เมื่อเราไปดู...พรจากฟ้า

กระทู้สนทนา

ด้วยความที่เป็นนักดนตรี และหนังเรื่องนี้ก็เกี่ยวกับดนตรี  ทำให้เราซึ่งปกติไม่ชอบดูหนังโรง ยอมเข้าโรงเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ และก็ไม่เสียใจเลยที่ได้ดู..
พาร์ทแรก "ยามเย็น" เรื่องราวในฝันของผู้หญิงหลายคนที่อยากจะเจอท่านฑูตแบบคุณบีม (คนอะไรหน้าตาว่าหล่อ เสียงยิ่งหล่อกว่า การกระทำนี่โคตรหล่อ)  แอบอิจฉาแป้งแบบเบาๆ 555 ถ้าถามถึงฉากที่ชอบคงเป็นฉากที่บีมกับแป้งทำ Body Percussion กันตอนท้าย ร้องเพลงไปยิ้มไป ทำให้เราหลงรัก วี ไวโอเล็ตเข้าเต็มเปา ยิ่งช่วงร้องเพลงอำลา แบบสายตาของวีมันสื่ออารมณ์มากอ่ะ ยอมเลย..
พาร์ทสอง "Still on my mind" ทำน้ำตาไหลตั้งแต่ฉากงานศพ ทั้งฉากที่ลุงป้อมจะขับรถไปหาป้าฟ้า เข้าใจความรู้สึกของฟาเลย แบบนี่เราทำไปทั้งหมดเพื่ออะไร พ่อไม่เห็นค่าของมันเลย ทั้งฉากที่ลุงป้อมจำอะไรไม่ได้เลย..แม้แต่ฟา ความอ้างว้าง กลัวที่จะต้องเสียพ่อไป มันสื่อออกมาจากการกระทำของมิวได้หมด จนถึงฉากที่เราหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย นั่นก็คือตอนที่ลุงป้อมขอบคุณฟาที่ดูแลตัวเองมาตลอด คือ รับรู้ถึงความรู้สึกของฟาได้ชัดเจน คือ มันดีใจ ดีใจมากๆ ที่พ่อจำเราได้ จำการกระทำที่เราทำให้พ่อได้ เหมือนสิ่งที่เราทำไปมันไม่สูญเปล่า พ่อเรารู้แล้ว เค้ารู้ถึงสิ่งที่เราทำแล้ว น้ำตาไหลทั้งตอนอ่ะ...
พาร์ทสาม "พรปีใหม่" เรารอคอยพาร์ทนี้มาก และก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ ยิ่งดูยิ่งคิดถึงตอนที่ซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆ บางทีก็ไม่ได้เพราะอะไร แต่ว่ามันก็สนุก เพราะเราได้เล่นกับเพื่อน ได้ทำสิ่งที่ชอบกับคนที่ชอบเหมือนกัน  ห้องซ้อมเล็กๆ แต่ความสุขมันล้นปรี่ เป็นพาร์ทที่ทำเรายิ้มไม่หุบ อยากกลับไปหยิบเครื่องดนตรีมาเล่นอีก ยิ่งตอนจบที่คิมยิ้มอย่างมีความสุขตอนร้องเพลงพรปีใหม่แล้วก็วิ่งไปเป่าต่อ มันมีความสุขจริงๆนะกับการได้ทำในสิ่งที่เรารักน่ะ
   ตอนท้ายเรื่อง เพลงบรรเลงพรปีใหม่ขึ้น พร้อมกับที่มาของบทเพลงพระราชนิพนธ์ทั้งสามเพลง ทำเราคิดถึง'พระองค์ท่าน'ขึ้นมาจับจิต
เพลงที่ท่านพระราชทานให้กับชาวไทยทุกคน..."พรปีใหม่ที่ถูกส่งจากฟ้า ให้ลูกๆทุกคน"

ขอบคุณผู้กำกับ ทีมงาน และนักแสดงทุกคนที่ร่วมกันสรรสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ขึ้นมา ขอบคุณที่นำบทเพลงอันล้ำค่ามาถ่ายทอดสู่ชาวไทย ขอบคุณที่มอบของขวัญอันสุดแสนพิเศษนี้ ให้กับเราทุกคน ขอบคุณนะคะ