เริ่มเลยนะครับ ผมได้ครบกับผู้หญิงคนนึง มาปีนี้ปีที่ 6 ตั้งแต่ ม.6 ผู้หญิงคนนนั้นเป็นคนหน้าตาดี มีคนมาสนใจมากมาย เป็นคนที่เชื่อคนง่ายเอาแต่ใจตัวเองเป็นคนวิ่งหนีความจริงไม่ยอมรับความจริง ตัวผมก้อไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมายแค่ผมเป็นคนที่รักเธอมาก หวังดีกับเธอเสมอไม่ให้เธอเดินไปในทางที่ผิด ทำให้ได้ทุกอย่างอยากได้อะไรผมสารถหาให้ได้ตลอดเป็นคนที่ตามใจเธอตลอดมา เธอเลยเป็นคนเอาแต่ใจจะให้คนอื่นเอาใจเสมอ
ตลอดเวลาที่ครบกันมาจะมีปัญหากันปีล่ะ 1 ครั้งทุกปี 2 ปีแรกก็ธรรมดาไม่มีอะไรมาก
ปีที 3 ช่วงปลายปี เธอก้อแอบคุยกับคนอื่น แล้วผมจับได้ แต่เธอก้อยืนยันจะไปกับคนใหม่ ตัวผมแหละเพื่อนๆ ต่างบอกให้เธอคิดดีๆ เพราะทำให้ได้ตลอด เธอตัดสินใจเลือกผม ผมก้อพร้อมให้อภัย
ปีที่ 4 ช่วงเวลาเดิม เธอเริ่มเที่ยวเก่ง แล้วก้อเป็นเหมือนเดิม แล้วผมก้อเช่นเคยครับ
ปีที่ 5 ก็ช่วงเวลาเดิมเดิมปลายปี เธอก็ชอบทำให้คนอื่นสนใจ เล่นเฟส เล่นไลน์ หลายอันผมจับได้ เพราะว่าผมรักและเป็นห่วงเธอแล้วเธอก้อเป็นลูกสาวคนเดียวกลัวทางบ้านเขาผืดหวัง (ผู้หญิงเรียนครูภาษาไทย)
ปีนี้ปีที่ 6 หนักเลยครับ
ผมเรียนจบแล้วผมตัดสินใจทำธุรกิจตัวเอง เป็นร้านสกรีนไวนิลและทำเสื้อยืด ขายส่ง เปิดร้านได้ 2 เดือน รายได้เดือนล่ะ 30000-50000 บาท แล้วผมต้องขับรถไป กทม บ่อยมาก ก่อนเกิดเรื่อเธอเริ่มผิดปกติไม่ค่อยมายุร้านกลับมาจากสอน ก้อเข้าห้องเลย บอกว่าชอบอยู่ห้อง พอเวลา สามสี่ทุกก้อจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนบอกไปหารไรกินเล่นตลอด แต่เมื่อก่อนจะไปไหนมาไหนผมพาไปตลอด แต่นี่ไม่ให้ผมไป เป็บแบบนี้ประมาณพักนึง แล้ววันที่ 30 พ.ย. ที่ผ่านมาผมได้ไป กทม แล้วกับมาเกิดอุบัติเหตุ รถชนกันแล้วฝายตรงข้าม เสียชีวิต เธอเป็นคนขับแต่ผมเป็นคนรับว่าผมเป็นคนขับ เพราะเธอไม่มีใบขับขี่ สรุปเรียบร้อยแล้ว เสียไปแสนกว่าบาท
ที่ผมรับผิดได้เพราะผมกลัวเธอเสียอนาคต เพราะเธอกำลังจะจบเป็นครูฝึกสอนอยู่ เงินทุกบาทค่าซ่อมรถ บ้านผมเป็นคนจ่ายทั้งหมด และที่สำคัญบ้านเธอไม่มีใครรู้สักคน ไม่อยากให้รู้เพราะเธอขอไว้ บ้านผมกับบ้านเขาสนิดกัน แล้วก้เวลาผ่านมาสักอาทิตย์เธอบอกว่าจะไปทำงานในผับเพื่อนฝากให้ แต่ผมไม่ไห้ทำ เพราะครบกันมาผมขอแค่ 3 อย่าง คืออย่าแอบมีคนอื่น อย่าแต่งตัวโป้ และอย่าไปทำงานอะไรแบบนั้น ไม่ชอบ (ทำไม่ได้สักอย่าง) เป็นสิ่งที่ครอบครัวเธอขอด้วย บ้านเธอก้อรับไม่ได้แน่นอน ผมเลยบอกว่าถ้าไปทำก้อเลิกกันแต่เธอก้อทำโดยให้เหตุผลว่าอยากหาเงินช่วย