น้อยใจพ่อแม่ และพี่สาวเรื่องรถ

เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นพ่อบอกกับเราว่าจะให้รถเราไปใช้(ตอนนี่เราเรียนอยู่มหาลัย)พ่อคงกลัวเราลำบากเพราะมหาลัยเลิกเรียนไม่ตรงเวลาอยู่แล้วดึกบ้างเย็นบ้าง แต่ตอนนั้นเรายังขับรถไม่เป็น เลยบอกพ่อไปว่าเดี่ยวไปหัดขับให้เก่งๆก่อนเเล้วจะเอาไปใช้ พ่อก็ตอบตกลง โดยระหว่างที่เรากำลังหัดขับรถอยู่นั้นประมาณ2ถึง3สัปดาห์ พ่อยังไม่ได้บอกกับคนในครอบครัวว่าเราจะเอารถไปใช้น่ะ อาจเป็นเพราะพ่อคงคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะรถก็จอดอยู่เฉยๆมานานไม่ได้ใช้ จนเราขับรถเป็นพ่อจึงค่อยบอกกับคนในครัวครัว นี่แหละครับปัญหามันอยู่ตรงนี้ พี่สาวเรามีทีท่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก เราเห็นโพสเฟสน้อยใจพ่อ อ่อลืมบอกไปว่ารถคันนี้มันมีประวัติ รถคันที่พ่อจะให้เรามาใช้ พ่อซื้อมาเมื่อสี่ ห้าปีก่อนด้วยเงินพ่อ ออกมาเพื่อหวังจะให้พี่สาวใช้ขับไปทำงาน แต่พี่เราก็ขับไม่เป็นไม่หัดอะไรทั้งสิ้น ประกอบกับตอนนั้นพี่สาวเรามีปัญหากับที่บ้านด้วยพ่อเราก็เลยไม่ให้จับรถ พอถึงตอนนี้พ่อจะให้รถเราใช้ไม่คงไม่แปลกที่พี่สาวเราจะน้อยใจ แต่สิ่งที่พี่สาวเราทำคือพยายามเป่าหูพ่อแม่ไม่ให้ยกรถให้เราใช้พูดนู้นพูดนี้ตลอด เราเคยแอบได้ยินพี่สาวพูดกับแม่ว่า "แม่คอยดูน่ะถ้าน้องได้รถไปจะต้องเอารถไปเที่ยวกลางคืน ไปรับไปส่งเพื่อนไร้สาระ ยิ่งตอนนี้เรียนมหาลัยด้วยยิ่งแล้วกันใหญ่" ตอนเราได้ยินน้ำตาแทบร่วงไม่คิดว่าพี่สาวจะพูดแบบนี้ นอกจากนี้ก็มีมาเรื่อยๆ จนพ่อเราตัดสินใจไม่ให้รถเราใช้และยกให้พี่สาวเราให้แทนเพราะตอนนี้พี่สาวเรามีสามีแล้วให้สามาขับให้นั่งไปเที่ยว ไปห้างกัน ทั้งที่เราตอนนี้คือ นั่งรถเมย์เวลาเลิกเรียนดึกรถหมดก็ต้องนั่งแท็กซี่แพงก็เเพง ฝนตกนี่ไม่ต้องพูดถึงเปียกไปเรียนทุกวัน คือตอนนี้เราลำบากมากแต่ก็ไม่เคยบ่นให้พ่อปม่ได้ยินและไม่เคยมีใครถามสักคำว่าเป็นไงบ้าง บางทีมันก็นึกน้อยใจอยู่ตลอดๆ