ่นอย่างนี้ ให้เราเข้าเรียนที่นุ่นที่นี้ อยากให้พวกท่านถามเราบ้างว่าเราต้องการอะไรบ้าง พวกท่านมักตามใจพี่กับน้องตลอดเราอยากได้อะไรพวกจะให้ที่หลังให้พี่กับน้องก่อนเสมอ ให้เราถูกบังคับตลอด เส้นทางของเราเราอยากกำหนอด้วยตัวของเรา เรามีนิสัยเก็บกดมาก แต่เราไม่ทำร้ายตัวเองนะ เราจะเก็บไม่ระบายกับอะไรด้วย เราเครียดอะไรเราไม่พูดอะไรกับใครเราจะอ่านมังงะแทนเป็นทางที่ดีที่สุดมังงะที่เป็นเงินเก็บของเรา เป็นสิ่งที่ภูมิใจทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นการระบายอย่างหนึ่งที่ดีที่สุด เราไม่ชอบไปไหน ไม่ชอบคุยกับใครที่ไม่สนิทด้วย เรารู้ว่าพวกท่านทำงานหนัก แต่เราอยากให้พวกท่านมองเราอยู่ในสายตาในทางที่ดีคนหนึ่งให้เหมือนพี่กับน้องที่ชอบภูมิใจนักภูมิใจหนาบ้างก็เท่านั้น หวังดีหรือตรงกันข้ามเราไม่รู้แต่ที่เราอยากเลือกทางของเราเอง คำว่าโง่เหมือนควาย คำว่าเราเห็นแก่ หรือตอนที่เราหัวเราะแม่ที่แม่ทำของตกแม่ว่าเราหัวเราะได้ทุเรศ(ทำหน้าใส่เราจนเราอยากจะร้องไห้ออกมา) เราเก็บกด เก็บกดๆๆๆๆๆ จนอยากไปไกลๆจากที่แบบนี้เลย เราอยากปรึกษาโดยที่พวกท่านมองเราในทางที่ดีและไม่ว่าเราด้วย
ขอบคุณมากคะที่เข้ามาอ่านอยากให้คนที่อ่านเข้าใจเราด้วยคะว่าเรารู้สึกอย่างไง อยากให้แสดงความคิดเห็นว่าทางออกเราจะทำอะไร
พ่อแม่มองข้ามเรา ชอบบังคับเรา ชอบเปรียบเรากับพี่น้อง
เรื่องมีอยู่ว่าวันนั้นพ่อเราโมโหหัวเสียเรื่องอะไรไม่รู้เราก็หลีกเลี่ยงไม่เข้าใกล้ แต่ตอนนั้นเราจะเอากระป๋องไปเก็บในถุงที่ขายเศษเหล็ก แต่ประตูที่ปิดเราไม่มีกุญแจ(เป็นแบบแม่กุญแจ)เลยเรียกพ่อเอากุญแจให้หน่อยเรา พ่อคิดว่าเราจะไฟแต่ไฟที่ว่าเอาแขนออกจากประตูก็เปิดได้(พอดีตอนนั้นไฟห้องน้ำเสียเลยเปิดดวงกลางแทน) พ่อว่าเราเอามือออกมาเปิดเอง เราบอกนี้เปิดไง เถียงไปเถียงมาพ่อเราออกมามีเปิดไฟ แล้วว่าเราโง่เหมือนควายอีก เรางง? พ่อเรามาเปิดไฟทั้งๆที่เราก็เปิดได้นะ แต่เราต้องการสื่อให้พ่อรู้ว่าเราต้องการเปิดกุญแจ เราเก็บกด เลยตะโกนออกไปอีกรอบว่าเปิดกุญแจ พ่อว่าเราเถียง ท่านคิดว่าเราจะเปิดไฟอีก เราเลยทนไม่ไว้ เราโยนกระป๋องไปข้างเราแรงๆ กว่าพ่อรู้ ทั้งๆที่เราบอกแล้วว่าเราจะเอากระป๋องไปเก็บ ตอนที่พ่อเปิดเราเราโมโหสุดๆ พอเราเข้าห้องแม่กับน้องอยู่ทั่งสองคนได้ยินหมด เลยหัวเราะเรื่องที่เถียงกับพ่อแล้วพ่อคิดไปเอง เราหัวเราะตามนะแต่น้ำตาก็ไหลออกมาด้วย เราเก็บไม่ไว้ แม่ก็ยังหัวเราะ ทั้งๆที่เราร้องไห้ เราเลยบอกแม่ว่าอย่าหัวเราะ ท่านหัวเราะดังกว่าเดิม เห็นเป็นเรื่องสนุก เราบอกท่านว่าทั้งๆที่พ่ออยากให้เราต่อร.ร*** แม่ก็หัวเราะ เราไม่เข้าใจ เราเก็บกดมามากพอแล้วใช่ไหม คำว่าโง่เหมือนควายทำให้ฝังใจเราลึกๆ ไม่เคยคิดว่าเราจะเลยว่าเสียใจเท่านี้มาก็
