สวัสดีค่ะ ทุกคน อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา
เราจะมาเล่าเรื่องราวความรักของเราให้ฟัง
มันเริ่มต้นจากสมัยม.6 ที่เราคุยเพื่อนคนหนึ่งเรื่องรร. แล้วเราก็คุยกับเค้าทุกวันจนวันหนึ่งเรามีความรู้สึกเกินเพื่อนไปกับเพื่อนคนนั้นแต่เพื่อนคนนั้นไม่ได้อยู่รร.เดียวเราไม่ได้เจอกันได้แต่แชทคุยกันเราคุยกันเยอะขึ้นเลยๆเรากับเพื่อนคนนั้นเคยอยู่รร.เดียวกันตอนประถมแล้วเค้าก็ย้ายไปเรียนที่กรุงเทพแล้วก้ไม่ได้เจอกับเราอีกเลย เราคุยกับเพื่อนคนนั้นบางทีก้ส่งรูปอวดกันบ้างมีคอลหากันบางแต่นานๆที แต่เราก็คุยกันทุกเรื่องมีไรก้บอกกันตลอด เวลาเราท้อเรื่องเรียนเรื่องสอบหรือมีไรไม่สบายใจเค้าก้จะคอยปลอบเราอยู่ข้างเราตลอดเหมือนที่เราอยู่ข้างๆเค้าตลอด บางทีเรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนแก้เหงาของเค้าเวลาเค้าไม่มีใครเพราะเค้าก้มีคนเข้ามาคุยเยอะเหมือนกัน ปีใหม่เราก้คอลเค้าดาวน์ด้วยกัน
ข้ามมาตอนเราจบม.6เลยล่ะกัน เราก็คุยเรื่อยๆชวนเค้ากลับมาบ้านมารร. เค้าก้ยอมกลับมา เราได้ดูหนังด้วยกันครั้งแรกแต่ไม่ได้ไปกันสองคนแต่มีคนอื่นไปด้วย เราก้ได้ให้ของไปเป็นตุ๊กตาคู่เสื้อคู๋พวงกุญแจคู่แล้วก็เขียนใบความรู้สึกให้เค้าไป ตอนนั้นเรารู้สึกโล่งใจมากที่ได้บอกเค้าไปแต่ก็น่ะ เราเป็นคนที่แสดงความรู้สึกชัดเจนแต่เราดูเพื่อนคนนั้นไม่ออกเลยว่ารู้สึกกับเรายังไงแบบใหนจนวันหนึ่ง เราอยากรู้ว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเรา เราเลยให้เพื่อนสนิทเค้าไปถาม เพื่อนเค้าก็ส่งมาให้ดูตอนนั้นเราทรุดเลย แบบเราพังหนักเพราะเราก้ไปถามเค้าแล้วเค้าตอบไม่เหมือนกัน เค้าบอกเพื่อนว่าเค้าไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรไม่รู้ใจตัวเอง เพื่อนคนนั้นอยากได้แฟนที่อยู่ใกล้เค้าได้เจอกันทุกวันช่วยกันติวหนังสือซึ่งมันไม่ใช่เค้าแน่ๆ เพราะเราเรียนกันคนละที่เลยอีกอย่างถึงเราได้ไปอยู่มหาลัยเดียวกับเค้าเราก็ไม่มีทางได้ใจเค้าแน่ๆจากความรู้สึกเรา พาเราไปถามว่าเค้ารู้สึกอะไรกับเราไมเค้าตอบว่าเค้ารู้ดีกับเราแล้วเค้าก้หนีเราไปนอน เวลาเราจะถามเรื่องพวกนี้เค้าก้จะหนีเราไปนอนทุกรอบเลย เราแบบร้องไห้เป็นอาทิตย์เลย แบบความรู้สึกพังมากๆๆ เราเริ่มไม่ทักเพื่อนคนนั้นไปแต่เพื่อนคนก็ทักเรามาทุกวันแต่เราตอนนั้นเรามาทำงานพาร์ทไทม์แบบก็แบบไม่มีเวลาตอบ แบบทำงานไปจะร้องไห้ไปก็ไม่ได้ใช่ไมหล่ะ เราก็ตัดสินใจจะปล่อยเค้าไปจะไม่คุยไม่ตอบ แต่สุดท้ายเราก้ทนไม่ได้กลับไปตอบเค้า กลับไปคุยเหมือนเดิม
