คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ความรักที่พึ่งพามือถือและโซเชียลมากเกินไปจะเป็นแบบนี้แหล่ะ อ่านแล้วไม่ตอบก็ต้องมาคอยกลุ้มใจคิดไปเรื่อยเปื่อย คิดมากก็พาลระแวงกัน จับผิดกัน งอนกันไปมา บางทีก็เผลอทำประชดกัน
อ่านที่ จขกท. เขียนแล้วรู้สึกได้ว่าเป็นคนที่มีวุฒิภาวะแล้ว ดูมีเหตุผล เข้าใจอะไรต่างๆได้ดี ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นง็องแง๊งแล้ว แต่ปัญหาที่คุณเจอนั้นมันเป็นเรื่องอุปสรรคด้านระยะทางด้วยและสถานะคือคบกันแบบลับๆด้วยใช่ไหม? ดูจากที่เขากลัวเพื่อนจะเห็นคุณ เมื่อคบกันแค่ลับๆ แถมได้เจอกันน้อย ดูแลกันแค่หน้าจอมือถือเป็นหลักซึ่งมันคงไม่พอ ความสัมพันธ์มันไม่เหนียวแน่นพอ มันไม่เหมือนกับการที่ได้อยู่กับตัวจริง ถ้าคุณสามารถหาโอกาสที่จะได้เข้าใกล้เขาบ่อยขึ้นก็ควรทำนะครับ มันจะเป็นการเพิ่มความสำคัญให้ตัวคุณเอง สถานะการคบกันมันจึงจะเหนียวแน่นมั่นคงขึ้น ดูเป็นความจริงมากขึ้น แต่ถ้าคุณทำไม่ได้และต้องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ นานๆเจอกันที แถมโปรจีบก็หมดแล้วด้วย ความสำคัญของคุณจะค่อยๆลดลง สุดท้ายมันจะถึงทางตันน่ะสิผมว่า
อยากให้คุณพัฒนาความสัมพันธ์ให้มากกว่านี้ เป็นแฟนกันในชีวิตจริงให้มากกว่าเป็นในมือถือ
อ่านที่ จขกท. เขียนแล้วรู้สึกได้ว่าเป็นคนที่มีวุฒิภาวะแล้ว ดูมีเหตุผล เข้าใจอะไรต่างๆได้ดี ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นง็องแง๊งแล้ว แต่ปัญหาที่คุณเจอนั้นมันเป็นเรื่องอุปสรรคด้านระยะทางด้วยและสถานะคือคบกันแบบลับๆด้วยใช่ไหม? ดูจากที่เขากลัวเพื่อนจะเห็นคุณ เมื่อคบกันแค่ลับๆ แถมได้เจอกันน้อย ดูแลกันแค่หน้าจอมือถือเป็นหลักซึ่งมันคงไม่พอ ความสัมพันธ์มันไม่เหนียวแน่นพอ มันไม่เหมือนกับการที่ได้อยู่กับตัวจริง ถ้าคุณสามารถหาโอกาสที่จะได้เข้าใกล้เขาบ่อยขึ้นก็ควรทำนะครับ มันจะเป็นการเพิ่มความสำคัญให้ตัวคุณเอง สถานะการคบกันมันจึงจะเหนียวแน่นมั่นคงขึ้น ดูเป็นความจริงมากขึ้น แต่ถ้าคุณทำไม่ได้และต้องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ นานๆเจอกันที แถมโปรจีบก็หมดแล้วด้วย ความสำคัญของคุณจะค่อยๆลดลง สุดท้ายมันจะถึงทางตันน่ะสิผมว่า
อยากให้คุณพัฒนาความสัมพันธ์ให้มากกว่านี้ เป็นแฟนกันในชีวิตจริงให้มากกว่าเป็นในมือถือ
แสดงความคิดเห็น
ขอแชร์ประสบการณ์...แฟนใครเป็นแบบนี้บ้างครับ
ไม่ค่อยคอลคุยกันเหมือนแรกๆ แล้วห่างไปเรื่อยๆ จนตอนนี้โทรไปก็บอกติดงาน คุยกันแต่ในไลน์ พิมคุยกันเท่านั้น สองสามคำจบ วันๆหนึ่ง ทำไรอยู่ อืม โอเค สู้ๆ มีเพียงแค่นี้จริงๆ เราชวนคุยต่อ ก็โดนเงียบใส่ หายไปพักใหญ่ๆ
