ก่อนอื่นเลยนะคะ เลือกดูหนังเรื่องนี้เพราะนักแสดงค่ะ เพราะชอบทั้งคริสแพตและเจนลอว์ แล้วพอได้ดูตัวอย่างหนังแล้วก็รู้สึกว่ามันน่าดู
แต่พอได้มาดูแล้วถึงกับเซ็งเลยค่ะ โดนตัวอย่างหนังหลอกเต็มๆ แล้วจุดหลอกของหนังเนี่ยแหละค่ะ ที่ทำให้เสียมู้ดไปหมด คือดูแล้วรู้สึกโกรธในความเห็นแก่ตัวของพระเอกค่ะ ชีวิตนางเอกพังหมด เพราะความเห็นแก่ตัวของพระเอกคนเดียว ทำให้ฉากที่หนังพยายามจะทำให้มันโรแมนติกพาลเสียหมดเลย อย่างฉากที่พระเอกกับนางเอกออกไปนอกยานเราคิดว่าฉากนี้มันดีมากเลยค่ะ มันสวยมาก แต่อารมณ์ของเรามันไม่อยู่ในจุดที่จะคล้อยตามความโรแมนติกของมันได้ เสียดายค่ะ กลับกลายเป็นว่าฉากที่นางเอกบุกมากระทืบพระเอกในห้องเป็นฉากที่เราอินที่สุด  
ส่วนฉากหลังๆตอนที่รู้ว่ายานเสีย แล้วพระเอกต้องออกไปเปิดประตูเพื่อระบายความร้อนจากเครื่องปฏิกรณ์ แล้วนางเอกพูดว่า "ต้องกลับมานะ" "เธอตาย ฉันตาย" เราไม่ได้มองเป็นแง่ที่นางเอกเป็นห่วงพระเอกเลยค่ะ เรามองว่า ถ้าพระเอกตาย นางเอกจะอยู่บนยานลำพังคนเดียวได้ยังไง มนุษย์เราต้องการที่พึ่งในสถานการณ์คับขันค่ะ ในจุดนี้เรามองว่า พระเอกเป็นเพียงแค่'ที่พึ่ง'เดียวของนางเอกเท่านั้น เพราะความผิดของพระเอกมันเกินกว่าจะให้อภัยจริงๆค่ะ
แล้วฉากยานเสียแล้วพระเอกต้องซ่อมยานอวกาศเนี่ยแหละค่ะ ที่เราคิดว่า โคดจะไม่เมคเซ้นเลย คือเราคิดว่า ตายง่ายกว่ามั้ยอ่ะ คือมีกันแค่สองคน แต่ต้องซ่อมยานอวกาศอ่ะค่ะ คือ ตายเถอะค่ะพี่
ฉากจบก็ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ หนังพยายามยัดเยียดความ'Happy Ending'สุดพลัง คือถ้าจบแบบให้นางเอกนอนในกระสวยปฐมพยาบาลแล้วปล่อยให้พระเอกแก่ตายในอวกาศยังรู้สึกโอเคกว่าให้นางเอกเลือกที่จะอยู่กับพระเอกจนแก่ตายอ่ะค่ะ
ประมาณนี้แหละค่ะ ที่รู้สึกเคืองใจ สุดท้ายนี้หากอ่านแล้วไม่พอใจต้องขอโทษด้วยค่ะ ความคิดเราชอบสวนทางกับความชอบของคนอื่น