ว่างมากเลยนั่งพิมพ์ความรู้สึกอันปราบปลื้มลง

กระทู้สนทนา
จากวันแรกถึงวันนี้เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลย..
อยากขอบคุณทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ชีวิตที่ไม่ได้มีความโก้หรูหรือใช้ชีวิตแบบสุขล้นหนำหนา
มันเป็นความบังเอิญในชีวิต หรือยังไงกันที่ได้เจอกับใครบางคน ที่คิดจะรักไปจนวันสุดท้ายของชีวิตเรา
ในวันที่หนาวเหน็บเป็นไข้ คอยดูแล เอาน้ำอุ่นใส่เครื่องสปาเท้า เช็ดตัว นวดให้ทั้งคืน ถามไถ่เสมอว่าเป็นยังไง
อยากกินอะไร ก็พยายามหามาให้ พยายามแซะหาหลายๆอย่างที่จำเป็นและอยากได้มาให้เสมอ
คอยตักเตือนเรื่องที่ไม่ดี การกระทำ คำพูด และในหลายๆเรื่อง
คอยปลอบใจเสมอในวันที่เราเศร้าหรือทุกข์ใจ คอยทำให้ยิ้มในเวลาที่เราเศร้า
คนที่นึกถึงเราก่อนที่ตัวเองเสมอ
คนที่อยู่ใกล้ๆแล้วทำให้เราคิดถึงได้ เลยต้องเดินไปกอดให้อุ่นใจ
ชีวิตที่ทุกข์สุขต่างร่วมชะตาไปด้วยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมอ
ขอให้เธอเป็นเช่นนี้ตลอดไปและคำว่าเรายังคงดำรงต่อไปยังวันสุดท้ายของชีวิต
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่