เรื่องอาจจะยาวนิดนึงนะ อย่าเพิ่งลำคาญเรานะ อยากให้อ่านให้จบ
เราเเอบชอบเขามาตั้งเเต่ปี2 ล่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงฝึกงาน2 เเปลงเราอยู่ข้างกัน ตอนนั้นปลูกทานตะวัน เราก็ชอบมองเขาบ่อยหาเรื่องนั่นเรื่องนี้ไปคุยกับเขา(เราเป็นคนคุยไม่ค่อยเก่งหรอก) ก็คุยเเบบสไตล์เราบ้าบอๆปล่อยมุกบ้างเขาก็ไม่ขำเลยเอาเเต่นิ่งเเล้วก็ยิ้มๆด้วยความที่เราเเอบชอบเนาะเราก็ตีเนียนๆไงช่วยนั้นช่วยเขาถอนหญ้าที่เเปลงเเต่ชวนนั้นเพื่อนไม่รู้ ว่าเราชอบเขา เราก็เเซวเขาบ่อยๆ พอบ่อยเข้าไอ้เพื่อนเรามันก็ชอกเผือกไงเรายิ่งโกหกไม่เก่งเลยตัดสินใจบอกมันเลย เพื่อนก็ใจดีอยากช่วยมันเลยพูดบอกว่ากูเชียร์เต็มที่เดี๋ยวช่วยเองคนนี้กูโอเคร พอเเซวๆเข้าเหมือนจะโอ เเต่ก็ไม่เขาไม่เล่นด้วยบอกว่าไม่ใช่ๆหรอก
**พอมาตอนซัมเมอร์ไอ้เราเลยขอให้เพื่อนช่วยอีกบอกว่าคนนี้กูจริงจังถ้าจีบติดเดี๋ยวเลี้ยงเปิดเทอม เพื่อนบอกโอเคร ตอนซัมเมอร์เนาะคณะเรามีฝึกสตาฟเตรียมรับน้องใหม่ คนที่เราเเอบชอบเขาก็ไปฝึกพี่ว๊าก ไอ้เราก็ไปเป็นพี่พยาบาลหวังจะได้ใกล้ชิดช่วงเขาฝึกพี่ว๊ากไงเเต่ไม่คณะเราไม่ให้ผู้หญิงไปดูเเล
พี่ว๊าก อดเลยๆ (อย่าเพิ่งว่าเราโรคจิตนะ) ช่วงนั้นนี้เราก็เต็มที่เเทบไม่ได้คุยกัน ซื้อขนมซื้อนมให้ทุกวัน ฝากเพื่อนไปกลัวไปเองเขาไม่เอา เพื่อนก็บอกเขาฝากมาขอบคุณ เเต่มีอยู่ครั้งนึงประชุมพี่ที่ฝึกสตาฟทุกคนของคณะครั้งนั้นเราจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ เขาเดินมาหามาคุยกับเรา เราก็อายคนอื่นๆก็อยู่เยอะ เขาบอกว่าขอบคุณมากนะที่ซื้อให้ทุกวัน เเต่เราไม่ได้กินคนเดียวนะเเบ่งเพื่อนด้วย ทีหลังไม่ต้องซื้อก็ได้เราเกรงใจ เราก็บอกว่าเราอยากให้ไม่เป็นไรๆ ทีนี้เเหล่ะตัวดีก็เริ่มเเซวคนอื่นๆที่คณะก็เเซวประมาณอ้าวคบกันเหรอขนมกับนมทำไมมาให้เองล่ะ เขาจะได้ฟินๆเวลาเห็นหน้าไอ้เรานี่ก็เขินหนักมากเเต่ก็เก็บอาการไว้อยู่ๆ เเต่เขานี่สินิ่งๆยิ้มๆเเล้วก็พูดขึ้นว่าไม่ใช่หรอก บอกว่าเราซื้อมาให้นี่ก็เพื่อนกันทั้งนั้น หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ล่ะความพยายามน่ะซื้อให้เหมือนเดิม เเล้วเเปะโพสอิทให้ด้วย ไอ้เพื่อนนี่ก็ยุยุมากบอกทักเเชทเลยได้คุยกันสัก ไม่กล้าเเบบนี้ก็อดน่ะ ตอนนั้นเราก็คิดหนักจะทักดีไหมนะสุดท้ายก้ทักไปเเต่ไม่ได้คุยอะไรมากเขาก็บอกขอบคุณเหมือนเดินเเล้วถ่ายรูปโพสอิทที่เราเขียนให้ส่งกลับมาเเค่นั้นพอผ่านชาวงซัมเมอร์ไป
