ถูกเมินในครอบครัว

คือบอกก่อนเลยนะคะว่าพ่อกับแม่รักเราดี แต่บางครั้งก็ต้องมีบ้างที่เขาทำให้เราไม่พอใจ เราอายุยังน้อย มีพี่ชายห่างกัน 7 ปี เท่าที่เราสังเกตพ่อกับแม่ก็จะดูสนใจพี่เรามากกว่า อย่างเช่นวันไหนพี่เรากลับบ้านมากินข้าวเย็นมื้อนั้นแม่ก็จะอร่อยมาก ยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ระหว่างที่กินข้าว เราก็ชวนเขาพูดคุยบ้างอะไรบ้างเพราะครอบครัวน่าจะพร้อมหน้าพร้อมตาที่สุดตอนกินข้าวใช่มั้ยคะ แต่เราก็ถูกเมิน เหมือนเขาดูจะสนใจกับพี่มากกว่า เขาพูดดีกับพี่ ทุกอย่างกับพี่ บางทีอะไรที่เราไม่ค่อยชอบเราก็จะบ่นออกไป ตามภาษาเด็ก แล้วแม่ก็จะบอกว่า "โอ้ย อย่าบ่นเลยว่ะ" ซักพัก "เห๊ย  ... ไปดิ๊ กูรำคาญว่ะ" เวลาพี่แกล้งเรา เราก็จะโวยวายออกมาเพราะเราไม่ชอบ แม่ก็บอกว่า "เห้ย ... พอๆ แม่รำคาญว่ะ" ถึงเขาจะไม่บอกว่ารำคาญใครรำคาญอะไร แต่เราก็รู้ว่าเขารำคาญเราแน่ๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเคยถามแม่ไปว่า "แม่ทำไมเวลาพี่แหย่หนูแม่ต้องดุหนูคนเดียวด้วยก็พี่แกล้งหนูก่อนนะ" แม่บอกว่า "ปล่อยๆเขาไป แม่รำคาญ" แม่เราเหมือนจะรำคาญไปทุกอย่าง แล้วมีอยู่ครั้งนึงครอบครัวเราทะเลาะกันค่ะ พ่อบอกเราว่า "แหม อีนี่ไม่รู้อะไรเลย" แต่บอกพี่เราว่า "... ไปขับรถเล่นกันมั้ย" พ่อเราก็ด้วยเวลาที่เราไม่ยอมไปไหนด้วยหรืออะไรแบบนี้พ่อก็จะบอกว่า "แหม๊ อีนี่มันเป็นอะไรนักหนาว้ะ" ก็พี่อยู่ได้ หนูก็ต้องอยู่ได้ ทำไมจะต้องแบ่งแยกว่าผญ.หรือผช. เราไม่รู้สิ . . . รู้สึกว่าไม่ชอบ คงไม่มีใครชอบหรอกมั้ง ความลำเอียงที่รักแต่ก็ลำเอียง ปัญหาเราอาจจะเล็กๆนะคะ แต่เราก็แค่อยากระบาย ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ 555 คงไม่มีใครให้คำตอบได้ชัดเจนหรอกมั้งคะ เราไม่ชอบเวลาที่เราเป็นหมาหัวเน่า ทั้งที่รร.ที่บ้าน และโดยเฉพาะเวลาไปพบญาติ เรามีหลานที่น่ารักสองคน เวลาไปหาพวกเขาก็จะถ่าโถมเข้าไปรุมฟัดรุมกอด เราก็รักหลานเรานะ แต่เราจะดูวันที่หลานเราโตขึ้น ว่าจะเป็นแบบเรารึเปล่า ตอนเด็กเล็กเราก็เป็นแบบนั้นแหละ แต่สุดท้ายก็หายไป อย่างกระทันหัน ทำให้เราไม่ได้ตั้งตัว ความอบอุ่นนั้น ความน่ารักนั้น ยังอยากให้มันคงมาจนถึงทุกวันนี้ เอ๋ ที่เขียนไปทั้งหมดนี่เรียกว่า อิจฉา หรือเปล่าคะ เห้ออออออออออออออออออ
ช่างมันเถอะค่ะ ระบายแล้วเดี๋ยวก็คงดีขึ้นเอง คงแก้อะไรไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงเราก็รักพ่อกับแม่อยู่ดี
ปล.ที่เขียนไปวกวนนี่เราไม่ได้เมากาวนะคะ 5555