สวัสดีคับทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านและขอบคุนท่านที่ไดให้ข้อคิดและความเห็นไว้ที่นี้ด้วยนะคับ
ผมมีเรื่องอยากขอคำแนะนำและความเห็นว่าผมควรทำอย่างไรดี เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันมาเข้าเดือนที่ 5 แล้ว ใช่คับมันไม่นานน่าจะทำใจได้ แต่ผมกับแฟนนั้นรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแต่เพิ่งจะได้คบกัน ผมรู้จักเพราะพี่สาวเป้นคนแนะนำให้เพราะสายงานของผมนั้นแฟนผมเขาอยากจะเป็นและทำ จนเวลาช่วงนั้นผ่านไปก็เกือบ 3 ปี แล้ววันนึงมันก็มีเหตุการ์ณทำให้เราได้คบกัน แต่พออยู่กันไปแรกๆก็เหมือนจะเข้าใจเห็นใจกันทุกอย่างแต่มาวันนี้มันเริ่มไม่เหมือนเดิมเลย
เรื่องของเรื่องคือแฟนผมเขาทำงานตามพวกร้านอาหาร คือชงเหล้าด้วยขายดื่มด้วย ย้ำคับว่าขายดื่มไม่ได้ขายตัว แต่เขาก็ยังเรียนอยู่ด้วย ซึ่งการทำงานก็ต้องมีคนมาติดพันธ์เป็นธรรมดา อันนี้ผมเข้าใจแต่ว่าช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ ได้มีคนมาติดแฟนผมซึ่งเป็นคนมีระดับ มีเงิน มีหน้าที่การงานดี เป็นข้าราชการเลยแหละ มาติดมาชอบกัน แรกๆผมก็ถามเขาบอกว่าคุยกันแค่เรื่องงานเพื่อที่จะรักษาลูกค้าขาประจำ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรจนกระทั่งมันหนักขึ้นเรื่อยๆมีบอกคิดถึงมีขอไปรับไปส่งกัน แต่ผมเคยคุยไว้แล้วว่าถ้าคุยกันคุยได้แต่อย่าไปเจออย่าไปพบอย่าไปไหนกันตามลำพังถึงมีคนอื่นไปด้วยก็อย่าไป จนวันนึ่งเขาจบแทร็คงานแทร็คงานรอบนึงจะประมาณ 10 วัน ผมถามเขาว่าเมื่อไหร่จะเลิกคุยกับคนๆนี้ เขาตอบว่าจบแทร็คก็จะเลิกคุยให้ ผมก็รอจนจบแทร็ค แต่ก่อนจบแทร็คนั้นผมได้ประสบอุบัติเหตุซะก่อนทำให้ผมได้ไปอยู่ที่บ้านแฟนผม พอจบแทร็คแฟนผมก็บล็อคเบอบล็อคไลน์ทั้งหมด เรื่องราวเหมือนจะกลับสู่ภาวะปกติแทบจะไม่มีอะไรเลย เรื่องคนอื่นนี่เงียบมากแทบว่าไม่มีเลย แต่.......
