จขกท.เรียนจบ รามคำแหง ( English Major) เมื่อ ปี2546 เรียบจบก็ทำงานเป็น salaryman มาสักพักหนึ่ง แล้วลาออก
ไปทำงานกินเงินเดือนที่ต่างจังหวัดภาคใต้เรื่อยมาจนถึงปี 2556. .แล้วตอนนี้ทำงานค้าขายทำงานเอง บอกต่งๆ ตอนอยู่กทม.มีเรื่องดีๆมากมาย ทั้งในมหาลัย, ในหอพัก, ที่ทำงาน, ชีวิตวัยรุ่นยามค่ำคืน เที่ยวผับ RCA. เที่ยวห้างทั่วกทม เที่ยวบ้าๆตามรถเมล์ เที่ยวตลาดนัดกลางคืน สะพานพุทธ ปากคลองตลาด ตะวันนา (เดวนี้มีตลาดรถไฟศรีนครินทร์ด้วย) ตอนว่างเรียนก็ปล่อยตัวนั่งรถเมล์สายที่ แล้วแต่ท่านจะพาไปจนจอดที่อู่ปลายทาง 555 ตอนนั้นของขสมก.คดส.แค่3.50 รวมทั้งรถเล็กกล่องไม้ขีดไฟ รถเอกชน 5 บาท ผมเคยลองนั่ง จากรามคำแหง ไปลงที่ บางแค เลยจ้า โอ้ว กทม.ทั้งยาวทั้งใหญ่
ลงปุ๊บ ก็ผจญภัยซิครับ คล้ายไปผจญไต่เขาหิมาลัย อย่างงั้นเลย แต่ของผมแบบเพื่อชีวิตติดดิน!! เดินเลยทีนี้ (เงินนั้นมีติดตัว แต่ไว้ค่าอยู่เดือนต่อเดือน) เดินเตร่ๆ ตะลอนๆ เข้าห้าง สำรวจอาคาร ทั่วบริเวณ เน้นมองดูไม่เน้นซื้อ ซื้อบ้าง พวกเครื่องใช้ในหอ พวกแกดเจทเล็กๆ ไฟแช็ค ถุงเท้า ถุงยาง เอ้ย ถุงขยะ บลาๆ ต่อไป ก็ออกจากห้าง เดินไปตามทางที่มันสร้างปูไว้ เดินๆๆ มองรอบเมือง หยุดพักที่ร้านก๋วยเตี่ยว นั่งกินๆ พลางๆมองนักศึกษาสาวข้างๆ มันส่งยิ้มมา ชื่นตาชื่นใจแท้ สมัยก่อนยังไม่มีเฟส
คุยๆ ถามเขินๆ เรียนไหน๊ ตอบว่าเรียน มงคลพระนครเหนือ วิทย์ประมง มองคุยสบตาขยี้อารมณ์เหงา สักพักก็แลกอีเมลกัน แล้วก็อำลากัน(รู้ทีหลัง แกให้อีเมลของอาจารย์มัน เห็ดสด) แล้วผจญภัยต่อ ตอนนั้นไม่รู้เลยว่า บางแค คือ ไกลจาก รามคำแหง เพราะจากบ้านใต้นราธิวาสเข้ากรุงเทพ มันไกลกว่า...เดินๆ เจอป้ายรถเมล์ สวรรค์มาแล้ว ขึ้นคันที่มาก่อน แบบสุ่มไง มันไปปลายสุดไหน ก็ลงนั่น มันโดนป้ายปลายทางที่สนามหลวง พอลงสนามหลวง โอ้วว ครั้งแรกที่มาเองสัมผัสเอง เดินเลยทีนี้
เดินๆ ๆ เห็น เจดีย์ใน พระบรมมหาราชวัง นึกได้ในตำราเรียน เลยมุ่งไป เดินๆๆ เข้าในพระบรมฯ โห นักท่องเที่ยวต่างชาติ ฝรั่ง ญี่ปุ่น จีน อินเดีย อาหรับ คนผิวสี ..I was in a real Bangkok in the middle of foreigner tourists!! แต่วินาทีที่ไม่ลืม เจอสาวชุดศึกษา เข็มขัดสัญลักษณ์ม.ศิลปกร สวยหมวยยิ้มให้ผม เพราะผมพากล้องจะถ่าย selfie แต่มันไม่สะดวก เธอดูท่าจะช่วยผม ผมก็เลยผงกหัวตอบรับ เธอถ่ายรูปผมอิงชิดกับรูปปั้นยักษ์ทถึงสีมรกต และ!! ผมขอถ่ายคู่กับเธอ เธอตกลง
