ผมก็ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะได้มาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้เลยนะครับ อยากแชร์เรื่องราวให้ฟัง
เลยยืมไอดีเพื่อนมาตั้งเลยครัช
แต่ตอนเช้านี้ผมได้เจอเหตุการณ์นึงเข้า เรื่องมีอยู่ว่า.....
เมื่อเช้าผมก็ไปทำงานตามปกติแหละครับ ตื่นสายนิดหน่อยจึงต้องรีบวิ่งหน้าตั้งไปขึ้นบีทีเอส
ผมขึ้นจากบางหว้า แต่ขบวนนี้ค่อนข้างไม่แน่นเป็นปลากระป๋อง พอผ่านไปสักสามสี่สถานี
ก็มีวัยรุ่ยกลุ่มหนึ่งน่าจะประมาน5คนได้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนไทยรึป่าว แต่ดูจากหน้าตาแล้วอาจจะเป็นลูกครึ่งมั้งครับ
นั่นแหละฮะท่านผู้ชม เรื่องเริ่มจากวัยรุ่นกลุ่มนี้แหละ นางแบบคุยกันเสียงดังม๊ากกกกก
ภาษาไทยผสมกับภาษาอังกฤษรัว ทุกคนในบีทีเอสคันนั้นต่างมองไปยังวัยรุ่นกลุ่มนั้น
แต่มีหรือแค่เพียงสายตาจะสะทกสะท้านพวกนาง พวกนางก็ได้แต่พล่ามต่อไปด้วยเสียงจ๊อกแจ๊กๆ
ประหนึ่งไม่เจอกันมาสามสิบปี ผมได้แต่กวาดตามองรอบว่าจะมีใครลำคานพวกนางเหมือนผมบ้างมั้ย
สิ่งที่ได้เห็นคือ ทุกคนมองและทำหน้าเอือมระอา แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนมาถึงสถานีสยาม
ผมนี่คิดในใจแล้ว ว่ากุรอดแล้วโว้ย ไม่ต้องทนเสียงจ๊อกแจ๊กๆอีก แต่ที่ไหนได้ พระเจ้าจ๊อดกล้วยทอด!!!
พวกนางดันมาเปลี่ยนรถขบวนเดียวกับผมแถมยังเข้ามาตู้เดียวกันอีก!!!! ขุ่นพระ!!!! ผมนี่อยากจะเดินออกจากตู้ ณ ตรงนั้นเลย
แต่ด้วยความที่ว่า สายแล้วไง เลยได้แต่คิดในใจ ว่าทนไปหน่อยละกัน พอมาขบวนนี้ พวกนางยังคงคอนเซ็ปท์เดิมครับ
พูดจ๊อกแจ๊กๆ ราวกลับรถไฟฟ้าคันนี้มีเพียงกลุ่มเทอ คราวนี้พอผ่านไปสองสามสถานี คนเริ่มน้อยลง
แต่เสียงคุยพวกนางไม่ได้น้อยลงเลยกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้แหละครับ มีสาวกระโปรงแดงคนนึง
เขาคงทนไม่ไหวแล้ว (ผมจำได้ครับ ว่าเขาขึ้นมาตั้งแต่สถานีบางหว้าละ ยืนข้างๆผมเลย) เลยพูดขึ้นมาว่า
"ขอโทษนะคะ เบาๆหน่อยค่ะ" ผมนี้หวือปากเลยครัช คุณเป็นผู้กล้ามากเลย สิ้นเสียงสาวกระโปรงแดงคนนั้นปั๊บ
ทั้งขบวนนี่เงียบกริบเลยครับ สาววัยรุ่นกลุ่มนั้นได้แต่ทำหน้าเหวอๆแล้วก็ซุบซิบๆต่อ จากนั้นก็รีบลงในสถานี้ถัดไป
ที่ผมมาตั้งกระทู้เนี่ยก็อยากจะชื่นชมสาวกระโปรงแดงคนนั้นแหละครับ ในสังคมเราสมัยนี้หากเจออะไรแบบนี้
ทุกคนจะนิ่งเฉยและมองว่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเรา จะไปยุ่งทำไม แต่คุณรู้มั้ยในบีทีเอสเป็นพื้นที่สาธารณะที่ทุกคน
ควรจะมีมารยาท ไม่ใช่ว่าจะคุยไม่ได้ แต่คุยในขอบเขตที่พอดี ไม่รบกวนเพื่อนรวมทาง ทั้งนี้ผมมองว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้
ไม่ใช่แค่พูดภาษาไทยได้นิดหน่อย แต่พูดได้ถึงขั้นดีมาก แสดงว่าน่าจะอยู่เมืองไทยมานาน ก็น่าจะรู้มารยาททางสังคมที่ไทย
พอสมควรนะครับ ยังไงก็ตามผมแค่มาตามหาน้องเขาหนะครับ คือแบบน้องนี่สเป็คผมเลย หน้าตาน่ารัก อวบๆหน่อย แถมใจกล้า
ยังไงใครพอรู้เฟสเขาก็หลังไมค์มาได้นะคร้าบบ
ตามหาสาวกระโปรงแดง ที่รถไฟฟ้ามาหานะเทอ
เลยยืมไอดีเพื่อนมาตั้งเลยครัช
แต่ตอนเช้านี้ผมได้เจอเหตุการณ์นึงเข้า เรื่องมีอยู่ว่า.....
