เรื่องแรกเราเป็นคนที่เก็บของเป็นที่มากๆ แล้วเราจะมีบัครนักเรียนสองอัน คือของเรากับของแฟน เราจะเอาออกมาแตะที่ตู้แตะบัตรของโรงเรียนทุกวันเช้า-เย็น พอมาวันเกิดเหตึเราก็ทำเหมือนทุกวัน หลังจากที่แตะเสร็จก็เก็บไว้ในกระเป๋าตัง เป็นที่ประจำที่เราจะเก็บบัตรทุกอย่างไว้ บอกก่อนนะคะเราเป็นคนเก็บของเป็นที่มากๆ ถ้าอะไรหายไปเราจะรู้ทันทีเลย พอเราเก็บเข้ากระเป๋าเราก็ไปบ้านเพื่อนไปนั่งเล่นนั่งคุยกันปกติแบบไม่มีอะไร พอจะกลับบ้านก็ไม่รู้สึกอะไรอี จนมาถึงบ้านถึงนึกขึ้นได้ว่า "บัตรนักเรียน" เราก็เลยเปิดกระเป๋าตังค่ะ ก็ไม่เจอ เราก็คิดแล้วว่าต้องหายแน่ๆ ก็หาในกระเป๋าเป้ก็ไม่มี ในกระเป๋ษดินสอก็ไม่มี ไม่เจอที่ไหนเลย ก็เลยนึกขึ้นได้ว่าลืมไว้บ้านเพื่อนรึเปล่าก็เลยโทรหาเพื่อนค่ะ ปรากฏว่าเพื่อนก็บอกว่าไม่มีค่ะ เราก็เลยแปลกใจว่ามันไปไหนก็เก็บไว้ในนี้ตลอด พอตอนเช้าของอีกวันเราก็เลยถามแฟนเราว่าบัตรอยู่กับเธอรึเปล่า แฟนเราก็บอกว่าไม่นะ เพราะแฟนเราไม่เคยพกอะไรเลยมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วแต่ก็ลองถามดูก็ปรากฏว่าไม่มีจริงๆค่ะ เราก็เลยทำใจละว่าต้องไปทำใหม่อีก แล้วใกล้สอบแล้วจะทันมั้ย เราเครียดมาก จนเราบอกแม่บอกทุกคน  พอมาอีกวันนึงเราเตรียมเงินที่จะไปทำบัตรใหม่แล้ว พอเราจะเปิดกระเป๋ษตังเพื่อซื้ออาหารเช้า อยู่ดีๆบัตรนักเรียนทั้งสองใบก็ไหลออกมาจากช่องที่เราเก็บแบงค์ร้อย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะเราจะเก็บไว้ที่ช่องใส่บัตรตลอด ทีนี้ก็เจอบัตรแล้วค่ะ แต่ที่แปลกที่ตอนหาหาทั้งกระเป๋าทำไมไม่เจอ อยู่ดีๆมาอยู่ในนี้ได้ไง...
    
     เรื่องที่สอง เกิดขึ้นในวันเดียวกันกับวันที่เราเจอบัตรค่ะ คือเราเป็นคนใส่รีเทนเนอร์ แล้วเราก็จะเก็บไว้ในกล่องที่ใส่ของมันปกติอยู่แล้ว แต่วันนั้นเราลืมเอาไปโรงเรียน พอกลับมาบ้านปรากฏว่ารีหายไปค่ะ ไม่ได้หาไปแบบทั้งกล่องนะคะ หายแค่ชิ้นล่างชิ้นเดียว เราก็เลยสงสัยว่าใครจะมาเอาไปเพราะถ้าเป็นคนที่โตแบบพอจะรู้เรื่องรู้ภาษาหน่อยก็คงไม่เอาไปเพราะก็คงรู้อะค่ะว่ามันใส่รวมกันไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเด็กบ้านเราก็ไม่มีเด็ก แล้วก็ไม่มีหมา ไม่มีแมว ไม่มีอะไรเลยเราอยู่กับพ่อแม่เรา 3 คน เราก็เรียกพ่อมาช่วยหาให้แม่ช่วยหา ก็ไม่เจอค่ะ ตอนแรกหาแค่ในห้องเรา ทั้งใต้เตียง ใต้โต๊ะ ในลิ้นชัก ในที่ที่มันไม่น่าจะไปอยู่ก็หาไม่เจอค่ะ หาไม่เจอเลยจริงๆ ถามใครก็ไม่มีใครรู้ เราเลยสงสัยว่าหาไปได้ยังไง ทั้งๆที่ไม่มีใครเข้ามาในห้องเรา จนตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอค่ะ แม่เราก็ถามทุกวันว่าเจอรีรึยัง ก็มีแต่การส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบไปค่ะ แม่เราเลยบอกว่า เดี๋ยวก็หาเจอมีอะไรบังตาหนูอยู่ เราก็เลยคิดไปถึงเรื่องผีบังตาเราพยายามหาทางทุกอย่างเพื่อแก้ แต่ก็ไม่ได้ผล ตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอเลยค่ะ เดือดร้อนมาก
    
     เรื่องที่สาม เรื่อวนี้ต้องย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วค่ะ ตอนนั้นเราพึ่งได้คอมมาใหม่ เราเห่อมากๆ จนเราโหลดเพลงโหลดรูปจากเน็ตและเราก็ชอบที่จะเอาใส่การ์ด เพื่อที่จะเอาลงโทรศัพท์ แต่แล้วมีครั้งนึงเราเอาการ์ดของเพื่อนมาค่ะ เพื่อนฝากมาใส่เพลงเพราะบ้านเพื่อนไม่มีคอมไม่มีเน็ต เราก็เลยรับมา พอเราทำเสร็จเราก็วางไว้บนโต๊ะคอมปกติค่ะ แล้วเราก็ลงไปกินข้าว พอกลับขึ้นมาก็หายไปแล้วค่ะ หายไปไหนก็ไม่รู้ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอค่ะ พยายามหายังไงก็หาไม่เจอค่ะ จนปัจจุบันนี้ก็ยังหาไม่เจอ หาไม่เจอชนิดที่ว่าเราเหนื่อยเลยเลิกหา
     กลายเป็นว่าเราโดนที่บังตาบ่อยมากๆ บางครั้งก็โดนแต่จำไม่ค่อยได้ มีแค่สามเรื่องนี้ที่จำแม่นสุดๆ ปัจจุบันของที่เราได้รับกลับมามีแค่บัตรนักเรียนอย่างเดียวค่ะ อย่างอื่นยังหาไม่เจอ เราทำหลายอย่างมากทั้งสวดมนต์บอกเจ้าที่ สวดมนต์บอกกล่าวผีในบ้านดีๆว่าให้เอามาคืน ก็ยังไม่เจอค่ะ เราเล่าให้พี่เราฟังพี่เราก็ถามว่าไปทำอะไรผิดแปลกมารึเปล่า เราก็ไม่ได้ทำนะคะ เราเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีแต่เราก็ไม่ลบหลู่นะคะ ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ยุ่ง แต่พอเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆเราก็เริ่มเชื่อแล้วค่ะ

ใครพอจะมีวิธีแก้บ้างคะ