พอผมใกล้หายดีแล้วผมจึงกลับบ้าน ผมก็ไม่ได้เอะใจว่ายังไง ทุกอย่างปกติจนวันนึงผมต้องใช้เบอร์ในโทรศัพท์คู่กรณี ผมก็มานั่งเชคเบอร์ ทำให้รู้ว่าหลังจากผมกลับมาบ้านได้ไม่นานเขาก็กลับไปคุยกันอีก ผมถามว่าทำไมถึงคุย แฟนผมเขาบอกว่า คงคิดถึงพี่...มั้ง ผมได้แต่อึ้งนิ่งและก็มึน แต่ด้วยที่ไม่อยากทะเลาะก็เลยปล่อยๆไป จนกระทั่งผ่านมาวันนี้ เขาได้ลงงานอีกแทร็คนึง เขาก็คุยกันตลอดเหมือนเดิมแต่ผมถามเขา เขาก็บอกว่าไม่มีอะไรก็แค่งาน จนมา 4-5 วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันหนักมาก เขาได้ให้คนที่คุยกันมารับส่งที่บ้านไปทำงาน คุยกันถี่มาก ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม? เราทะเลาะกันเขาบอกเลิกผมแต่ทุกครั้งที่บอกผมก็จะเข้าไปขอคืนดีตลอด จนอารมณ์เย็นลงถึงคุยกันได้แต่พอมีเรื่องคนๆนี้เข้ามาก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมผมพูดอะไรไม่ได้เขาก็จะบอกแค่ว่า มันคืองาน
เขาบอกให้ผมเชื่อใจเขาบ้างตอนแรกๆผมไม่ค่อยจะเชื่อใจเลยเพราะคำที่เขาพูดมันสวนทางกับสิ่งที่เขาคุยกันตลอด ผมเคยถามว่ายังรักกันอยู่มั้ย ? เขาก็บอกว่ายังรักอยู่แหละแต่ว่ามันเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเหนื่อยที่ต้องมาอธิบายเรื่องเดิมๆเหนื่อยที่ต้องมาถูกจับต้องมาระแวงจนเขาจะเป็นโรคประสาท มันพอจะมีวิธีไหนที่ทำให้เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้บ้างมั้ย อยากให้เรากลับมาคุยตกลงกัน
ปล.ผมเป็นคนค่อยข้างที่จะขี้หึง มาก บางทีก็ขี้ระแวงชนิดที่ว่าตามเชคต่อวิกันเลยทีเดียวแต่ไม่ใช่ว่าเวลาทำงานผมจะต้องไปตามตลอดนะคับผมแค่หึงระแวงตอนที่มีคนมีคุยกับเขานี่แหละ และผู้ชายคนที่มาติดแฟนผมเขามีหน้าที่การงานดีมากแต่เขาก็รู้นะว่าแฟนผมเขามีผมอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่เลิกตาม เขาเคยขอแฟนผมไปเลี้ยงด้วยแต่ตอนนั้นแฟนผมเขาปฏิเสธ แฟนผมเขาอยากทำหน้าอกแต่ด้วยที่ว่าอยากทำก็ต้องเก็บเงินเองแต่พอเขาเอาเรื่องนี้มาพูดกับคนๆนี้เขาบอกว่าจะให้เงินไปทำโดยที่เขาไม่หวังอะไรเลย แฟนผมเขาก็เชื่อใจคนๆนี้มาก อาจเพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่น่าเชื่อถือ ทุกวันนี้เวลาคุยกันผมอยากจะคุยเรื่องของคนๆนี้ให้มันจบๆไปว่าจะเอายังไงแต่ก็ไม่กล้าคุยเพราะเวลาคุยที่ไรเขาก็จะบอกว่า งาน ผมยังรักแฟนผมมากผมไม่อยากจะเสียเธอไปเลยจริงๆ ผมรู้ว่าบางเรื่องผมเป็นคนที่เจ้าอารมณ์เอาแต่ใจผมก็ยอมรับผิดแต่เรื่องแบบนี้ผมยอมที่จะเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ
ณ ขณะตอนนี้ผมอยากทำอะไรซักอย่าง อยากคุย อยากเจอ อยากแก้ปัญหาแต่ก็ไม่กล้า และนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรที่จะไม่เสียเธอไป ระยะทางที่อยู่ผมกับเขาค่อนข้างห่างไกลกันพอสมควร เรื่องพาหนะการเดินทางผมยังไม่มีรถยนต์เลยคับตอนนี้มอคู่ใจผมก็พังมันยากมากที่จะเดินทางไปมาหาสู่กันได้
ผิดถูกก็ขออภัยไว้ด้วยนะคับ ขณะที่พิมนี่ผมยังสับสนตัวเองอยู่เลย
ผมควรทำอย่างไร เมื่ออยากได้เธอกลับคืนมา
ผมมีเรื่องอยากขอคำแนะนำและความเห็นว่าผมควรทำอย่างไรดี เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันมาเข้าเดือนที่ 5 แล้ว ใช่คับมันไม่นานน่าจะทำใจได้ แต่ผมกับแฟนนั้นรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแต่เพิ่งจะได้คบกัน ผมรู้จักเพราะพี่สาวเป้นคนแนะนำให้เพราะสายงานของผมนั้นแฟนผมเขาอยากจะเป็นและทำ จนเวลาช่วงนั้นผ่านไปก็เกือบ 3 ปี แล้ววันนึงมันก็มีเหตุการ์ณทำให้เราได้คบกัน แต่พออยู่กันไปแรกๆก็เหมือนจะเข้าใจเห็นใจกันทุกอย่างแต่มาวันนี้มันเริ่มไม่เหมือนเดิมเลย
เรื่องของเรื่องคือแฟนผมเขาทำงานตามพวกร้านอาหาร คือชงเหล้าด้วยขายดื่มด้วย ย้ำคับว่าขายดื่มไม่ได้ขายตัว แต่เขาก็ยังเรียนอยู่ด้วย ซึ่งการทำงานก็ต้องมีคนมาติดพันธ์เป็นธรรมดา อันนี้ผมเข้าใจแต่ว่าช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ ได้มีคนมาติดแฟนผมซึ่งเป็นคนมีระดับ มีเงิน มีหน้าที่การงานดี เป็นข้าราชการเลยแหละ มาติดมาชอบกัน แรกๆผมก็ถามเขาบอกว่าคุยกันแค่เรื่องงานเพื่อที่จะรักษาลูกค้าขาประจำ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรจนกระทั่งมันหนักขึ้นเรื่อยๆมีบอกคิดถึงมีขอไปรับไปส่งกัน แต่ผมเคยคุยไว้แล้วว่าถ้าคุยกันคุยได้แต่อย่าไปเจออย่าไปพบอย่าไปไหนกันตามลำพังถึงมีคนอื่นไปด้วยก็อย่าไป จนวันนึ่งเขาจบแทร็คงานแทร็คงานรอบนึงจะประมาณ 10 วัน ผมถามเขาว่าเมื่อไหร่จะเลิกคุยกับคนๆนี้ เขาตอบว่าจบแทร็คก็จะเลิกคุยให้ ผมก็รอจนจบแทร็ค แต่ก่อนจบแทร็คนั้นผมได้ประสบอุบัติเหตุซะก่อนทำให้ผมได้ไปอยู่ที่บ้านแฟนผม พอจบแทร็คแฟนผมก็บล็อคเบอบล็อคไลน์ทั้งหมด เรื่องราวเหมือนจะกลับสู่ภาวะปกติแทบจะไม่มีอะไรเลย เรื่องคนอื่นนี่เงียบมากแทบว่าไม่มีเลย แต่.......
