สวัสดีครับ
พอดีผมได้รู้จักกับน้องที่ทำงานอยู่คนนึง ซึ่งผมชอบเธอมากครับ อยากรู้จักและอยากคุยด้วย แต่ไม่กล้าเข้าไปขอเฟสกับไลน์เธอตรงๆ เลยอาศัยแอบอ่านชื่อจากบัตรพนักงานแล้วไปหาเอาจนได้มา 555
พอแอดไปผมก็ คุยและถามทั่วๆไปเหมือนคนจะเริ่มจีบน่ะครับ โดยการคุยเป็นการคุยในลักษณะ คุยฝ่ายเดียวทุกครั้งครับ ถาม-ตอบ แค่นั้นจบ จนทุกวันนี้เธอยังไม่รู้เลยครับว่าผมอายุเท่าไหร่ เพราะเธอไม่เคยถามผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไรนะ กลับกันคุยไปเรื่อยๆผมก็เริ่มรักเธอครับ ซึ่งมันไวมากเพราะเป็นเวลาแค่อาทิตย์เดียวเองที่ผมเริ่มคุยกับเธอ
จากนั้นผมก็ถามเลยครับว่า มีแฟนหรือยัง เธอบอกว่าไม่มี ผมเลยถามต่อว่าแล้วมีคนที่คุยด้วยอยู่ไหม เธอก็ตอบมาว่ามีแต่ผมนี่แหละที่คุยอยู่ด้วยตอนนี้ แล้วก็เสริมมาว่า อย่าจีบเธอเลย เธอไม่ใช่คนดีอะไร ตอนนั้นผมก็คิดว่านี่มันเป็นการปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจหรือเปล่าเลยถามเธอครับ เธอก็ตอบว่าเปล่าแค่ไม่อยากให้ใครมาเสียใจเพราะตัวเอง หลังจากนั้นเธอจะเรียกผมว่าพี่ชายครับ จริงๆแล้วผมควรจะหยุดความรู้สึกตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ถูกต้องไหมครับ แต่ผมหยุดไม่ได้ครับเพราะผมรักไปแล้วให้หยุดรักแล้วคิดกับเธอแค่น้องสาวผมทำไม่ได้จริงๆ
เมื่อวันอาทิตย์ผมได้คอลไลน์กับเธอครับ ก็ถามเธอไปอีกรอบครับว่ามีแฟนและคนที่คุยอยู่ด้วยไหม เธอยังตอบเหมือนเดิมครับว่าไม่มี แต่รอบนี้เธอบอกว่า เคยมีแต่เลิกไปเมื่อเดือนที่แล้ว ผมถามต่อว่าทำไมถึงเลิกกัน เธอบอกว่า ขอไม่บอกดีกว่า ผมก็ไม่เซ้าซี้ครับ เข้าใจว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แล้วเธอถามผมว่าที่เข้ามาคุยกับเธอนี่ จริงจังหรือเปล่า ผมบอกไปว่าจริงจังสิ ไม่ได้คิดจะมาหลอกอะไร เธอตอบมาว่า เธอกลัว ระแวง ประมาณว่าไม่อยากมีความรักอีกแล้ว ตอนนั้นจะคุยต่อแต่เธอบอกว่า เธอต้องขึ้นรถแล้วเลยต้องวางและไม่ได้คุยต่อ
พอมาวันจันทร์ ผมทนไม่ไหวครับถ้าไม่ได้บอกความรู้สึกตัวเองกลัวมันจะแย่มากไปกว่านี้ เลยบอกเธอไปว่าผมรู้สึกยังไง เธอก็ตอบมาว่า เธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และสิ่งที่เธอเจอมาเธอรู้สึกเจ็บมากมากจนไม่อยากรับใครเข้ามาในชีวิตอีก ผมเลยเสนอตัวไปว่า งั้นผมจะรอให้เธอลืมแฟนเก่าให้ได้แล้วกัน เธอถามว่า รอได้หรอ ผมบอกไปว่าต้องได้สิ รักไปแล้วนิ่ เธอบอกว่า ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ ผมก็บอกเธอครับว่า รอได้ไม่เป็นไร
