ความอันตรายของคำว่า ปกติ
มุมนึงความปกติ อาจจะดูเฉยๆ ถูกละเลย ถูกมองว่าไม่น่าสนใจ ก็เป็นเรื่องที่ใครๆก็เข้าใจแบบนี้อยู่แล้วหนิ
มุมนึง ความปกติคืออะไรที่เกิดขึ้นซ้ำๆจนชิน เกิดขึ้นจนเราอาจจะยอมรับมันไปโดยไม่รู้ตัว
ความปกติทั้งสองแบบมีความอันตรายอยู่ไม่น้อย บางคนอาจจะงงว่าที่ผมพูดถึงคือ ความปกติเรื่องอะไร แล้วมันอันตรายอย่างไร
เราทำงาน สร้างผลงานที่ดี เราเชื่อว่าน่าสนใจและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น หลายคนบอกว่าดี บอกเราว่าน่าสนใจ บอกเราว่ามันมีประโยชน์นะ
แต่พอคนๆนึงรับรู้และบอกว่า
"ที่ทำก็ปกติหนิ ใครๆก็เข้าใจ ใครๆก็รู้นะ ปกติอะ"
คำพูดประโยคนี้เปลี่ยนผลงานของเรากลายเป็นเรื่องธรรมดาไปซะได้ เพราะถูกมองว่าปกติ
เราพบเจอกับนิสัย ความป่าเถื่อนของ คนบางคน คนบางกลุ่ม ที่เกิดขึ้นบนท้องถนน เมื่อไม่พอใจคนเหล่านี้ก็จะหยิบ ปืนผาหน้าไม้ออกมาขู่ หรือ จอดรถกระชากคอเสื้อ พร้อมกับชกหน้าผู้อื่น
เหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกจนชินตา เรามักจะเห็นภาพเหล่านี้ในสื่อต่างๆ ในข่าวต่างๆ จนเป็นเรื่องปกติ
จนหลายๆคนที่รับรู้ พูดกันว่า
"ก็ปกติ มันเกิดขึ้นแบบนี้ประจำ ยุคนี้สมัยนี้ อารมณ์ร้อนกันไปไหน"
เรื่องแบบนี้กลายเป็นเรื่องปกติของเราที่เราชินกับมันทุกวัน ทั้งที่จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องปกติที่คนอื่นๆเขาทำกัน (หรือว่าต้องรอให้ทำกันทุกคน จนปกติจริงๆ ก็ไม่ทราบครับ)
และความรู้สึกแบบนี้ก็ส่งผลให้ระดับการเตือน การตำหนิมันลดลงไป เพราะเจอจนชินเสียแล้ว
สังเกตว่าความปกติทั้งสองแบบมันอันตรายอยู่ไม่น้อย
ความปกติแบบแรกทำให้ผลงานของเรากลายเป็นเรื่องธรรมดาไม่น่าสนใจ ทั้งที่เราอาจจะทราบ feedbackจากคนอื่นมาบ้างแล้ว ว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นซะหน่อย
ความปกติแบบที่สองทำให้เราลืมที่จะตักเตือนในระดับที่ serious เพราะเรื่องความรุนแรงบนท้องถนน ณ วันนี้ มันเป็นเรื่องที่ควรจะserious แต่มันปกติจนเราไม่ serious ซะอย่างงั้น
ดังนั้นแล้วไอ้คำว่าปกติ บางครั้งมันก็อันตรายต่อจิตใจ ในที่นี้หมายถึง ลดทอนผลงานที่เราทำ จากดี กลายเป็น เฉยๆ (แต่กรณีนี้มันอัตรายแบบเล็กๆน้อยนะครับ เราเซ็งนิดๆหน่อยๆ แล้วก็ดูว่าต้องแก้ไขปรับปรุงตรงไหน ก็เท่านั้น จะได้พัฒนาขึ้น)
และบางครั้ง ไอ้คำว่าปกติมันก็อันตรายต่อการหยุด การเตือน การยับยั้ง พฤติกรรมที่ไม่ควรทำ (จริงๆ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องความรุนแรงบนท้องถนน ยังมีอีกเยอะแยะ) คือปกติซะจน "ช่าง