แต่ผมบอกว่าไม่ต้องผมมีผมสามารถหาได้เพราะรายได้ผมพอ แล้วก้อเป็นห่วง เธอต้องตื่นไปสอนแต่เช้า 7 โมงกลับ 5 โมง ทำงาน 1 ทุ่ม เลิกตีสามส่วนตัวผมว่าไม่มีเหตุผลเพียงพอมันต้องมีอย่างอื่นแน่นอน ผมห้ามยังไงก้อไม่ฟังเธอก้อ ไปทำ ผมเลยตัดสินใจบอกที่บ้านเธอทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอก้อโกรธผมใหญ่เลยที่นี้พ่อกลับแม่เธอก้อไม่พอใจมาต่อว่า และให้กำลังลังใจกับเรื่องอุบัติเหตุ แล้วเธอก้อสัญญากับแม่ว่าจะไม่ไปทำ แล้วเธอก้อไปทำวันสุดท้ายไปลาออกแต่เธอไม่บอกผมผมเลยถามเพื่อนเธอ เธอให้เพื่อนบอกว่าทำจะไปทำตลอด แล้วธอก้อส่งข้อความมาด่าผม ผมเลยตัดสินใจบอกแม่เธออีก แล้วก้อคุยกันนานมาก แม่เธอผมว่าจะเอาไงผมเลยบอกว่าผมว่าจะพอแค่นี้ผมเหนื่อย แม่ก้อถามว่าไม่รักแล้วหลอหลายครั้งมาก ผมกัดฟันพูดบอกว่ารักรักมากทำไมจะจะไม่รักล่ะแม่ >>ผมอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ปี 1 << แม่เธอเหมือนจะนิงแล้วช็อตไป เพราะแม่ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน แล้วเธอก้อโกรธและเกรียจผมมาก
ผมคิดว่าไม่เกิดอะไรทำไมไม่พร้อมก้าวไปด้วยกันอะไรก้อจะหนีผมตลอด ทั้งที่ทุมเทให้นะ แต่เธอไม่คิด
ถ้าเกิดในชีวิตตัวเองะทำอย่างไร จะตามไปง้อ ขอโทธหรือจะปล่อยเธอไป
>>บ้านผมก้อรักเธอมากแต่ตอนนี้เริ่มไม่ชอบแล้วครับ เพราะมีเรื่องอะไรช่วยตลอดและไม่เคยบอกครอบครัวเธอเลยช่วยปิดบังตลอด<<
ไปทำงาน 2 วัน คนแอสมาเยอะมาก ทั้งไวรุ่น คนมีอายุ เพราะเป็นคนอัธยาศัยดี ดีเกินไปปป
ถ้าเหตุการแบบนี้กับชิวิตตัวเองจะทำอย่างไรครับ
ตลอดเวลาที่ครบกันมาจะมีปัญหากันปีล่ะ 1 ครั้งทุกปี 2 ปีแรกก็ธรรมดาไม่มีอะไรมาก
ปีที 3 ช่วงปลายปี เธอก้อแอบคุยกับคนอื่น แล้วผมจับได้ แต่เธอก้อยืนยันจะไปกับคนใหม่ ตัวผมแหละเพื่อนๆ ต่างบอกให้เธอคิดดีๆ เพราะทำให้ได้ตลอด เธอตัดสินใจเลือกผม ผมก้อพร้อมให้อภัย
ปีที่ 4 ช่วงเวลาเดิม เธอเริ่มเที่ยวเก่ง แล้วก้อเป็นเหมือนเดิม แล้วผมก้อเช่นเคยครับ
ปีที่ 5 ก็ช่วงเวลาเดิมเดิมปลายปี เธอก็ชอบทำให้คนอื่นสนใจ เล่นเฟส เล่นไลน์ หลายอันผมจับได้ เพราะว่าผมรักและเป็นห่วงเธอแล้วเธอก้อเป็นลูกสาวคนเดียวกลัวทางบ้านเขาผืดหวัง (ผู้หญิงเรียนครูภาษาไทย)
ปีนี้ปีที่ 6 หนักเลยครับ