เมื่อเช้าผมก็ไปทำงานตามปกติแหละครับ ตื่นสายนิดหน่อยจึงต้องรีบวิ่งหน้าตั้งไปขึ้นบีทีเอส
ผมขึ้นจากบางหว้า แต่ขบวนนี้ค่อนข้างไม่แน่นเป็นปลากระป๋อง พอผ่านไปสักสามสี่สถานี
ก็มีวัยรุ่ยกลุ่มหนึ่งน่าจะประมาน5คนได้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนไทยรึป่าว แต่ดูจากหน้าตาแล้วอาจจะเป็นลูกครึ่งมั้งครับ
นั่นแหละฮะท่านผู้ชม เรื่องเริ่มจากวัยรุ่นกลุ่มนี้แหละ นางแบบคุยกันเสียงดังม๊ากกกกก
ภาษาไทยผสมกับภาษาอังกฤษรัว ทุกคนในบีทีเอสคันนั้นต่างมองไปยังวัยรุ่นกลุ่มนั้น
แต่มีหรือแค่เพียงสายตาจะสะทกสะท้านพวกนาง พวกนางก็ได้แต่พล่ามต่อไปด้วยเสียงจ๊อกแจ๊กๆ
ประหนึ่งไม่เจอกันมาสามสิบปี ผมได้แต่กวาดตามองรอบว่าจะมีใครลำคานพวกนางเหมือนผมบ้างมั้ย
สิ่งที่ได้เห็นคือ ทุกคนมองและทำหน้าเอือมระอา แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนมาถึงสถานีสยาม
ผมนี่คิดในใจแล้ว ว่ากุรอดแล้วโว้ย ไม่ต้องทนเสียงจ๊อกแจ๊กๆอีก แต่ที่ไหนได้ พระเจ้าจ๊อดกล้วยทอด!!!
พวกนางดันมาเปลี่ยนรถขบวนเดียวกับผมแถมยังเข้ามาตู้เดียวกันอีก!!!! ขุ่นพระ!!!! ผมนี่อยากจะเดินออกจากตู้ ณ ตรงนั้นเลย
แต่ด้วยความที่ว่า สายแล้วไง เลยได้แต่คิดในใจ ว่าทนไปหน่อยละกัน พอมาขบวนนี้ พวกนางยังคงคอนเซ็ปท์เดิมครับ
พูดจ๊อกแจ๊กๆ ราวกลับรถไฟฟ้าคันนี้มีเพียงกลุ่มเทอ คราวนี้พอผ่านไปสองสามสถานี คนเริ่มน้อยลง
แต่เสียงคุยพวกนางไม่ได้น้อยลงเลยกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้แหละครับ มีสาวกระโปรงแดงคนนึง
เขาคงทนไม่ไหวแล้ว (ผมจำได้ครับ ว่าเขาขึ้นมาตั้งแต่สถานีบางหว้าละ ยืนข้างๆผมเลย) เลยพูดขึ้นมาว่า
"ขอโทษนะคะ เบาๆหน่อยค่ะ" ผมนี้หวือปากเลยครัช คุณเป็นผู้กล้ามากเลย สิ้นเสียงสาวกระโปรงแดงคนนั้นปั๊บ
ทั้งขบวนนี่เงียบกริบเลยครับ สาววัยรุ่นกลุ่มนั้นได้แต่ทำหน้าเหวอๆแล้วก็ซุบซิบๆต่อ จากนั้นก็รีบลงในสถานี้ถัดไป
ที่ผมมาตั้งกระทู้เนี่ยก็อยากจะชื่นชมสาวกระโปรงแดงคนนั้นแหละครับ ในสังคมเราสมัยนี้หากเจออะไรแบบนี้
ทุกคนจะนิ่งเฉยและมองว่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเรา จะไปยุ่งทำไม แต่คุณรู้มั้ยในบีทีเอสเป็นพื้นที่สาธารณะที่ทุกคน
ควรจะมีมารยาท ไม่ใช่ว่าจะคุยไม่ได้ แต่คุยในขอบเขตที่พอดี ไม่รบกวนเพื่อนรวมทาง ทั้งนี้ผมมองว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้
ไม่ใช่แค่พูดภาษาไทยได้นิดหน่อย แต่พูดได้ถึงขั้นดีมาก แสดงว่าน่าจะอยู่เมืองไทยมานาน ก็น่าจะรู้มารยาททางสังคมที่ไทย
พอสมควรนะครับ ยังไงก็ตามผมแค่มาตามหาน้องเขาหนะครับ คือแบบน้องนี่สเป็คผมเลย หน้าตาน่ารัก อวบๆหน่อย แถมใจกล้า
ยังไงใครพอรู้เฟสเขาก็หลังไมค์มาได้นะคร้าบบ