กูไม่ยุ่งและ ก็ได้"
คุณอาจจะบอกว่า "ผมมาเล่าอะไรเนี่ย"
ก็เรื่องปกติ รู้ๆกันอยู่ ใช่ครับแต่ผมอดจะพูดถึง เขียนถึง และเล่าถึงไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยผมก็ขอตักเตือน ขอแนะนำ ซะหน่อยก็ยังดี เพราะหวังว่า จะมีประโยชน์ แม้แต่กับเรื่องเล็กๆ ใกล้ๆตัว
เช่นว่า เพื่อนของเรา ทำตัวไม่ดีจนเราชิน เราพอรับได้ แต่มันไปทำแบบนี้กับคนอื่นเพราะมันคิดว่าปกติ "กูเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว" ทั้งที่ไม่ควรทำ
เราอาจจะรู้สึกว่า "ช่าง
ปกติ
ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว" เลยไม่ได้ตักเตือนอะไร
แต่เมื่ออ่านบทความนี้แล้ว ไปเตือนมันด้วยนะครับ ฮ่าๆ
สุดท้าย เรื่องหลายเรื่อง มันอาจจะดูใหญ่เกินไปที่จะตักเตือนกัน ใหญ่เกินไปสำหรับเราซึ่งเป็นแค่หนึ่งคนในสังคม
แต่ผมไม่ได้บอกให้คุณ ไปตักเตือนคน เป็นล้านล้านคนในคราวเดียว ซะหน่อย จริงไหม? เราแค่เริ่มจากคนใกล้ตัวของเรา 1 คน 2 คน 3คน .... และแต่ละคนก็ทำกับคนรู้จักของคุณ
มันก็กลายเป็นเรื่องดีๆ กลายเป็นการตักเตือนคนเป็นล้านล้านคนได้เช่นกัน
-----------------------------------------
โลกตรงข้าม
ขอขอบพระคุณครับ
ความอันตรายของคำว่า "ปกติ"
มุมนึงความปกติ อาจจะดูเฉยๆ ถูกละเลย ถูกมองว่าไม่น่าสนใจ ก็เป็นเรื่องที่ใครๆก็เข้าใจแบบนี้อยู่แล้วหนิ
มุมนึง ความปกติคืออะไรที่เกิดขึ้นซ้ำๆจนชิน เกิดขึ้นจนเราอาจจะยอมรับมันไปโดยไม่รู้ตัว
ความปกติทั้งสองแบบมีความอันตรายอยู่ไม่น้อย บางคนอาจจะงงว่าที่ผมพูดถึงคือ ความปกติเรื่องอะไร แล้วมันอันตรายอย่างไร
เราทำงาน สร้างผลงานที่ดี เราเชื่อว่าน่าสนใจและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น หลายคนบอกว่าดี บอกเราว่าน่าสนใจ บอกเราว่ามันมีประโยชน์นะ
แต่พอคนๆนึงรับรู้และบอกว่า
"ที่ทำก็ปกติหนิ ใครๆก็เข้าใจ ใครๆก็รู้นะ ปกติอะ"
คำพูดประโยคนี้เปลี่ยนผลงานของเรากลายเป็นเรื่องธรรมดาไปซะได้ เพราะถูกมองว่าปกติ
เราพบเจอกับนิสัย ความป่าเถื่อนของ คนบางคน คนบางกลุ่ม ที่เกิดขึ้นบนท้องถนน เมื่อไม่พอใจคนเหล่านี้ก็จะหยิบ ปืนผาหน้าไม้ออกมาขู่ หรือ จอดรถกระชากคอเสื้อ พร้อมกับชกหน้าผู้อื่น
เหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกจนชินตา เรามักจะเห็นภาพเหล่านี้ในสื่อต่างๆ ในข่าวต่างๆ จนเป็นเรื่องปกติ
จนหลายๆคนที่รับรู้ พูดกันว่า