เมื่อวานได้คอลไลน์กับเธอตอนกลางคืนเลยถามเธอไปตรงๆอีกรอบว่า เลิกกับแฟนเพราะอะไร เธอบอกว่า แฟนเธอไปมีคนใหม่แอบไปคุยกับคนใหม่ โดยที่จับได้จากไลน์น่ะครับ จากนนั้นก็คุยกันปกติไม่มีอะไร
พอมาวันนี้เธอบอกกับผมว่าจริงๆแล้วเธอคิดกับผมแค่พี่ชาย เพราะเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้และจริงๆแล้วเธอยังไม่ได้เลิกกันครับ ออกแนวต่างฝ่ายต่างก็เงียบกันไป ไม่ติดต่อกัน ไม่คุยกัน ผมก็เลยแนะนำเธอว่าให้กลับไปเคลียร์กันเลย อย่าปล่อยให้ตัวเองมาจมอยู่แบบนี้(อารมณ์ตอนนั้นคือ ไม่ได้ยุให้เขาจะเลิกกันนะครับ แค่ไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ไปกว่านี้) เธอบอกว่าเธอกลัวคำตอบครับ กลัวทำใจไม่ได้เลยไม่ได้ไปเคลียร์กับแฟน พอได้ฟังผมก็อึ้งๆนิดนึงครับ
ทีนี้ผมอยากรู้ว่าผมควรทำยังไงกับตัวเองดี จะหยุดความรู้สึกตัวเองแล้วไปเป็นพี่ชายแบบที่เขาอยากให้เป็นหรือ รอให้เขาเคลียร์กันก่อนแล้วค่อยมาว่ากันอีกทีว่าจะจีบต่อหรือถอยกลับไปเป็นพี่ชาย
ปล.ดูยาวๆหน่อยขอโทษด้วยครับอยากให้เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดว่าเป็นยังไง
ขอบคุณครับ
แบบนี้ผมควรจะไปยืนอยู่ตรงจุดไหนดีครับ
พอดีผมได้รู้จักกับน้องที่ทำงานอยู่คนนึง ซึ่งผมชอบเธอมากครับ อยากรู้จักและอยากคุยด้วย แต่ไม่กล้าเข้าไปขอเฟสกับไลน์เธอตรงๆ เลยอาศัยแอบอ่านชื่อจากบัตรพนักงานแล้วไปหาเอาจนได้มา 555
พอแอดไปผมก็ คุยและถามทั่วๆไปเหมือนคนจะเริ่มจีบน่ะครับ โดยการคุยเป็นการคุยในลักษณะ คุยฝ่ายเดียวทุกครั้งครับ ถาม-ตอบ แค่นั้นจบ จนทุกวันนี้เธอยังไม่รู้เลยครับว่าผมอายุเท่าไหร่ เพราะเธอไม่เคยถามผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไรนะ กลับกันคุยไปเรื่อยๆผมก็เริ่มรักเธอครับ ซึ่งมันไวมากเพราะเป็นเวลาแค่อาทิตย์เดียวเองที่ผมเริ่มคุยกับเธอ
จากนั้นผมก็ถามเลยครับว่า มีแฟนหรือยัง เธอบอกว่าไม่มี ผมเลยถามต่อว่าแล้วมีคนที่คุยด้วยอยู่ไหม เธอก็ตอบมาว่ามีแต่ผมนี่แหละที่คุยอยู่ด้วยตอนนี้ แล้วก็เสริมมาว่า อย่าจีบเธอเลย เธอไม่ใช่คนดีอะไร ตอนนั้นผมก็คิดว่านี่มันเป็นการปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจหรือเปล่าเลยถามเธอครับ เธอก็ตอบว่าเปล่าแค่ไม่อยากให้ใครมาเสียใจเพราะตัวเอง หลังจากนั้นเธอจะเรียกผมว่าพี่ชายครับ จริงๆแล้วผมควรจะหยุดความรู้สึกตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ถูกต้องไหมครับ แต่ผมหยุดไม่ได้ครับเพราะผมรักไปแล้วให้หยุดรักแล้วคิดกับเธอแค่น้องสาวผมทำไม่ได้จริงๆ
