ไปเรียนมันทำไมวิชาง่ายๆ อย่าง ภาษาอังกฤษ...

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ คือเราได้ตัดสินใจจะหันไปเรียนต่อในด้านภาษาอังกฤษอย่างจริงจังแล้ว ทั้งๆที่เราเคยเป็น เด็กวิทย์-คณิต ที่เด็มไปด้วยความฝันว่าจะไปเป็นเด็กเกียร์ สายเคมี เราเลยตัดสินใจเลิกเรียนพิเศษ เคมี ฟิสิกส์ และคณิตศาสตร์ แล้วหันไปลงเรียน สังคม ภาษาไทย และตัวปัญหาของเราค่ะ        ภาษาอังกฤษ       แล้วมาวันนี้ค่ะ สดๆร้อนๆเพิ่งหายหัวร้อน เราบอกเพื่อนที่มีความฝันจะเป็นเด็กเกียร์ สายปิโตเลียม ตามที่ได้พิมพ์มาจนมือชา เพื่อนเราคนนี้ พอได้ยินก็อุทาน ถามเราโดยไม่คิดพิจารณาหาความเหมาะสมเลยว่า... ไปเรียนวิชาง่ายๆอย่างอังกฤษทำไมวะ เท่านั้นค่ะ ในสมองเรานี่ ทั้งเถียง ทั้งด่า ออกมาเป็นล้านๆ  แต่เราก็เงียบ แล้วมันก็เป็นมาแทบทุกครั้ง เมื่อเราบอกเพื่อนว่า เราไปเรียนพิเศษอังกฤษก่อนนะ...  
       คือโดยสามัญสำนึก และมารยาทที่ พ่อ แม่ เราพร่ำสอนมา เราก็คิดว่า...เฮ้ย ก็จริงว่า เออ คุณไม่เห็นความสำคัญของวิชานี้ในระดับที่สูงๆขึ้นไป และตัวคุณเองก็เห็นว่ามันง่าย ใช่ค่ะ มันง่ายเฉพาะในห้องเรียน เพราะในส่วนของแกรมม่า คอนเวอร์ทั้งหลายเราก็ได้เต็ม มาพลาดบ้างก็ส่วนของรีดดิ้งที่อ่านไม่ค่อยเข้าใจนัก ซึ่งต้องปรับปรุง ซึ่งค่ะ ซึ่งมันต่างกับข้อสอบข้างนอก อินเทอร์เน็ตที่ใช้เล่นเกมไม่ได้ช่วยให้ออกจากถ้ำหรือไง ทำไมไม่เปิดข้อสอบดูบ้าง
เราก็เป็นห่วงเพื่อนมากในจุดๆนี้
       แต่ที่มาตั้งกระทู้นี้คือ เราจะอธิบายหรือ แนะนำอย่างไรให้เพื่อนเค้าเข้าใจ ว่าทุกวิชาสำคัญหมด ขึ้นอยู่ที่ว่าพวก เราๆเนี่ยจะเดินทางไหน และ เราเองก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้ด้วยถ้าไม่จำเป็น เพราะเป็นคนปากไม่ดี กลัวพูดอะไรแล้วจะไม่งามนัก
        ป.ล.เราค่อนค้างสนิทกับเพื่อนคนนี้ในรูปแบบ เพื่อนต่างเพศค่ะ
        ป.ล.2 ทางเราเนี่ยอยากเข้า ศิลปศาสตร์ มธ.นะ เพื่อนๆ ปี 61 และพี่ๆ เจอกันค่ะ