"ก็ปกติ มันเกิดขึ้นแบบนี้ประจำ ยุคนี้สมัยนี้ อารมณ์ร้อนกันไปไหน"
เรื่องแบบนี้กลายเป็นเรื่องปกติของเราที่เราชินกับมันทุกวัน ทั้งที่จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องปกติที่คนอื่นๆเขาทำกัน (หรือว่าต้องรอให้ทำกันทุกคน จนปกติจริงๆ ก็ไม่ทราบครับ)
และความรู้สึกแบบนี้ก็ส่งผลให้ระดับการเตือน การตำหนิมันลดลงไป เพราะเจอจนชินเสียแล้ว
สังเกตว่าความปกติทั้งสองแบบมันอันตรายอยู่ไม่น้อย
ความปกติแบบแรกทำให้ผลงานของเรากลายเป็นเรื่องธรรมดาไม่น่าสนใจ ทั้งที่เราอาจจะทราบ feedbackจากคนอื่นมาบ้างแล้ว ว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นซะหน่อย
ความปกติแบบที่สองทำให้เราลืมที่จะตักเตือนในระดับที่ serious เพราะเรื่องความรุนแรงบนท้องถนน ณ วันนี้ มันเป็นเรื่องที่ควรจะserious แต่มันปกติจนเราไม่ serious ซะอย่างงั้น
ดังนั้นแล้วไอ้คำว่าปกติ บางครั้งมันก็อันตรายต่อจิตใจ ในที่นี้หมายถึง ลดทอนผลงานที่เราทำ จากดี กลายเป็น เฉยๆ (แต่กรณีนี้มันอัตรายแบบเล็กๆน้อยนะครับ เราเซ็งนิดๆหน่อยๆ แล้วก็ดูว่าต้องแก้ไขปรับปรุงตรงไหน ก็เท่านั้น จะได้พัฒนาขึ้น)
และบางครั้ง ไอ้คำว่าปกติมันก็อันตรายต่อการหยุด การเตือน การยับยั้ง พฤติกรรมที่ไม่ควรทำ (จริงๆ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องความรุนแรงบนท้องถนน ยังมีอีกเยอะแยะ) คือปกติซะจน "ช่าง
คุณอาจจะบอกว่า "ผมมาเล่าอะไรเนี่ย"
ก็เรื่องปกติ รู้ๆกันอยู่ ใช่ครับแต่ผมอดจะพูดถึง เขียนถึง และเล่าถึงไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยผมก็ขอตักเตือน ขอแนะนำ ซะหน่อยก็ยังดี เพราะหวังว่า จะมีประโยชน์ แม้แต่กับเรื่องเล็กๆ ใกล้ๆตัว
เช่นว่า เพื่อนของเรา ทำตัวไม่ดีจนเราชิน เราพอรับได้ แต่มันไปทำแบบนี้กับคนอื่นเพราะมันคิดว่าปกติ "กูเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว" ทั้งที่ไม่ควรทำ
เราอาจจะรู้สึกว่า "ช่าง
แต่เมื่ออ่านบทความนี้แล้ว ไปเตือนมันด้วยนะครับ ฮ่าๆ
สุดท้าย เรื่องหลายเรื่อง มันอาจจะดูใหญ่เกินไปที่จะตักเตือนกัน ใหญ่เกินไปสำหรับเราซึ่งเป็นแค่หนึ่งคนในสังคม
แต่ผมไม่ได้บอกให้คุณ ไปตักเตือนคน เป็นล้านล้านคนในคราวเดียว ซะหน่อย จริงไหม? เราแค่เริ่มจากคนใกล้ตัวของเรา 1 คน 2 คน 3คน .... และแต่ละคนก็ทำกับคนรู้จักของคุณ
มันก็กลายเป็นเรื่องดีๆ กลายเป็นการตักเตือนคนเป็นล้านล้านคนได้เช่นกัน
-----------------------------------------
โลกตรงข้าม
ขอขอบพระคุณครับ