นี่ก็เป็นกระทู้แรกของผมนะคับหากผิดพลาดประการใดให้คำแนะนำผมได้นะคับ ขอบอกไว้ก่อนผมเป็นคนขี้อายมาก หรือเป็นคนที่จีบผู้หญิงไม่เก่งเลย เรื่องมีอยู่ว่าผมเป็นเด็กหนุ่มคนนึงซึ่งเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยกรุงเทพ ก่อนจะเข้ามาในกรุงเทพผมก็มีแฟนอยู่คนนึงอยู่จังหวัดเดียวกันแต่คนละโรงเรียนกันเราเจอกันได้อย่างไรนะหรอ ไลค์รูปในเฟสคับ =...= เขาเป็นฝ่ายทักมาก่อนประมาณว่าพี่ชื่อไรค่ะ เรียนที่ไหน อะไรประมาณนี้ ด้วยความโสดตอนนั้นผมก็เลยเข้าไปส่องเฟสน้องเขา น้องเขาก็น่ารักดีเราก็เลยลองคุยกัน คุยไปคุยมาถูกคอกันหลังจากนั้นก็คุยกันยาว เช้าเที่ยง เย็น อยู่มาวันนึงเขาก็ทำตัวเปลี่ยนไปแบบเห้ย กูทำไรผิดเนี่ยะ น้องเขาเงียบไปออนเฟสไม่ทักไม่อะไร จนผมต้องทักไปเองถามว่าเธอเป็นอะไรพักนี้ดูแปลกไปนะ เขาก็บอกเปล่าไม่ได้เป็นอะไร ผมก็ถามเรื่อย ๆจนน้องเขายอมตอบว่าเป็นอะไรน้องเขาบอกว่า "พี่เคยเป็นป่ะ เวลาเราอยากรู้จักใครสักคนเราก็ทำทุกอย่างเพื่อได้คุยได้ตอบเขา แต่ตอนนี้พอหนูจักแล้วหนูก็เฉย ๆอ่ะ " คำพูดนั้นมีดปอกมะม่วงหลุดมือปักลงกลางอกผมเลย ในใจผมนี่คิดเลย

ทำงี้กับกูได้ไงกูทำผิดอะไร โกรธแค้นสารพัดจะบรรยาย อยากจะถามจะต่อว่า แต่สิ่งที่ทำได้คือ ร้องไห้ ที่แย่ไปกว่านั้นเพื่อนกูนั่งดูอยู่ด้วย ตายเลยอายเลยกูเป็นผู้ชายร้องไห้เป็นตุ๊ดเลยกู หลังจากนั้นผมทำใจไม่ได้ก็เลยบอกเลิกน้องเขาไปร้องไห้ทั้งคืนกว่าจะได้นอนหลับ หึหึ ตากูก็บวมเป็นที่เรียบร้อย ตื่นเช้ามาเพื่อนของน้องเขาโทรมา "พี่ ๆ อย่าไปโกรธอะไรมันเลยมันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นหายพี่กลับไปคุยมันเถอะ" ในใจคิดแบบทำร้ายกูขนาดนั้นเนี่ยะน้าาาา ให้กูกลับไปคุยจิตใจทำด้วยอะไร ได้แต่คิดสุดท้ายหรอ หึหึ
กูก็ไปคุย น้องเขาเป็นลูกคนเดียวเอาแต่ใจมาก ซึ่งทางแม่เขาเองก็ยังบอกอย่างนั้น 5555+
