เมื่อให้ของปัจฉิมกับรุ่นพี่!!!!

สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา คือผิดพลาดอะไรก็ขอโทษร่วงหน้านะคะ    คือเรื่องมันมีอยู่ว่า........
เราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งตอนม.ต้น  พี่เค้าน่ารักมาก (ในสายตาเรา) ตัวขาว สูง  ใส่แว่น  แต่จริงๆเราไม่ชอบคนใส่แว่นนะ แต่นี่แบบเห็นแล้ว (เป็นข้อยกเว้น)   ย้อนไปตอนที่ชอบแรกๆล่ะกันนะ  ช่วงนั้นเป็นวันกีฬาสี  เราเป็นกองเชียร์  ก็แบบเด็กนี่เนอะ!! เราหันไปเห็นพี่เค้ากำลัง
ซ้อมบาสอยู่
ก็แบบนั่งคุยกับเพื่อนกันอยู่2คนตอนซ้อมกองเชียร์ (เพื่อนเราชื่อแอนนะ)
เรา:  ๆพี่คนนั้นน่ารักจัง
แอน:ไหนๆ คนไหนว่ะ??
เรา: คนนั้นไงที่ตัวสูงๆอ่ะ
แอน: ที่ขาวๆข้างหลังป้ะ??
เรา: ไม่ใช่ คนสูงๆ ขาวๆ ที่ใส่แว่นอ่ะ
แอน: ออๆ กูรู้ว่าพี่เค้าชื่ออะไร
เรา:ชื่อไรอ่ะมึ๊งงงง (ไม่ได้อยากรู้เล๊ยยย เสียงสูง*)
แอน:เค้าชื่อพี่ A.
เรา:
แล้วบังเอิ๊นนนนนนน บังเอิญ ที่พี่แกก็อยู่สีเขียว สีเดียวกับเรา คือตอนที่รู้นี่แบบ!!! ดีใจมากกกกกกกกก (กอไก่ล้านตัว)  55555 ใครๆก็ต้องชอบแหละถ้าคนที่ชอบอยู่สีเดียวกับตัวเอง ใช่แม้ะ!!!  ตอนนั้นเริ่มแข่งบาสพอดี เราก็แบบนั่งเชียร์อยู่ข้างสนาม ตาก็จ้องแบบไม่กระพริบ รู้สึกทำไมพอพี่
เค้าเหงื่อออกแล้วรู้สึก มันดูหล่อขึ้นอ่ะ ยิ่งมีเหงื่อบนผิวขาวๆแล้วยิ่งดูมีเสน่ห์จัง โอ๊ยยยยยยย ทำไมต้องทำให้ชอบมากกว่าเดิมด้วย (เวลาผู้ชายมีเหงื่อมันดูหล่อขึ้นมานิดนึงสำหรับบางคน) บางทีเราก็ได้เจอพี่เค้าบ้าง บางวันก็ไม่ได้เจอบ้าง คือพี่เค้าเป็นนักวิ่งด้วย  พอวันแข่งจริงมาถึง เราต้องไปแข็งที่สนามกีฬา แล้วเราก็มองหาพี่เค้าทั้งวันเลย เราก็รู้สึกอยากเจอพี่เค้าจัง คือเอาจริงๆก็ คิดถึงง่าาา
หายไปไหนเนี่ย เออ คือเราลืมว่าพี่เค้าเปนนักวิ่งด้วยนี่นา  สักพักก็ได้เราได้ยินพี่ที่เป็นสตาฟเค้าพูดกันเราก็แบบทำไมรู้ไม่ชี้ แต่จริงๆคือกำลังตั้งใจฟังว่า