พอมาถึงวันเกิดเค้าเราก้ยังไม่ไปHBD ในเฟสเราก้คุยกับเค้าปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก้ชอบเข้าไปส่องว่าใครมาHBDเค้าบ้างไปเจอช็อตเด็ดแล้วนี้ร้องไห้เลยเป็นรูปวีดีโอกับคนหนึ่ง เราเห้นก้ไปตั้งตัสเลยจร้าเราเป็นพวกสายเพ้อแล้วเค้าก็แคปตัสเรามาถามว่าทำไมเรามีคนชอบแล้วไม่บอกเค้าเราก้เลยบอกเค้าไปว่าเราจะชอบใครได้หล่ะ เค้าน่าจะรู้อยู่ แล้วเค้าก้เปลี่ยนเรื่องคุย สักพักเค้าก้ถามเมื่อไรจะHBDเค้าแบบเหมือนเค้าทำว่าเค้ารอเราอยู่เราตั้งใจจะHBDเค้าคนสุดท้ายพอใกล้หมดวันเราเลยไปHBD เค้าแล้วเค้าก้หายไปมาตอบอีกทีว่านอนแล้วโทรศัพท์แบตหมดแต่เราก้ไม่อะไร เค้าทำชอบให้เราเหมือนเราสำคัญทั้งๆที่เราไม่ได้สำคัญไรเลยพอเราจะถอยเค้ากลับดึงเรากลับไปแต่เราก้ใจอ่อนกลับไป เราก็คุยกันเรื่อยจนมาถึงปิดเทอมมหาลัยปี1 รร.ที่เราเรียนเป็นรร.คริสต์จะจัดงานคริสมาส เราก็ชวนเค้ากับมา ถามว่าเรามีคนคุยไมเราก้มีน่ะแต่เราเลือกที่จะบอกคนที่เราคุยว่าเรามีคนที่ชอบแล้วไม่อยากให้เค้ามารอเรา พอมีคนมาจีบเราเราก้บอกเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนั้นก้บอกจะกลับมาคุยกับเรา เราก้รอวันที่จะได้เจอเค้าวันที่เรากลับบ้านเรายังไม่ถึงบ้านเลยเค้าก้ชวนไปรร.กับไปดูหนังทำให้เราได้ดูหนังรอบที่2 กับเค้าเรานั่งข้างๆเค้าเหมือนเดิม ตามจิงมันต้องรู้สึกดีใช่ไมแต่ตอนนั้นเราอึดอัดมากเลยเราเหมือนเป็นส่วนเกินเพราะก็ไปกับเพื่อนด้วยไม่ได้ไปกัน2คน พอดูหนังจบเราก้แยกกันกลับบ้าน ถัดมาถึงวันที่รร.จัดงานเลยล่ะกัน รร.เราเป็นรร.คริสต์จัดงานคริสมาสทุกปีแต่ปีนี้ไม่จัดใหญ่เพราะต้องไว้อาลัย เค้าก้มาได้เจอเพื่อนหลายคนได้คุยกัน เค้าก้ยังไม่ได้คุยเรื่องนั้นกับเราจนเราต้องเป็นคนไปขอคุยเราก้เคยบอกความรู้สึกเค้าไปแล้วตอนนี้ก้ยังเหมือนเดิม เค้าก้บอกว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า แล้วบอกอีกว่าเค้าเป็นตุ๊ด555 