น้องเขาเรียนโรงเรียนที่เกี่ยวกับการรำ การเล่นดนตรีไทยอะไรประมาณนี้ ซึ่งแน่นอนคับว่าน้องเขาไม่ค่อยมีเวลา เรื่องนี้ผมก็เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าเราคงได้คุยกันน้อยแต่นานวันน้องเขาก็ยังทำแบบเดิมที่เคยทำกับผมก็คือเริ่มหมดความรู้สึกดี ๆที่ให้กัน หมดลงไปทุกวัน ๆ ผมก็เหมือนเป็นได้แค่ฝ่ายยื้อน้องเขาไว้ น้องเขาบอกผมว่าวันนี้เขามีงานที่โรงเรียนนะอาจจะไม่ว่างหรือไม่ได้คุยกันเลย ผมก็โอเคไม่ได้อะไรแต่ดันตาผมเป็นสับปะรดไง คือน้องเขาออนเฟสเว้ยแต่ไม่ได้คุยซึ่งผมก็ไม่ได้อะไร เขาบอกเขามีงานที่โรงเรียนอาจออนเฟสค้างไว้ แต่ดันคอมเม้นท์กับเพื่อนอย่างสนุกเฮฮาเหมือนว่างทั้งวันคุยกันได้ยันตี 2 ไรงี้ ผมก็ได้แต่เงียบอดทนรอน้องเขาเสร็จจากงานที่โรงเรียนกลับห้องระหว่างนั้นก็เก็บทุกรายละเอียดของคอมเม้นท์รอจัดการ พอน้องเขากลับเขาก็ทักมาบอกว่าถึงหอละนะ ผมบอก โอเค งานที่โรงเรียนเป็นไงบ้างเหนื่อยไหมวันนี้ น้องเขาก็บอกว่า โห !เหนื่อยมากเลยวันนี้ทำงานไม่ได้พักเลยแทบไม่ได้ทำอะไร ผมนี่แบบอื้อเลย เลยถามไปว่าวันนี้เห็นบอกว่าทำงานแต่ผมเห็นคอมเม้นท์กับเพื่อนสนุกเฮฮายาวเหยียดนิ่ เขาบอกก็ตอนนั้นมันว่างไง อ๋อว่างคุยกับคนอื่นแต่ไม่คุยกับกู อย่างไรไหนบอกสิ น้องเขาเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก ติดจนแบบมีกูทำไปทำไม เอาไว้ประดับบารมี เอาไว้ขึ้นหิ้งโชว์ไรงี้หรอ หนักมากจนขนาดที่โกหกผมบอกไม่ว่างแต่คุยกับเพื่อนตั้งนาน ถามว่าผมรู้ได้ไงหรอ เพราะกูเป็นนักสืบโคนัน เอ๊ย !!ไม่ใช่ ผมลองโทรไปหาน้องเขาถามทำอะไรยังไง น้องเขาบอกทำงาน ออนเฟสรอเพื่อนส่งงานมาให้ซึ่งตอนนั้นน้องเขาเล่นในโน๊ตบุ๊ค ระหว่างคุยกันเสียงเฟสบุ๊คก็ดัง ตุดุ๊ง ๆ ๆๆ รัว และเว้นเป็นช่วง ๆ (หมีแพนด้าก็มา) ในชนิดที่ว่าไม่ใช่งานแล้วมั่ง นี่มันนั่งเม้ามอยส์กันนิ่นา ผมเลยใช้วิชาโคนันเค้นความลับออกมาได้ เขาบอกใช่คุยกับเพื่อนและทำงานไปด้วย ซึ่งอยากถามว่าคุยกับกูด้วยจะตายไหม ทิ้งหายให้กูอยู่คนเดียวเป็นวัน ๆกับเพื่อนตอบทุก 0.0001 วินาที หนักจนผมคิดว่าไม่รู้มีกูไปเพื่ออะไร ผมเลยบอกเลิกน้องเขาไป รักน้องเขานะคับ แต่คบกัน เชี่ย !!