และตั้งแต่เริ่มคบกันผมไปหาเขาหลายหนไปมาก็สะดวกดี แต่พอเขาย้ายห้องพักไปพักใกล้ๆเพื่อนร่วมงานในบริษัท เพื่อนเขาอยู่ต้นทาง ส่วนเขาอยู่ช่วงปลายทางห้องพัก มีวันหนึ่งผมไปหาเขา ก็กะทำไรหลายๆอย่างด้วยกัน และพอไปถึงอพาทเม้นเขาผมขึ้นบันไดไปพอถึงชั้นที่เขาพักเท่านั้นล่ะ เขาเร่งให้ผมเดินเร็วๆ วิ่งเลยก็ได้ บอกว่าเดี๋ยวเพื่อนเขาออกมาเห็น (เออ...ช่างเหอะ แฟนคนแรก)
ยิ่งกว่านั้น ผ่านมาอาทิตย์กว่าผมแชทไปช่วง 5 โมงเย็นบอกว่าจะไปหาตอนค่ำ พอถึง 6 โมงเย็น(น่าจะเลิกงานแล้ว) ก็ไม่เห็นอ่าน ผมก็เลยโทรไปหา ก็รอสาย สาม ตู๊ด(สามตู๊ดจริงๆนะ) แล้วก็โดนตัดสาย ผมก็คิดว่าคงติดธุระ ผมเข้าใจก็เลยไม่โทรหาอีก รอแล้วรอเล่าให้เขาตอบกลับมาทางใดทางหนึ่ง เพราะกลัวว่าถ้าไปหาแล้วเขามีแขก จึงได้แต่รอ จนถึงทุ่มกว่า ข้อความในไลน์ก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว ถามว่าจะมาถึงกี่โมง ผมก็บอกว่า ไม่ไปแล้วรถประจำทางหมด แล้วผมก็ถามเขาว่า ทำไมโทรไปไม่ติด ติดงานด่วนหรือเปล่า คำตอบที่ได้กลับมาผมนี่จุก เขาบอกว่า ไม่เห้นมีใครโทรมาเลย โทรศัพท์ไม่ได้เสียเพื่อนเขายังโทรมาคุยกันอยู่เลย ผมก็แคปหน้าจอว่าได้โทรไปจริงๆ เขาก็ยิงมาที่ผม แล้วก็แคปหน้าจอมาให้ดูว่านี่ไงเขายังโทรมาติดที่ผมเลย (เฮ้ย!!นี่คิดว่ากูโกหกเหรอ คิดในใจ) แล้วผมก็เออ ออ ตามน้ำไป ช่างมันๆ ไม่เก็บมาคิดเล็กคิดน้อยล่ะ คุยกันอีกนิดหน่อยก็แยกย้ายกันนอน
มาตอนนี้เจ็บหนักกว่าเดิม ผมทักไลน์ไป ผ่านไปอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง-3 ชั่วโมงจะตอบมาสักคำสองคำเท่านั้น แต่เสียใจเพิ่มเพราะไปเห็นโพสของเขาที่เเชร์ในเฟส เขาตอบเพื่อนๆทุกๆ 2-3 นาที นานสุดครึ่งชั่วโมง ที่สำคัญทุกๆช่วงเวลานั้น ผมทักแชทไปแต่ไม่มีการเปิดอ่าน หากเขาติดงานก็ไม่น่าจะตอบเม้นได้สิ งง เหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามกลัวว่าเขาไม่พอใจแล้วทิ้งผมไป
มาเมื่อวาน แทบร้องไห้เลย เขาทักมาว่าคิดถึงผม ผมก้บอกว่าคิดถึง ละถามกลับว่าเขาทำอะไรอยู่ ยุ่งอยู่หรือเปล่า เขาดูซีรีส์อยู่ และจากนั้นผมก็ไม่มีโอกาสได้คุยต่อเพราะเขาตัดบท บอกว่าขอไปห้องน้ำแปปหนึ่ง ผ่านไปแปปหนึ่ง ประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็ทักมา บอกว่า นอนก่อนนะ (ผ่านไปห้านาที ผมเปิดเฟส เฟสยังขึ้นว่าเขาออนอยู่อีกประมาณสามนาที คืออะไร )...
ปล.เขารักผมเหมือนที่ผมรักเขาใช่ไหมครับ เป็นผมที่รักเขาข้างเดียวหรือเปล่า
(ไม่ใช่เรื่องแต่งครับเกิดขึ้นจริง)