ที่ตั้งกระทู้ขึ้นมาเพื่ออยากระบาย
อยากรู้ค่ะว่าทำไมเวลาเราจะขอออกไปข้างนอกหรือไปบ้านเพื่อนต้องมีเหตุผลไม่ให้เราไปตลอด เราเป็นลูกคนที่2 ครอบครัวค่อนข้างคาดหวังกับเรา  เราไม่เคยเที่ยวกลางคืนและไม่เคยทำประวัติเสียแต่ทำไมเราขอไปนอนบ้านเพื่อนถึงไม่ให้เราทั้งที่เพื่อนเราก็มีแต่ผู้หญิงแล้วเป็นเด็กเรียนทั้งนั้น คือบ้านเพื่อนเราอยู่กันแต่ผู้หญิงไม่มีผู้ชายอยู่เลย เราขอไปเราอธิบายทุกอย่างแต่ก็ไม่เป็นผลอะไรก็ไม่ให้ไปอยู่ดี เราเป็นคนไม่ดืมแอลกอฮอล์กินเป็นแต่โออีชิ แล้วแม่ก็คิดว่าเราจะไปกินเหล้า มันทำให้เราน้อยใจว่าที่ผ่านมา ไม่รู้จักนิสัยลูกตัวเองเลยหรอว่าเราเป็นยังไง หรือว่าเราดูแย่ในสายตาพ่อแม่ เราคุยกับครอบครัวทุกเรื่องเพราะไม่อยากสร้างปัญหาหรือให้เป็นห่วงเพื่อที่ครอบครัวจะได้ไว้ใจเรา แต่เหมือนมันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
เราอยากบอกผู้ปกครองบางคนว่าคนฟังเหตุผลของวัยรุ่นบ้างและความเชื่อใจที่วัยรุ่นต้องการ คอยให้คำแนะนำไม่ใช่คอยแต่ด่าว่ามันจะทำให้เด็กเก็บกดและทำให้รู้สึกว่ามีกรอบมาคอยกั้นเอาไว้ทำให้บางคนอึดอัดและอาจระเบิดอารมณ์ที่รุนแรงออกมา