เหงา

ก็เลยบอกเลิกน้องเขาไป ตอนนั้นนี่แบบเคว้งคว้างอ้างว้างเหลือเกิน ได้แต่มองแต่เอง เชี่ย !!กูมาอยู่ถึงจุดนี้ได้ไง ไม่มีแฟนไม่มีคนคุยเพื่อนก็ตามประสาอ่ะนะ คุยกันเฉพาะที่มีเรื่องหรือมีงาน กูนี่มันโครตอโลนจริง ๆ แต่ในระหว่างนั้นก็ดันไปแอบชอบเพื่อนห้องตัวเอง ซึ่งหน้าตาแบบประมาณว่าจะสวย (จริงหรอ) จะน่ารัก (ไม่มั้ง) แต่คือภายนอกที่เห็นแบบนิสัยแบบใช่อะ น่าร๊อคอะ คนอะไรแค่เห็นก็ฟินแล้วบ้าเอ๊ยย แอบชอบอยู่เป็นเดือนซึ่งในระหว่างนั้นผมก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลย เงียบเป็นป่าช้า และไม่ได้ช้าธรรมดาจะช้าแบบสล๊อต ก็คือช้ามาก ๆเงียบจนแบบไม่มีใครรู้เลยว่ากูแอบชอบใคร จนวันนึงเพื่อนชวนไปกินเหล้า ซึ่งก็มีกลุ่มเพื่อนผม กลุ่มเพื่อนเขาไป ตื๊ดดด ด้วยกัน กินกันแบบสาดกระจายงานอาร์ตนี่มาเต็ม พอเริ่มเข้าที่แล้วเป็นไงใจถึงไง เข้าไปถามเพื่อนเขา เห้ย !! กุชอบเพื่อนวะะะะ มันหันกลับหาด้วยสายตาสลึมสลือ หึ !! ชอบใครวะ กูชอบเพื่อนคนนั้นอะ และผมก็ชี้ไปให้ดู เพื่อนเขาบอก "จีบเลยมันโสด มันยังไม่เคยมีแฟนชอบมันก็ทักไปเลย"
อื้อหืออ ! ชงให้กูขนาดนี้ใส่เลยกูใส่เลย เดินเข้าไปลูบหลังมัน งง !! ไหวไหม มันบอก ไหว ๆแค่นี้จิ๊บ ๆ สภาพจิ๊บมากกูให้เปิดกูเกิ้ลแมพยังหาบ้านไม่เจออะกูบอกเลย ระหว่างที่เมากันทั้งคู่ แต่ผมยังพอมีสติเลยบอกชอบมันไป
มันก็แบบห๊ะ อย่ามาโกหกกูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมถามใคร เขาบอกเพื่อนกูชอบอยู่ ก็รู้นิ่ ผมบอกรู้แล้วไงก็กูไม่ได้ชอบเขาแต่กูชอบ ระหว่างที่บอกมัน มันก็ได้ทำการคอพับเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งที่กูพูดไปนั้นคือ ไม่ได้ฟังโอเค จบ
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับหอหลายวันต่อมาผมก็เลย เอ๊อะ ก็กูชอบกูอยากได้กูก็ต้องได้ก็กูจะเอาเลยตัดสินใจทักไป คุยกันสักพักกว่ามันจะตอบแต่ละครั้งกูนี่เต้นแอโรบิกรอเลย ตอนแรกก็ชวนคุยถามแบบประมาณขอคำแนะนำว่า เออ กูชอบคนคนนึงอยู่วะขอคำแนะนำหน่อยยังไงอะไรงี้ ผมก็ถาม ๆไปเรื่อย ๆจนเขาอยากรู้ว่าคนที่ผมชอบเป็นใครตอนแรกผมไม่บอกจนสุดท้ายยอมบอก เออ !!