ขำไม่ออกใช่ป่ะเจอแบบนี้ตอนนั้นเรานี้น้ำตาคลอเลยแต่เราก้ยังทำตัวปกติกลบเกลื่อนว่าเราไม่เป้นไร ตอนเย็นเราจะไปเดินห้างกันเราก้ชวนเค้า ตอนแรกเค้าจะไปด้วยแต่เค้ามีธุระเลยไม่ได้ไป เราก้ไม่เป้นไร เรารู้ว่าจะไม่ได้เจอเค้าอีกเราเลยขอเค้ากอดไปเลยเหมือนเป็นกอดสุดท้ายของเรา แล้วเราไปเดินห้ามตามประสาผญกับเพื่อน ปกติเค้าจะไม่ค่อยชวนเราคุยแต่ตั้งที่ได้เจอเค้ามาเค้าก้ชวนเราคุยมากขึ้นทั้งที่เราตอบตามที่ถาม อาจจะเป็นเพราะเค้าเห็นเราเป็นเพื่อนที่สนิทใจได้มากขึ้น พออีกวันเราก้มีทริปกับเพื่อนกลุ่มไปเที่ยวจัดปาร์ตี้นิดหน่อย แล้วเค้าก้ทักเรามาเพราะเราเป็นคนดื่มเค้ารู้มาจากเพื่อนว่าเราเคยโดนเพื่อนมอมจนเละ เค้าก้เลยบอกว่าเค้าห่วงเราให้เราเพลาๆบ้างอย่าดื่มหนักเมาก้บอกได้แต่วันนั้นเราไม่ได้เมาเลยเพราะเราดื่มนิดเดียวเราก้เล่นเฟสปกติไปเจอเค้าลงรูปคู่กับเพื่อนเรา เราก้เฟวนิดๆเลยแหล่ะที่เรา เราก้รุ้จักเค้าแต่เค้าไม่เคยลงรูปคู่เราบ้างแบบเพื่อนไรงี้เราก้น้อยใจตอนนั้นเราไม่โอเครเลย เพื่อนเราทุกคนก็บอกให้เราพอเถอะ เราก้ยอมถอยมาแล้วแต่ทำไมเหมือนเค้าเหมือนจะพยายามเข้ามาโลกของเราอีก ตอนนี้เราเห้นอะไรที่เป็นเค้าเราไม่โอเครเลย เพื่อนเราให้เราพอตั้งที่เรารู้แล้วว่าเค้าคิดกับเราแค่เพื่อนแต่เรายังไปหวังว่าสักวันเค้าจะชอบเราบ้าง เมื่อก่อนเราพยายามเชื่อว่าสักวันเค้าจะชอบเราบ้างแต่ตอนนี้ไม่เลย เราแค่อยากรู้ว่าเค้ารู้สึกกับเราบ้างไมถ้ารู้สึกเราจะได้ไปต่อถ้าไม่รู้สึกเราจะได้หยุด เราเป็นคนที่จะไม่ยอมหยุดจนกว่าจะได้ยินจากปากเค้าตอนนี้มันชัดเจนมาก เรายอมถอยออกมาไม่เดินไปต่อแล้ว เป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว
เราเททุกคนที่เข้ามาถามว่าเราเสียดายไมตอบเลยว่าก้เสียดายน่ะแต่เลือกที่จะเลือกเพื่อนคนนั้นมากกว่าเพราะเรายังรอเค้าอยู่เค้าถึงแม้ไม่เคยชัดเจนกับเราเลยแต่เราชัดเจนกับเค้ามาก เราเลือกถูกแล้วใช่ไมที่ถอยออกมา เราคงเข็ดไปอีกนานไม่อยากยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองไปให้ใครอีกแล้ว คนที่มาชัดเจนกับเราเราก็ไม่ชอบเค้า คนที่ไม่ชัดเจนกับเราเราดันไปชอบเค้าเนอะ เราอาจเป็นได้แค่เพื่อนเค้าจิงเค้าคงเห็นว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนสนิท แต่ก็น่ะสู้เพื่อตัวเองสักวันจะมีคนดีๆเข้ามาเองเนอะ
