United ในวันที่ไม่กลัวทีมชวนทะเลาะอีกต่อไป

สองสามฤดูกาลที่ผ่านมาสังเกตุได้ว่า แมนฯยูไนเต็ด จะค่อนข้างเสียทรง หรือเป๋ไปช่วงระหว่างเกม หากทีมคู่แข่งใช้พละกำลังเพื่อความได้เปรียบ

แผงมิดฟิลด์ เข่าอ่อนอย่าง คากาวะ มาต้า ดิมาเรีย ยานาไซจ์
กองหน้า ตัวเล็กแบบ วิลสัน
แผงหลังหน่อมแหน้มแบบ ดาร์เมี่ยน บลินด์

พวกนี้มีปัญหามากในเกมที่ปะทะเร็วและเข้าแรงๆ มาต้า ตอนมาใหม่ๆเสียบอลบ่อยมากๆ และบลินด์ฤดูกาลที่แล้ว ก็เจอกองหน้าข่ม ตัวอย่างชัดๆเลยก็เกมกับ เวสบรอมปีที่แล้ว รอนดอนทำบลินด์เสียคนจนได้ประตูชัยในที่สุด

ปีนี้ฟอร์มของทีมกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ผมสังเกตุว่ามีการพัฒนาขึ้นมากคือความแข็งแกร่งดุดันโดยรวมของผู้เล่น
ไม่ว่าจะเป็นการมาของ เอริค ไบญี่ พอล ป๊อกบ้า และ สลาตัน หรือ การกลับมาของ ฟิล โจนส์ โรโฮ นักเตะฟอร์มดี อย่าง วาเลนเซีย หรือแม้แต่เสี่ยหมู ที่ดูดุดันขึ้น ทำให้ผู้เล่นสร้างสรรค์อย่าง มาต้า เอเรร่า เล่นได้ง่ายขึ้นเยอะ ไม่ต้องกลัวโดนข่มด้านพละกำลังมาก

สลาตันปีนี้ทำเอาผู้เล่นที่จะประกบเขาน่วมไปเหมือนกัน อย่างเช่น เชมัส โคลแมน ที่ดูหมดอาลัยตายอยากมากๆ

ข้อเสียคือผู้เล่นเราตกเป็นที่วิพากจากสื่อว่าเล่นแรง หรือเล่นเสี่ยง อย่างโรโฮขาคู่ ถ้าผู้ตัดสินขวัญอ่อนหน่อย นักเตะเราอาจโดนใบแดงแบบที่ไม่น่าโดนได้ครับ  

หวังว่าสมอลลิ่งจะกลับมาเสริมแกร่งให้กับทีมในวันที่ ไบญี่ไปรับใช้ชาติ และชอว์กลับมาประจำกราบซ้าย เพราะดาร์เมียนแม้ทุ่มเทและเล่นตามมาตรฐานแต่เวลาเจอบททดสอบหนักๆเขาเป็นหนึ่งในจุดอ่อนของเกมรับของเราเลยทีเดียวครับ

#ช่างกลโอลแทรฟเฟิร์ด