*พอขึ้นปี3เปิดเทอม วันเเรกเพื่อนก็เเซวกันมาก บอกว่าซัมเมอร์พวกเเกสองคนมีซัมติงกันใช่ไหมๆไอ้เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเเซวกลัวเขาไม่ชอบ กลัวเขาไม่คุยกับเราเขาก็มาสไตล์เดิมนิ่งยิ้มให้เเละไม่เเก้ข่าว บางทีนึกอยากจะชวนเราไปกินข้าวก็ชวน พอเพื่อนเเซวหนักๆเข้าเขาก็ไม่ค่อยอยากคุยกับเรานัก เขาจะทักเเชทมาบ้างก็เรื่องเรียนทั้งนั้น
เเต่พอช่วงสอบทั้งมิดเทอมทั้งไฟนอลเขาก็มาให้เราติวให้(ติวกันหลายคน) มีครั้งนึงสอบไฟนอลนี่ล่ะ สอบสรีรวิทยา เราไม่ได้ชวนเขาไม่รู้เรามาได้ไงเรานั่งอยู่กับเพื่อนที่หอเขาก็โผล่มา ไอ้เพื่อนตัวดีมันเลยถามขึ้นว่ามาได้ไงยังไม่ได้ชวนเลยเขาก็ตอบยิ้มๆว่า เรามาตามเสียงหัวใจ เรานี่ยิ้มไม่หุบเลย เพื่อนเราเลยพูดดักเราไว้ พูดอะไรเเบบนั้นเห็นไหมไอ้นี่มโนไปไกลล่ะ(เราเอง) เขาไม่ได้หมายถึงหรอกกูว่า เขาก็ยืนยันอีกว่ามาตามเสียงหัวใจจริงรู้ว่าอยู่ที่นี่เลยมา
***เรื่องอาจจะเป็นงงๆน่ะเราเรียบเรียงไม่ค่อยเป็น ไม่รู้จะเริ่มไรก่อนดี
......เขาเป็นผู้ชายนิ่งๆเรียบร้อย พูดเพราะ บางทีเราก็สงสัยอยู่เขาคิดไงมาเป็นพี่ว๊าก
ปล..เราเรียนเกษตรนะเขาก็เหมือนกัน ( เรียนพืชสวน)
****เราดูเขาไม่ออกจริงๆว่าเขาชอบเราหรือเปล่าบางทีก็เหมือนชอบเเต่บางทีก็ไม่ชอบ เราไม่กล้าบอกเขาตรงๆว่าเราชอบเขา กลัวเขาไม่คุยกับเราอีกกลัวไม่เหมือนเดิม เราไม่รู้ควรทำไงต่อดี ควรบอกตรงๆดีไหมอ่ะ
เเอบชอบเพื่อน ไม่รู้ต้องทำไงต่อ?
เราเเอบชอบเขามาตั้งเเต่ปี2 ล่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงฝึกงาน2 เเปลงเราอยู่ข้างกัน ตอนนั้นปลูกทานตะวัน เราก็ชอบมองเขาบ่อยหาเรื่องนั่นเรื่องนี้ไปคุยกับเขา(เราเป็นคนคุยไม่ค่อยเก่งหรอก) ก็คุยเเบบสไตล์เราบ้าบอๆปล่อยมุกบ้างเขาก็ไม่ขำเลยเอาเเต่นิ่งเเล้วก็ยิ้มๆด้วยความที่เราเเอบชอบเนาะเราก็ตีเนียนๆไงช่วยนั้นช่วยเขาถอนหญ้าที่เเปลงเเต่ชวนนั้นเพื่อนไม่รู้ ว่าเราชอบเขา เราก็เเซวเขาบ่อยๆ พอบ่อยเข้าไอ้เพื่อนเรามันก็ชอกเผือกไงเรายิ่งโกหกไม่เก่งเลยตัดสินใจบอกมันเลย เพื่อนก็ใจดีอยากช่วยมันเลยพูดบอกว่ากูเชียร์เต็มที่เดี๋ยวช่วยเองคนนี้กูโอเคร พอเเซวๆเข้าเหมือนจะโอ เเต่ก็ไม่เขาไม่เล่นด้วยบอกว่าไม่ใช่ๆหรอก
**พอมาตอนซัมเมอร์ไอ้เราเลยขอให้เพื่อนช่วยอีกบอกว่าคนนี้กูจริงจังถ้าจีบติดเดี๋ยวเลี้ยงเปิดเทอม เพื่อนบอกโอเคร ตอนซัมเมอร์เนาะคณะเรามีฝึกสตาฟเตรียมรับน้องใหม่ คนที่เราเเอบชอบเขาก็ไปฝึกพี่ว๊าก ไอ้เราก็ไปเป็นพี่พยาบาลหวังจะได้ใกล้ชิดช่วงเขาฝึกพี่ว๊ากไงเเต่ไม่คณะเราไม่ให้ผู้หญิงไปดูเเล
พี่ว๊าก อดเลยๆ (อย่าเพิ่งว่าเราโรคจิตนะ) ช่วงนั้นนี้เราก็เต็มที่เเทบไม่ได้คุยกัน ซื้อขนมซื้อนมให้ทุกวัน