ความรู้สึกที่คิดไปเอง
เราจะมาเล่าเรื่องราวความรักของเราให้ฟัง
มันเริ่มต้นจากสมัยม.6 ที่เราคุยเพื่อนคนหนึ่งเรื่องรร. แล้วเราก็คุยกับเค้าทุกวันจนวันหนึ่งเรามีความรู้สึกเกินเพื่อนไปกับเพื่อนคนนั้นแต่เพื่อนคนนั้นไม่ได้อยู่รร.เดียวเราไม่ได้เจอกันได้แต่แชทคุยกันเราคุยกันเยอะขึ้นเลยๆเรากับเพื่อนคนนั้นเคยอยู่รร.เดียวกันตอนประถมแล้วเค้าก็ย้ายไปเรียนที่กรุงเทพแล้วก้ไม่ได้เจอกับเราอีกเลย เราคุยกับเพื่อนคนนั้นบางทีก้ส่งรูปอวดกันบ้างมีคอลหากันบางแต่นานๆที แต่เราก็คุยกันทุกเรื่องมีไรก้บอกกันตลอด เวลาเราท้อเรื่องเรียนเรื่องสอบหรือมีไรไม่สบายใจเค้าก้จะคอยปลอบเราอยู่ข้างเราตลอดเหมือนที่เราอยู่ข้างๆเค้าตลอด บางทีเรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนแก้เหงาของเค้าเวลาเค้าไม่มีใครเพราะเค้าก้มีคนเข้ามาคุยเยอะเหมือนกัน ปีใหม่เราก้คอลเค้าดาวน์ด้วยกัน
ข้ามมาตอนเราจบม.6เลยล่ะกัน เราก็คุยเรื่อยๆชวนเค้ากลับมาบ้านมารร. เค้าก้ยอมกลับมา เราได้ดูหนังด้วยกันครั้งแรกแต่ไม่ได้ไปกันสองคนแต่มีคนอื่นไปด้วย เราก้ได้ให้ของไปเป็นตุ๊กตาคู่เสื้อคู๋พวงกุญแจคู่แล้วก็เขียนใบความรู้สึกให้เค้าไป ตอนนั้นเรารู้สึกโล่งใจมากที่ได้บอกเค้าไปแต่ก็น่ะ เราเป็นคนที่แสดงความรู้สึกชัดเจนแต่เราดูเพื่อนคนนั้นไม่ออกเลยว่ารู้สึกกับเรายังไงแบบใหนจนวันหนึ่ง เราอยากรู้ว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเรา เราเลยให้เพื่อนสนิทเค้าไปถาม เพื่อนเค้าก็ส่งมาให้ดูตอนนั้นเราทรุดเลย แบบเราพังหนักเพราะเราก้ไปถามเค้าแล้วเค้าตอบไม่เหมือนกัน เค้าบอกเพื่อนว่าเค้าไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรไม่รู้ใจตัวเอง เพื่อนคนนั้นอยากได้แฟนที่อยู่ใกล้เค้าได้เจอกันทุกวันช่วยกันติวหนังสือซึ่งมันไม่ใช่เค้าแน่ๆ เพราะเราเรียนกันคนละที่เลยอีกอย่างถึงเราได้ไปอยู่มหาลัยเดียวกับเค้าเราก็ไม่มีทางได้ใจเค้าแน่ๆจากความรู้สึกเรา พาเราไปถามว่าเค้ารู้สึกอะไรกับเราไมเค้าตอบว่าเค้ารู้ดีกับเราแล้วเค้าก้หนีเราไปนอน เวลาเราจะถามเรื่องพวกนี้เค้าก้จะหนีเราไปนอนทุกรอบเลย เราแบบร้องไห้เป็นอาทิตย์เลย แบบความรู้สึกพังมากๆๆ เราเริ่มไม่ทักเพื่อนคนนั้นไปแต่เพื่อนคนก็ทักเรามาทุกวันแต่เราตอนนั้นเรามาทำงานพาร์ทไทม์แบบก็แบบไม่มีเวลาตอบ แบบทำงานไปจะร้องไห้ไปก็ไม่ได้ใช่ไมหล่ะ เราก็ตัดสินใจจะปล่อยเค้าไปจะไม่คุยไม่ตอบ แต่สุดท้ายเราก้ทนไม่ได้กลับไปตอบเค้า กลับไปคุยเหมือนเดิม
