สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
เคยเจอคุณลุงชาวญี่ปุ่นบนรถไฟค่ะ พอดีนั่งใกล้กัน เราพอพูดญี่ปุ่นได้เลยถามเค้าว่าจะไปไหน เค้าเอาคู่มือมากางให้ดู พอลงรถไฟเราเลยพาเค้าไปส่งขึ้นรถสองแถว แล้วนั่งไปด้วยส่งถึงที่หมายเค้าขอบคุณแล้วเลี้ยงข้าวด้วย เราเลยพาเค้าเที่ยวแล้วส่งขึ้นรถกลับเค้าขอเบอร์โทรไว้ เวลามาเมืองไทยก็จะติดต่อมาให้พาเค้าเที่ยว เราเลยเป็นไกด์จำเป็นไปเลย นี่ก็4ปีแล้วเค้ามาเที่ยวเมืองไทยทุกปีเลย
ความคิดเห็นที่ 10
บ้านเราใกล้สนามบินสุวรรณภูมิมาก ถ้าขับรถเองเหยียบไม่ถึง 10 นาทีอะ ถ้าขึ้นแอร์พอร์ตลิงก์นี่คือมีสถานีลงหลังบ้านเลย
วันนั้นไปส่งเพื่อน เพื่อนมาจากสิงค์ นางจะไปสัตหีบต่อ ต้องไปขึ้นรถตรงท่าขึ้นรถ เราก็ไปรอเป็นเพื่อนนาง พอเสร็จ ด้วยความขี้เกียจ ใครเคยไปจะรู้ว่าท่ารถเมล์ในสุวรรณภูมิบัดจ๊บมาก วนๆๆๆๆ และรอรถนานมาก! เราไม่มีธุระอะไร+ขี้เกียจเลยว่าจะนั่งรถเมลล์ออกมาเลย กลับบ้านเส้นถนนอ่อนนุชลาดกระบังเอา
ปรากฏว่าก็นั่ง 1013 ไปเรื่อยๆ พอรถออก กระเป๋าเริ่มเก็บเงิน มีเสียงดังขึ้น ฝรั่งชายแบ็กแพ็กแบกเป้มาเบ่อเริ่ม! คุยกับพนักงานเก็บเงินไม่รู้เรื่อง พนักงานทำหน้าแบบปวดหัวมาก เราเลยถามว่ามีอะไรให้ช่วย เค้าอยากไปไหน? ภาษาอังกฤษงูๆ ปลาๆ นะ "แวร์ ยู ว้อนต์ ทู โก?" แบบนี้เลย
เค้าดีใจมากรีบเปิดโพยกระดาษให้ดู เราอ่านแล้วก็ได้ความว่าเกสต์เฮาส์แถวชิดลมทองหล่อโน่น! ถนนสุขุมวิทจ้า! แล้วพี่ท่านเล่นนั่งรถเมลล์! กี่ชาติกว่าจะถึงฟร่ะนั่น! ทำไมพี่ไม่ไปแอร์พอร์ตเรลลิงก์ (สมัยนั้นพึ่งเปิดใหม่ๆ) ฝรั่งรู้จักแต่รถไฟฟ้า BTS ก็เห็นคันนี้ผ่าน สุขุมวิท ผ่าน BTS เลยขึ้นมั้ง
เลยนั่งไปเป็นเพื่อนเค้า พาเค้ามาลงที่โลตัสอ่อนนุช ยอมนั่งรถเลยบ้านตัวเองโคตรไกลเพื่อไปส่งเค้า เพราะมั่นใจว่าในรถแม่xไม่มีใครออกตัวช่วยหรือพูดภาษาอังกฤษกับเค้าแน่นอน ตอนแรกก็เงียบกันทั้งรถอะ แม้แต่กระเป๋ายังไล่ลง ถนนอ่อนนุช+รถเมลล์ช่วงบ่ายๆเที่ยงๆหลายปีก่อนนี่คือบ้านนอกมากอะ! มีรถเมลล์กี่สายกั๊น!
ดีนะที่ว่าง เลยพาเค้ามาส่งได้ พอถึงโลตัสมีแมค เค้าชวนกินข้าว เลยนั่งกินแมคเป็นเพื่อนเค้า เค้าบอกจะเลี้ยงนะ แต่เราไม่ให้เค้าเลี้ยง จ่ายเอง เค้าบอกว่าแมคบ้านเราถูกกว่าที่เยอรมัน ตอนนั้นเค้าใช้หน่วยยูโรแล้ว บ่นของแพงมาก คุยกันนิดหน่อย แล้วก็ส่งเค้าขึ้นรถไฟฟ้า จริงๆ แลกเฟซกันด้วยนะ แต่เราไม่ได้ใช้เฟซบุ๊ก เลยแอดไว้เฉยๆ ไม่ได้สนใจ พอดีตอนนี้เปลี่ยนเฟซก็เลยข้อมูลหายหมดแล้ว
ที่พาเค้าไปคือสงสารเค้า ไม่ได้คิดอะไร อะไรที่เราทำได้ไม่เดือดร้อนเราก็ยินดีช่วย ตอนนั้นว่างด้วยแหละ เอามาเล่าให้แฟนฟังแฟนก็ชมว่าเก่งจัง ไม่ได้มองว่าทำไมไปไหนคนเดียวไกลๆ กับคนแปลกหน้า อันตราย มันดูไม่ดี ไปกับผู้ชายต่างชาติสองคน แฟนไม่หึง
อีกครั้งที่เทอมินอล ฝรั่งแบ็พแพ็กมาเป็นครอบครัว พ่อแม่ยังหนุ่มยังสาว มีลูกเล็กเป็นรถเข็นมาด้วย พยายามจะคุยกับพนักงานที่ร้านแล้วเค้าสื่อสารกันไม่ได้ เลยถามว่ามีอะไรให้ช่วย เค้าบอกว่าอยากได้ที่นั่งกินข้าวแบบที่ไม่ใช่ร้าน เป็นฟู๊ดคอร์ต คือแบบ... สำเนียงฟังยากมากกกกกก เดาจากหน้าตาสวยๆ แล้วยุโรปตะวันออกแน่นอน!
