ผมเเละรุ่นพี่

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงประมาน ธันวาคมปีที่เเล้ว ผมเลิกกับเเฟนคนนึง  จากนั้นประมาณ2 เดือน ผมก็เจอเฟสรุ่นพี่คนนึงคับ พี่เขาเป็นคนที่น่ารักมาก ผมจึงจัดสินใจเเอดเฟสพี่เขาไป ช่วงประมานเดือน กุมพา จากนั้นเราก็เริ่มคุยกันตอนนั้นผมอยู่ ม.6 ส่วนพี่เขาอยู่ ปี3 ในตอนเเรกผมทักเขาไป ก็คงเป็นปกติที่เขาก็ไม่ได้คิดอะไร ตอบมั่งไม่ตอบมั่งเป็นธรรมดาของ ผญ สวยอะเนอะ ผมก็เลยทักพี่เขาไปทุกวัน บางทีก็อ่านไม่ตอบ บางทีก็ไม่ตอบเลย จนเราคุยกันได้ประมาณ3 -4เดือน วันนั้นผมไปทำงานพิเศษที่ร้านจักยานคับ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ๆพี่เขาไปฝึกงานมากนัก ผมไปแอบรอดูพี่เขาเข้างานทุกวันเลยคับ ซึ่งพี่เขาก็ไม่รู้เลย จนมาวันนึงผมกำลังปั่นจักยานกลับบ้าน เหตุบังเอินก็เกิดขึ้น ผมเจอพี่เขากำลังเดินกลับไปทางป้ายรถเมย์คับ พี่เขาตะโกนเรียกผม ความรู้สึกเหมือนโลกมันเงียบอะคับ 55 อาจดูเว่อๆ เเต่มันจิงๆๆนะ ผมหันไปมองพี่เขาเเล้วก็เบลคจากนั้นพี่เขาก็โบกมือไห้ผม โหหห อยากจะบอกว่าน่ารักกว่าในรูป1000 เท่าเลยคับ จากนั้นผมก็โบกมือกลับไห้พี่เขาด้วยความเขิลไม่รู้จะพูดว่าอะไร ผมก็เลย ปั่นจักยานกลับบ้านคับ 5555 (เอาที่จิงผมเป็นคนที่ไม่ขี้อายเลยนะคับน่าด้านด้วยซ้ำจนเพื่อนๆที่มหาลัยเรียกชื่อผมเเทนคำด่ากัน5555เเต่เหตุอะไรไม่รู้วันนั้นผมเขิลจนทำไรไม่ถูก5555) จากวันนั้นผมก็ไม่กล้าไปหาพี่เขาอีกเลย พอมีช่วงหนึ่งด้วยที่พี่เขาเป็นคนน่ารักก็ต้องมีคนจีบเป็นธรรมดา มีคนที่ทำงานพี่เขา เข้ามาจีบพี่เขาอย่างบ้าครั่ง ผมนี่งีดด เลย ใจผมคิดอยู่เเล้ว จะเอาไรไปสู้กับคนที่มาจีบเขาได้ ผมก็ได้เเต่คุยต่อไปเรื่อยๆๆคิดเเต่ว่าถ้าเขาคบกัน ผมก็ค่อยเลิกคุย เเต่เหมือนสวรรค์โปรด ผชคนนั้นจีบพี่เขาไปติดครับ 555555 พี่เขาฝึกงานจบก็กลับไปเรียนปี4 ต่อที่มหาวิทยาลัย ส่วนผมก็เข้ามหาวิทยาลัย ในคณะสถาปัทยกรรมศาสตร์ ส่วนตัวผมชอบถ่ายภาพครับ เเละพอผม เรื่มมั่นใจในฝีมือของผม ผมก็เลยชวนพี่เขาไปถ่ายรูปคับ ผมก็คือ55555 เเน่นอนอยู่เเล้ว ผญ มีช่างภาพชวนไปถ่ายรูป 5555555 