สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกที่โพส อยากระบายจริงๆใครมีคำแนะนำบอกได้นะคะ
คือเราพึ่งโดนแฟนบอกเลิกไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนแรกเขาไม่ได้ให้เหตุผล บอกเลิกแล้วเขาก็บล้อคแชทเฟสเราและเบอร์เราเลย คาใจมาก ร้อนใจมาก ปกติทะเลาะกันแต่ไม่เคยบอกเลิกกัน
ตอนเย็นเวลาเขาเลิกงานเราก็นั่งรถแท็กซี่ไปหาคือเราจะไปเอาคำตอบจะไปเคลียร์ให้รู้เรื่องง่ายๆเราไม่อยากเลิกค่ะ นั่งจากรังสิตไปบางบัวทองแต่จำทางไม่ได้ดันหลงไม่คุ้นทางเลยให้เพื่อนที่มีเฟสเขาทักไปหาเขาให้หน่อยบอกเราหลงมารับเราคำตอบที่ได้จากเขาคือ "ช่างมันเถอะ" ใจชา จุก ร้องไห้ออกมาตรงนั้น กลัวก็กลัวเพราะตอนนั้นมืดแล้วและเปลี่ยวมาก ตั้งสติได้ยังไงก็ต้องไปคุยให้รู้เรื่องโบกแท้กซี่ไปต่อ ไปถึงบ้านเพื่อนเขาที่เขาชอบนั่งเล่นกันก็เห็นเขานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ เราก็เดินไปบอกทำไมทำแบบนี้ ออกมาคุยกันหน่อยเขาส่ายหัวแล้วเล่นเกมส์ต่อเราก็ดึงโทรศัพท์ออก เขาผลักเราจำได้ว่าล้มแบบลงไปนอน น้ำตาไหล คบกันมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำ เขาหยุดมองแล้วเดินหนีจะไปสตาร์ทรถกลับบ้านเราก็เดินตามขอร้องเขาแทบจะกราบ เขาผลักเราอย่างแรงแล้วบิดคันเร่งแรงเหวี่ยงทำเรากลิ้งไปกับถนน2ตลบ ลุกขึ้นก็วิ่งตามเขาร้องไห้ตะโกนเรียกเขาแต่เขาไม่หันมา หันมามองตัวเองอีกทีเลือดออก แขนถลอกขาถลอก เจ็บตัวมันยังไม่เท่าเจ็บใจ เดินออกมาจากซอยมืดๆลำบากคนแถวนั้นมาไล่หมาให้ สะบักสะบอมสุดๆ พอนั่งรถกลับมาบ้านเขาก็โทรมาถามว่าถึงบ้านหรือยังแล้วก็ทักมาขอโทษเรา บอกจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ทำเราเจ็บ เขาบอกไม่อยากให้เราทน ลืมเขาไปซะ เราก็งงคุยกับเขาดีๆบอกถ้ายังรักเราก็กลับมาหาเราเถอะอะไรที่มันไม่ดีเราจะปรับปรุงเรายื้อเขาทำทุกอย่าง คำตอบคือไม่ เขาบอกเขาไม่รักเราแล้วบอกให้เราเลิกยุ่ง เราก็ยิงคำถามรัวๆสติหลุดไปแล้ว เขาคงรำคาญ ด่าเราสารพัดว่าเราตอแ-ล เกลียดสันดานเรา ไปไกลตีนอย่ามาหน้าด้านเขารำคาญ คำพูดที่พีคสุดคือ"ชีวิตกูที่ไม่มีมึ_ยังมีความสุขซะกว่า" เราพูดไม่ออกมันชาเหมือนโดนตบ นี่เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ตลอดเวลาที่คบกันมาเรามีเรื่องดีบ้างไหม เขาเคยจำวันที่เราลำบากมาด้วยกันได้ไหมหรือเขาลืมไปหมดแล้ว ใจยังรักเขาอยู่รักเขามากเราคุยกันทุกวันแค่คิดว่าไม่มีมันก็ใจหาย สะดุ้งตื่นจับโทรศัพท์ดูว่าเขาจะทักมาไหมแต่ก็ไม่มี มันไม่ง่ายกับเราหรอก อยากรู้ว่าคนเคยรักกันต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ อยากลืมเขา อยากเข้มแข็ง ยิ่งรู้ว่าเขามีความสุขตอนไม่มีเรามันยิ่งเจ็บ 😢