บอกก็ได้วะ กูชอบงง !! มัาได้ฟังก็แบบเห้ยไม่นะ ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่จริง ล้อกูเล่น ผมบอกกูชอบจริง ๆชอบมานานหละ มันก็แบบตกใจตั้งตัวไม่ทันหายไปขอคำปรึกษาจากเพื่อนนานเลย ระหว่างนั้นผมทำอะไรหรอ เต้นแอโรบิกสิคับรอไร !! จนกลับมาตอบผมบอกว่าเออ กูขอคิดดูก่อนละกันว่ายังไงมันกระทันหันมากจนตั้งตัวไม่ทัน ระหว่างนั้นผมก็คุย ๆมาเป็นหลายวัน มโนพลั่งเพ้อแบบ อื้อ หือ เขาชอบกู เขาคบกูแล้ว จนรู้สึกมันเป็นอะไรที่แบบชอบอ่ะ ก็คุยกันมาเรื่อย ๆจนกระทั่งวันนึงผมถามเขาไปว่า เห้ย !กูชอบมากนะเว้ย ชอบกูมั่งป่ะ ? คำถามในตอนนั้นแบบสุด ๆจริงมโนไปไกลเลยกูแบบ เขาต้องชองกูแน่เลย เพราะกูน่ารักดูแลเอาใจทุกวินาทีขนาดนี้ แหม่พูดแล้วก็ตัดไปที่คำตอบเลยดีกว่า เขาตอบกลับมาว่า ไม่รู้ดิกูเฉย ๆไม่ได้คิดอะไร รู้สึกเหมือนแค่เพื่อนสนิทคนนึงไม่ได้ชอบอะไร ในใจนี่ยิ่งกว่าผลักกูตกหอไอเฟลลงมาให้สามล้อเหยียบซ้ำ แบบ พูดงี้กับกูได้ไงกูบอกชอบไปแล้วกูเทความรู้สึกดี ๆไปให้แล้ว กลับบอกไม่รู้สิไม่ได้อะไร ได้แต่บอกมันไม่เป็นไรกูเข้าใจ มันก็เหมือนจิ๊กซอทุกอันมันไม่ได้สร้างให้เข้ากันได้เสมอ หล่อเลยกูตอนนั้น พิมบอกมันไปอย่างนั้นหน้าตากูตอนพิมส่งไปแบบ หน้ากูนี่ยู่มุดรวมกันไปอยู่ที่เดียวหมดละ คือเสียใจแต่บอกตัวเองไม่เป็นไร ค่อยว่ากันใหม่ซึ่งกว่ากูจะบอกชอบใครได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยรู้ไหม
ตอนนี้ก็ได้แต่เข้ามาพึมพำในพันทิปขอความเห็นว่าใครที่ชอบเราจริง ๆที่ไม่ได้เข้ามาเดินเล่น ๆเหมือนเซเว่นหน้าปากซอยซื้อขนมจีบ ซาลาเปากูเสร็จก็เดินออก
***รบกวนขอความคิดเห็นด้วยนะคับ***
เราจะรู้ได้ยังไงว่า "ผู้หญิงคนไหนชอบเราจริง"
กูก็ไปคุย น้องเขาเป็นลูกคนเดียวเอาแต่ใจมาก ซึ่งทางแม่เขาเองก็ยังบอกอย่างนั้น 5555+