ผมเลย. .asked an American tourist to take our photo, and he okayed because he though that we were a couple.!!!..จนตอนนี้เวลาผมดูรูปนี้ ผมคิดถึงกรุงเทพฯ เธอสวยมาก ยิ้มให้กล้อง หลังรูปมีเจดีย์และธงไตรงค์ แล้วผมถามเธอว่า เรียนอะไรครับ เธอตอบ เอกอิ้ง โอ้ว same with me, so let us speak it together and we talked long till the end of that day...and we said good bye และขอบอกว่า สถานที่นี้สวยมากๆเต็มไปด้วยความรู้ ศิลปะ ประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม ประติมากรรม ที่ยอดเยี่ยม และสาวสวยมาก ผมก็เจอที่นี่
แล้วต่อมา ผมรีบกลับเลย เพราะมันค่ำมืดแล้ว เดินๆๆเพื่อไป ที่ป้ายรถ ขึ้นสาย60 แต่ระหว่างทางเจอผี ใต้ต้นมะขาม มันคือ กะเทยมากั้นจับมือผม แล้วถามผมว่า """ รีดไหม"" ผมงง และกลัว รีบวิ่งหนี 4 คูณ 100 เลย กลับถึงหอ 21.00 น. นอนเลย
ยังมีอีกเยอะชีวิตในกทม. ทั้งเที่ยวกลางวัน ในตลาดสด ตลาดโบ๋เบ๋ ประตูน้ำ จัตุจักร ปัฐวิกรณ์ ฯลฯ นี่ยังไม่รวม ชีวิตใน มหาลัย
มาเล่าต่อ ถ้าผมมา
คิดถึงกรุงเทพฯ ม้วก!!! แต่ไม่อยากอยู่ที่นั่น???
ไปทำงานกินเงินเดือนที่ต่างจังหวัดภาคใต้เรื่อยมาจนถึงปี 2556. .แล้วตอนนี้ทำงานค้าขายทำงานเอง บอกต่งๆ ตอนอยู่กทม.มีเรื่องดีๆมากมาย ทั้งในมหาลัย, ในหอพัก, ที่ทำงาน, ชีวิตวัยรุ่นยามค่ำคืน เที่ยวผับ RCA. เที่ยวห้างทั่วกทม เที่ยวบ้าๆตามรถเมล์ เที่ยวตลาดนัดกลางคืน สะพานพุทธ ปากคลองตลาด ตะวันนา (เดวนี้มีตลาดรถไฟศรีนครินทร์ด้วย) ตอนว่างเรียนก็ปล่อยตัวนั่งรถเมล์สายที่ แล้วแต่ท่านจะพาไปจนจอดที่อู่ปลายทาง 555 ตอนนั้นของขสมก.คดส.แค่3.50 รวมทั้งรถเล็กกล่องไม้ขีดไฟ รถเอกชน 5 บาท ผมเคยลองนั่ง จากรามคำแหง ไปลงที่ บางแค เลยจ้า โอ้ว กทม.ทั้งยาวทั้งใหญ่
ลงปุ๊บ ก็ผจญภัยซิครับ คล้ายไปผจญไต่เขาหิมาลัย อย่างงั้นเลย แต่ของผมแบบเพื่อชีวิตติดดิน!! เดินเลยทีนี้ (เงินนั้นมีติดตัว แต่ไว้ค่าอยู่เดือนต่อเดือน) เดินเตร่ๆ ตะลอนๆ เข้าห้าง สำรวจอาคาร ทั่วบริเวณ เน้นมองดูไม่เน้นซื้อ ซื้อบ้าง พวกเครื่องใช้ในหอ พวกแกดเจทเล็กๆ ไฟแช็ค ถุงเท้า ถุงยาง เอ้ย ถุงขยะ บลาๆ ต่อไป ก็ออกจากห้าง เดินไปตามทางที่มันสร้างปูไว้ เดินๆๆ มองรอบเมือง หยุดพักที่ร้านก๋วยเตี่ยว นั่งกินๆ พลางๆมองนักศึกษาสาวข้างๆ มันส่งยิ้มมา ชื่นตาชื่นใจแท้ สมัยก่อนยังไม่มีเฟส