เมื่อวันอาทิตย์ผมได้คอลไลน์กับเธอครับ ก็ถามเธอไปอีกรอบครับว่ามีแฟนและคนที่คุยอยู่ด้วยไหม เธอยังตอบเหมือนเดิมครับว่าไม่มี แต่รอบนี้เธอบอกว่า เคยมีแต่เลิกไปเมื่อเดือนที่แล้ว ผมถามต่อว่าทำไมถึงเลิกกัน เธอบอกว่า ขอไม่บอกดีกว่า ผมก็ไม่เซ้าซี้ครับ เข้าใจว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แล้วเธอถามผมว่าที่เข้ามาคุยกับเธอนี่ จริงจังหรือเปล่า ผมบอกไปว่าจริงจังสิ ไม่ได้คิดจะมาหลอกอะไร เธอตอบมาว่า เธอกลัว ระแวง ประมาณว่าไม่อยากมีความรักอีกแล้ว ตอนนั้นจะคุยต่อแต่เธอบอกว่า เธอต้องขึ้นรถแล้วเลยต้องวางและไม่ได้คุยต่อ
พอมาวันจันทร์ ผมทนไม่ไหวครับถ้าไม่ได้บอกความรู้สึกตัวเองกลัวมันจะแย่มากไปกว่านี้ เลยบอกเธอไปว่าผมรู้สึกยังไง เธอก็ตอบมาว่า เธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และสิ่งที่เธอเจอมาเธอรู้สึกเจ็บมากมากจนไม่อยากรับใครเข้ามาในชีวิตอีก ผมเลยเสนอตัวไปว่า งั้นผมจะรอให้เธอลืมแฟนเก่าให้ได้แล้วกัน เธอถามว่า รอได้หรอ ผมบอกไปว่าต้องได้สิ รักไปแล้วนิ่ เธอบอกว่า ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ ผมก็บอกเธอครับว่า รอได้ไม่เป็นไร
เมื่อวานได้คอลไลน์กับเธอตอนกลางคืนเลยถามเธอไปตรงๆอีกรอบว่า เลิกกับแฟนเพราะอะไร เธอบอกว่า แฟนเธอไปมีคนใหม่แอบไปคุยกับคนใหม่ โดยที่จับได้จากไลน์น่ะครับ จากนนั้นก็คุยกันปกติไม่มีอะไร
พอมาวันนี้เธอบอกกับผมว่าจริงๆแล้วเธอคิดกับผมแค่พี่ชาย เพราะเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้และจริงๆแล้วเธอยังไม่ได้เลิกกันครับ ออกแนวต่างฝ่ายต่างก็เงียบกันไป ไม่ติดต่อกัน ไม่คุยกัน ผมก็เลยแนะนำเธอว่าให้กลับไปเคลียร์กันเลย อย่าปล่อยให้ตัวเองมาจมอยู่แบบนี้(อารมณ์ตอนนั้นคือ ไม่ได้ยุให้เขาจะเลิกกันนะครับ แค่ไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ไปกว่านี้) เธอบอกว่าเธอกลัวคำตอบครับ กลัวทำใจไม่ได้เลยไม่ได้ไปเคลียร์กับแฟน พอได้ฟังผมก็อึ้งๆนิดนึงครับ
ทีนี้ผมอยากรู้ว่าผมควรทำยังไงกับตัวเองดี จะหยุดความรู้สึกตัวเองแล้วไปเป็นพี่ชายแบบที่เขาอยากให้เป็นหรือ รอให้เขาเคลียร์กันก่อนแล้วค่อยมาว่ากันอีกทีว่าจะจีบต่อหรือถอยกลับไปเป็นพี่ชาย
ปล.ดูยาวๆหน่อยขอโทษด้วยครับอยากให้เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดว่าเป็นยังไง
ขอบคุณครับ