ฝากเพื่อนไปกลัวไปเองเขาไม่เอา เพื่อนก็บอกเขาฝากมาขอบคุณ เเต่มีอยู่ครั้งนึงประชุมพี่ที่ฝึกสตาฟทุกคนของคณะครั้งนั้นเราจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ เขาเดินมาหามาคุยกับเรา เราก็อายคนอื่นๆก็อยู่เยอะ เขาบอกว่าขอบคุณมากนะที่ซื้อให้ทุกวัน เเต่เราไม่ได้กินคนเดียวนะเเบ่งเพื่อนด้วย ทีหลังไม่ต้องซื้อก็ได้เราเกรงใจ เราก็บอกว่าเราอยากให้ไม่เป็นไรๆ ทีนี้เเหล่ะตัวดีก็เริ่มเเซวคนอื่นๆที่คณะก็เเซวประมาณอ้าวคบกันเหรอขนมกับนมทำไมมาให้เองล่ะ เขาจะได้ฟินๆเวลาเห็นหน้าไอ้เรานี่ก็เขินหนักมากเเต่ก็เก็บอาการไว้อยู่ๆ เเต่เขานี่สินิ่งๆยิ้มๆเเล้วก็พูดขึ้นว่าไม่ใช่หรอก บอกว่าเราซื้อมาให้นี่ก็เพื่อนกันทั้งนั้น หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ล่ะความพยายามน่ะซื้อให้เหมือนเดิม เเล้วเเปะโพสอิทให้ด้วย ไอ้เพื่อนนี่ก็ยุยุมากบอกทักเเชทเลยได้คุยกันสัก ไม่กล้าเเบบนี้ก็อดน่ะ ตอนนั้นเราก็คิดหนักจะทักดีไหมนะสุดท้ายก้ทักไปเเต่ไม่ได้คุยอะไรมากเขาก็บอกขอบคุณเหมือนเดินเเล้วถ่ายรูปโพสอิทที่เราเขียนให้ส่งกลับมาเเค่นั้นพอผ่านชาวงซัมเมอร์ไป
*พอขึ้นปี3เปิดเทอม วันเเรกเพื่อนก็เเซวกันมาก บอกว่าซัมเมอร์พวกเเกสองคนมีซัมติงกันใช่ไหมๆไอ้เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเเซวกลัวเขาไม่ชอบ กลัวเขาไม่คุยกับเราเขาก็มาสไตล์เดิมนิ่งยิ้มให้เเละไม่เเก้ข่าว บางทีนึกอยากจะชวนเราไปกินข้าวก็ชวน พอเพื่อนเเซวหนักๆเข้าเขาก็ไม่ค่อยอยากคุยกับเรานัก เขาจะทักเเชทมาบ้างก็เรื่องเรียนทั้งนั้น
เเต่พอช่วงสอบทั้งมิดเทอมทั้งไฟนอลเขาก็มาให้เราติวให้(ติวกันหลายคน) มีครั้งนึงสอบไฟนอลนี่ล่ะ สอบสรีรวิทยา เราไม่ได้ชวนเขาไม่รู้เรามาได้ไงเรานั่งอยู่กับเพื่อนที่หอเขาก็โผล่มา ไอ้เพื่อนตัวดีมันเลยถามขึ้นว่ามาได้ไงยังไม่ได้ชวนเลยเขาก็ตอบยิ้มๆว่า เรามาตามเสียงหัวใจ เรานี่ยิ้มไม่หุบเลย เพื่อนเราเลยพูดดักเราไว้ พูดอะไรเเบบนั้นเห็นไหมไอ้นี่มโนไปไกลล่ะ(เราเอง) เขาไม่ได้หมายถึงหรอกกูว่า เขาก็ยืนยันอีกว่ามาตามเสียงหัวใจจริงรู้ว่าอยู่ที่นี่เลยมา
***เรื่องอาจจะเป็นงงๆน่ะเราเรียบเรียงไม่ค่อยเป็น ไม่รู้จะเริ่มไรก่อนดี
......เขาเป็นผู้ชายนิ่งๆเรียบร้อย พูดเพราะ บางทีเราก็สงสัยอยู่เขาคิดไงมาเป็นพี่ว๊าก
ปล..เราเรียนเกษตรนะเขาก็เหมือนกัน ( เรียนพืชสวน)
****เราดูเขาไม่ออกจริงๆว่าเขาชอบเราหรือเปล่าบางทีก็เหมือนชอบเเต่บางทีก็ไม่ชอบ เราไม่กล้าบอกเขาตรงๆว่าเราชอบเขา กลัวเขาไม่คุยกับเราอีกกลัวไม่เหมือนเดิม เราไม่รู้ควรทำไงต่อดี ควรบอกตรงๆดีไหมอ่ะ