น้องเขาเรียนโรงเรียนที่เกี่ยวกับการรำ การเล่นดนตรีไทยอะไรประมาณนี้ ซึ่งแน่นอนคับว่าน้องเขาไม่ค่อยมีเวลา เรื่องนี้ผมก็เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าเราคงได้คุยกันน้อยแต่นานวันน้องเขาก็ยังทำแบบเดิมที่เคยทำกับผมก็คือเริ่มหมดความรู้สึกดี ๆที่ให้กัน หมดลงไปทุกวัน ๆ ผมก็เหมือนเป็นได้แค่ฝ่ายยื้อน้องเขาไว้ น้องเขาบอกผมว่าวันนี้เขามีงานที่โรงเรียนนะอาจจะไม่ว่างหรือไม่ได้คุยกันเลย ผมก็โอเคไม่ได้อะไรแต่ดันตาผมเป็นสับปะรดไง คือน้องเขาออนเฟสเว้ยแต่ไม่ได้คุยซึ่งผมก็ไม่ได้อะไร เขาบอกเขามีงานที่โรงเรียนอาจออนเฟสค้างไว้ แต่ดันคอมเม้นท์กับเพื่อนอย่างสนุกเฮฮาเหมือนว่างทั้งวันคุยกันได้ยันตี 2 ไรงี้ ผมก็ได้แต่เงียบอดทนรอน้องเขาเสร็จจากงานที่โรงเรียนกลับห้องระหว่างนั้นก็เก็บทุกรายละเอียดของคอมเม้นท์รอจัดการ พอน้องเขากลับเขาก็ทักมาบอกว่าถึงหอละนะ ผมบอก โอเค งานที่โรงเรียนเป็นไงบ้างเหนื่อยไหมวันนี้ น้องเขาก็บอกว่า โห !เหนื่อยมากเลยวันนี้ทำงานไม่ได้พักเลยแทบไม่ได้ทำอะไร ผมนี่แบบอื้อเลย เลยถามไปว่าวันนี้เห็นบอกว่าทำงานแต่ผมเห็นคอมเม้นท์กับเพื่อนสนุกเฮฮายาวเหยียดนิ่ เขาบอกก็ตอนนั้นมันว่างไง อ๋อว่างคุยกับคนอื่นแต่ไม่คุยกับกู อย่างไรไหนบอกสิ น้องเขาเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก ติดจนแบบมีกูทำไปทำไม เอาไว้ประดับบารมี เอาไว้ขึ้นหิ้งโชว์ไรงี้หรอ หนักมากจนขนาดที่โกหกผมบอกไม่ว่างแต่คุยกับเพื่อนตั้งนาน ถามว่าผมรู้ได้ไงหรอ เพราะกูเป็นนักสืบโคนัน เอ๊ย !!ไม่ใช่ ผมลองโทรไปหาน้องเขาถามทำอะไรยังไง น้องเขาบอกทำงาน ออนเฟสรอเพื่อนส่งงานมาให้ซึ่งตอนนั้นน้องเขาเล่นในโน๊ตบุ๊ค ระหว่างคุยกันเสียงเฟสบุ๊คก็ดัง ตุดุ๊ง ๆ ๆๆ รัว และเว้นเป็นช่วง ๆ (หมีแพนด้าก็มา) ในชนิดที่ว่าไม่ใช่งานแล้วมั่ง นี่มันนั่งเม้ามอยส์กันนิ่นา ผมเลยใช้วิชาโคนันเค้นความลับออกมาได้ เขาบอกใช่คุยกับเพื่อนและทำงานไปด้วย ซึ่งอยากถามว่าคุยกับกูด้วยจะตายไหม ทิ้งหายให้กูอยู่คนเดียวเป็นวัน ๆกับเพื่อนตอบทุก 0.0001 วินาที หนักจนผมคิดว่าไม่รู้มีกูไปเพื่ออะไร ผมเลยบอกเลิกน้องเขาไป รักน้องเขานะคับ แต่คบกัน เชี่ย !!
