Salmon เป็นชื่อของสุนัขที่ผมรับมาเลี้ยงจากเพื่อนของผมคนหนึ่ง
ซึ่งผมกับเพื่อนคนนี้ก็สนิทกันมากตั้งแต่สมัยเรียนที่ลาดกระบัง
และ Salmon เองก็กลายมาเป็นสุนัขหรือสัตว์เลี้ยงของครอบครัวผมในแบบที่
สัตว์เลี้ยงทั่วไปต้องมีการอิจฉากันอย่างแน่นอนครับ
สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวกันก่อน
ผม Pop ครับ หรืออีกชื่อที่ผมใช้เรียกตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งก็คือ GuitarX78 ครับ
ซึ่งมีที่มา มาจาก การที่ผมคลั่งไคล้ HIDE แห่งวง X Japan
ซึ่งเป็นเหมือนแรงบันดาลใจของผมตั้งแต่สมัยเด็กๆนั่นเอง 555
สำหรับเรื่องราวที่ผมอยากจะมาเล่าให้ทุกๆท่านได้ฟังในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า
การที่ผมนั่งทำงานอยู่เพลินๆ ก็พลันคิดถึงเจ้าสัตว์เลี้ยงแสนรักของผมและครอบครัวขึ้นมา
ซึ่งชื่อของมันก็คือ Salmon นั่นเองครับ
Salmon เป็นชื่อของสุนัขที่ครอบครัวผมเคยเลี้ยงไว้ครับ
แต่ในวันนี้เจ้า Salmon ได้จากพวกเราไปก็นานเป็นปีแล้ว
เจ้าสิ่งที่เรียกว่าความคิดถึงก็เลยเกิดขึ้นกับผมและครอบครัวอยู่บ่อยๆ เหมือนอย่างในวันนี้
เพราะเหตุแบบนี้แล้ว
ในวันนี้ ผมจะพาทุกๆท่านไปรู้จัก กับเจ้า Salmon กันครับ
สาเหตุที่ชื่อ Salmon ไม่ใช่เพราะผมหรอกครับ
แต่เพราะคุณนายของผมน่ะเป็นคนตั้ง (คุณนาย = คุณภรรยา นั่นแหละครับ)
ก็คือ ... คุณนายผมเค้าชอบทานอาหารญี่ปุ่นและอาหารประเภท Salmon มากเป็นพิเศษ
หรือจะเรียกว่าเป็นชีวิตจิตใจก็ได้นะครับ 555++
และพอจะต้องต้องชื่อลูกสุนัขที่รับมาเลี้ยงจากเพื่อนของผม
ก็ ... คิดอะไรไม่ออก
ก็เลย ... Salmon นี่แหละ ง่ายดี
มีเรื่องขำ ๆ กับ เจ้า Salmon ของผมนิดหน่อย ซึ่งทุกวันนี้ ถึงแม้จะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว ก็ยังคงขำกันอยู่
นั่นก็คือ เรื่องเมื่อตอนที่ Salmon เกิด ... เพื่อนผมในตอนนั้น เค้าก็มีธุรกิจเล็กๆ ในการผสมพันธุ์สุนัขสายพันธุ์ดีขาย
และแม่ของเจ้า Salmon ก็เป็นแม่พันธุ์สุนัขที่อยู่ในฟาร์มนี้ด้วย
แม่ของ Salmon เป็นสุนัขสายพันธุ์ปั๊ก ซึ่งมีดีกรี มีชื่อ มีโลห์ มีอะไรแถว ๆ นั้นแหละครับ ผมก็เรียกไม่ค่อยถูก ต้องขอโทษด้วย
แต่เอาเป็นว่า มั่นใจได้ว่า เป็นสุนัขสายพันธุ์ดี พันธุ์แท้แน่นอนครับ
เจ้า Salmon เกิดมา ด้วยความคาดหวังว่า มันจะต้องเป็นลูกปั๊กสายพันธุ์ดี ตามที่ควรจะเป็น และทุกคนก็คิดเช่นนั้น
ตั้งแต่มันคลอดออกมา
จนกระทั่ง ...
พอมันเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ ความเป็นปั๊กก็ค่อย ๆ ลดลงไม่ว่าจะเป็นหู ลำตัว หน้าตา หรือแม้แต่สี
จะมีเหมือนปั๊กอยู่ก็แค่อย่างสองอย่างนั่นก็คือหน้าที่ย่น แต่ก็ยังย่นไม่มากเท่าไหร่ กับหางที่ม้วนเหมือนแค๊ปหมู
ดีไม่ดี เจ้าสุนัขตัวนี้ อาจจะกำลังเกิดการกลายพันธุ์แบบในหนังเรื่อง X-Men ก็เป็นได้ (อันนี้ คิดในใจ)
ซึ่งผมเริ่มคิด และค่อนข้างที่จะมั่นใจแล้วว่า ต้องมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นแน่นอน
พอผมไปปรึกษาเพื่อนของผม เพื่อนของผมก็เดือดร้อนเลยทีนี้ รีบหาต้นตอสาเหตุซะยกใหญ่
แต่ในช่วงแรก เพื่อนผมนี่ยืนยันเสียงแข็งท้องแข็งเลยครับ ว่าของแท้แน่นอน จนเกือบๆจะงอนๆกันเลยทีเดียว
(อ่อ ... ผมเป็นผู้ชายครับ ส่วนเพื่อนผม ... ก็เป็นผู้ชายครับ เรางอนกันแบบ เพื่อนงอนเพื่อนเฉยๆนะครับ 555)
สุดท้าย พอเวลาผ่านไป ความแตกต่างทางด้านรูปร่างก็เริ่มชัดเจนขึ้น จนเพื่อนผมเองก็เริ่มที่จะไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน
ก็เลยต้องสืบเสาะหาร่องรอย ย้อนคดีกันยกใหญ่
และแล้ว ...
และแล้วก็ได้ความว่าตอนที่เอาแม่พันธุ์ไปทับมา ก่อนที่จะได้ทับกับพ่อพันธุ์ตามปกติ
... เจ้าแม่พันธุ์ปั๊กตัวนี้ ดันไปโดน พ่อพันธุ์บีเกิล ที่อยู่ในคอกข้างๆ ชิงลงมือซะก่อน
(โดนตัดหน้าไปตอนไหน เจ้าของที่เป็นเพื่อนของผมยังไม่รู้เลย เหอๆๆ ไวจริง ... อะไรจริง)
และนั่นก็เป็นที่มาที่ไปของเรื่องขำ ๆ ที่ว่านี้ครับ
เจ้า Salmon ของผม ไม่ใช่สุนัขสายพันธุ์แท้ ... แต่กลายเป็นสุนัขสายพันธุ์ผสม ระหว่างปั๊กกับบีเกิ้ลนั่นเอง
เจ้า Salmon นั้น หากพิจารณาดูเผิน ๆ ก็เป็นเหมือนสุนัข ธรรมดา ๆ ทั่วไปครับ
แต่ด้วยความที่มันเป็นลูกครึ่งด้วยรึเปล่าก็ไม่ทราบ สิ่งที่ผมเจอก็คือ นอกจากความไฮเปอร์ที่มันได้มาจากพ่อและแม่ในสายพันธุ์ที่ต่างก็ซุกซนแล้ว
มันเป็นสุนัขที่มีความฉลาดกว่าสุนัขทั่วไปที่ผมรู้จักเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะพูดอะไร สั่งอะไร ให้ทำอะไร มันก็รู้เรื่องไปหมดเลย
เจ้า Salmon สามารถทำได้ สั่งได้ ไปซะทุกอย่าง ... ไม่เว้นแม้แต่ "งอน" เหมือนคน !!
