มีเรื่องปัญหาของผมสใตล์ไม่น่าเล่า มาเล่าให้ฟังครับ

ปัญหาคือมีคนไม่ชอบผมคนนึงครับ ซึ่งผมจะไม่ต้องใส่ใจก็ได้ แต่สาเหตุที่เค้าไม่ชอบผม ทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจกับเค้า
(เกริ่นนิดหน่อย - ผมเป็นคนที่คุยไม่ค่อยเก่ง โดยเฉพาะกับคนที่ไม่สนิท แต่ไม่ใช่คนพูดน้อยนะ เป็นคนที่ชิวๆอะไรก็ได้ ไปใหนก็ได้ Easy going ทำนองนี้ครับ)
เรื่องมีอยู่ว่าผมมีกลุ่มเพื่อนใหม่ที่ไม่ค่อยสนิทเท่าใหร่ จะไปเที่ยวกันมีเพื่อนคนนึงมันพาแฟนมาด้วย(แฟนเพื่อนคือคนปัญหานี่หล่ะครับ) แล้วก็ไปเที่ยวกัน ด้วยความที่ผมไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนอยู่แล้ว เรื่องที่จะยกมาคุยเลยมีน้อย+คิดไม่ออกแล้ว ผมเลยเลือกที่จะฟังแล้วก็พยายามใหลๆไปกับวงสนทนา หัวเราะตาม แสดงความเห็นตามบ้างประปรายกำลังพอดี แต่แฟนเพื่อนคนนั้น กลับไม่ชอบผม บอกว่าผมทำให้เค้าหมดสนุก ทำให้เค้าเสียอารมณ์ในการมาเที่ยวของเค้า เค้าบอกเค้าเห็นผมไม่เอนเตอร์เทรนเลยเค้าเลยหมดสนุก (นึกในใจ ฮ๊ะ!!~ ผิดซะงั้น) นานๆเข้าเพื่อนพานางมาเที่ยวด้วยบ่อยขึ้นก็เจอนางบ่อยขึ้น ผมก็เป็นของผมไป+เริ่มคุยมากขึ้นเพราะเริ่มสนิทกับเพื่อนมากขึ้น ส่วนนางก็ยังไม่พอใจของนางไป  ไม่รู้จะจริงจังเรื่องเที่ยวอะไรขนาดนั้น ไม่รู้จะอะไรกับผมนักหนา จะให้จ้างคณะตลกมาเลยมั๊ยหล่ะ แหม่~ แม่คุณ  แต่นานๆทีผมถึงจะเจอนาง มันก็ดีไป สุดท้ายผมเลือกที่จะไม่แก้ปัญหานี้ ปล่อยนางไม่พอใจไป ผมไปเที่ยวผมสนุกเพื่อนผมสนุกก็พอ นางจะสนุกหรือไม่สนุกเรื่องของนาง ให้เพื่อนที่เป็นแฟนนางไปจัดการกับนางกันเอง

ปล.คนเราไม่พอใจกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ก็มีด้วยแฮะ!!! พึ่งเคยเจอนางคนแรกนี่หล่ะ เพื่อนเคยเกลียดใครหรือโดนเกลียดด้วยปัญหาเล็กบ้างมั๊ยครับ เฮ้อนึงถึงหน้าแล้วเซ็งทุกที