เเห้วคับ  ผมก็เลยสัญญากับพี่เขาว่าผมจะไปถ่ายไห้ในตอนรับปริญญา พี่เขาก็รับปากเเต่ก็ไม่รู้จะคุยกันถึงตอนนั้นรึป่าว 55555555 จนผมคุยกับพี่เขามาประมาน6-7เดือน เหมือนความพยายามของ เด็กน้อยเริ่มเห็นผล จากที่พี่เขาไม่เคยทักมาปลุกผมเลย เริ่มมีการทักมาปลุกจากคนที่ไม่สนใจผมเลย ไม่เป็นห่วงผมเลย กลับมาเป็น ผญ ที่คอยทักมาปลุกผม คอยถามว่ากินไรหรือยัง ทำอะไร อยู่ โหหห ผมนี่เเบบ โคตรมีความสุขอะคับ ผมจะบอกตลอดว่าผมจะไปไหน ทำไรอยู่กินไรหรือยัง ทำตัวไหห้พี่เขาไม่เป็นห่วงมากที่สุดอะคับ จากนั้นสักพักใหญ่ๆ พี่เขามีโปรเจ็คจบเข้ามา งานเขาเยอะมากจนเเทบไม่มีเวลาเล่น ผมนี่ก็ไม่รู้อะไรเลย ด้วยผมเป็นคนคิดมากด้วยเลยคิดไปต่างๆๆนาๆๆ ว่าเขาคุยกับไครอยู่หรือป่าว ทำไมไม่ตอบเรา เขาเบื่อเราหรือป่าว เเต่สุดท้ายเหมือนพี่เขาหันมามอง เขาก็จะบอกกับเราว่าทำงานอยู่นะ อยู่ที่มอไรงี้ ผมนี้เเทบยิงพุ เหมือนพี่เขาเริ่มหันมามองหมาน้อยอย่างผม พี่เขาเริ่มมีบทบาทในชีวิตผมมากขึ้นเรื่อยๆ ผมจะรอส่งพี่เขาเข้านอนทุกๆคืน คอยรอไห้พี่เขาด่าก่อนจึงค่อยไปอาบน้ำ เป็นไรที่มีความสุขมากๆๆคับ  ผมเริ่มเปิดตัวเองมากขึ้น จนพี่เขารู้ว่าผมเป็นคนยังไงชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ตื่นกี่โมงนอนกี่โมง เวลาผมไปเที่ยวกลางคืนเขาจะคอยบอกผมตลอดๆว่า ดูเเลตัวเองดีๆนะ กลับบ้านดีๆ ผมเห็นข้อความผมก็ยิ้มเเล้วคับ จนมาช่วง 2-3 วันนี้พี่เขาไปเที่ยวเชียใหญกับเพื่อนผู้หญิงอีก4 คนรวมเป็น5 เขาไปเที่ยวกันผมก็ไม่ได้อะไรอยู่เเล้ว เขาบอกตลอดว่าทำไรอยู่ เเต่มันมีเรื่องที่ทำไห้ผมคิดคือ ทุกๆคนที่อ่านกระทู้ผมตั้งเเต่ก็ก็น่าจะยังจำได้ว่ามีคนที่ทำงานที่เคยมาจีบพี่เขา คับเขาคนนั้นกลับมา ทั้งไลค์ทั้งเม้น ผมนี่ยังไม่กล้าเลย ผมทำได้เพียงไลค์ไห้เขาในทุกๆๆโพส ผมอยากจะถามทุกๆคนว่า พี่เขาจะมีใจไห้ผมบ้างหรือป่าวหรือเห็นผมเป็นเเค่น้องชาย คนนึง เเละผมควรทำไงต่อ ความรู้สึกที่ไห้เขาไปมันมากจิงๆ ไม่อยากเสียพี่เขาไปหรือ อีกในนึง ไม่อยากไห้หมาคาบไปเเดก ช่วยผมทีครับ ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ บ๊ายบาย....