ขณะที่เดินเข้าไปถาม แฟนที่ยืนด้วยกันมันเงียบกริบ ป.โทจุฬาไม่ได้ช่วยอะไรเอ็งเลยเหรอ? จริงๆ แฟนเราภาษาอังกฤษดีกว่าเรามากนะ มันอ่านเท็กมันเขียน มันแกรมม่าเป๊ะ แต่ความหน้าด้านมั่นหน้ากล้าพูดนี่เท่ากับศูนย์อะ ต้องให้เราเริ่มก่อน
เราก็อยู่ชั้นล่างสุด พยายามจะบอกเค้าว่าต้องขึ้นไปชั้นบนสุดถึงจะมีที่นั่งแบบนั้น แต่เราคิดคำไม่ออก เลยหันไปถามแฟน เมื่อนั้นแหละ แฟนค่อยบอกศัพท์มาเป็นคำๆ ให้เราพูดตาม สุดท้ายก็ "ฟอโล่ มี" พาเค้าไปส่งชั้นบนสุด
เราถ้าช่วยได้ก็จะเข้าไปช่วยนะ แบบถ้ามองแล้วเห็นว่าไม่มีใครช่วยเค้าแล้วหรือคนที่คุยอยู่พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าเค้าคุยกันเข้าใจเราก็ไม่ไปเจือก เหอๆ
ภาษาเราก็ไม่ดีมากหรอก พูดได้แต่ไทยนี่แหละ แต่อาศัยความมีน้ำใจเอา แวดูยูโก โกทู บัสนัมเบอร์ บลาๆ เอามันง่ายๆ แบบนี้แหละ ยิ่งเดี๋ยวนี้มีแอพในโทรศัพท์ เค้าถามอะไรก็ช่วยให้เข้าใจกันง่ายขึ้น
วันนั้นไปส่งเพื่อน เพื่อนมาจากสิงค์ นางจะไปสัตหีบต่อ ต้องไปขึ้นรถตรงท่าขึ้นรถ เราก็ไปรอเป็นเพื่อนนาง พอเสร็จ ด้วยความขี้เกียจ ใครเคยไปจะรู้ว่าท่ารถเมล์ในสุวรรณภูมิบัดจ๊บมาก วนๆๆๆๆ และรอรถนานมาก! เราไม่มีธุระอะไร+ขี้เกียจเลยว่าจะนั่งรถเมลล์ออกมาเลย กลับบ้านเส้นถนนอ่อนนุชลาดกระบังเอา
ปรากฏว่าก็นั่ง 1013 ไปเรื่อยๆ พอรถออก กระเป๋าเริ่มเก็บเงิน มีเสียงดังขึ้น ฝรั่งชายแบ็กแพ็กแบกเป้มาเบ่อเริ่ม! คุยกับพนักงานเก็บเงินไม่รู้เรื่อง พนักงานทำหน้าแบบปวดหัวมาก เราเลยถามว่ามีอะไรให้ช่วย เค้าอยากไปไหน? ภาษาอังกฤษงูๆ ปลาๆ นะ "แวร์ ยู ว้อนต์ ทู โก?" แบบนี้เลย
เค้าดีใจมากรีบเปิดโพยกระดาษให้ดู เราอ่านแล้วก็ได้ความว่าเกสต์เฮาส์แถวชิดลมทองหล่อโน่น! ถนนสุขุมวิทจ้า! แล้วพี่ท่านเล่นนั่งรถเมลล์! กี่ชาติกว่าจะถึงฟร่ะนั่น! ทำไมพี่ไม่ไปแอร์พอร์ตเรลลิงก์ (สมัยนั้นพึ่งเปิดใหม่ๆ) ฝรั่งรู้จักแต่รถไฟฟ้า BTS ก็เห็นคันนี้ผ่าน สุขุมวิท ผ่าน BTS เลยขึ้นมั้ง
เลยนั่งไปเป็นเพื่อนเค้า พาเค้ามาลงที่โลตัสอ่อนนุช ยอมนั่งรถเลยบ้านตัวเองโคตรไกลเพื่อไปส่งเค้า เพราะมั่นใจว่าในรถแม่xไม่มีใครออกตัวช่วยหรือพูดภาษาอังกฤษกับเค้าแน่นอน ตอนแรกก็เงียบกันทั้งรถอะ แม้แต่กระเป๋ายังไล่ลง ถนนอ่อนนุช+รถเมลล์ช่วงบ่ายๆเที่ยงๆหลายปีก่อนนี่คือบ้านนอกมากอะ! มีรถเมลล์กี่สายกั๊น!