Salmon ถูกเลี้ยงโดยพ่อกับแม่ของผมเป็นหลักครับ เพราะตอนนั้น ผมเริ่มที่จะทำงานแล้ว
ผมต้องไป ๆ กลับ ๆ จากที่ทำงานที่ระยอง และบางทีก็ไม่ได้กลับเป็นเดือน ตามประสาคนทำงานกะ
พอนาน ๆ กลับบ้านมาที ก็เพิ่งสังเกต ... พ่อกับแม่ มีลูกรักคนใหม่ไปซะแล้ว 555
ต้องพูดแบบนี้ ถึงจะแทนภาพนั้นได้
เพราะเจ้า Salmon ที่พ่อกับแม่ผมเลี้ยงเหมือนลูกคนหนึ่งนั้น เวลาที่มันจะกินข้าว แม่ก็ต้องป้อน เพราะถ้าไม่ป้อนก็ไม่กิน
เวลาจะนอน ก็ต้องมาเรียกพ่อไปนอนบนเดียงด้วยกัน ไม่งั้นก็ไม่ยอมนอน แถมตอนนอน ยังต้องนอนซบกับพ่ออีก
และเวลาที่จะต้องไปไหนมาไหน พ่อกับแม่ก็จะพาขึ้นรถไปด้วยเสมอ
บางครั้งพ่อกับแม่ไปซื้อของจ่ายตลาดที่ห้าง ก็ยังต้องเอา Salmon ไปด้วย ไปธุระที่ไหนต่อไหน ก็จะเอาไปด้วยตลอดเวลา
… แล้วยังงี้ ไม่เรียกลูกรักได้ยังไง
ผมนี่ พอนานๆ กลับบ้านที ก็กลายเป็นพี่ชายไปซะงั้น 555++
Salmon อยู่กับครอบครัวผมมานานเป็น 10 ปีเลยทีเดียวครับ ... ในฐานะลูกรักของพ่อกับแม่ผม
ก็ถ้าคิดอายุกัน ก็คงจะแก่เป็นรุ่นปู่สำหรับลูกๆของผมได้แล้ว
จนเมื่อวันพระใหญ่เมื่อปลายปี 2015 (ปีที่แล้ว)
ก็เป็นวันที่เจ้า Salmon ได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมบนโลกใบนี้อย่างสงบ
หลังจากที่ทนทรมานในยามที่ร่างกายของมันเข้าสู่วัยชรามานานเหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่เหมือนจะบอดสนิท เดินก็ไม่ค่อยจะไหว ไม่มีแรงวิ่งซนเหมือนเมื่อก่อน
แต่ถึงจะอย่างนั้น ก็ยังโชคดี ที่พ่อกับแม่ผมได้พามันเที่ยว ไปหาผมที่พัทยาอยู่หลายครั้งเหมือนกัน
และในตอนเช้ามืดของวันนั้นพ่อกับแม่จัดพิธีเผาศพมันอย่างดีเยี่ยมที่วัดลาดบัวขาว ซึ่งเป็นวันที่อยู่ใกล้ๆ บ้าน
รวมเวลาที่ Salmon โลดโผนอยู่บนโลกใบนี้ ก็ 13 ปีพอดี
ในวันนี้ Salmon ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่ครอบครัวของผม ก็ยังคงคิดถึงกันอยู่ตลอดเวลา
พร้อมกับหวังว่า เจ้า Salmon จะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี มีความสุขกายสุขใจต่อไป
ภาพถ่ายของผม ที่ได้ถ่ายเจ้า Salmon เก็บไว้ ก็ไม่ได้มีเยอะแยะมากมายนัก
แต่ภาพทุกภาพที่มีอยู่ในวันนี้ เป็นภาพที่มีค่ามากมายสำหรับครอบครัวผมครับ
เพราะมันสามารถแทนความคิดถึงเจ้า Salmon ได้อย่างดี
ได้ดูภาพเหล่านี้ไปพลาง ก็จะพลอยคิดถึงวีรกรรมต่างๆมากมายของมันในอดีต
เป็นความรู้สึกคิดถึง ที่มีความสุขมากมายเลยทีเดียว
ผมก็จะขอแชร์ภาพบางส่วนมาให้ทุกๆท่านได้ชมกันในกระทู้นี้ด้วยครับ
สำหรับบทความนี้ของผม ก็ต้องขอจบลงแต่เพียงเท่านี้ครับ
