สมมิว่าเป็นเรื่องแต่งแล้วกันนะคะ
ชอบเพื่อนคนนึงตั้งแต่สมัยมัธยมต้น สนิทกันมาก
กอดคอ เข้าค่ายรอบกองไฟ เล่นไพ่ โดดหนังยาง อ่านการ์ตูน
เพื่อนๆชอบล้อว่าป็นแฟนกัน
มันก็ชอบเล่นตามน้ำ เวลามีใครมาชอบมันแล้วมันไม่ชอบเขา มันก็จะบอกว่าชอบเราอยู่แล้ว
นั่งดูกีฬาสีด้วยกันปีนึง อยู่ๆตามหาเรามานั่งข้างๆ เอามือไปจับ เอากระเป๋าไปถือ ไปส่งขึ้นรถ
หลังจากนั้นก็ทำแบบนี้มาตลอด เอาหูฟังมาให้ฟังเพลงคนละข้าง
เข้าแถวต้องนั่งข้างกัน นั่งเรียนต้องหาทางแทรกมานั่งขางเราให้ได้
เราเองเริ่มชอบ แต่เรารู้ว่ามันคงเล่นแบบเพื่อนไม่ได้คิดอะไร
เลยพยายามจะตัดใจ เรากลัวว่าเพื่อนจะกลัวเราแบบเห่ยแค่เล่นด้วย คิดจริงหรอแล้วหนีไป
ถ้ามันหนีไป เราคงรู้สึกแย่ ...เราเลยหนีเอง
เราตัดสินใจหนี เวลาเดินมาหาก็จะทำหน้าบึ้งเหมือนโกรธแล้วเดินหนีไม่คุยด้วย
แต่กลายเป็นว่ามันมาเดินตามง้อเรา ง้อทุกวันง้อทุกครั้งที่ทำแบบนี้
ถึงเราอยากจะหนี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ชอบที่มาตามง้อ
หลังจากนั้นม.ปลายก็แยกย้าย แต่มันก็ยังคุยmsnกับเราตลอด ทั้งตอนปิดเทอมที่ไปติวสอบเข้าที่บ้านเพื่อนก็แอบคุยกัน หรือตอนที่เริ่มเรียนซัมเมอร์ที่โรงเรียนใหม่ก็เอาโทรศัพท์(สมัยนั้นBB)มาคุยกัน น
เรารู้ว่าเราเป็นได้แค่เพื่อน เราเลยตัดสินใจว่าเรื่องนี้มันต้องจบ
เราทำสิ่งที่เรากลัวที่สุด คือถ้ามันรู้มันจะหนีไป เราเลยสารภาพว่าชอบ กะว่ารู้แล้วจะได้ระวังตัวไม่มาทำอะไรที่จะทำให้เราหวั่นไหวอีก
ไม่ได้มีเจตนาให้รับรัก แต่ว่าเจตนาให้ไปซ้ะจะได้ลืมความรู้สึกนี้ วันนึงก็คงกลับมาป็นเพื่อนกันได้
แต่มันไม่ไป มันบอกให้เรารอคำตอบ ซึ่งเราโลภเองเราอยากรู้ว่าจะตอบว่าอะไรเลยรอ ..
