เคยคุยๆอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งได้สักเดือนกว่าๆ เรารู้สึกดีมาก คิดว่าคนนี้ใช่แล้วแน่ๆ
จริงๆแล้วเคยคุยกันเมื่อ3ปีก่อน ตอนนั้นเพื่อนแนะนำเราให้เค้า เค้าadd facebookมา ก็มีโอกาสได้แชตคุยกันพักใหญ่ๆ
แต่ความสัมพันธ์ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไร คุยไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ๆก็ห่างหายกันไปเลย เราก็จำไม่ค่อยได้ว่าเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะ เรายุ่งๆเรื่องเรียนต่อ
ตอนนั้นเราเห็นรูปผู้หญิงคนนึงในเฟสบุ๊คเค้า ก็ถามว่าเป็นแฟนกันหรือเปล่า เค้าก็ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ
หลังจาก3ปีผ่านไป อยู่ๆเค้าก็ทักแชตเรามาอีกครั้ง ถามสารทุกข์สุขดิบ เราก็ตอบไป ไม่ได้คิดอะไร
เราเห็นเค้ามาทำงานในจังหวัดที่เราไปทำงานอยู่พอดี วันต่อมา เราทักเค้าไปว่า ยังอยู่มั้ย ถ้ายังอยู่มากินข้าวกันมั้ย
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราให้กำลังใจเค้า เค้าก็ให้กำลังใจเราเพราะเราเครียดๆกะการเรียน
มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ ความรัก กำลังใจ ทำให้เรามีแรงที่จะต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ จนคิดว่า นี่คงเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง
คุยกันไปมาสักพัก เราก็ตัดสินใจถาม ว่าคิดอะไรกับเรามั้ย จะได้วางตัวถูก เค้าก็ไม่ได้ตอบตรงๆว่าคิดอะไร แต่ก็ให้เราเปิดใจคุยกัน
จากนั้นเราก็รู้สึกว่า เค้าอ่านแชทเราช้ามาก ไม่ค่อยตอบคำถามหรือสนใจในสิ่งที่เราถาม ลึกๆ มันก็รู้สึกแปลกๆ แต่เราไม่ได้นอยด์ขนาดไปเร้าหรือเค้าว่าทำไมตอบช้าหรืออะไร เพราะคิดว่าโตๆกันแล้วก็ทำงานทำการ
แต่ก็คิดในแง่ที่ว่า หรือเค้าไม่อยากจะคุยกับเราแล้ว อันนี้ก็ต้องทำใจ
แต่วันหนึ่งเค้าก็นัดเราออกไปเที่ยว เราไม่เคยเจอกันมาก่อน ก็เหมือนออกเดตครั้งแรก เราก็มีความสุขดี เที่ยวขับรถไปเรื่อยๆ เค้าก็พาเราไปหาร้านอาหาร อร่อยๆ หากาแฟอร่อยๆกิน ก็รู้สึกว่า ไลฟ์สไตล์ก็โอเค ไปด้วยกันได้ดี
ผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขไปไม่นาน เพื่อนเราแอบไปรู้มาว่า เค้ายังคบอยู่กับผู้หญิงที่เราเคยเห็นรูปในเฟสเค้า เย็นวันนั้น เราตั้งใจจะถามเค้าอีกที ว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง แต่เค้าคงรู้ตัวเลยรีบสารภาพก่อน เราโกรธมากที่มีแฟนแล้ว แต่มาหลอกเรา ความรู้สึกดีๆ ณ ตอนนั้นมันหายไปหมด เราโทรไปด่าเค้า ว่าทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง แล้วเราก็หยุดแค่นั้น คิดว่าก็โชคดีแล้วที่รู้เร็ว
เวลาผ่านไป เราก็รู้สึกคิดถึงเค้าบ้าง คิดถึงสิ่งดีๆในสิ่งที่เคยให้กำลังใจกัน ช่วงเวลาดีๆที่ไปเที่ยวกัน มันเข้ามาแบบแว่บๆ แต่ก็เป็นเวลาเล็กๆที่ทำให้เราเศร้า
แบบคิดว่า ทำไมหรือ เราทำอะไรไม่ดี ทำไมชีวิตเราไม่เคยสมหวังสักที ทำไมเราถึงไม่คู่ควรกับความรักดีๆ เหมือนคนอื่นเขาเสียที
เราอยากลืมช่วงเวลาเหล่านั้นค่ะ ถึงแม้มันจะดี แต่มันก็ทำร้ายจิตใจเรา ทำอย่างไรให้ลืมดี ต้องใช้เวลา(อีกแล้ว) อีกนานเท่าไหร่ กว่าเราจะเป็นคนเดิม ที่ใช้ชีวิตโสดๆ อย่างมีความสุข...ขอบคุณที่ให้ระบายค่ะ