อีกเรื่องเราเป็นลูกแม่ค้าพ่อค้า ทุกครั้งต้องออกมาช่วยขาย วันหนึ่งเราเหนี่อยจากร.รเราอยากมีโมเม้นที่ว่าอยู่บ้านไม่ใช่ลูกแม่ค้าพ่อค้า เราเลยเล่นโทรสับ แต่อยู่ๆลูกค้าก็เยอะเราเหนี่อยพ่อแม่โทรตามเราก็บอกว่าเหนี่อย จนช่วงลูกค้าน้อย แม่มาหาเราถึงห้องว่าเราไม่ช่วยเราว่าเราเหนี่อยจากร.รท่านว่า เราเห็นแก่ตัว! เราเก็บกดอีกคำ เราได้แต่ทนฟังคำพูดที่ว่าและคำด่าที่ฝังใจเรามาตลอดๆ วันที่พี่ไม่อยู่เราหยุดแม่เข้ามานอน ตอนนั้นเราจะนอนเราง่วงแต่เราคุยกับเพื่อนอยู่เลยจะบอกพวกนั้นว่าจะนอนแล้ว แม่เราให้เราออกมาช่วยเก็บของกับพ่อแล้วให้ตัวเองนอน ทั้งๆที่เราก็ช่วย เราไม่ได้เหมือนเด็กคนอื่นๆ เราเรียนห้องพิเศษมีงานก็เยอะกว่าเด็กห้องอื่นต้องมาช่วยพ่อแม่อีก เพื่อนในห้องไม่มีแบบเรา แต่เราเรียนเก่ง(ไม่ว่ากันนะคะ) เราเก็บกด อดทน พ่อแม่ว่าเราคนเดียวที่มากสุด เราเป็นลูกสาวคนเดียว พี่กับน้องพ่อแม่มักจะชมไม่ก็บอกคนอื่นว่าข้อดีของทั้งสองคน แต่เรากลับถูกลืมไปในสายตาของพวกท่าน เราเก็บกด เราเป็นได้แค่ลูกที่ถูกลืมมาตลอด พอเราเรียนเก่งก็มาพูดนุ่นพูกนี้ให้เราเป็นอย่างนุ่นอย่างนี้ ให้เราเข้าเรียนที่นุ่นที่นี้ อยากให้พวกท่านถามเราบ้างว่าเราต้องการอะไรบ้าง พวกท่านมักตามใจพี่กับน้องตลอดเราอยากได้อะไรพวกจะให้ที่หลังให้พี่กับน้องก่อนเสมอ ให้เราถูกบังคับตลอด เส้นทางของเราเราอยากกำหนอด้วยตัวของเรา เรามีนิสัยเก็บกดมาก แต่เราไม่ทำร้ายตัวเองนะ เราจะเก็บไม่ระบายกับอะไรด้วย เราเครียดอะไรเราไม่พูดอะไรกับใครเราจะอ่านมังงะแทนเป็นทางที่ดีที่สุดมังงะที่เป็นเงินเก็บของเรา เป็นสิ่งที่ภูมิใจทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นการระบายอย่างหนึ่งที่ดีที่สุด เราไม่ชอบไปไหน ไม่ชอบคุยกับใครที่ไม่สนิทด้วย เรารู้ว่าพวกท่านทำงานหนัก แต่เราอยากให้พวกท่านมองเราอยู่ในสายตาในทางที่ดีคนหนึ่งให้เหมือนพี่กับน้องที่ชอบภูมิใจนักภูมิใจหนาบ้างก็เท่านั้น หวังดีหรือตรงกันข้ามเราไม่รู้แต่ที่เราอยากเลือกทางของเราเอง คำว่าโง่เหมือนควาย คำว่าเราเห็นแก่ หรือตอนที่เราหัวเราะแม่ที่แม่ทำของตกแม่ว่าเราหัวเราะได้ทุเรศ(ทำหน้าใส่เราจนเราอยากจะร้องไห้ออกมา) เราเก็บกด เก็บกดๆๆๆๆๆ จนอยากไปไกลๆจากที่แบบนี้เลย เราอยากปรึกษาโดยที่พวกท่านมองเราในทางที่ดีและไม่ว่าเราด้วย
ขอบคุณมากคะที่เข้ามาอ่านอยากให้คนที่อ่านเข้าใจเราด้วยคะว่าเรารู้สึกอย่างไง อยากให้แสดงความคิดเห็นว่าทางออกเราจะทำอะไร