ทำไมการลืมใครสักคนมันยากจัง

การคิดถึงใครบางคนที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนเพราะอะไรที่หายทั้งที่ไม่มีเรื่องอะไรต้องโกรธหรือทะเลาะกันแม้แต่ครั้งเดียวคุยกันดีทุกอย่างติดต่ออะไรก็ไม่ได้เมื่อไหร่จะลืม

รับฟังทีนะคะตามชื่อเลยค่ะเราลืมเขาไม่ได้จริงๆไม่ได้อยากลืมค่ะแต่ไม่อยากคิดถึงเราทำอะไรก็คิดถึงแต่เค้าหลับเพื่อคิดว่าจะเลิกคิดถึงได้แต่ก็ดันฝันถึงเค้าแต่เค้าไม่ได้สนใจเราและไม่ได้ชอบเราแล้วเลยสักนิดนึง

ผมรู้สึกว่าเมื่อก่อนจะมีโทรศัพท์ หรือช่วงที่ได้ใช้โทรศัพท์เป็นครั้งแรกๆ ชีวิตผมดูจะสดใสเหมือนที่เด็กคนนึงควรจะมี ผมไม่เคยเครียดเรื่องเรียน เรื่องึสามสัมพันธ์ หรือเรื่องอนาคตของตัวเอง เพียงแค่ใช้ชีวิตส

เราลืมเขาไม่ได้ซักที  ใครตั้งกระทู้มาก็ไปตอบ ทั้งๆที่ตัวเองทำไม่ได้ เราเป็นฝ่ายทิ้งเขาเองด้วยนะ เพราะเหตุจำเป็นบางอย่าง ร้องไห้จนเส้นเลือดในตาแตก  ไม่อยากห่างเขาแม้แต่นาทีเดียว แต่ต้องไป แถม

ใช้ชีวิตแต่ละวัน มีปัญหาเกิดขึ้นต้องจัดการปัญหาด้วยตัวเอง ทั้งๆที่บางเรื่องเป็นเรื่องส่วนรวม เช่น เครื่องซักผ้าพัง ตู้เย็นพัง ต้องหาช่างมาซ่อมเอง มีแฟนก็ช่วยคิดช่วยแก้ปัญหาไม่ได้ หาช่างได้แล้วไม่มีเวล

ที่จริงเรารู้นะว่ามันหายได้ 55555555555 แต่เหนื่อยมากจริงๆ ไม่มีแรงจะสู้อะไรแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหนื่อยที่ต้องฟุ้งซ่าน บางวันต้องทานยานอนหลับ มัวแต่อยู่ในห้องเพราะไปไหนก็รู้สึกใจไม่ดี ไม่ได้เจอเพื่อ

ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่อ่านไลน์ ตอบไลน์ ทำไมคิดถึงเขาจัง วันก่อนยังคุยกันดีๆๆอยู่เลย 🫨