ลูกนอกสายตา

หลายพยายามจะไม่สนใจในคำด่าในคำว่า แต่มันก้ออดที่จะเก็บเอามาคิดไม่ได้ เพราะแต่ละคำนั้นมันทำร้ายจิตใจเกินไป เค้าไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนเป็นลูกเลย เคยทำร้ายเราจนเลือดตกยางออกหลายครั้ง ทุบตี อย่างไร้เหตุผลเหมือนเราไม่ใช่ลูกแท้ของเค้าแค่เราโพสต์อะไรลงเฟสก้อเค้ามาด่าเรา เฟสมันเปงเรื่องส่วนตัวเราจะโพสต์หรือจะอะไรมันก้อสิทธิ์ของเรา เราไม่เคยโพสต์ว่าเค้าหรือว่าใคร โพสต์เล่นๆตามประสาวัยรุ่นทั่วไปเท่านั้น เค้ายังจะเก็บมาด่าเรา เราทำอะไรก้อดูผิดไปหมด เชื่อไหมเราเคยมีเรื่องปรึกษาเค้าแต่เค้ากับไม่เคยเปงที่ปรึกษาให้เราได้เลย เรามีปัญหาอะไรมักจะปรึกษาเพื่อน ปรึกษาแฟน พ่อแม่แฟนอยู่เสมอพวกเค้าเหล่านั้นให้คำปรึกษา ให้คำปลอบใจเรา อยู่ตลอดๆจนบางครั้งเราก้อแอบอิ๗ฉาครอบครัวแฟนที่พ่อแม่ให้ความอบอุ่น เปงได้ทั้งเพื่อน ทั้งที่ปรีกษาที่ดี แต่มองย้อนของเราเหมือนมันมืดแปดด้านเหมือนตัวคนเดียวไม่รู้จะหันไปปรึกษาใครดีแต่คนอื่นพ่อแม่เราให้คำปรึกษาได้ดีแต่กลับลูกตัวเองไม่เคยให้คำปรึกษา ไม่เคยเดือดร้อนแทนเรา แต่กลับคนอื่นเดือดร้อนแทนเค้า จนหลายครั้งเราก็แอบน้อยใจว่าเราใช้ลูกพวกเค้าจริงๆหรือป่าว เพราะการเลี้ยงดูเรากับพี่สาวต่างกันริบลับ เค้าเราโง่ไม่ฉลาดเหมือนพี่สาว จะให้เราฉลาดเหมือนพี่สาวเราได้ยังไงก็เราโดนเค้าตบหัวตั้งแต่ยังจำความได้ เราหัวไม่ดีพ่อแม่แทนที่ให้กำลังใจบ้างกลับด่าว่า ตอนนี้อยากเรียนให้จบๆจะได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้
     
เรารู้การตั้งกระทู้แบบนี้คงมีหลายคนก้อคงว่าเราแต่ถ้าใครไม่เจออย่าเราคงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้หรอกเราแค่อยากระบายความอึดอัดใจเรานั้นไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไรแค่อยากระบายออกมาให้มันโล่งใจเท่านั้น