อื้อหืออ ! ชงให้กูขนาดนี้ใส่เลยกูใส่เลย เดินเข้าไปลูบหลังมัน งง !! ไหวไหม มันบอก ไหว ๆแค่นี้จิ๊บ ๆ สภาพจิ๊บมากกูให้เปิดกูเกิ้ลแมพยังหาบ้านไม่เจออะกูบอกเลย ระหว่างที่เมากันทั้งคู่ แต่ผมยังพอมีสติเลยบอกชอบมันไป
มันก็แบบห๊ะ อย่ามาโกหกกูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมถามใคร เขาบอกเพื่อนกูชอบอยู่ ก็รู้นิ่ ผมบอกรู้แล้วไงก็กูไม่ได้ชอบเขาแต่กูชอบ ระหว่างที่บอกมัน มันก็ได้ทำการคอพับเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งที่กูพูดไปนั้นคือ ไม่ได้ฟังโอเค จบ
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับหอหลายวันต่อมาผมก็เลย เอ๊อะ ก็กูชอบกูอยากได้กูก็ต้องได้ก็กูจะเอาเลยตัดสินใจทักไป คุยกันสักพักกว่ามันจะตอบแต่ละครั้งกูนี่เต้นแอโรบิกรอเลย ตอนแรกก็ชวนคุยถามแบบประมาณขอคำแนะนำว่า เออ กูชอบคนคนนึงอยู่วะขอคำแนะนำหน่อยยังไงอะไรงี้ ผมก็ถาม ๆไปเรื่อย ๆจนเขาอยากรู้ว่าคนที่ผมชอบเป็นใครตอนแรกผมไม่บอกจนสุดท้ายยอมบอก เออ !!บอกก็ได้วะ กูชอบงง !! มัาได้ฟังก็แบบเห้ยไม่นะ ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่จริง ล้อกูเล่น ผมบอกกูชอบจริง ๆชอบมานานหละ มันก็แบบตกใจตั้งตัวไม่ทันหายไปขอคำปรึกษาจากเพื่อนนานเลย ระหว่างนั้นผมทำอะไรหรอ เต้นแอโรบิกสิคับรอไร !! จนกลับมาตอบผมบอกว่าเออ กูขอคิดดูก่อนละกันว่ายังไงมันกระทันหันมากจนตั้งตัวไม่ทัน ระหว่างนั้นผมก็คุย ๆมาเป็นหลายวัน มโนพลั่งเพ้อแบบ อื้อ หือ เขาชอบกู เขาคบกูแล้ว จนรู้สึกมันเป็นอะไรที่แบบชอบอ่ะ ก็คุยกันมาเรื่อย ๆจนกระทั่งวันนึงผมถามเขาไปว่า เห้ย !กูชอบมากนะเว้ย ชอบกูมั่งป่ะ ? คำถามในตอนนั้นแบบสุด ๆจริงมโนไปไกลเลยกูแบบ เขาต้องชองกูแน่เลย เพราะกูน่ารักดูแลเอาใจทุกวินาทีขนาดนี้ แหม่พูดแล้วก็ตัดไปที่คำตอบเลยดีกว่า เขาตอบกลับมาว่า ไม่รู้ดิกูเฉย ๆไม่ได้คิดอะไร รู้สึกเหมือนแค่เพื่อนสนิทคนนึงไม่ได้ชอบอะไร ในใจนี่ยิ่งกว่าผลักกูตกหอไอเฟลลงมาให้สามล้อเหยียบซ้ำ แบบ พูดงี้กับกูได้ไงกูบอกชอบไปแล้วกูเทความรู้สึกดี ๆไปให้แล้ว กลับบอกไม่รู้สิไม่ได้อะไร ได้แต่บอกมันไม่เป็นไรกูเข้าใจ มันก็เหมือนจิ๊กซอทุกอันมันไม่ได้สร้างให้เข้ากันได้เสมอ หล่อเลยกูตอนนั้น พิมบอกมันไปอย่างนั้นหน้าตากูตอนพิมส่งไปแบบ หน้ากูนี่ยู่มุดรวมกันไปอยู่ที่เดียวหมดละ คือเสียใจแต่บอกตัวเองไม่เป็นไร ค่อยว่ากันใหม่ซึ่งกว่ากูจะบอกชอบใครได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยรู้ไหม
ตอนนี้ก็ได้แต่เข้ามาพึมพำในพันทิปขอความเห็นว่าใครที่ชอบเราจริง ๆที่ไม่ได้เข้ามาเดินเล่น ๆเหมือนเซเว่นหน้าปากซอยซื้อขนมจีบ ซาลาเปากูเสร็จก็เดินออก
***รบกวนขอความคิดเห็นด้วยนะคับ***