ผมเรียนจบแล้วผมตัดสินใจทำธุรกิจตัวเอง เป็นร้านสกรีนไวนิลและทำเสื้อยืด ขายส่ง เปิดร้านได้ 2 เดือน รายได้เดือนล่ะ 30000-50000 บาท แล้วผมต้องขับรถไป กทม บ่อยมาก ก่อนเกิดเรื่อเธอเริ่มผิดปกติไม่ค่อยมายุร้านกลับมาจากสอน ก้อเข้าห้องเลย บอกว่าชอบอยู่ห้อง พอเวลา สามสี่ทุกก้อจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนบอกไปหารไรกินเล่นตลอด แต่เมื่อก่อนจะไปไหนมาไหนผมพาไปตลอด แต่นี่ไม่ให้ผมไป เป็บแบบนี้ประมาณพักนึง แล้ววันที่ 30 พ.ย. ที่ผ่านมาผมได้ไป กทม แล้วกับมาเกิดอุบัติเหตุ รถชนกันแล้วฝายตรงข้าม เสียชีวิต เธอเป็นคนขับแต่ผมเป็นคนรับว่าผมเป็นคนขับ เพราะเธอไม่มีใบขับขี่ สรุปเรียบร้อยแล้ว เสียไปแสนกว่าบาท
ที่ผมรับผิดได้เพราะผมกลัวเธอเสียอนาคต เพราะเธอกำลังจะจบเป็นครูฝึกสอนอยู่ เงินทุกบาทค่าซ่อมรถ บ้านผมเป็นคนจ่ายทั้งหมด และที่สำคัญบ้านเธอไม่มีใครรู้สักคน ไม่อยากให้รู้เพราะเธอขอไว้ บ้านผมกับบ้านเขาสนิดกัน แล้วก้เวลาผ่านมาสักอาทิตย์เธอบอกว่าจะไปทำงานในผับเพื่อนฝากให้ แต่ผมไม่ไห้ทำ เพราะครบกันมาผมขอแค่ 3 อย่าง คืออย่าแอบมีคนอื่น อย่าแต่งตัวโป้ และอย่าไปทำงานอะไรแบบนั้น ไม่ชอบ (ทำไม่ได้สักอย่าง) เป็นสิ่งที่ครอบครัวเธอขอด้วย บ้านเธอก้อรับไม่ได้แน่นอน ผมเลยบอกว่าถ้าไปทำก้อเลิกกันแต่เธอก้อทำโดยให้เหตุผลว่าอยากหาเงินช่วย แต่ผมบอกว่าไม่ต้องผมมีผมสามารถหาได้เพราะรายได้ผมพอ แล้วก้อเป็นห่วง เธอต้องตื่นไปสอนแต่เช้า 7 โมงกลับ 5 โมง ทำงาน 1 ทุ่ม เลิกตีสามส่วนตัวผมว่าไม่มีเหตุผลเพียงพอมันต้องมีอย่างอื่นแน่นอน ผมห้ามยังไงก้อไม่ฟังเธอก้อ ไปทำ ผมเลยตัดสินใจบอกที่บ้านเธอทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอก้อโกรธผมใหญ่เลยที่นี้พ่อกลับแม่เธอก้อไม่พอใจมาต่อว่า และให้กำลังลังใจกับเรื่องอุบัติเหตุ แล้วเธอก้อสัญญากับแม่ว่าจะไม่ไปทำ แล้วเธอก้อไปทำวันสุดท้ายไปลาออกแต่เธอไม่บอกผมผมเลยถามเพื่อนเธอ เธอให้เพื่อนบอกว่าทำจะไปทำตลอด แล้วธอก้อส่งข้อความมาด่าผม ผมเลยตัดสินใจบอกแม่เธออีก แล้วก้อคุยกันนานมาก แม่เธอผมว่าจะเอาไงผมเลยบอกว่าผมว่าจะพอแค่นี้ผมเหนื่อย แม่ก้อถามว่าไม่รักแล้วหลอหลายครั้งมาก ผมกัดฟันพูดบอกว่ารักรักมากทำไมจะจะไม่รักล่ะแม่ >>ผมอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ปี 1 << แม่เธอเหมือนจะนิงแล้วช็อตไป เพราะแม่ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน แล้วเธอก้อโกรธและเกรียจผมมาก
ผมคิดว่าไม่เกิดอะไรทำไมไม่พร้อมก้าวไปด้วยกันอะไรก้อจะหนีผมตลอด ทั้งที่ทุมเทให้นะ แต่เธอไม่คิด
ถ้าเกิดในชีวิตตัวเองะทำอย่างไร จะตามไปง้อ ขอโทธหรือจะปล่อยเธอไป
>>บ้านผมก้อรักเธอมากแต่ตอนนี้เริ่มไม่ชอบแล้วครับ เพราะมีเรื่องอะไรช่วยตลอดและไม่เคยบอกครอบครัวเธอเลยช่วยปิดบังตลอด<<
ไปทำงาน 2 วัน คนแอสมาเยอะมาก ทั้งไวรุ่น คนมีอายุ เพราะเป็นคนอัธยาศัยดี ดีเกินไปปป