เค้ากำลังพูดอะไรอยู่ หรือจะเรียกว่าเผือกก็ได้5555 คือไม่ได้อยากรู้เรื่องคนอื่นเลยอ่ะ นั้นพี่A.ที่ชอบหนิ!! แล้วก็นี่อีก!! นั้นพี่A. นี่ด้วย!! พี่A.กำลังจะวิ่งอ่ะ อะไรคืออารมณ์เราแบบพร้อมจะทำลายทุกคนที่ขวางหน้า แต่ก็ต้องเก็บอารมร์ไว้อยู่ดี เห้อออออ   ทำไมต้องมีคนชอบเยอะด้วยนะ  ตอนนั้นคือรู้สึกหงอยไปเลยอ่ะ นั่งแบบหมดอารมณ์
เลยอ่ะ แต่ในใจนี่ภาวนาขอให้แข่งจบแล้วได้เจอพี่A.ด้วยเถอะ    เมื่อการแข่งขันเสร็จ!! เราก็แบบกำลังเดินออกจากสนามกีฬากับเพื่อน แล้วอยู่ๆ!!!!! เหมือนโชคจะเข้าข้าง!!! 555555 สิ่งที่ขอของเราเป็นจริง OMG!!!  ดีใจม๊ากกกกกอ่ะ แล้วเราก็แบบพูดกับเพื่อนในกลุ่ม
เรา: ทำไงดีกูอยากถ่ายรูปกับพี่เค้าอ่าา แต่โทรศัพท์พัง
ฟ้า : มาๆเดี่ยวกูขอให้
เรา: กูไม่กล้าอ่ะ กูเขิ๊ลลลลลล (ใครไม่เขิลก็บ้าล่ะ ) คือใครมาเจอแบบนี้ก้ต้องเขิลกันบ้างแหละ แล้วเพื่อนเราก็ไปพี่เค้าถ่ายขอถ่ายรูปกับเรา
ฟ้า: พี่A.คือเพื่อนน้องมันขอถ่ายรูปหน่อยอ่ะคะ
พี่A.: ออ ได้ครับๆ
เรา: ออมๆผมได้ยัง
ออม: เออๆได้แล้วๆ
คือกล้องพร้อม คนพร้อมเรียบร้อย พอจะถ่ายอยู่ๆ ก็มีพี่ผญ.คนนึงเดินเข้ามาทักพี่A. เค้าก็สนทนากัน เราแบบยังไม่ได้ถ่ายไง เลยหันมองเค้าคุยกัน ดูสนิทสนมกันมาก ย้ำว่ามากกกกก  คิดในใจก็แบบ เมื่อไหร่จะเสร็จ ไม่เป็นไรกูรอด๊ายยยยยยยย (เสียงสูง*) 55555 หึ้ย!!! มียิ้มให้กันด้วยอ่ะ ยังๆ!! หัวเราะด้วยกันอีก    เห็นแล้วอิจฉาตาร้อนนนนเลยค่ะ (เชื่อว่าเวลาเราชอบใครสักคนแล้วก็จะหึงทุกคนที่เข้าใกล้เค้า)
คุยไม่นานเราก็ถ่ายรูปกับพี่แก ทีนี้ก็ถึงตาเราค่ะ   แต่ก่อนต้องเซ็ทผมก่อนค่ะ 55555 กล้องพร้อม ผมพร้อม หน้าต้องพร้อมค่ะ 5555 มาเริ่ม ในใจก็คิดแบบถ่ายยังไงดีว่ะ ด้วยความที่พี่เค้าสูงค่ะเราขึ้นไปยืนตรงบันไดขั้นที่2 แต่พี่เค้ายืนข้าล่าง ทำให้เราตัวเกือบเท่ากัน แล้วเพื่อนก็บอก เขยิบไปอีกดิ เราก็แบบไม่กล้าเขยิบ เพราะเขิลม๊ากกกก คือแล้วพี่เค้าก็เขยิบมาชิด แบบได้กลิ่นตัวเค้าอ่ะหอม๊ากกกก  โห แบบชอบม๊ากกกก!! และนั่นคือรูปคู่รูปแรก ที่เอามานั่งยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อยู่ที่บ้านคนเดียว 555555
#จะมีคนอ่านมั้ยนะ
#ไม่ชอบตรงไหนบอกได้ค่ะ ห้ามด่านะ
#ไว้จะมาต่อนะค่ะ