สุดท้ายก็คำตอบว่าไม่อยากเสียเพื่อนอย่างเราไป
เลยเลยตัดสินใจจบเรื่องนี้ เราเลิกคุยกับมัน หลังจากนั้นมันไปมีแฟน
เราไม่อยากเห็นเลยลบทุกอย่างทิ้ง เฟซ msn พินบีบี
เราก็ใช้ชีวิตปกติแบบลืมมันไปสักพัก มันก็แอดเรากลับมาใหม่ แอดมาว่ามีธุระ พอหมดธุระเราเลยลบทิ้งตามเดิม พอรู้ตัวว่าโดนลบก็กลับมาใหม่ทุกครั้ง
จนมันบอกกับเราว่า ถ้าครั้งหน้าจะไม่มาตามอีกแล้วนะ ถ้าทำแบบนี้อีกก็จบกัน เพราะฉะนั้นขอร้อง อย่าทำแบบนี้อีก .. เราก็ได้สติคืนมาว่ามันคงเสียความรู้สึกที่โดนเพื่อนทำแบบนี้ แล้วต้องมาแอดกลับทุกครั้ง ก็เลยพยายามไม่ลบ แต่เราทนเห็นแฟนมันไม่ได้จริงๆ เลยลบอีกครั้ง ตั้งใจว่าคงจบแล้วจริงๆ
แต่มันก็ยังแอดกลับมาอีก(บอกว่ามีธุระเหมือนเดิม )
ครั้งนี้เราไม่ได้ลบเรื่อยมาจนปัจจุบัน
แต่เราอยากลบเหลือเกิน สาเหตุที่ลบเพราะไม่อยากทักไปให้รำคาญ ไม่อยากเห็นว่าออน ไม่อยากเห็นว่ารักกับแฟนมากแค่ไหน ห้ามใจไม่ได้อยากจะทักเวลาเห็นอิเม็ดสีเขียวๆเนี่ย พอทักไปแล้วก็เกลียดตัวเองคุยกับเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ได้อยากคุย ดีใจที่เค้าตอบแม้จะแค่สติกเกอร์ เราไม่ชอบตัวเองตอนเป็นแบบนี้มันไม่เท่เลย เราเกลียดที่เป็นแบบนี้ เราอยากลบทิ้งแล้วเลิกติดต่อ แต่ก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของความเป็นเพื่อนที่มันมีให้ ..
ทำไมเข้าใจยาก ก็ชอบไงยังชอบอยู่ถึงไปเป็นเพื่อนแบบเมื่อก่อนไม่ได้
ปล.เรา=ผู้หญิง มัน=ผู้ชาย
เราควรทำไงอะ ลบทิ้งอีกดีไหม
แล้วทำไงให้ไม่เห็น ไม่อยากเจอ บ้านก็ดันใกล้กันอีก เหมือนกนีทีไรต้องมีเรื่องให้กลับมาที่เดิมตลอด ทำไงกับมันดี
ยิ่งสมมติว่าในสมมตินี้เรามีแฟนแล้ว ยิ่งไม่ควรรู้สึกแบบนี้ นี้ก็เป็นสิบปีแล้วทำไมเรายังไม่ลืมสักที
ทำไมผู้ชายเข้าใจยาก
ชอบเพื่อนคนนึงตั้งแต่สมัยมัธยมต้น สนิทกันมาก
กอดคอ เข้าค่ายรอบกองไฟ เล่นไพ่ โดดหนังยาง อ่านการ์ตูน
เพื่อนๆชอบล้อว่าป็นแฟนกัน
มันก็ชอบเล่นตามน้ำ เวลามีใครมาชอบมันแล้วมันไม่ชอบเขา มันก็จะบอกว่าชอบเราอยู่แล้ว
นั่งดูกีฬาสีด้วยกันปีนึง อยู่ๆตามหาเรามานั่งข้างๆ เอามือไปจับ เอากระเป๋าไปถือ ไปส่งขึ้นรถ
หลังจากนั้นก็ทำแบบนี้มาตลอด เอาหูฟังมาให้ฟังเพลงคนละข้าง
เข้าแถวต้องนั่งข้างกัน นั่งเรียนต้องหาทางแทรกมานั่งขางเราให้ได้
เราเองเริ่มชอบ แต่เรารู้ว่ามันคงเล่นแบบเพื่อนไม่ได้คิดอะไร
เลยพยายามจะตัดใจ เรากลัวว่าเพื่อนจะกลัวเราแบบเห่ยแค่เล่นด้วย คิดจริงหรอแล้วหนีไป
ถ้ามันหนีไป เราคงรู้สึกแย่ ...เราเลยหนีเอง
เราตัดสินใจหนี เวลาเดินมาหาก็จะทำหน้าบึ้งเหมือนโกรธแล้วเดินหนีไม่คุยด้วย
แต่กลายเป็นว่ามันมาเดินตามง้อเรา ง้อทุกวันง้อทุกครั้งที่ทำแบบนี้
ถึงเราอยากจะหนี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ชอบที่มาตามง้อ
หลังจากนั้นม.ปลายก็แยกย้าย แต่มันก็ยังคุยmsnกับเราตลอด ทั้งตอนปิดเทอมที่ไปติวสอบเข้าที่บ้านเพื่อนก็แอบคุยกัน หรือตอนที่เริ่มเรียนซัมเมอร์ที่โรงเรียนใหม่ก็เอาโทรศัพท์(สมัยนั้นBB)มาคุยกัน น
เรารู้ว่าเราเป็นได้แค่เพื่อน เราเลยตัดสินใจว่าเรื่องนี้มันต้องจบ
เราทำสิ่งที่เรากลัวที่สุด คือถ้ามันรู้มันจะหนีไป เราเลยสารภาพว่าชอบ กะว่ารู้แล้วจะได้ระวังตัวไม่มาทำอะไรที่จะทำให้เราหวั่นไหวอีก
ไม่ได้มีเจตนาให้รับรัก แต่ว่าเจตนาให้ไปซ้ะจะได้ลืมความรู้สึกนี้ วันนึงก็คงกลับมาป็นเพื่อนกันได้
แต่มันไม่ไป มันบอกให้เรารอคำตอบ ซึ่งเราโลภเองเราอยากรู้ว่าจะตอบว่าอะไรเลยรอ ..
