ตามชื่อกระทู้เลยครับ คือ ผมสังเกตตัวเองมาสักพักแล้ว ผมเป็นคนที่เวลาอารมณ์เสียหรือใครทำอะไรให้หงุดหงิด อาการคัน ที่หัวตาก็ค่อยๆมีอาการคันแล้วจะหายคันก็ต้องรอไปสักพัก จนบางครั้งผมเผลอไปขยี้จนตาแดง
(ซึ่งอาการนี้ผมไปหาอ่านในเน็ตดูแล้วเค้าบอกว่าอาจจะเป็นอาการแนวจิตแพทย์อะไรทำนองนี้ครับ)
แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง // (ผมนอนห้องเดียวกับพี่สาว) เวลาผมนอนดูหนังบ้าง เล่นเกมบ้าง พี่สาวชอบมาแกล้ง แล้วผมก็ตอบโต้ไปแบบรุนแรง จนบางทีผมก็คิดว่าผมทำแรงเกินไป
(ถึงขั้นไม่คุยกันเกือบๆสามอาทิตย์ทั้งๆที่นอนห้องเดียวกัน
จนแม่ต้องมาคุยให้เป็นเรื่องเป็นราว)
แล้วผมก็ไม่ยอมขอโทษด้วย อยู่ที่โรงเรียนผมค่อนข้างที่จะร่าเริงนะครับ แต่ทำไมตอนอยู่บ้านผมโคตรจะไม่ชอบตัวเองเลย
อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ว่าสนิทเยอะๆแล้วยัง
ทำให้ผมรู้สึกเหงาเลยครับ จนถึงตอนที่ผมเขียนกระทู้นี้ผมก็เพิ่งหงุดหงิดจากพี่สาวมา
มันวนไปแบบนี้เรื่อยๆจนผมคิดว่าตัวเองไม่ปกติ สับสน และ รนตลอดเวลา บางทีอาจารย์สอนในห้องผมก็เถียงอาจารย์ตลอด เหมือนอารมณ์ประมาณว่า อยากเอาชนะ เราต้องชนะ ไม่เว้นแม้แต่ในกลุ่มเพื่อน ผมคิดว่าในมุมของเพื่อนน่าจะรำคาญผมนั้นแหละ ทุกๆครั้งที่ผมคิดเรื่องพวกนี้ กลับมาถามตัวเอง ทำไปทำไม เพื่ออะไร แล้วผมก็เครียดครับ
เป็นอะไรที่ผมเซนซิทีฟมากครับ บางทีผมทำไรไม่ได้ ก็ร้องไห้ ผมไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยครับ หรือที่ผมเป็นอยู่นี้คืออาการของวัยรุ่นหรือเปล่าครับ ?
[ ผมอายุ 15 เพศ ชาย ]
ปล. กระทู้แรกนะครับ ผิดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ
ผมเป็นอะไรกันแน่ ผมต้องพบหมอจิตแพทย์มั้ยครับ ?
(ซึ่งอาการนี้ผมไปหาอ่านในเน็ตดูแล้วเค้าบอกว่าอาจจะเป็นอาการแนวจิตแพทย์อะไรทำนองนี้ครับ)
แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง // (ผมนอนห้องเดียวกับพี่สาว) เวลาผมนอนดูหนังบ้าง เล่นเกมบ้าง พี่สาวชอบมาแกล้ง แล้วผมก็ตอบโต้ไปแบบรุนแรง จนบางทีผมก็คิดว่าผมทำแรงเกินไป
(ถึงขั้นไม่คุยกันเกือบๆสามอาทิตย์ทั้งๆที่นอนห้องเดียวกัน จนแม่ต้องมาคุยให้เป็นเรื่องเป็นราว)
แล้วผมก็ไม่ยอมขอโทษด้วย อยู่ที่โรงเรียนผมค่อนข้างที่จะร่าเริงนะครับ แต่ทำไมตอนอยู่บ้านผมโคตรจะไม่ชอบตัวเองเลย
อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ว่าสนิทเยอะๆแล้วยังทำให้ผมรู้สึกเหงาเลยครับ จนถึงตอนที่ผมเขียนกระทู้นี้ผมก็เพิ่งหงุดหงิดจากพี่สาวมา
มันวนไปแบบนี้เรื่อยๆจนผมคิดว่าตัวเองไม่ปกติ สับสน และ รนตลอดเวลา บางทีอาจารย์สอนในห้องผมก็เถียงอาจารย์ตลอด เหมือนอารมณ์ประมาณว่า อยากเอาชนะ เราต้องชนะ ไม่เว้นแม้แต่ในกลุ่มเพื่อน ผมคิดว่าในมุมของเพื่อนน่าจะรำคาญผมนั้นแหละ ทุกๆครั้งที่ผมคิดเรื่องพวกนี้ กลับมาถามตัวเอง ทำไปทำไม เพื่ออะไร แล้วผมก็เครียดครับ
เป็นอะไรที่ผมเซนซิทีฟมากครับ บางทีผมทำไรไม่ได้ ก็ร้องไห้ ผมไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยครับ หรือที่ผมเป็นอยู่นี้คืออาการของวัยรุ่นหรือเปล่าครับ ?
[ ผมอายุ 15 เพศ ชาย ]
ปล. กระทู้แรกนะครับ ผิดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