และหากท่านใดชื่นชอบบทความนี้ ก็สามารถแชร์เป็นกำลังใจกันได้เต็มที่เลยครับ
แล้วพบกันโอกาสหน้าครับ
ขอบคุณครับ
ด้วยความคิดถึง ... Salmon
ด้วยความคิดถึง ... Salmon
ซึ่งผมกับเพื่อนคนนี้ก็สนิทกันมากตั้งแต่สมัยเรียนที่ลาดกระบัง
และ Salmon เองก็กลายมาเป็นสุนัขหรือสัตว์เลี้ยงของครอบครัวผมในแบบที่
สัตว์เลี้ยงทั่วไปต้องมีการอิจฉากันอย่างแน่นอนครับ
สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวกันก่อน
ผม Pop ครับ หรืออีกชื่อที่ผมใช้เรียกตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งก็คือ GuitarX78 ครับ
ซึ่งมีที่มา มาจาก การที่ผมคลั่งไคล้ HIDE แห่งวง X Japan
ซึ่งเป็นเหมือนแรงบันดาลใจของผมตั้งแต่สมัยเด็กๆนั่นเอง 555
สำหรับเรื่องราวที่ผมอยากจะมาเล่าให้ทุกๆท่านได้ฟังในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า
การที่ผมนั่งทำงานอยู่เพลินๆ ก็พลันคิดถึงเจ้าสัตว์เลี้ยงแสนรักของผมและครอบครัวขึ้นมา
ซึ่งชื่อของมันก็คือ Salmon นั่นเองครับ
Salmon เป็นชื่อของสุนัขที่ครอบครัวผมเคยเลี้ยงไว้ครับ
แต่ในวันนี้เจ้า Salmon ได้จากพวกเราไปก็นานเป็นปีแล้ว
เจ้าสิ่งที่เรียกว่าความคิดถึงก็เลยเกิดขึ้นกับผมและครอบครัวอยู่บ่อยๆ เหมือนอย่างในวันนี้
เพราะเหตุแบบนี้แล้ว
ในวันนี้ ผมจะพาทุกๆท่านไปรู้จัก กับเจ้า Salmon กันครับ
สาเหตุที่ชื่อ Salmon ไม่ใช่เพราะผมหรอกครับ
แต่เพราะคุณนายของผมน่ะเป็นคนตั้ง (คุณนาย = คุณภรรยา นั่นแหละครับ)
ก็คือ ... คุณนายผมเค้าชอบทานอาหารญี่ปุ่นและอาหารประเภท Salmon มากเป็นพิเศษ
หรือจะเรียกว่าเป็นชีวิตจิตใจก็ได้นะครับ 555++
และพอจะต้องต้องชื่อลูกสุนัขที่รับมาเลี้ยงจากเพื่อนของผม
ก็ ... คิดอะไรไม่ออก
ก็เลย ... Salmon นี่แหละ ง่ายดี
มีเรื่องขำ ๆ กับ เจ้า Salmon ของผมนิดหน่อย ซึ่งทุกวันนี้ ถึงแม้จะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว ก็ยังคงขำกันอยู่
นั่นก็คือ เรื่องเมื่อตอนที่ Salmon เกิด ... เพื่อนผมในตอนนั้น เค้าก็มีธุรกิจเล็กๆ ในการผสมพันธุ์สุนัขสายพันธุ์ดีขาย
และแม่ของเจ้า Salmon ก็เป็นแม่พันธุ์สุนัขที่อยู่ในฟาร์มนี้ด้วย
แม่ของ Salmon เป็นสุนัขสายพันธุ์ปั๊ก ซึ่งมีดีกรี มีชื่อ มีโลห์ มีอะไรแถว ๆ นั้นแหละครับ ผมก็เรียกไม่ค่อยถูก ต้องขอโทษด้วย
แต่เอาเป็นว่า มั่นใจได้ว่า เป็นสุนัขสายพันธุ์ดี พันธุ์แท้แน่นอนครับ
เจ้า Salmon เกิดมา ด้วยความคาดหวังว่า มันจะต้องเป็นลูกปั๊กสายพันธุ์ดี ตามที่ควรจะเป็น และทุกคนก็คิดเช่นนั้น
ตั้งแต่มันคลอดออกมา
จนกระทั่ง ...
พอมันเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ ความเป็นปั๊กก็ค่อย ๆ ลดลงไม่ว่าจะเป็นหู ลำตัว หน้าตา หรือแม้แต่สี
จะมีเหมือนปั๊กอยู่ก็แค่อย่างสองอย่างนั่นก็คือหน้าที่ย่น แต่ก็ยังย่นไม่มากเท่าไหร่ กับหางที่ม้วนเหมือนแค๊ปหมู
ดีไม่ดี เจ้าสุนัขตัวนี้ อาจจะกำลังเกิดการกลายพันธุ์แบบในหนังเรื่อง X-Men ก็เป็นได้ (อันนี้ คิดในใจ)
ซึ่งผมเริ่มคิด และค่อนข้างที่จะมั่นใจแล้วว่า ต้องมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นแน่นอน
พอผมไปปรึกษาเพื่อนของผม เพื่อนของผมก็เดือดร้อนเลยทีนี้ รีบหาต้นตอสาเหตุซะยกใหญ่
แต่ในช่วงแรก เพื่อนผมนี่ยืนยันเสียงแข็งท้องแข็งเลยครับ ว่าของแท้แน่นอน จนเกือบๆจะงอนๆกันเลยทีเดียว
(อ่อ ... ผมเป็นผู้ชายครับ ส่วนเพื่อนผม ... ก็เป็นผู้ชายครับ เรางอนกันแบบ เพื่อนงอนเพื่อนเฉยๆนะครับ 555)
สุดท้าย พอเวลาผ่านไป ความแตกต่างทางด้านรูปร่างก็เริ่มชัดเจนขึ้น จนเพื่อนผมเองก็เริ่มที่จะไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน
ก็เลยต้องสืบเสาะหาร่องรอย ย้อนคดีกันยกใหญ่
และแล้ว ...
และแล้วก็ได้ความว่าตอนที่เอาแม่พันธุ์ไปทับมา ก่อนที่จะได้ทับกับพ่อพันธุ์ตามปกติ
... เจ้าแม่พันธุ์ปั๊กตัวนี้ ดันไปโดน พ่อพันธุ์บีเกิล ที่อยู่ในคอกข้างๆ ชิงลงมือซะก่อน
(โดนตัดหน้าไปตอนไหน เจ้าของที่เป็นเพื่อนของผมยังไม่รู้เลย เหอๆๆ ไวจริง ... อะไรจริง)
และนั่นก็เป็นที่มาที่ไปของเรื่องขำ ๆ ที่ว่านี้ครับ
เจ้า Salmon ของผม ไม่ใช่สุนัขสายพันธุ์แท้ ... แต่กลายเป็นสุนัขสายพันธุ์ผสม ระหว่างปั๊กกับบีเกิ้ลนั่นเอง
เจ้า Salmon นั้น หากพิจารณาดูเผิน ๆ ก็เป็นเหมือนสุนัข ธรรมดา ๆ ทั่วไปครับ
แต่ด้วยความที่มันเป็นลูกครึ่งด้วยรึเปล่าก็ไม่ทราบ สิ่งที่ผมเจอก็คือ นอกจากความไฮเปอร์ที่มันได้มาจากพ่อและแม่ในสายพันธุ์ที่ต่างก็ซุกซนแล้ว
มันเป็นสุนัขที่มีความฉลาดกว่าสุนัขทั่วไปที่ผมรู้จักเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะพูดอะไร สั่งอะไร ให้ทำอะไร มันก็รู้เรื่องไปหมดเลย
เจ้า Salmon สามารถทำได้ สั่งได้ ไปซะทุกอย่าง ... ไม่เว้นแม้แต่ "งอน" เหมือนคน !!