ทำยังไงให้ลืม คนที่เคยหลอกเราคะ
จริงๆแล้วเคยคุยกันเมื่อ3ปีก่อน ตอนนั้นเพื่อนแนะนำเราให้เค้า เค้าadd facebookมา ก็มีโอกาสได้แชตคุยกันพักใหญ่ๆ
แต่ความสัมพันธ์ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไร คุยไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ๆก็ห่างหายกันไปเลย เราก็จำไม่ค่อยได้ว่าเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะ เรายุ่งๆเรื่องเรียนต่อ
ตอนนั้นเราเห็นรูปผู้หญิงคนนึงในเฟสบุ๊คเค้า ก็ถามว่าเป็นแฟนกันหรือเปล่า เค้าก็ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ
หลังจาก3ปีผ่านไป อยู่ๆเค้าก็ทักแชตเรามาอีกครั้ง ถามสารทุกข์สุขดิบ เราก็ตอบไป ไม่ได้คิดอะไร
เราเห็นเค้ามาทำงานในจังหวัดที่เราไปทำงานอยู่พอดี วันต่อมา เราทักเค้าไปว่า ยังอยู่มั้ย ถ้ายังอยู่มากินข้าวกันมั้ย
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราให้กำลังใจเค้า เค้าก็ให้กำลังใจเราเพราะเราเครียดๆกะการเรียน
มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ ความรัก กำลังใจ ทำให้เรามีแรงที่จะต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ จนคิดว่า นี่คงเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง
คุยกันไปมาสักพัก เราก็ตัดสินใจถาม ว่าคิดอะไรกับเรามั้ย จะได้วางตัวถูก เค้าก็ไม่ได้ตอบตรงๆว่าคิดอะไร แต่ก็ให้เราเปิดใจคุยกัน
จากนั้นเราก็รู้สึกว่า เค้าอ่านแชทเราช้ามาก ไม่ค่อยตอบคำถามหรือสนใจในสิ่งที่เราถาม ลึกๆ มันก็รู้สึกแปลกๆ แต่เราไม่ได้นอยด์ขนาดไปเร้าหรือเค้าว่าทำไมตอบช้าหรืออะไร เพราะคิดว่าโตๆกันแล้วก็ทำงานทำการ
แต่ก็คิดในแง่ที่ว่า หรือเค้าไม่อยากจะคุยกับเราแล้ว อันนี้ก็ต้องทำใจ
แต่วันหนึ่งเค้าก็นัดเราออกไปเที่ยว เราไม่เคยเจอกันมาก่อน ก็เหมือนออกเดตครั้งแรก เราก็มีความสุขดี เที่ยวขับรถไปเรื่อยๆ เค้าก็พาเราไปหาร้านอาหาร อร่อยๆ หากาแฟอร่อยๆกิน ก็รู้สึกว่า ไลฟ์สไตล์ก็โอเค ไปด้วยกันได้ดี
ผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขไปไม่นาน เพื่อนเราแอบไปรู้มาว่า เค้ายังคบอยู่กับผู้หญิงที่เราเคยเห็นรูปในเฟสเค้า เย็นวันนั้น เราตั้งใจจะถามเค้าอีกที ว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง แต่เค้าคงรู้ตัวเลยรีบสารภาพก่อน เราโกรธมากที่มีแฟนแล้ว แต่มาหลอกเรา ความรู้สึกดีๆ ณ ตอนนั้นมันหายไปหมด เราโทรไปด่าเค้า ว่าทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง แล้วเราก็หยุดแค่นั้น คิดว่าก็โชคดีแล้วที่รู้เร็ว
เวลาผ่านไป เราก็รู้สึกคิดถึงเค้าบ้าง คิดถึงสิ่งดีๆในสิ่งที่เคยให้กำลังใจกัน ช่วงเวลาดีๆที่ไปเที่ยวกัน มันเข้ามาแบบแว่บๆ แต่ก็เป็นเวลาเล็กๆที่ทำให้เราเศร้า
แบบคิดว่า ทำไมหรือ เราทำอะไรไม่ดี ทำไมชีวิตเราไม่เคยสมหวังสักที ทำไมเราถึงไม่คู่ควรกับความรักดีๆ เหมือนคนอื่นเขาเสียที
เราอยากลืมช่วงเวลาเหล่านั้นค่ะ ถึงแม้มันจะดี แต่มันก็ทำร้ายจิตใจเรา ทำอย่างไรให้ลืมดี ต้องใช้เวลา(อีกแล้ว) อีกนานเท่าไหร่ กว่าเราจะเป็นคนเดิม ที่ใช้ชีวิตโสดๆ อย่างมีความสุข...ขอบคุณที่ให้ระบายค่ะ