พอผมใกล้หายดีแล้วผมจึงกลับบ้าน ผมก็ไม่ได้เอะใจว่ายังไง ทุกอย่างปกติจนวันนึงผมต้องใช้เบอร์ในโทรศัพท์คู่กรณี ผมก็มานั่งเชคเบอร์ ทำให้รู้ว่าหลังจากผมกลับมาบ้านได้ไม่นานเขาก็กลับไปคุยกันอีก ผมถามว่าทำไมถึงคุย แฟนผมเขาบอกว่า คงคิดถึงพี่...มั้ง ผมได้แต่อึ้งนิ่งและก็มึน แต่ด้วยที่ไม่อยากทะเลาะก็เลยปล่อยๆไป จนกระทั่งผ่านมาวันนี้ เขาได้ลงงานอีกแทร็คนึง เขาก็คุยกันตลอดเหมือนเดิมแต่ผมถามเขา เขาก็บอกว่าไม่มีอะไรก็แค่งาน จนมา 4-5 วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันหนักมาก เขาได้ให้คนที่คุยกันมารับส่งที่บ้านไปทำงาน คุยกันถี่มาก ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม? เราทะเลาะกันเขาบอกเลิกผมแต่ทุกครั้งที่บอกผมก็จะเข้าไปขอคืนดีตลอด จนอารมณ์เย็นลงถึงคุยกันได้แต่พอมีเรื่องคนๆนี้เข้ามาก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมผมพูดอะไรไม่ได้เขาก็จะบอกแค่ว่า มันคืองาน
เขาบอกให้ผมเชื่อใจเขาบ้างตอนแรกๆผมไม่ค่อยจะเชื่อใจเลยเพราะคำที่เขาพูดมันสวนทางกับสิ่งที่เขาคุยกันตลอด ผมเคยถามว่ายังรักกันอยู่มั้ย ? เขาก็บอกว่ายังรักอยู่แหละแต่ว่ามันเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเหนื่อยที่ต้องมาอธิบายเรื่องเดิมๆเหนื่อยที่ต้องมาถูกจับต้องมาระแวงจนเขาจะเป็นโรคประสาท มันพอจะมีวิธีไหนที่ทำให้เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้บ้างมั้ย อยากให้เรากลับมาคุยตกลงกัน
ปล.ผมเป็นคนค่อยข้างที่จะขี้หึง มาก บางทีก็ขี้ระแวงชนิดที่ว่าตามเชคต่อวิกันเลยทีเดียวแต่ไม่ใช่ว่าเวลาทำงานผมจะต้องไปตามตลอดนะคับผมแค่หึงระแวงตอนที่มีคนมีคุยกับเขานี่แหละ และผู้ชายคนที่มาติดแฟนผมเขามีหน้าที่การงานดีมากแต่เขาก็รู้นะว่าแฟนผมเขามีผมอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่เลิกตาม เขาเคยขอแฟนผมไปเลี้ยงด้วยแต่ตอนนั้นแฟนผมเขาปฏิเสธ แฟนผมเขาอยากทำหน้าอกแต่ด้วยที่ว่าอยากทำก็ต้องเก็บเงินเองแต่พอเขาเอาเรื่องนี้มาพูดกับคนๆนี้เขาบอกว่าจะให้เงินไปทำโดยที่เขาไม่หวังอะไรเลย แฟนผมเขาก็เชื่อใจคนๆนี้มาก อาจเพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่น่าเชื่อถือ ทุกวันนี้เวลาคุยกันผมอยากจะคุยเรื่องของคนๆนี้ให้มันจบๆไปว่าจะเอายังไงแต่ก็ไม่กล้าคุยเพราะเวลาคุยที่ไรเขาก็จะบอกว่า งาน ผมยังรักแฟนผมมากผมไม่อยากจะเสียเธอไปเลยจริงๆ ผมรู้ว่าบางเรื่องผมเป็นคนที่เจ้าอารมณ์เอาแต่ใจผมก็ยอมรับผิดแต่เรื่องแบบนี้ผมยอมที่จะเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ
ณ ขณะตอนนี้ผมอยากทำอะไรซักอย่าง อยากคุย อยากเจอ อยากแก้ปัญหาแต่ก็ไม่กล้า และนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรที่จะไม่เสียเธอไป ระยะทางที่อยู่ผมกับเขาค่อนข้างห่างไกลกันพอสมควร เรื่องพาหนะการเดินทางผมยังไม่มีรถยนต์เลยคับตอนนี้มอคู่ใจผมก็พังมันยากมากที่จะเดินทางไปมาหาสู่กันได้
ผิดถูกก็ขออภัยไว้ด้วยนะคับ ขณะที่พิมนี่ผมยังสับสนตัวเองอยู่เลย