Salmon ถูกเลี้ยงโดยพ่อกับแม่ของผมเป็นหลักครับ เพราะตอนนั้น ผมเริ่มที่จะทำงานแล้ว
ผมต้องไป ๆ กลับ ๆ จากที่ทำงานที่ระยอง และบางทีก็ไม่ได้กลับเป็นเดือน ตามประสาคนทำงานกะ
พอนาน ๆ กลับบ้านมาที ก็เพิ่งสังเกต ... พ่อกับแม่ มีลูกรักคนใหม่ไปซะแล้ว 555
ต้องพูดแบบนี้ ถึงจะแทนภาพนั้นได้
เพราะเจ้า Salmon ที่พ่อกับแม่ผมเลี้ยงเหมือนลูกคนหนึ่งนั้น เวลาที่มันจะกินข้าว แม่ก็ต้องป้อน เพราะถ้าไม่ป้อนก็ไม่กิน
เวลาจะนอน ก็ต้องมาเรียกพ่อไปนอนบนเดียงด้วยกัน ไม่งั้นก็ไม่ยอมนอน แถมตอนนอน ยังต้องนอนซบกับพ่ออีก
และเวลาที่จะต้องไปไหนมาไหน พ่อกับแม่ก็จะพาขึ้นรถไปด้วยเสมอ
บางครั้งพ่อกับแม่ไปซื้อของจ่ายตลาดที่ห้าง ก็ยังต้องเอา Salmon ไปด้วย ไปธุระที่ไหนต่อไหน ก็จะเอาไปด้วยตลอดเวลา
… แล้วยังงี้ ไม่เรียกลูกรักได้ยังไง
ผมนี่ พอนานๆ กลับบ้านที ก็กลายเป็นพี่ชายไปซะงั้น 555++
Salmon อยู่กับครอบครัวผมมานานเป็น 10 ปีเลยทีเดียวครับ ... ในฐานะลูกรักของพ่อกับแม่ผม
ก็ถ้าคิดอายุกัน ก็คงจะแก่เป็นรุ่นปู่สำหรับลูกๆของผมได้แล้ว
จนเมื่อวันพระใหญ่เมื่อปลายปี 2015 (ปีที่แล้ว)
ก็เป็นวันที่เจ้า Salmon ได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมบนโลกใบนี้อย่างสงบ
หลังจากที่ทนทรมานในยามที่ร่างกายของมันเข้าสู่วัยชรามานานเหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่เหมือนจะบอดสนิท เดินก็ไม่ค่อยจะไหว ไม่มีแรงวิ่งซนเหมือนเมื่อก่อน
แต่ถึงจะอย่างนั้น ก็ยังโชคดี ที่พ่อกับแม่ผมได้พามันเที่ยว ไปหาผมที่พัทยาอยู่หลายครั้งเหมือนกัน
และในตอนเช้ามืดของวันนั้นพ่อกับแม่จัดพิธีเผาศพมันอย่างดีเยี่ยมที่วัดลาดบัวขาว ซึ่งเป็นวันที่อยู่ใกล้ๆ บ้าน
รวมเวลาที่ Salmon โลดโผนอยู่บนโลกใบนี้ ก็ 13 ปีพอดี
ในวันนี้ Salmon ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่ครอบครัวของผม ก็ยังคงคิดถึงกันอยู่ตลอดเวลา
พร้อมกับหวังว่า เจ้า Salmon จะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี มีความสุขกายสุขใจต่อไป
ภาพถ่ายของผม ที่ได้ถ่ายเจ้า Salmon เก็บไว้ ก็ไม่ได้มีเยอะแยะมากมายนัก
แต่ภาพทุกภาพที่มีอยู่ในวันนี้ เป็นภาพที่มีค่ามากมายสำหรับครอบครัวผมครับ
เพราะมันสามารถแทนความคิดถึงเจ้า Salmon ได้อย่างดี
ได้ดูภาพเหล่านี้ไปพลาง ก็จะพลอยคิดถึงวีรกรรมต่างๆมากมายของมันในอดีต
เป็นความรู้สึกคิดถึง ที่มีความสุขมากมายเลยทีเดียว
ผมก็จะขอแชร์ภาพบางส่วนมาให้ทุกๆท่านได้ชมกันในกระทู้นี้ด้วยครับ
สำหรับบทความนี้ของผม ก็ต้องขอจบลงแต่เพียงเท่านี้ครับ
และหากท่านใดชื่นชอบบทความนี้ ก็สามารถแชร์เป็นกำลังใจกันได้เต็มที่เลยครับ
แล้วพบกันโอกาสหน้าครับ
ขอบคุณครับ
ด้วยความคิดถึง ... Salmon