สุดท้ายก็คำตอบว่าไม่อยากเสียเพื่อนอย่างเราไป
เลยเลยตัดสินใจจบเรื่องนี้ เราเลิกคุยกับมัน หลังจากนั้นมันไปมีแฟน
เราไม่อยากเห็นเลยลบทุกอย่างทิ้ง เฟซ msn พินบีบี
เราก็ใช้ชีวิตปกติแบบลืมมันไปสักพัก มันก็แอดเรากลับมาใหม่ แอดมาว่ามีธุระ พอหมดธุระเราเลยลบทิ้งตามเดิม พอรู้ตัวว่าโดนลบก็กลับมาใหม่ทุกครั้ง
จนมันบอกกับเราว่า ถ้าครั้งหน้าจะไม่มาตามอีกแล้วนะ ถ้าทำแบบนี้อีกก็จบกัน เพราะฉะนั้นขอร้อง อย่าทำแบบนี้อีก .. เราก็ได้สติคืนมาว่ามันคงเสียความรู้สึกที่โดนเพื่อนทำแบบนี้ แล้วต้องมาแอดกลับทุกครั้ง ก็เลยพยายามไม่ลบ แต่เราทนเห็นแฟนมันไม่ได้จริงๆ เลยลบอีกครั้ง ตั้งใจว่าคงจบแล้วจริงๆ
แต่มันก็ยังแอดกลับมาอีก(บอกว่ามีธุระเหมือนเดิม )
ครั้งนี้เราไม่ได้ลบเรื่อยมาจนปัจจุบัน
แต่เราอยากลบเหลือเกิน สาเหตุที่ลบเพราะไม่อยากทักไปให้รำคาญ ไม่อยากเห็นว่าออน ไม่อยากเห็นว่ารักกับแฟนมากแค่ไหน ห้ามใจไม่ได้อยากจะทักเวลาเห็นอิเม็ดสีเขียวๆเนี่ย พอทักไปแล้วก็เกลียดตัวเองคุยกับเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ได้อยากคุย ดีใจที่เค้าตอบแม้จะแค่สติกเกอร์ เราไม่ชอบตัวเองตอนเป็นแบบนี้มันไม่เท่เลย เราเกลียดที่เป็นแบบนี้ เราอยากลบทิ้งแล้วเลิกติดต่อ แต่ก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของความเป็นเพื่อนที่มันมีให้ ..
ทำไมเข้าใจยาก ก็ชอบไงยังชอบอยู่ถึงไปเป็นเพื่อนแบบเมื่อก่อนไม่ได้
ปล.เรา=ผู้หญิง มัน=ผู้ชาย
เราควรทำไงอะ ลบทิ้งอีกดีไหม
แล้วทำไงให้ไม่เห็น ไม่อยากเจอ บ้านก็ดันใกล้กันอีก เหมือนกนีทีไรต้องมีเรื่องให้กลับมาที่เดิมตลอด ทำไงกับมันดี
ยิ่งสมมติว่าในสมมตินี้เรามีแฟนแล้ว ยิ่งไม่ควรรู้สึกแบบนี้ นี้ก็เป็นสิบปีแล้วทำไมเรายังไม่ลืมสักที