เล่าความโก๊ะในวัยเด็กที่ทำให้คุณลืมไม่ลง

ลองแชร์เล่นๆกันเนอะ555

    ของเรา น่าจะประมาณ ป.2-ป.3 ตอนนั้นไปงานวัดกับแม่ ยาย ตา พี่ ไม่มีใครอยู่บ้าน แล้วบ้านยายที่ต่างจังหวัดจะมีทางไปวัดได้สองทาง ด้วยความที่เป็นชุมชนเล็กๆ ขาไปเราก็ไปกันทางที่เป็นสวนของยายค่ะ เข้าทางหลังวัดนั่นแหละ
     พอทีนี้ช่วงเล่นๆอยู่ในงาน พี่คนนึง(ญาติเราไงจะใครล่าา) มาให้เราช่วยปั่นจักรยานกลับไปเอาของที่บ้านยาย ซึ่งจักรยานอยู่ทางหน้าวัด เราก็เลยไปเอาของมาให้
    พอใกล้จะกลับบ้าน ดั๊นน เป็นคนดี๊คนดี ห่วงจักรยานพี่ค่ะ กลัวไม่มีใครเอากลับบ้าน เลยแยกกลุ่มกับแม่กับตายายปั่นจักรยานออกจากหน้าวัดกลับบ้านเอง ดูเป็นชะนีแกร่งมากอ่ะแกก5555 แล้วแม่ ตา ยาย พี่ชายเรา หารอบงาน เล่นหนีมาไม่บอกไม่กล่าว ทำแม่ร้องไห้ด้วย (รู้สึกผิดเบาๆ) แม่เราบอกว่ากลัวมากว่าจะมีคนมาอุ้มไป ดึกมากแล้วด้วย
    ส่วนเราที่ชิ่งหนีกลับมาหรอคะ ... นั่งเด๋ออยู่หน้าบ้านค่ะ เข้าบ้านก็ไม่ได้ แถมไม่มีใครอยู่สักคน แถมจักรยานก็ชิ่งพี่มา ทำให้พี่ต้องเดินกลับบ้าน คือนั่งรอนานมาก แล้วบรรยากาศแบบต่างจังหวัด มืดๆเงียบๆวังเวงๆอีก กลัวมาก แต่ก็ไม่รู้จะไปไหนดี รอแม่จนแม่กลับมาบ้าน กอดกันกลมเลย 555

   ยังมีอีกเรื่องที่พอๆจำได้ 555 เราเล่นต่อยมวยกับพี่ชายค่ะ (แมนมากอ้ะ555) แล้วเล่นไปเล่นมา หัวโขกกำแพง แรงมากกคือเราตื้อมาก เจ็บจนน้ำตาซึม พี่เราก็มาดูให้ ก็ขอโทษเราซ้ำไปซ้ำมา (พี่ชายเราน่าร้ากก) แล้วนางบอก เราหัวแตก ซึ่งนางแกล้งค่ะ มาเฉลยเราทีหลัง 5555 ไอ้เราก็ตกใจกลัว จากพอกลั้นๆทนๆได้ ร้องไห้น้ำตาแตกเลยจ้า พี่ชายนางก็เอาเค้าท์เตอร์เพนมาทาหัวเรา (เอิ่มมม เดี๋ยวนะแกก) แล้วก็เป่าๆ บอกเราหายแล้วน้าา ไม่เป็นไรน้าา
เอ๊ะ เอาเค้าท์เตอร์เพนทาแบบนี้เลยอ่อแกก 5555555

อันที่จริงก็ไม่เชิงโก๊ะนะ เรียกว่าซื่อ(บื้อ)เกินไปมากกว่าอ่ะ 555

วีรกรรมค่อนข้างเยอะ จำไม่หมด555 มาแชร์ๆกันก็ได้นะคะ อยากอ่านๆ