ดีนะที่ว่าง เลยพาเค้ามาส่งได้ พอถึงโลตัสมีแมค เค้าชวนกินข้าว เลยนั่งกินแมคเป็นเพื่อนเค้า เค้าบอกจะเลี้ยงนะ แต่เราไม่ให้เค้าเลี้ยง จ่ายเอง เค้าบอกว่าแมคบ้านเราถูกกว่าที่เยอรมัน ตอนนั้นเค้าใช้หน่วยยูโรแล้ว บ่นของแพงมาก คุยกันนิดหน่อย แล้วก็ส่งเค้าขึ้นรถไฟฟ้า จริงๆ แลกเฟซกันด้วยนะ แต่เราไม่ได้ใช้เฟซบุ๊ก เลยแอดไว้เฉยๆ ไม่ได้สนใจ พอดีตอนนี้เปลี่ยนเฟซก็เลยข้อมูลหายหมดแล้ว
ที่พาเค้าไปคือสงสารเค้า ไม่ได้คิดอะไร อะไรที่เราทำได้ไม่เดือดร้อนเราก็ยินดีช่วย ตอนนั้นว่างด้วยแหละ เอามาเล่าให้แฟนฟังแฟนก็ชมว่าเก่งจัง ไม่ได้มองว่าทำไมไปไหนคนเดียวไกลๆ กับคนแปลกหน้า อันตราย มันดูไม่ดี ไปกับผู้ชายต่างชาติสองคน แฟนไม่หึง
อีกครั้งที่เทอมินอล ฝรั่งแบ็พแพ็กมาเป็นครอบครัว พ่อแม่ยังหนุ่มยังสาว มีลูกเล็กเป็นรถเข็นมาด้วย พยายามจะคุยกับพนักงานที่ร้านแล้วเค้าสื่อสารกันไม่ได้ เลยถามว่ามีอะไรให้ช่วย เค้าบอกว่าอยากได้ที่นั่งกินข้าวแบบที่ไม่ใช่ร้าน เป็นฟู๊ดคอร์ต คือแบบ... สำเนียงฟังยากมากกกกกก เดาจากหน้าตาสวยๆ แล้วยุโรปตะวันออกแน่นอน!
ขณะที่เดินเข้าไปถาม แฟนที่ยืนด้วยกันมันเงียบกริบ ป.โทจุฬาไม่ได้ช่วยอะไรเอ็งเลยเหรอ? จริงๆ แฟนเราภาษาอังกฤษดีกว่าเรามากนะ มันอ่านเท็กมันเขียน มันแกรมม่าเป๊ะ แต่ความหน้าด้านมั่นหน้ากล้าพูดนี่เท่ากับศูนย์อะ ต้องให้เราเริ่มก่อน
เราก็อยู่ชั้นล่างสุด พยายามจะบอกเค้าว่าต้องขึ้นไปชั้นบนสุดถึงจะมีที่นั่งแบบนั้น แต่เราคิดคำไม่ออก เลยหันไปถามแฟน เมื่อนั้นแหละ แฟนค่อยบอกศัพท์มาเป็นคำๆ ให้เราพูดตาม สุดท้ายก็ "ฟอโล่ มี" พาเค้าไปส่งชั้นบนสุด
เราถ้าช่วยได้ก็จะเข้าไปช่วยนะ แบบถ้ามองแล้วเห็นว่าไม่มีใครช่วยเค้าแล้วหรือคนที่คุยอยู่พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าเค้าคุยกันเข้าใจเราก็ไม่ไปเจือก เหอๆ
ภาษาเราก็ไม่ดีมากหรอก พูดได้แต่ไทยนี่แหละ แต่อาศัยความมีน้ำใจเอา แวดูยูโก โกทู บัสนัมเบอร์ บลาๆ เอามันง่ายๆ แบบนี้แหละ ยิ่งเดี๋ยวนี้มีแอพในโทรศัพท์ เค้าถามอะไรก็ช่วยให้เข้าใจกันง่ายขึ้น
แสดงความคิดเห็น
มาแชร์ประสบการณ์การช่วยชาวต่างชาติกันครับ
ปล.ผิดถูกยังไงก็ขออภัยแล้วกันนะครับผมมมมม
ปลล.มีของท่านแม่ด้วยแหละครับ ถ้าอยากอ่านเดี๋ยวไว้จะมาต่อให้นะครับ เพราะของท่านแม่นั้นทำผม อึ้ง อึ้ง! อึ้ง!! มากครับ จนผมกะพ่อนี่ไปไม่เป็นเลยทีเดียว