คุยๆ ถามเขินๆ เรียนไหน๊ ตอบว่าเรียน มงคลพระนครเหนือ วิทย์ประมง มองคุยสบตาขยี้อารมณ์เหงา สักพักก็แลกอีเมลกัน แล้วก็อำลากัน(รู้ทีหลัง แกให้อีเมลของอาจารย์มัน เห็ดสด) แล้วผจญภัยต่อ ตอนนั้นไม่รู้เลยว่า บางแค คือ ไกลจาก รามคำแหง เพราะจากบ้านใต้นราธิวาสเข้ากรุงเทพ มันไกลกว่า...เดินๆ เจอป้ายรถเมล์ สวรรค์มาแล้ว ขึ้นคันที่มาก่อน แบบสุ่มไง มันไปปลายสุดไหน ก็ลงนั่น มันโดนป้ายปลายทางที่สนามหลวง พอลงสนามหลวง โอ้วว ครั้งแรกที่มาเองสัมผัสเอง เดินเลยทีนี้
เดินๆ ๆ เห็น เจดีย์ใน พระบรมมหาราชวัง นึกได้ในตำราเรียน เลยมุ่งไป เดินๆๆ เข้าในพระบรมฯ โห นักท่องเที่ยวต่างชาติ ฝรั่ง ญี่ปุ่น จีน อินเดีย อาหรับ คนผิวสี ..I was in a real Bangkok in the middle of foreigner tourists!! แต่วินาทีที่ไม่ลืม เจอสาวชุดศึกษา เข็มขัดสัญลักษณ์ม.ศิลปกร สวยหมวยยิ้มให้ผม เพราะผมพากล้องจะถ่าย selfie แต่มันไม่สะดวก เธอดูท่าจะช่วยผม ผมก็เลยผงกหัวตอบรับ เธอถ่ายรูปผมอิงชิดกับรูปปั้นยักษ์ทถึงสีมรกต และ!! ผมขอถ่ายคู่กับเธอ เธอตกลง
ผมเลย. .asked an American tourist to take our photo, and he okayed because he though that we were a couple.!!!..จนตอนนี้เวลาผมดูรูปนี้ ผมคิดถึงกรุงเทพฯ เธอสวยมาก ยิ้มให้กล้อง หลังรูปมีเจดีย์และธงไตรงค์ แล้วผมถามเธอว่า เรียนอะไรครับ เธอตอบ เอกอิ้ง โอ้ว same with me, so let us speak it together and we talked long till the end of that day...and we said good bye และขอบอกว่า สถานที่นี้สวยมากๆเต็มไปด้วยความรู้ ศิลปะ ประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม ประติมากรรม ที่ยอดเยี่ยม และสาวสวยมาก ผมก็เจอที่นี่
แล้วต่อมา ผมรีบกลับเลย เพราะมันค่ำมืดแล้ว เดินๆๆเพื่อไป ที่ป้ายรถ ขึ้นสาย60 แต่ระหว่างทางเจอผี ใต้ต้นมะขาม มันคือ กะเทยมากั้นจับมือผม แล้วถามผมว่า """ รีดไหม"" ผมงง และกลัว รีบวิ่งหนี 4 คูณ 100 เลย กลับถึงหอ 21.00 น. นอนเลย
ยังมีอีกเยอะชีวิตในกทม. ทั้งเที่ยวกลางวัน ในตลาดสด ตลาดโบ๋เบ๋ ประตูน้ำ จัตุจักร ปัฐวิกรณ์ ฯลฯ นี่ยังไม่รวม ชีวิตใน มหาลัย
มาเล่าต่อ ถ้าผมมา