พอมาถึงวันเกิดเค้าเราก้ยังไม่ไปHBD ในเฟสเราก้คุยกับเค้าปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก้ชอบเข้าไปส่องว่าใครมาHBDเค้าบ้างไปเจอช็อตเด็ดแล้วนี้ร้องไห้เลยเป็นรูปวีดีโอกับคนหนึ่ง เราเห้นก้ไปตั้งตัสเลยจร้าเราเป็นพวกสายเพ้อแล้วเค้าก็แคปตัสเรามาถามว่าทำไมเรามีคนชอบแล้วไม่บอกเค้าเราก้เลยบอกเค้าไปว่าเราจะชอบใครได้หล่ะ เค้าน่าจะรู้อยู่ แล้วเค้าก้เปลี่ยนเรื่องคุย สักพักเค้าก้ถามเมื่อไรจะHBDเค้าแบบเหมือนเค้าทำว่าเค้ารอเราอยู่เราตั้งใจจะHBDเค้าคนสุดท้ายพอใกล้หมดวันเราเลยไปHBD เค้าแล้วเค้าก้หายไปมาตอบอีกทีว่านอนแล้วโทรศัพท์แบตหมดแต่เราก้ไม่อะไร เค้าทำชอบให้เราเหมือนเราสำคัญทั้งๆที่เราไม่ได้สำคัญไรเลยพอเราจะถอยเค้ากลับดึงเรากลับไปแต่เราก้ใจอ่อนกลับไป เราก็คุยกันเรื่อยจนมาถึงปิดเทอมมหาลัยปี1 รร.ที่เราเรียนเป็นรร.คริสต์จะจัดงานคริสมาส เราก็ชวนเค้ากับมา ถามว่าเรามีคนคุยไมเราก้มีน่ะแต่เราเลือกที่จะบอกคนที่เราคุยว่าเรามีคนที่ชอบแล้วไม่อยากให้เค้ามารอเรา พอมีคนมาจีบเราเราก้บอกเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนั้นก้บอกจะกลับมาคุยกับเรา เราก้รอวันที่จะได้เจอเค้าวันที่เรากลับบ้านเรายังไม่ถึงบ้านเลยเค้าก้ชวนไปรร.กับไปดูหนังทำให้เราได้ดูหนังรอบที่2 กับเค้าเรานั่งข้างๆเค้าเหมือนเดิม ตามจิงมันต้องรู้สึกดีใช่ไมแต่ตอนนั้นเราอึดอัดมากเลยเราเหมือนเป็นส่วนเกินเพราะก็ไปกับเพื่อนด้วยไม่ได้ไปกัน2คน พอดูหนังจบเราก้แยกกันกลับบ้าน ถัดมาถึงวันที่รร.จัดงานเลยล่ะกัน รร.เราเป็นรร.คริสต์จัดงานคริสมาสทุกปีแต่ปีนี้ไม่จัดใหญ่เพราะต้องไว้อาลัย เค้าก้มาได้เจอเพื่อนหลายคนได้คุยกัน เค้าก้ยังไม่ได้คุยเรื่องนั้นกับเราจนเราต้องเป็นคนไปขอคุยเราก้เคยบอกความรู้สึกเค้าไปแล้วตอนนี้ก้ยังเหมือนเดิม เค้าก้บอกว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า แล้วบอกอีกว่าเค้าเป็นตุ๊ด555 ขำไม่ออกใช่ป่ะเจอแบบนี้ตอนนั้นเรานี้น้ำตาคลอเลยแต่เราก้ยังทำตัวปกติกลบเกลื่อนว่าเราไม่เป้นไร