เรารู้จักกับรุ่นน้องคนนึงมานานมาก
จริงๆแล้วเราแอบชอบเค้า เค้าเป็นคนดี น่ารัก แต่เค้ามีแฟนแล้ว เรายังคงติดต่อกันบ้าง
จนหลังจากนั้นเกือบ 10ปี ได้เจอกันอีก แฟนเค้าไปมีคนใหม่ ส่วนเราก็เพิ่งเลิกกับแฟน
เรากับเค้าเลยได้คุยกัน จนเค้าขอเราคบด้วย
แรกๆก็ดีน่ะ เป็นแบบที่เราต้องการเลย
แต่หลังๆงานเยอะ เรียนหนัก ปัญหาหลักๆไม่มีเวลา ไม่ค่อยสนใจ เราเลยขอเลิก
เค้าอาจเปนน้องที่ดี แต่ยังไม่ใช่แฟนที่ดีพร้อมเหตุผลว่า ถ้าพร้อมจะมีใครค่อยกลับมาคุยกันใหม่ เพราะเราไม่ชอบการคบกันแล้วมาทำครึ่งๆกลางๆ เค้าก็คงเสียใจมั้ง
หลังจากนั้นเค้าก็เงียบหายไป เป็นเราสิที่เสียใจ แล้วเราก็พยายามทำให้เต็มที่ในส่วนที่เราทำพลาดไป ที่เราไม่เข้าใจเค้า จนได้กลับมาคุยกัน
แต่เพราะเค้าทำให้เราเสียใจเหมือนกัน เราเลยหนีไปเมืองนอก แต่ก็ยังคุยกันบ้าง
เพราะสิ่งที่เราได้ทำพลาดไป เราพยายามเปลี่ยนตัวเอง พยายามเข้าใจเค้าทุกอย่าง ไม่เรียกร้อง ไม่ต้องการอะไร แต่โดยลึกๆแล้ว เรายังคงอยากให้เค้าสนใจเราอยู่บ้าง
มีคนบอกว่า ถ้ามีปัญหาอะไรต้องพูดคุย บอกในสื่งที่ตัวเองต้องการ ถึงจะมีความรักที่ยืนยาว
เราก็บอกน่ะ บางครั้งเค้าก็พยายามปรับปรุง แต่ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม
(เหมือนเพราะต่างคนต่างพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมั้ง แต่สุดท้ายเราก็ไม่สามารถทิ้งความเป็นตัวเราได้)
และก็วนกลับมาสู่จุดที่ว่า ถ้าเค้าเปลี่ยนไม่ได้ และถ้าเรายังชอบเค้าอยู่ เราก็ต้องเข้าใจเค้าอย่างเดียวเลย
จนบางทีกลายเป็นเรารู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเอง กลายเป็นคนไม่เรียกร้อง ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
แต่เพราะความรู้สึกมันหลากหลายเกินไปจนกลายเป็นเครียด
จนเค้าก็ชวนเราไปเที่ยวบ้าน เราดีใจมาก
แล้วเค้าก็คุยถึงเรื่องแต่งงาน อีกปีสองปี แต่เค้าเปนแฟนคนแรกที่เราไม่เคยคิดถึงเรื่องอนาคตด้วยเลย
อาจเพราะเค้ายังไม่ทำให้เรามั่นใจในตัวเค้า
และแม่เค้าก็ดูจะสนใจในอนาคตของเรามากขึ้น ว่าจะเหมาะกับลูกชายเค้ารึเปล่า นี่เราต้องอัพตัวเราเพื่อให้มีสมรรถภาพเท่าลูกเค้ารึเปล่า
เราก็คิดว่าเค้าคงคิดได้มั่งแล้ว ไม่งั้นคงไม่ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ง่ายๆ
แต่ หลังจากนั้น เหมือนเดิมค่ะ คุยบ้าง นานๆที ฮ่าๆๆๆ จนกลายเป็นเราที่เครียดเพิ่มขึ้น
เราคิดว่า ปัญหาของเค้าคือ เป็นคนไม่ใส่ใจ ไม่มีเวลา (แต่เค้าก็สามารถเอาเวลาไปทำอย่างอื่นได้น่ะ)
ตอนนี้สำหรับเราเลยเป็นปัญหาที่ว่า
อายุต่างกัน, เวลา, การศึกษา, การไม่คุยกัน
อยากถามว่า
เท่าที่อ่านมาคนนี้เค้าจริงจังกับเรามั้ย
ผุ้ชายที่คุยเรื่องแต่งงานได้ง่ายๆกับคนที่เค้าไม่จริงจังด้วยได้มั้ยค่ะ
จริงๆแล้วนี่คือข้ออ้างของคนที่หมดรักแล้วรึเปล่า
หรือพื้นเพเป็นคนที่ไม่ค่อยใส่ใจอยู่แล้ว
ควรที่จะไปต่อ รอจนกว่าจะจบ แล้วเค้าจะเปลี่ยนเป็นคนที่สนใจเรามากขึ้นป้าวค่ะ
หรือควรที่จะหยุด
อาจจะยาวไปหน่อย แต่ตอนนี้เราสับสนมาก จะหยุด จะไปต่อ จะรอ หรือจะจีบใหม่
แต่เพราะว่าชอบเค้าจริงๆน่ะ เลยพยายามทำทุกอย่างให้ผ่านไปได้ แต่นี่จะเรียกว่าการยื้อรึเปล่า
ผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจ สนใจแฟน แต่ดันชวนแฟนไปบ้าน เค้าจริงจังมั้ยค่ะ
จริงๆแล้วเราแอบชอบเค้า เค้าเป็นคนดี น่ารัก แต่เค้ามีแฟนแล้ว เรายังคงติดต่อกันบ้าง
จนหลังจากนั้นเกือบ 10ปี ได้เจอกันอีก แฟนเค้าไปมีคนใหม่ ส่วนเราก็เพิ่งเลิกกับแฟน
เรากับเค้าเลยได้คุยกัน จนเค้าขอเราคบด้วย
แรกๆก็ดีน่ะ เป็นแบบที่เราต้องการเลย
แต่หลังๆงานเยอะ เรียนหนัก ปัญหาหลักๆไม่มีเวลา ไม่ค่อยสนใจ เราเลยขอเลิก
เค้าอาจเปนน้องที่ดี แต่ยังไม่ใช่แฟนที่ดีพร้อมเหตุผลว่า ถ้าพร้อมจะมีใครค่อยกลับมาคุยกันใหม่ เพราะเราไม่ชอบการคบกันแล้วมาทำครึ่งๆกลางๆ เค้าก็คงเสียใจมั้ง
หลังจากนั้นเค้าก็เงียบหายไป เป็นเราสิที่เสียใจ แล้วเราก็พยายามทำให้เต็มที่ในส่วนที่เราทำพลาดไป ที่เราไม่เข้าใจเค้า จนได้กลับมาคุยกัน
แต่เพราะเค้าทำให้เราเสียใจเหมือนกัน เราเลยหนีไปเมืองนอก แต่ก็ยังคุยกันบ้าง
เพราะสิ่งที่เราได้ทำพลาดไป เราพยายามเปลี่ยนตัวเอง พยายามเข้าใจเค้าทุกอย่าง ไม่เรียกร้อง ไม่ต้องการอะไร แต่โดยลึกๆแล้ว เรายังคงอยากให้เค้าสนใจเราอยู่บ้าง
มีคนบอกว่า ถ้ามีปัญหาอะไรต้องพูดคุย บอกในสื่งที่ตัวเองต้องการ ถึงจะมีความรักที่ยืนยาว
เราก็บอกน่ะ บางครั้งเค้าก็พยายามปรับปรุง แต่ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม
(เหมือนเพราะต่างคนต่างพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมั้ง แต่สุดท้ายเราก็ไม่สามารถทิ้งความเป็นตัวเราได้)
และก็วนกลับมาสู่จุดที่ว่า ถ้าเค้าเปลี่ยนไม่ได้ และถ้าเรายังชอบเค้าอยู่ เราก็ต้องเข้าใจเค้าอย่างเดียวเลย
จนบางทีกลายเป็นเรารู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเอง กลายเป็นคนไม่เรียกร้อง ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
แต่เพราะความรู้สึกมันหลากหลายเกินไปจนกลายเป็นเครียด
จนเค้าก็ชวนเราไปเที่ยวบ้าน เราดีใจมาก
แล้วเค้าก็คุยถึงเรื่องแต่งงาน อีกปีสองปี แต่เค้าเปนแฟนคนแรกที่เราไม่เคยคิดถึงเรื่องอนาคตด้วยเลย
อาจเพราะเค้ายังไม่ทำให้เรามั่นใจในตัวเค้า
และแม่เค้าก็ดูจะสนใจในอนาคตของเรามากขึ้น ว่าจะเหมาะกับลูกชายเค้ารึเปล่า นี่เราต้องอัพตัวเราเพื่อให้มีสมรรถภาพเท่าลูกเค้ารึเปล่า
เราก็คิดว่าเค้าคงคิดได้มั่งแล้ว ไม่งั้นคงไม่ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ง่ายๆ
แต่ หลังจากนั้น เหมือนเดิมค่ะ คุยบ้าง นานๆที ฮ่าๆๆๆ จนกลายเป็นเราที่เครียดเพิ่มขึ้น
เราคิดว่า ปัญหาของเค้าคือ เป็นคนไม่ใส่ใจ ไม่มีเวลา (แต่เค้าก็สามารถเอาเวลาไปทำอย่างอื่นได้น่ะ)
ตอนนี้สำหรับเราเลยเป็นปัญหาที่ว่า
อายุต่างกัน, เวลา, การศึกษา, การไม่คุยกัน
อยากถามว่า
เท่าที่อ่านมาคนนี้เค้าจริงจังกับเรามั้ย
ผุ้ชายที่คุยเรื่องแต่งงานได้ง่ายๆกับคนที่เค้าไม่จริงจังด้วยได้มั้ยค่ะ
จริงๆแล้วนี่คือข้ออ้างของคนที่หมดรักแล้วรึเปล่า
หรือพื้นเพเป็นคนที่ไม่ค่อยใส่ใจอยู่แล้ว
ควรที่จะไปต่อ รอจนกว่าจะจบ แล้วเค้าจะเปลี่ยนเป็นคนที่สนใจเรามากขึ้นป้าวค่ะ
หรือควรที่จะหยุด
อาจจะยาวไปหน่อย แต่ตอนนี้เราสับสนมาก จะหยุด จะไปต่อ จะรอ หรือจะจีบใหม่
แต่เพราะว่าชอบเค้าจริงๆน่ะ เลยพยายามทำทุกอย่างให้ผ่านไปได้ แต่นี่จะเรียกว่าการยื้อรึเปล่า