ตอนเย็นเราจะไปเดินห้างกันเราก้ชวนเค้า ตอนแรกเค้าจะไปด้วยแต่เค้ามีธุระเลยไม่ได้ไป เราก้ไม่เป้นไร เรารู้ว่าจะไม่ได้เจอเค้าอีกเราเลยขอเค้ากอดไปเลยเหมือนเป็นกอดสุดท้ายของเรา แล้วเราไปเดินห้ามตามประสาผญกับเพื่อน ปกติเค้าจะไม่ค่อยชวนเราคุยแต่ตั้งที่ได้เจอเค้ามาเค้าก้ชวนเราคุยมากขึ้นทั้งที่เราตอบตามที่ถาม อาจจะเป็นเพราะเค้าเห็นเราเป็นเพื่อนที่สนิทใจได้มากขึ้น พออีกวันเราก้มีทริปกับเพื่อนกลุ่มไปเที่ยวจัดปาร์ตี้นิดหน่อย แล้วเค้าก้ทักเรามาเพราะเราเป็นคนดื่มเค้ารู้มาจากเพื่อนว่าเราเคยโดนเพื่อนมอมจนเละ เค้าก้เลยบอกว่าเค้าห่วงเราให้เราเพลาๆบ้างอย่าดื่มหนักเมาก้บอกได้แต่วันนั้นเราไม่ได้เมาเลยเพราะเราดื่มนิดเดียวเราก้เล่นเฟสปกติไปเจอเค้าลงรูปคู่กับเพื่อนเรา เราก้เฟวนิดๆเลยแหล่ะที่เรา เราก้รุ้จักเค้าแต่เค้าไม่เคยลงรูปคู่เราบ้างแบบเพื่อนไรงี้เราก้น้อยใจตอนนั้นเราไม่โอเครเลย เพื่อนเราทุกคนก็บอกให้เราพอเถอะ เราก้ยอมถอยมาแล้วแต่ทำไมเหมือนเค้าเหมือนจะพยายามเข้ามาโลกของเราอีก ตอนนี้เราเห้นอะไรที่เป็นเค้าเราไม่โอเครเลย เพื่อนเราให้เราพอตั้งที่เรารู้แล้วว่าเค้าคิดกับเราแค่เพื่อนแต่เรายังไปหวังว่าสักวันเค้าจะชอบเราบ้าง เมื่อก่อนเราพยายามเชื่อว่าสักวันเค้าจะชอบเราบ้างแต่ตอนนี้ไม่เลย เราแค่อยากรู้ว่าเค้ารู้สึกกับเราบ้างไมถ้ารู้สึกเราจะได้ไปต่อถ้าไม่รู้สึกเราจะได้หยุด เราเป็นคนที่จะไม่ยอมหยุดจนกว่าจะได้ยินจากปากเค้าตอนนี้มันชัดเจนมาก เรายอมถอยออกมาไม่เดินไปต่อแล้ว เป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว
เราเททุกคนที่เข้ามาถามว่าเราเสียดายไมตอบเลยว่าก้เสียดายน่ะแต่เลือกที่จะเลือกเพื่อนคนนั้นมากกว่าเพราะเรายังรอเค้าอยู่เค้าถึงแม้ไม่เคยชัดเจนกับเราเลยแต่เราชัดเจนกับเค้ามาก เราเลือกถูกแล้วใช่ไมที่ถอยออกมา เราคงเข็ดไปอีกนานไม่อยากยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองไปให้ใครอีกแล้ว คนที่มาชัดเจนกับเราเราก็ไม่ชอบเค้า คนที่ไม่ชัดเจนกับเราเราดันไปชอบเค้าเนอะ เราอาจเป็นได้แค่เพื่อนเค้าจิงเค้าคงเห็นว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนสนิท แต่ก็น่ะสู้เพื่อตัวเองสักวันจะมีคนดีๆเข้ามาเองเนอะ